Σημεία συνέντευξης του Υφυπουργού Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Γιώργου Πεταλωτή στο ραδιοφωνικό σταθμό “ΣΚΑΪ 100.3” και στη δημοσιογράφο Σία Κοσιώνη.

Σχετικά με τη στάση της Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ στον ΚΤΕ Οικονομικών αλλά και ενόψει των νέων μέτρων

Δεν μιλάμε για κάτι καινούριο. Εδώ και δύο χρόνια δεν υπάρχει ούτε ένας ΚΤΕ που να μην είναι θυελλώδης. Υπάρχει αγωνία στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ εδώ και δύο χρόνια, από τότε που ανακαλύψαμε ότι μπαίνουμε σε μια κρίση πλήρως απροειδοποίητοι και αθωράκιστοι. Είχαμε νούμερα πλαστογραφημένα, η ΝΔ έδινε νούμερα που αντί να προετοιμάσουν τον Ελληνικό λαό γι’ αυτό που έρχεται, συστηματικά τον εξαπατούσε. Ακόμα και σήμερα, όμως, μεγάλο μέρος του πολιτικού κόσμου δυστυχώς κάνει πως δεν αντιλαμβάνεται που βρισκόμαστε. Είναι ισχυρή πεποίθησή μου, πως το ΠΑΣΟΚ διαθέτει το πολιτικό προσωπικό που μπορεί να μας περάσει με ασφάλεια στην επόμενη μέρα, ξεπερνώντας την κρίση.

Για τα νέα μέτρα και την αντοχή της Κυβέρνησης, των Υπουργών και των Βουλευτών. Υπάρχει επάρκεια του πολιτικού κεφαλαίου;

Κάποτε το πολιτικό κεφάλαιο το μετρούσαμε με τις δημοσκοπήσεις και το πολιτικό κόστος. Το θετικό σήμερα είναι ότι η Κυβέρνηση, τουλάχιστον συνολικά, δεν υπολογίζει το πολιτικό κόστος. Έχει και τη δυνατότητα, αλλά και επιβάλλεται να προχωρήσουμε μέχρι να αρχίσουν να αποδίδουν οι αποφάσεις και ο κόσμος να δει τις αλλαγές. Αυτό είναι το πολιτικό μας κεφάλαιο.

Για τα σενάρια εκλογών εθνικής συνεννόησης και συγκυβέρνησης στο ΠΑΣΟΚ

Για εκλογές μπορεί να μιλούν κάποιοι συγκεκριμένοι που έχουν και συγκεκριμένη θεώρηση των πραγμάτων αλλά δεν πιστεύω ότι είναι πολλοί αυτοί. Οι εκλογές δεν θα πρόσθεταν τίποτα σε μια κατάσταση έκτακτης εθνικής ανάγκης. Συγκυβέρνηση και εθνική συνεννόηση με με ποιο πολιτικό προσωπικό; Αν υπήρχε πολιτικό προσωπικό που να δείχνει ότι αντιλαμβάνεται που βρισκόμαστε, προσωπικά θα ήμουν από τους πρώτους που θα έλεγα “ναι ας αναλάβουν κι άλλοι μαζί τις ευθύνες”. Η Κυβέρνηση έχει τις δικές της δεδομένες ευθύνες και είναι συζητήσιμες. Αλλά όταν μιλάμε για εθνική συνεννόηση και συγκυβέρνηση, μέσα σε ένα τόσο ρευστό τοπίο, όπου θα προκύψουν αβέβαια σχήματα, ας αναλογιστούμε και με ποιον θα μπορούσε να γίνει. Με την κ. Κανέλλη με τις φραντζόλες και το γάλα στη Βουλή; Με τον κ. Τσίπρα να μιλά θεατρινίστικα για “Ελληνίδες και πατρίδες” ή με το ΛΑΟΣ που θεωρεί βουλευτές του ΠΑΣΟΚ “γομάρια”. Οι δε της ΝΔ είναι τόσο κατώτεροι των περιστάσεων που πραγματικά δεν αντιλαμβάνονται που βρίσκονται και τι καταστάσεις διακυβεύονται. Γι’ αυτό ξαναλέω, όσοι μιλούν για τέτοια σενάρια σήμερα, ας μας πουν και τι θα προκύψει απ’ όλο αυτό. Στην Πορτογαλία και την Ιρλανδία που υπάρχει αντίστοιχη κρίση με τη δική μας, υπάρχει ένα πολιτικό προσωπικό “μπετόν αρμέ”, στο ότι θα πρέπει να αντιμετωπιστεί η κρίση. Εδώ υπάρχουν φυγόκεντρες πολιτικές δυνάμεις, σε ένα τρελό παιχνίδι όπου δεν μπορεί να καταλάβει κανείς τι πρεσβεύει ο καθένας.

Για τις ευθύνες της Κυβέρνησης, τα συνεχή “νέα μέτρα” τις διαρθρωτικές αλλαγές και το Δημόσιο

Υπάρχει τέτοια ρευστότητα διεθνώς που οι έκτακτες ανάγκες που παρουσιάζονται, αντιμετωπίζονται με επικαιροποιημένες αποφάσεις. Κανείς δεν μπορούσε να τα φανταστεί όλα αυτά πριν από δύο χρόνια. Η ευθύνη διακυβέρνησης ανήκει στο ΠΑΣΟΚ και αυτό που πρέπει να κάνει η Κυβέρνηση είναι να δείξει μεγάλη αποφασιστικότητα στην εφαρμογή των, όντως, επώδυνων αλλά αναγκαίων αποφάσεων που λαμβάνει. Η κοινωνία, που υφίσταται αυτές τις αποφάσεις βρίσκεται σε σύγχυση και αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Είναι μια κοινωνία πιο ώριμη από το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού προσωπικού της χώρας και όταν ως Κυβέρνηση παίρνουμε αποφάσεις οφείλουμε να τις εφαρμόζουμε τάχιστα και χωρίς πισωγυρίσματα. Αυτό είναι που αμφισβητεί ο κόσμος σήμερα, το κατά πόσο εφαρμόζονται όσα αποφασίζονται. Και αυτό είναι το οξύμωρο του πράγματος, να κάνουμε ένα βήμα εμπρός και να σκεφτόμαστε με 2 βήματα πίσω, ενώ ο κόσμος ζητάει να προχωρήσουμε μπροστά και να είμαστε αποφασιστικοί.

Είμαστε εκ των πραγμάτων αναγκασμένοι να λάβουμε σκληρές αποφάσεις αλλά παράλληλα πρέπει να προχωρήσουν αμεσότατα οι διαρθρωτικές αλλαγές γιατί και οι απανωτοί φόροι στους πολίτες δεν οδηγούν πουθενά, χωρίς διαρθρωτικές συνέχειες.

Την πραγματικότητα ενός υπερδιογκωμένου Δημοσίου, με τα γνωστά ανύπαρκτα κριτήρια εισαγωγής και την πραγματικότητα ενός κρατικοδίαιτου ιδιωτικού τομέα που ζούσε μέσω δημοσίων αποφάσεων και μεθοδεύσεων, έπρεπε να την είχαμε αντιληφθεί και σταματήσει χρόνια πριν. Τώρα πρέπει να κάνουμε άλματα για να κερδίσουμε τον χαμένο χρόνο. Γι’ αυτό, η Κυβέρνηση πρέπει να είναι αποφασιστική και αποφασισμένη να συγκρουστεί με ότι μας κρατάει στο παρελθόν.