«Από τότε που γεννήθηκα θυμάμαι τον εαυτό μου τσομπάνο. Μετά πήγα σχολείο και ασχολήθηκα με την κομμωτική, δούλεψα σε βιοτεχνία, μετά σε περίπτερο και τώρα έχω αυτό το κομμωτήριο-κουρείο. Νομίζω, όμως, ότι θα ξαναγυρίσω πάλι στη δουλειά του τσομπάνου» δηλώνει με απόγνωση η Μαρία Γεωργίου. Όχι άδικα, εφτά χρόνια το παλεύει στο μικρό της κομμωτήριο, ωστόσο, έχει μπει ήδη στα κόκκινα δάνεια. Ένα επιχειρηματικό δάνειο που πήρε ύψους 15.000 ευρώ έχει γίνει εφιάλτης για την ίδια.

«Θα μου πάρουν και το σπίτι, που έβαλα υποθήκη, ένα σπίτι του 22. Πλήρωσα τα έξι χρόνια, μου έμεινε ένας χρόνος, αλλά δεν μπορώ να τα καταφέρω, συν το ΤΕΒΕ, 900 ευρώ το δίμηνο, που δεν μπορώ να πληρώσω, το εισόδημα μου είναι 7000 το χρόνο. Εργάζομαι τριάντα χρόνια και είμαι ανασφάλιστη. Σε λίγο καιρό, αν συνεχιστεί αυτό, θα καταλήξω στα συσσίτια της εκκλησίας» λέει εκείνη με πίκρα.

Καθυστέρησε ένα μήνα να πληρώσει το δάνειο, γιατί ήταν άρρωστη η Τράπεζα καταχρηστικά λειτουργώντας το έκανε κόκκινο. «για 775 ευρώ, θα χάσω και το σπίτι μου» λέει εκείνη μη μπορώντας να πιστέψει τι έχει συμβεί.

«Νομίζω ότι τα δικαστήρια έχουν φρακάρει κιόλας από τις πολλές υποθέσεις που εκκρεμούν στο Ειρηνοδικείο Κομοτηνής από τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά» δηλώνει ο δικηγόρος Παναγιώτης Δούκας και σημειώνει ότι στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων η δυσάρεστη αυτή έκβαση οφείλεται κυρίως στο κακό κουμάντο που έκαναν πολλοί συμπολίτές μας στο παρελθόν. «Έπαιρναν δάνεια και πιστωτικές κάρτες και τώρα δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους». Όπως εξηγεί ο κος Δούκας στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι περισσότεροι που εντάσσονται στο Νόμο για τα υπερχρεωμένα δεν έχουν ούτε δουλειά. Βέβαια βοηθάει τους δανειολήπτες η νομολογία των δικαστηρίων, ωστόσο, βρίσκονται πάντα αντιμέτωποι με την καταχρηστική συμπεριφορά των Τραπεζών.

Πηγή: ert.gr