Mε επιστολές προς τη Διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, κ. Κριστίν Λαγκάρντ, τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, κ. Χοσέ Μανουέλ Μπαρόζο και τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, κ. Μάριο Ντράγκι, η περιβαλλοντική οργάνωση WWF θέτει επιτακτικά την κρίσιμη περιβαλλοντική διάσταση των πολιτικών και μέτρων που εφαρμόζονται στο πλαίσιο του Προγράμματος Οικονομικής Προσαρμογής. Η επιστολή υπογράφεται από τον κ. Τόνι Λονγκ, Διευθυντή του Γραφείου Ευρωπαϊκής Πολιτικής του WWF, και τον κ. Δημήτρη Καραβέλλα, Διευθυντή του WWF Ελλάς.

«Από το 2010, οπότε τέθηκε σε εφαρμογή το πρώτο Πρόγραμμα Οικονομικής Προσαρμογής, γινόμαστε μάρτυρες μιας σημαντικής απώλειας πολιτικών και νομοθεσίας για την προστασία του περιβάλλοντος και υποβάθμισης της ποιότητας ζωής συνολικά. Η σαρωτική κατάργηση της νομοθεσίας για το περιβάλλον, η εντεινόμενη ανασφάλεια δικαίου, η αδιαφάνεια σε σχέση με το περιβαλλοντικό και κοινωνικό κόστος των μέτρων λιτότητας, η συνεχής αποδυνάμωση των ήδη αδύναμων μηχανισμών και υπηρεσιών περιβαλλοντικής διαχείρισης και ελέγχου, και η απουσία συνεκτικού πλαισίου για μια ζωντανή οικονομία, είναι το ανυπολόγιστο κόστος των μέτρων που έχουν επιβληθεί έως σήμερα», σημειώνεται στην εισαγωγή της επιστολής.

Όπως αναφέρουν, η πολιτική που εφαρμόζεται στο πλαίσιο της οικονομικής προσαρμογής, προωθεί:

-τη συνεχή υποβάθμιση του καθεστώτος περιβαλλοντικής αδειοδότησης·
-την υποβάθμιση του καθεστώτος διατήρησης προστατευόμενων φυσικών βιοτόπων (όπως τα εθνικά πάρκα και οι περιοχές Natura 2000)·
-τον αποχαρακτηρισμό οικολογικά πολύτιμων δασικών και παράκτιων εκτάσεων·
-τη δίχως τέλος και χωρίς καμία περιβαλλοντική μέριμνα νομιμοποίηση παράνομων κατασκευών, ακόμα και μέσα σε προστατευόμενες περιοχές·
-τη συνεχή άρνηση του κράτους να εισπράξει τα ανυπολόγιστου ύψους εκατομμύρια ευρώ από πρόστιμα για την ανέγερση αυθαιρέτων στην παράκτια ζώνη και σε δασική γη·
-την ιδιωτικοποίηση οικολογικά σημαντικών και νομικά προστατευόμενων περιοχών μέσω του ΤΑΙΠΕΔ, πολλές από τις οποίες είναι χαρακτηρισμένες ως Natura 2000, με κατεύθυνση την ανάπτυξη παραθεριστικών κατοικιών και τουριστικών εγκαταστάσεων·
-την εκ βάθρων αναθεώρηση του πλαισίου χωροταξικού σχεδιασμού, ώστε να επιτραπεί η ταχεία έγκριση μεγάλων επενδύσεων, κυρίως στον τομέα του τουρισμού, σε αντίθεση με τους ειδικούς ή τοπικούς κανόνες χρήσεων γης και προστασίας της φύσης.

΄’Όπως σημειώνεται σε σχετική ανακοίνωση της περιβαλλοντικής οργάνωσης, το σχέδιο νόμου για τον αιγιαλό και την παραλία πυροδότησε μια ήδη εκρηκτική κατάσταση ανησυχίας και οργής για τη συνεχή απώλεια περιβαλλοντικών κεκτημένων. Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, το οποίο αποτελεί δέσμευση της Ελλάδας στο πλαίσιο του Προγράμματος, επιτρέπει τη σαρωτική υποβάθμιση της παράκτιας ζώνης, προκρίνοντας ένα μοντέλο τουριστικής ανάπτυξης που βασίζεται στην κατασκευή μεγάλων τουριστικών συγκροτημάτων και τουριστικών χωριών. Όμως, σε άλλες χώρες της Μεσογείου, όπως η Ισπανία, αυτό το μοντέλο έχει αποδειχθεί περιβαλλοντικά καταστροφικό και οικονομικά μη βιώσιμο.
«Οι πολιτικοί ηγέτες της Τρόικα δεν μπορούν να παρακολουθούν δήθεν ανήμποροι, την ώρα που η ραχοκοκαλιά της περιβαλλοντικής νομοθεσίας στην Ελλάδα αποσαθρώνεται», σημειώνει ο Τόνι Λονγκ, Διευθυντής του Γραφείου Ευρωπαϊκής Πολιτικής του WWF.

«Η ελληνική κυβέρνηση εγκαταλείπει την ατζέντα της βιώσιμης ανάπτυξης, με τις ευλογίες του ΔΝΤ, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας», υπογράμμισε ο Δημήτρης Καραβέλλας, Διευθυντής του WWF Ελλάς, συμπληρώνοντας ότι: «Αυτές οι πολιτικές σκοτώνουν το βασικό μας ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, το φυσικό μας περιβάλλον, και μας οδηγούν σε μία πολύ βαθύτερη κρίση. Καλούμε την Τρόικα και την Κυβέρνηση να αναγνωρίσουν την ανησυχητική τάση της περιβαλλοντικής οπισθοδρόμησης και να μην υπονομεύουν την τόσο απαραίτητη στροφή προς μια πραγματικά βιώσιμη οικονομία».

newmoney.gr