Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Την στιγμή που χιλιάδες οικογένειες αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο να μείνουν  τα παιδιά τους  με δυσλεξία, μαθησιακά προβλήματα, αυτισμό, αναπηρίες  και άλλες συναφείς διαταραχές, χωρίς τις απαιτούμενες για την θεραπεία  τους λογοθεραπείες και εργοθεραπείες  κ.α., η ηγεσία του ΕΟΠΥΥ  επιδίδεται σε μία τακτική παραπλάνησης και παραπληροφόρησης, εκμεταλλευόμενη και την απουσία ΕΝΙΑΙΟΥ συντονιστικού οργάνου των επαγγελματιών της ειδικής αγωγής αλλά και την απουσία της αντιπολίτευσης επί του θέματος.

Όπως προκύπτει με μια πρώτη ανάγνωση, με τις συμβάσεις αυτές εκτός του ότι οι επαγγελματίες του κλάδου θα πληρώνονται με 3 ευρώ την λογοθεραπεία, τίθενται τέτοια πλαφόν για τα παιδιά που δεν θα τους επιτρέπει να κάνουν κάθε μήνα όλες τις συνεδρίες που χρειάζονται.

Το πλαφόν που μπαίνει ανά παιδί είναι τα 240 ευρώ όταν χρειάζονται 15 λογοθεραπείες και 15 εργοθεραπείες, με το κάθε πακέτο αυτών των επισκέψεων να κοστίζει 225 ευρώ. Γίνεται αντιληπτό  ότι ο ΕΟΠΥΥ βάζει τις οικογένειες να διαλέξουν τι θα πρωτοκάνουν αφού τα χρήματα δεν επαρκούν για όλα.

Παράλληλα το σύστημα που θα ακολουθείται και οι γραφειοκρατικές διαδικασίες που θα ακολουθούνται, σύμφωνα με τους λογοθεραπευτές, θα είναι βασανιστικές τόσο για τα παιδιά όσο και για τους ίδιους.

Απέναντι σε όλα αυτά έχουμε το πρόσφατο το παράδειγμα του υποδιοικητή ΕΟΠΥΥ κ.Τάκη Γεωργακόπουλου ο οποίος υποστηρίζει ότι δεν μπαίνει πλαφόν ανά παιδί, επαναλαμβάνει τη δέσμευση της κυβέρνησης για αύξηση του ποσού που λαμβάνουν οι λογοθεραπευτές ανά συνεδρία, ενώ υποστηρίζει ότι εάν ο κλάδος δεν αποδεχθεί την σύμβαση θα βρεθούν τρόποι ώστε όλα τα παιδιά που έχουν πραγματική ανάγκη θεραπείας να καλυφθούν.

Παράλληλα λέει ότι, κατά την προσωπική του εκτίμηση, η όλη «φασαρία» γίνεται επειδή ο ΕΟΠΥΥ προσπαθεί να βάλει τάξη στον χώρο και να περιορίσει την προκλητή ζήτηση, ζήτηση δηλαδή που δεν αντιστοιχεί σε υπαρκτές ανάγκες υγείας.

«Δεν μπορεί να έχει όλη η Ελλάδα ανάγκη λογοθεραπειών, ούτε είναι ντε φάκτο, ιατρικά καθορισμένο ότι όλα τα παιδιά πρέπει να κάνουν 15 λογοθεραπείες. Δηλαδή κάθε δεύτερη μέρα κάνουν λογοθεραπεία;» αναρωτήθηκε σε συνέντευξή του ο κ. Τάκης Γεωργακόπουλος, πνευμονολόγος.

Και μόνον αυτό το απόσπασμα της απάντησής του καταδεικνύει  όχι μόνον την άγνοιά του (δεν γνωρίζει τη φύση των παθήσεων, τα διεθνώς εφαρμοστέα θεραπευτικά πρωτόκολλα, την επικρατούσα κατάσταση στο χώρο της ειδικής αγωγής, οι θεραπευτικές παρεμβάσεις πρέπει να είναι εξατομικευμένες στον σχεδιασμό  ατομικά και ομαδικά….) αλλά και την εγκληματική του συμπεριφορά και πρόθεση απέναντι στα πάσχοντα παιδιά των οποίων καταπατά τα θεμελιώδη δικαιώματά τους.

Θα ήταν ,ίσως, πιο έντιμο εάν οι κυβερνητικοί αρμόδιοι, επέλεγαν τη σιωπή αποδεχόμενοι ότι τους ενδιαφέρουν μόνον οι οριζόντιες μειώσεις δαπανών ΚΑΙ στον χώρο της ειδικής αγωγής.

Εμείς , ως γονείς, θα εξακολουθούμε να κάνουμε αυτό που θεωρούμε καλύτερο για τα παιδιά μας ακόμη και πέρα από τις δυνατότητές μας.