Έχουν δουλειά τουλάχιστον στα χαρτιά. Καταθέτουν εμπρόθεσμα τις φορολογικές τους δηλώσεις, βάσει του εκκαθαριστικού που παίρνουν από την εργασία τους, χωρίς ωστόσο να έχουν πάρει ούτε… ένα ευρώ στο χέρι από αυτά που δηλώνουν.

Τους τελευταίους 32 μήνες, σηκώνονται κανονικά το πρωί, αλλά προορισμός τους δεν είναι πια ο χώρος εργασίας τους. Στην καλύτερη των περιπτώσεων πηγαίνουν στο… χωράφι, και στη χειρότερη χτυπούν πόρτες ψάχνοντας απεγνωσμένα δουλειά. Πάντως, οι περισσότεροι από τους 630 συνολικά εργαζόμενους της Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας είναι στα αζήτητα και με δεμένα τα χέρια, αφού όπως λένε οι ίδιοι δεν έχουν κάρτα ανεργίας και αναγκαστικά παραμένουν εργαζόμενοι σε μια ανενεργή εταιρία που κανείς δεν φαίνεται να έχει την πρόθεση να σώσει, όπως τουλάχιστον ισχυρίζονται οι ίδιοι.

Βγάζει άδεια security

«Πάω να βγάλω άδεια security, αν και άκουσα ότι ακόμα και σε αυτήν την εταιρία οι εργαζόμενοι δεν πληρώνονται στην ώρα τους», λέει ο 48χρονος, Γιάννης Μωραϊτης, πατέρας δυο παιδιών και επί 21 χρόνια εργαζόμενος στην Φάνκο της Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας στην Κομοτηνή. «Ας μην πληρώνομαι στην ώρα μου, αλλά ας πληρώνομαι έστω και με καθυστέρηση», επισημαίνει ο κ. Μωραϊτης προσθέτοντας: «δεν έχουμε να φάμε και ντρέπομαι να κοιτάξω την οικογένειά μου στα μάτια». Ζητά δε από την πολιτεία να δώσει ένα οριστικό τέλος στην υπόθεση της ΕΝΚΛΩ, προχωρώντας στη διάσωσή της ή στον τελικό «θάνατό» της. «Όλη αυτή η ιστορία μου έχει κοστίσει και σε επίπεδο υγείας, αφού από τη στενοχώρια μου δεν απέφυγα το εγκεφαλικό», υπογράμμισε, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι ακόμα και στο νοσοκομείο αγχωνόταν για το εάν το ΙΚΑ θα του καλύψει τα έξοδα.

«Εάν μπει λουκέτο στην ΕΝΚΛΩ, με την πώληση των περιουσιακών στοιχείων της, ίσως οι εργαζόμενοι καταφέρουν τελικά να πάρουν τουλάχιστον τα δεδουλευμένα τους», σημειώνει, προσθέτοντας ότι με την αποδέσμευση των εργαζομένων από την εταιρία, τουλάχιστον θα μπορέσουν να μπουν και στο ταμείο ανεργίας του ΟΑΕΔ, λαμβάνοντας έτσι τα 500 ευρώ το μήνα για ένα χρόνο. «Είναι κοροϊδία να κάνουμε κανονικά τις φορολογικές μας δηλώσεις για ποσά που φαίνονται μόνο στα χαρτιά», υπογράμμισε ο κ. Μωραϊτης, σημειώνοντας μάλιστα «θα είναι τρομερά αστείο να με καλέσουν να πληρώσω και φόρους».

«Δεν έχω χωράφια και η γυναίκα μου ημιαπασχολείται σε ένα σούπερ μάρκετ, ενώ όσες πόρτες και εάν χτύπησα το μόνο που ακούω είναι: δεν υπάρχει δουλειά», υπογραμμίζει. Αποκαλύπτοντας δε ότι πολλοί εργαζόμενοι της εταιρίας υπογράφουν ένα χαρτί ότι πήραν τα δεδουλευμένα τους, χωρίς ωστόσο να τα έχουν πάρει, φεύγουν από την ΕΝΚΛΩ όχι επειδή βρήκαν άλλη δουλειά, αλλά για να μπουν στο ταμείο ανεργίας του ΟΑΕΔ. «Το σκέφτομαι πολύ σοβαρά να το κάνω και εγώ και ας ξέρω βαθιά μέσα μου ότι ουσιαστικά αποποιούμαι κάθε δικαιώματός μου από την εταιρία, που εδώ και 32 μήνες με έχει απλήρωτο», υπογραμμίζει ο κ. Μωραϊτης.

Ευτυχώς στο χωριό δεν αγοράζουμε τα πάντα

Ένας άλλος εργαζόμενος στην ΕΝΚΛΩ, ο 38χρονος Γιώργος Τσουγκρανάς, θεωρεί τον εαυτό του από τους τυχερούς, αφού όπως λέει , μένει στο Νέο Σιδεροχώρι, κοντά στην Κομοτηνή και το πιο βασικό έχει και χωράφια. «Μικρή έκταση μεν, αλλά τουλάχιστον αρκεί για να βάλουμε τα απαραίτητα στο τραπέζι μας», επισημαίνει, προσθέτοντας: «ας είναι καλά και οι γονείς μας που μπορεί να είναι χαμηλοσυνταξιούχοι, αλλά μας στηρίζουν με όποιον τρόπο μπορούν».

Ο 38χρονος είναι εργαζόμενος στην ΕΝΚΛΩ από το 1993 και από μικρός μένει στο χωριό, ενώ και αυτός κατέθεσε εμπρόθεσμα τη φορολογική του δήλωση, παρόλο που εδώ και 32 μήνες δεν έχει λάβει ούτε «ένα ευρώ» από την εταιρία. Παρόλο βέβαια που όταν ήταν μικρός, ζήλευε τη ζωή των φίλων του στις μεγάλες πόλεις της χώρας μας, ωστόσο σήμερα νοιώθει ότι είναι σε καλύτερη κατάσταση από αυτούς αφού μπορεί να επιβιώσει έστω και με λίγα χρήματα. «Με 100 ευρώ στην τσέπη βγάζω την εβδομάδα μου άνετα», αναφέρει ο κ. Τσουγκράνας, υπογραμμίζοντας ότι στο πλαίσιο αυτό, «δεν έχω σκεφτεί ούτε για μια στιγμή να αποχωρήσω από την εταιρία. Πιστεύω ότι θα έρθει η ώρα και θα πάρω όσα μου χρωστάνε».

Με μεροκάματα στα χωράφια… καταφέρνει να επιβιώσει

Είναι παντρεμένος και έχει τρία παιδιά, ενώ επί 22 χρόνια δούλευε με συνέπεια στην Ενωμένη Κλωστοϋφαντουργία. Ο 42χρονος Ηλίας Χαρίσης, σήμερα κάνει «αλβανικά μεροκάματα», όπως ο ίδιος λέει χαρακτηριστικά, στα χωράφια και μαζεύει ροδάκινα, αφού στα χαρτιά φαίνεται ότι έχει δουλειά και έτσι κανένας δεν τον προσλαμβάνει. Μεγάλος του προβληματισμός είναι τι θα γίνει όταν παρέλθει η καλοκαιρινή περίοδος και δεν θα μπορεί να κάνει ούτε και αυτό. «Τι θα γίνει τότε; Τι θα τρώμε;», αναρωτιέται ο κ. Χαρίσης, υπογραμμίζοντας ότι «υπάρχουν μέρες που και το ψωμί το αγοράζουμε με… δόσεις». Κόντε ψε να χάσει το σπίτι του, αφού δεν μπορούσε να είναι συνεπής απέναντι στην τράπεζα, ενώ τα εξώδικα και οι «απειλές» για πλειστηριασμό του διαμερίσματός του αποτελούσαν μόνιμο βραχνά της καθημερινότητάς του. «Πρόσφατα έχασα τον πατέρα μου και για να κάνω τις απαραίτητες διαδικασίες αναγκάστηκα να δανειστώ», λέει, σημειώνοντας ότι «ο κόσμος όμως δεν ξεχνάει και όσοι μας έφεραν στην εξαθλίωση αυτή, θα έρθει η στιγμή που θα μας βρουν και πάλι μπροστά τους».

«Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία», λέει, εκφράζοντας έτσι την αισιοδοξία του για την τελική έκβαση του προβλήματος που αντιμετωπίζει η εταιρία τους τελευταίους 32 μήνες, ευχόμενος το 2012 η φορολογική του δήλωση να ανταποκρίνεται και στα εισοδήματα που «μπαίνουν στο σπίτι του».

Στις 30/6 η κρίσιμη γενική συνέλευση των μετόχων

Με τη φράση, «εγώ δεν υπάρχει περίπτωση να βάλω λουκέτο στην εταιρία», ο διευθύνων σύμβουλος της ΕΝΚΛΩ, Γιάννης Μουσουλίδης υπογραμμίζει ότι στις 30 Ιουνίου, οπότε και θα γίνει η γενική συνέλευση των μετόχων, το πιο πιθανόν είναι να ξεκαθαρίσει οριστικά πλέον το τι μέλλει γενέσθαι της επιχείρησης.

«Ό,τι δεν έγινε τους τελευταίους μήνες, δεν περιμένω να γίνει την ύστατη στιγμή», σημειώνει. Επισημαίνοντας ότι η εταιρία έχει μέλλον, ο κ. Μουσουλίδης αναρωτιέται «γιατί κάποιοι εμποδίζουν την παραγωγή, όταν τελικά αυτό είναι το ζητούμενο για να επέλθει ανάπτυξη στη χώρα μας, αλλά και να ξεπεραστεί η κρίση;».

Σε κάθε περίπτωση ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρίας, που ανέλαβε τα καθήκοντά του στις 24 Μαρτίου του 2010, έχει, όπως λέει, το κεφάλι ψηλά και ήσυχη τη συνείδησή του, αφού όπως επισημαίνει, «σε όλο το διάστημα αυτό, και ξένους επενδυτές έφερα και Business Plan για την επιβίωση της εταιρίας έκανα και έβαλα φρένο σε κάθε πλειστηριασμό που έγινε, διατηρώντας έτσι αλώβητη την περιουσία της εταιρίας».

Υπενθυμίζεται ότι υπάρχει η διοικητική πράξη, δημοσιευμένη στο ΦΕΚ και συμφωνημένη από τράπεζες, κράτος και εταιρία για τη χρηματοδότηση, ύψους 27 εκατομμυρίων ευρώ, της εταιρίας από πέντε τράπεζες, με την εγγύηση του δημοσίου. Η διοικητική πράξη αυτή δεν προχωρά λόγω της άρνησης δύο εκ των πέντε τραπεζών και παρόλο που το ρίσκο που θα αναλάβουν είναι ύψους 5, 5 εκατ. ευρώ, αφού από το σύνολο των 27 εκατ. ευρώ, το 80% είναι εγγυημένο από το κράτος.

Όπως ανέφερε ο κ. Μουσουλίδης, σήμερα η εταιρία οφείλει 240 εκατ. ευρώ σε τράπεζες και 70 εκατ. ευρώ σε εργαζομένους, ΙΚΑ και αγορά, ενώ διευκρίνισε ότι η περιουσία της ΕΝΚΛΩ αποτιμάται στα 164 εκατ. ευρώ.

(Με στοιχεία από το ΑΠΕ-ΜΠΕ)