Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Αυτό είναι το καθημερινό ερώτημα και η αγωνία όλων μας, όσοι καλούμαστε κάθε μέρα να αντιμετωπίσουμε την αόρατη απειλή του ιού και τις επιπτώσεις στην τοπική οικονομία.

Το πολιτικό κατεστημένο της Χώρας και οι νεοφώτιστοι σωτήρες , ανάμεσά τους και οι κρατικοδίαιτοι επιδημιολόγοι, φαίνεται ότι δεν λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τους τον προβληματισμό που αναπτύχθηκε όλο αυτόν τον καιρό που διαρκεί η πανδημία.

Το χειρότερο δεν είναι ότι αγνοούν την ανησυχία όλων ημών, αλλά ότι απουσιάζουν απο τον σχεδιασμό της δύσκολης καθημερινότητάς μας Η αδυναμία να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά τα πλήγματα από την εξάπλωση της πανδημίας στην πραγματική οικονομία οδήγησε την Ελλάδα πίσω στον καιρό των δημοσιονομικών ελλειμάτων και αύξησης του δημόσιου χρέους.

Το άνοιγμα του εξωτερικού τουρισμού φυσικά και δεν απέδωσε οικονομικά όσα περίμεναν οι υπέρμαχοί του, συνολικά 3 δισ. θα είναι φέτος τα τουριστικά έσοδα, τα οποία δεν καλύπτουν ούτε μικρό μέρος των διαφυγόντων εσόδων. Από την άλλη, το άνοιγμα έπαιξε ρόλο στην εξάπλωση του ιού, ιδιαίτερα στις νεότερες γενιές και δυστυχώς οι ευπαθείς ομάδες είναι δύσκολο να προφυλαχθούν από τα ίδια τους τα παιδιά και τα εγγόνια.

Ακατανόητη βεβαίως είναι και η επίθεση που δέχεται η ελεύθερη οικονομία κα οι ελεύθεροι επαγγελματίες  οι οποίοι και κρατούναυτή την Χώρα όρθια!

Να επισημάνουμε, επίσης, ότι

• το 39% του ελληνικού ΑΕΠ παράγεται από τρεις τομείς, τον τουρισμό, το εμπόριο και τις μεταφορές, που εξαρτώνται όχι μόνο από εμάς αλλά και από τους άλλους,
• οι τράπεζες δεν έχουν αναρρώσει πλήρως από την προηγούμενη οικονομική κρίση,
• το ελληνικό δημόσιο είναι ήδη υπερ-χρεωμένο, η ανεργία είναι υψηλή και η από-επένδυση της οικονομίας δεν έχει θεραπευτεί και τέλος
• οι ξένες επενδύσεις στην καλύτερη περίπτωση θα παγώσουν προσωρινά ενώ κάποιες θα αποσυρθούν.

Η επιβολή αυστηρών προστίμων στον κλάδο της εστίασης ανοίγει τον ασκό του Αιόλου ή καλύτερα ανοίγει ακόμη μία μεγάλη τρύπα μετά την κατάρρευση του τουρισμού

Καθοριστικός παράγοντας είναι η εξέλιξη της πανδημίας. Η διάρκεια της υγειονομικής κρίσης είναι ο καθοριστικός παράγοντας για την εν συνεχεία ανόρθωση της οικονομίας: δεν θα μπορεί το κράτος να στηρίζει συνεχώς την οικονομία, γιατί θα εξαντλούνται τα αποθέματά του. Σε συνδυασμό με έκτακτες καταστάσεις, όπως η παρατεινόμενη ελληνοτουρκική κρίση ήδη επιβαρύνεται ο κεντρικός προϋπολογισμός.

Τέλος, παραμένει ακατανόητη η στάση της πολιτικής ηγεσίας σε τοπικό και κεντρικό επίπεδο με την ανοχή σε φαινόμενα που δοκιμάζουν τις αντοχές και τους υγειονομικού συστήματος αλλά και τις ΑΝΟΧΕΣ του πληθυσμού!

Για να γίνουμε πιο σαφείς: Ενώ ενοχοποιούνται τα μπητς παρτυ και οι μαζώξεις με συγχρωτισμό για τα κρούσματα του ιού, στην Θράκη εξακολουθούμε να βλέπουμε σε μειονοτικά χωριά ή σε οικισμούς Ρομά γλέντια και πανηγύρια, χωρίςτην επιβολή περιορισμών και προστίμων, την ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΕΠΙΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΕΞΟΝΤΩΤΙΚΑ ΠΡΟΣΤΙΜΑ ΤΩΝ 10.000 ΕΥΡΩ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΑΣΗΜΑΝΤΗ ΑΦΟΡΜΗ ΚΙ ΑΙΤΙΑ.

ΤΟ ΤΟΠΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΔΕΝ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΕΚΤΙΘΕΤΑΙ;

Τελικά το ερώτημα παραμένει! ΘΑ ΠΕΙΝΑΣΟΥΜΕ Ή ΘΑ ΑΡΡΩΣΤΗΣΟΥΜΕ;