Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Χωρίς εισαγωγές και περιστροφές ο κ. Αλέξης Τσίπρας πραγματοποίησε ένα μοιραίο για την σύγχρονη πολιτική πρακτική λάθος, κι αυτό σχετίζεται με την στρατηγική και τις τακτικές επικοινωνίας που ακολούθησε από τη στιγμή που έλαβε το χρίσμα του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.

Στο βαθμό που αυτό αφορά στην προσωπική του πολιτική πορεία δεν μας αφορά και αποτελεί αντικείμενο ανάλυσης του κομματικού του επιτελείου. Στην περίπτωση όμως που τα λάθη του κ. Τσίπρα δημιουργούν αρνητική εικόνα για τη χώρα τότε αυτό αφορά όλους μας.

Στις διεθνείς σχέσεις υφίσταται η θεωρία των συντεταγμένων συμφερόντων και μπορούμε να αντιληφθούμε ότι κάποια κέντρα δεν επιθυμούν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Ταυτόχρονα, όμως, οι αντιφατικές δηλώσεις κι εκδηλώσεις στελεχών και μελών του ΣΥΡΙΖΑ ευθύνονται για τους προσδιορισμούς του «αντι-ευρωπαϊσμού» που ακολουθούν όλες τις περιγραφές για την πολιτική του κ. Τσίπρα.

Ένα από τα βασικά προβλήματα των Ελλήνων πολιτικών ( που αγνοούν τους κανόνες πολιτικής επικοινωνίας) είναι ότι παρασύρονται από το πολιτικό μάρκετινγκ «του μαχαλά» ακόμη κι όταν επικοινωνούν με τα ξένα κέντρα λήψης αποφάσεων. Οι λεονταρισμοί των στελεχών του κ. Αλ. Τσίπρα ευθύνονται εν πολλοίς για το ότι η Ελλάδα κερδίζει πλέον μία θέση στις «απαισιόδοξες χώρες» με υψηλό βαθμό επικινδυνότητας.

Η Ελλάδα περιλαμβάνεται ανάμεσα στις πιθανές εστίες ανησυχίας για το 2015, όπως προκύπτει από τις απαντήσεις ακαδημαϊκών, ερευνητών, επενδυτών και οικονομολόγων οι οποίοι ερωτήθηκαν από το πρακτορείο Bloomberg για τα πιθανά «χειρότερα δυνατά» σενάρια για το νέο έτος.

Έτσι, σε μία λίστα που περιλαμβάνει τις πιο «καυτές» -από πλευράς γεωπολιτικής και στρατιωτικής έντασης- περιοχές του πλανήτη, «φιγουράρει και η Ελλάδα, με το «χειρότερο δυνατό» σενάριο να περιγράφεται ως εξής:

«Η κυβέρνηση της Ελλάδας πέφτει, φέρνοντας στην εξουσία τον ηγέτη της αντι-ευρωπαϊκής αντιπολίτευσης, Αλέξη Τσίπρα και αποδυναμώνοντας τη θέση της Ελλάδας ανάμεσα στις χώρες του ευρώ, κάποιες από τις οποίες αντιμετωπίζουν τα δικά τους εξτρεμιστικά κινήματα. Αναποτελεσματικοί, οι Ευρωπαίοι ηγέτες αποτυγχάνουν να ανταποκριθούν. Η κρίση διαχέεται μέσω των αγορών ομολόγων της Ευρώπης, αναζωπυρώνοντας την κρίση της ευρωζώνης».

Το δεύτερο λάθος του κ. Αλέξη Τσίπρα συνίσταται στο γεγονός ότι δεν προσπαθεί να επιτύχει έναν βαθμό συναίνεσης όσον αφορά στην εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας ώστε να αποκτήσει εκείνη την δυναμική που θα του εξασφαλίσει την αυτοδυναμία στις επερχόμενες εκλογές.

Με τα σημερινά δεδομένα ο ΣΥΡΙΖΑ εκλέγεται πρώτη δύναμη, δεν θα εξασφαλίσει τη δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης και ενδέχεται η Νέα Δημοκρατία να επανακάμψει με τη συνδρομή κι άλλων πολιτικών δυνάμεων στην εξουσία της Χώρας. Μι α τέτοια εξέλιξη θα σημάνει και το τέλος της σύγχρονης Αριστεράς στην Ελλάδα, έχοντας συμπαρασύρει ακόμη και την σκεπτόμενη Αριστερά όπως αυτή εκφράζεται από τον κ. Φώτη Κουβέλη.

Το τρίτο λάθος του κ. Αλ. Τσίπρα αφορά στην αντίληψη που διαμορφώνεται στην κοινωνία για την επόμενη ημέρα σε περίπτωση μιας πιθανής χρεωκοπίας κι αυτό αποτυπώνεται στα ποσοστά των δημοσκοπήσεων καθώς η πλειοψηφία των πολιτών, επιθυμεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να ψηφιστεί από την παρούσα Βουλή χωρίς πρόωρες εκλογές, ενώ το 36,5% θέλει Πρόεδρο Δημοκρατίας από νέα Βουλή και ένα ποσοστό 5,7% δεν απαντά.. Σε αυτό το τμήμα των συμπολιτών μας ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Πρόεδρός του δεν απαντούν.

Δεν μένει παρά να δούμε για το αν η «επανάσταση» γενικευθεί σε όλη την Ευρώπη ή εάν «αντεπαναστατικές» δυνάμεις της λογικής περιορίσουν εγκαίρως την «ελληνική επανάσταση της ανοησίας».

(πηγή: Via Diplomacy)