Ήταν 19 Φεβρουαρίου του 2011 όταν ο συνταγματάρχης Καντάφι είχε διαμηνύσει στην ΕΕ πως αν συνέχιζε να στηρίζει τις «αντικυβερνητικές διαδηλώσεις», η Λιβύη θα διέκοπτε τη συνεργασία στην «καταπολέμηση της παράνομης μετανάστευσης». Είχε προηγηθεί βέβαια η μεγάλη συμφωνία του 2004, όπου η ΕΕ ήρε το επί 18 έτη εμπάργκο όπλων προς τη Λιβύη ενώ τις ίδιες μέρες ανακοινώνονταν η συνεργασία της ΕΕ με τη Λιβύη για την από κοινού προσπάθεια «αναχαίτισης της παράνομης μετανάστευσης». Δεν ήταν δα και δύσκολο να υποθέσει κανείς ότι η ΕΕ ήρε το εμπάργκο όπλων με αντάλλαγμα να γίνει η Λιβύη ο gatekeeper της ΕΕ, με ό,τι αυτό συνεπάγονταν – όταν έπεσε ο Καντάφι έγιναν διεθνώς γνωστά τα όσα έπραττε με τους μετανάστες που «εμπόδιζε» να πάνε στην ΕΕ: χιλιάδες τα ανθρώπινα κουφάρια στις ερήμους και στις φυλακές-κολαστήρια. Εξάλλου λίγα χρόνια αργότερα, ο Καντάφι μέσω της Ιταλίας του Μπερλουσκόνι προέβη σε νέο εκβιασμό, απαιτώντας από την ΕΕ να λαμβάνει 5 δις ευρώ ετησίως για να συνεχίσει τον αγώνα του κατά της παράνομης μετανάστευσης, προειδοποιώντας ότι σε διαφορετική περίπτωση η Ευρώπη θα γέμιζε «πεινασμένους και άξεστους Αφρικανούς». Η εξέλιξη είναι γνωστή. Ο συνταγματάρχης Καντάφι έπεσε στην παγίδα που έστησε για άλλους.

Δυστυχώς, εν έτει 2015, η Ελλάδα με ατομική απόφαση του κ. Τσίπρα είναι η επόμενη χώρα που ζητά ανταλλάγματα και η πρώτη χώρα της ΕΕ. Προσοχή! Δεν ζητά το εύλογο, δηλαδή παραπάνω κονδύλια από τα σχετικά Ταμεία της ΕΕ, όπως το Ευρωπαϊκό Ταμείο για τους Πρόσφυγες, δεν ζητά τη συνδρομή της ΕΕ για την αντιμετώπιση μιας διεθνούς ανθρωπιστικής κρίσης με τα κύματα των προσφύγων, δεν επιμένει σε ένα σοβαρό και ολοκληρωμένο ευρωπαϊκό σχέδιο για την αντιμετώπιση του προσφυγικού ζητήματος με βάση τις αρχές του διεθνούς δικαίου και το ευρωπαϊκό δίκαιο, αλλά ζητά οικονομικά «ανταλλάγματα» άσχετα με το μείζον αυτό ζήτημα.

Τι ζητά άραγε ο κ. Τσίπρας και δυστυχώς με ευθύνη του η Ελλάδα; Ζητά να «εξαγοραστεί» η χώρα μας για να τηρήσει τις διεθνείς υποχρεώσεις της ή ζητά να «λαδωθεί» για να μετατραπεί η Ελλάδα σε ένα απέραντο στρατόπεδο συγκέντρωσης που θα στοιβάζονται απελπισμένες ανθρώπινες ψυχές και θα διαλύεται η χώρα; Τι προσπαθεί να κάνει ο πρωθυπουργός της Ελλάδας; Να ανταλλάξει λεφτά με «συμπαθή» (όπως τα είχε αποκαλέσει από το βήμα της Βουλής) «νεκρά παιδιά»; Κι αν αυτές είναι οι απόψεις του «αριστερού» εθνικολαϊκιστή ηγέτη, με ποιο δικαίωμα τις εφαρμόζει, με ποιο δικαίωμα προσβάλλει έτσι τη χώρα μας, καθιστώντας την κράτος-μαφία (mafia state). Είναι κι αυτό κατά τη γνώμη του «εντολή» που έλαβε από τον ελληνικό λαό;

Όχι, δεν πέφτουμε ακριβώς από τα σύννεφα. Άλλωστε η πρώτη «στρατηγική» που είχε επινοήσει η κυβέρνηση για την προσφυγική κρίση ήταν να μετατραπεί η χώρα μας σε trafficking state, όπου οι πρόσφυγες θα μεταφέρονταν από τα νησιά στη Θεσσαλονίκη κι από εκεί στην Ειδομένη και μετά στις γειτονικές χώρες! Όταν απέτυχε αυτό, επινόησε το mafia state!

Οι λέξεις δεν αρκούν για να περιγράψει κανείς τη στάση του κ. Τσίπρα. Πώς να περιγράψει την εθνική ντροπή που μας έχει υποβάλλει; Και τι νόημα έχει; Καταλαβαίνει κανείς; Οι περίφημες ανθρωπιστικές οργανώσεις του πάλαι ποτέ ΣΥΡΙΖΑ γατί αλήθεια δεν λένε τίποτα; Πώς το δέχονται αυτό;

Πολλές είναι οι βλάβες που έχει επιφέρει ο κ. Τσίπρας και πολύ φοβάμαι πως θα προκαλέσει ακόμα περισσότερες μια και αδυνατεί να καταλάβει το πολύ απλό: πως ένας πρωθυπουργός είναι πρωθυπουργός όλου του τόπου κι όχι των ψηφοφόρων του μόνο. Πως ένας πρωθυπουργός λαμβάνει δύσκολες αποφάσεις με πολιτικό κόστος για το γενικό καλό. Αλλά αυτό, η προσπάθεια να πάρει μικρά οικονομικά ανταλλάγματα για να στοιβάξει ανθρώπινες ψυχές, είναι το μεγαλύτερο ατόπημα της σημερινής κυβέρνησης και τις επιπτώσεις του ακόμα δεν τις έχουμε αντιληφθεί.

Διότι φυσικά η απάντηση που έλαβε ο κ. Τσίπρας από τους ξένους παράγοντες ήταν ένα περιφρονητικό «όχι». Τι περίμενε άραγε; Να δεχθεί η Ευρώπη να χρηματίσει μια χώρα για να δολοφονούνται άνθρωποι; (η Διάσκεψη του Evian* το 1938 θα στοιχειώνει για πάντα, ελπίζουμε, την Ευρώπη.) Διότι περί αυτού δυστυχώς πρόκειται. Η διεθνής κοινότητα αφήνει ανθρώπους να πεθαίνουν, τους εκθέτει σε θανάσιμο κίνδυνο στα νερά της Μεσογείου και η Ελλάδα, ενώ θα μπορούσε να υψώσει ανάστημα και να καλέσει την ΕΕ να αναλάβει τις ευθύνες της, αντιπροτείνει να αναλάβει τη «δουλειά»… αρκεί να κλείσει η πρώτη αξιολόγηση, να υπάρξει συμφωνία για τους πλειστηριασμούς όχι πολύ μακριά από την προστασία που ίσχυε έως την 31/10/2015 χάρη στους προηγούμενους, τους «παλιούς» ή να υπάρξει μια χαραμάδα στην αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά που αυτός συμφώνησε και ψήφισε!

Πώς τα επιτρέπουμε όλα αυτά; Και μέχρι πότε;

Πηγή: athensvoice.gr