Γράφει ο Πέτρος Ούτσης

Πριν λίγες ημέρες ο Στέργιος Γιαλάογλου με ανάρτηση του στο Facebook και τίτλο «Για την Θράκη» έκανε γνωστό σε όλους πως σταματά να ασχολείται με το σχετικό θέμα (για τους Θρακιώτες έχει σημασία) και όπως ανέφερε χαρακτηριστικά: «Ηρθε η ώρα να σταματήσω, αφού πλέον δεν έχει κάποιο νόημα, η περαιτέρω ενασχόληση μου με θέματα που ίσως να ακούγονται κουραστικά και μονότονα.»

Η φοβική θέση της πολιτείας απέναντι σε κάποιους που δεν έχουν αντιληφθεί τις υποχρεώσεις τους

Για τους περισσότερους που διαβάζετε αυτές τις γραμμές είναι αδιάφορο και το κατανοώ γιατί όπως αναφέρει στο ίδιο κείμενο: «Μοιάζει σαν όλα να έχουν αφεθεί στην διαδικασία της αυτορρύθμισης, ενώ η Θράκη απασχολεί μόνο για την χρωματική απεικόνιση την βραδιά των εκλογών, χωρίς κανένας από τους πολύγνωτους σχολιαστές ή πολιτικούς να μπορεί να αναλύσει το φαινόμενο τη συμπεριφοράς της μειονότητας που χαρακτηρίζει μια ολόκληρη περιοχή.»

Με τον Στέργιο και άλλους φίλους κάναμε μια μεγάλη προσπάθεια (και με οικονομικό κόστος) να ευαισθητοποιήσουμε την Αθήνα ώστε να δει την Θράκη διαφορετικά. Υπάρχουν κάποιες στιγμές που τα καταφέραμε όταν αναδείξαμε το θέμα του Μπουρχάν Μπαράν το καλοκαίρι του 2022 με την ΝΔ να το βλέπει ως ευκαρία ώστε να απαλλαγεί το κόμμα από υποψήφιους μουσουλμάνους που ελέγχονται από το Προξενείο. Ήταν η πρώτη φορά που τοπική έβγαζε ανακοίνωση για βουλευτές που είναι κοντά στο Προξενείο.
Υπήρχε και άλλη στιγμή, όταν η υποψήφια της ΝΔ για τις ευρωεκλογές, Ξανθιώτισσα Νουρτζάν Σούλογλου, έλαβε περισσότερες από 5000 ψήφους από όλη την Ελλάδα όταν στην Θράκη πήρε μόλις 1500.

Δεν αναφέρω τα παραπάνω για να «ευλογήσουμε τα γένια μας», εξάλλου και εγώ προσωπικά αλλά και ο Στέργιος Γιαλάογλου έχουμε αποδείξει πως δεν ζούμε για την γνώμη των άλλων.

Μεγαλύτερη προσπάθεια έκανε όμως ο Νίκος Αρβανίτης με το Komotinipress. Απειλήθηκε [εδώ] από Έλληνες βουλευτές και ούδεις έτρεξε να τον συμπαρασταθεί, ακόμα και συνάδελφοι του. Ο Νίκος Αρβανίτης ζει στην Κομοτηνή και έχει μια καθημερινή τριβή με τους διώκτες του. Δεν απαίτησε ποτέ τίποτα, δεν σήκωσε ποτέ το τηλέφωνο για βοήθειες παρά μόνο τους αντιμετώπισε. Ποιους αντιμετώπισε; Ένα Παρακράτος το οποίο χρηματοδείται από την Τουρκία με 20 εκ ευρώ.

Δεν γράφω αυτό το κείμενο από πίκρα, ίσα ίσα. Τόσο εγώ όσοι και οι δύο άλλοι του «τριθέσιο καναπέ των πατριωτών» είμαστε περήφανοι για όσα κάναμε χωρίς να σηκώσουμε κανένα τηλέφωνο.

Από σήμερα, αν και είναι αδιάφορο για τους περισσότερους, το Viadiplomacy και το Komotinipress σταματούν αυτόν τον αγώνα, συσκευάσουμε τον «τριθέσιο καναπέ των πατριωτών» (όπως χαρακτηριστήκαμε) και τον στέλνουμε με πληρωμένα μεταφορικά στην Αθήνα.

Κλείνω με το κείμενο του Στέργιου Γιαλάογλου. Θα καταλάβουν όσοι δεν ήρθαν ποτέ στην Θράκη αλλά με τον τρόπο τους αγωνίστηκαν μαζί μας.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΡΑΚΗ. Προσπάθησα με διάφορες αναρτήσεις και άρθρα μου να μεταφέρω την πραγματικότητα που βιώνουμε στην περιοχή μας, που μπορεί όλοι να αναφέρονται σε αυτήν αλλά που η συντριπτική πλειοψηφία των συμπατριωτών μου στην υπόλοιπη Ελλάδα, αγνοεί.

Το έκανα από ειλικρινές ενδιαφέρον και αγάπη για τον τόπο που γεννήθηκα και ζώ, για τους ανθρώπους της και ιδιαίτερα για τους συντοπίτες μου μουσουλμάνους που καθημερινά με αγωνία και ενδιαφέρον μου ζητούν να μιλώ και να αναδεικνύω γεγονότα που επηρεάζουν την ζωή και το μέλλον τους, τα οποία δυστυχώς δεν μπορούν οι ίδιοι να προβάλλουν καθώς για τους επίσημους είναι αόρατοι για ολόκληρη την τετραετία και ορατοί μόνο στις εκλογές. Μέχρι και στην Διακομματική Επιτροπή για την Θράκη απευθύνθηκα, χωρίς καμία ανταπόκριση. Μπορεί όλες οι κυβερνήσεις διαχρονικά να έβαλαν ένα μικρό λιθαράκι στην εξέλιξη της περιοχής μας, όμως καμία δεν έσκυψε με το ενδιαφέρον που απαιτεί η ιστορία της Θράκης και η σημασία της για ολόκληρη την Ελλάδα και το μέλλον της. Μοιάζει σαν όλα να έχουν αφεθεί στην διαδικασία της αυτορρύθμισης, ενώ η Θράκη απασχολεί μόνο για την χρωματική απεικόνιση την βραδιά των εκλογών, χωρίς κανένας από τους πολύγνωτους σχολιαστές ή πολιτικούς να μπορεί να αναλύσει το φαινόμενο τη συμπεριφοράς της μειονότητας που χαρακτηρίζει μια ολόκληρη περιοχή. Γιαυτό και ευημερούν οι κάθε λογής παράφωνοι και ετεροπροσδιοριζόμενοι που στο βωμό της εξυπηρέτησης αλλότριων συμφερόντων, κρατούν δεμένη και υπανάπτυκτη μια ολόκληρη Περιφέρεια.

Ηρθε η ώρα να σταματήσω, αφού πλέον δεν έχει κάποιο νόημα, η περαιτέρω ενασχόληση μου με θέματα που ίσως να ακούγονται κουραστικά και μονότονα. Το άρθρο μου που δημοσιεύεται στα σχόλια είναι το τελευταίο μου για την αγαπημένη μου πατρίδα. Ο κύκλος έκλεισε. Οτι γράφτηκε, γράφτηκε, ότι ειπώθηκε, ειπώθηκε. Ισως να μην γνωρίζουμε όσα γνωρίζουν οι άλλοι για εμάς, ίσως η απόσταση μας από το κέντρο να είναι πολύ μεγάλη για να ακουστούμε.

Σημασία έχει ότι συνεχίζουμε στο δικό μικρόκοσμο, με τις δικές μας δυνάμεις, χριστιανοι και μουσουλμάνοι στην Θράκη, αλληλουποστηριζόμενοι και με απόλυτη κατανόηση. Ισως στο μέλλον κάποιος να μας ακούσει. Ευχαριστώ τα τοπικά μέσα agonas, empros, xronos και via diplomacy για την φιλοξενία.»

Η Θράκη δεν κινδυνεύει από την Τουρκία, αλλά από την Αθήνα και τους αντιπροσώπους της στην περιοχή

Το άρθρο δημοσιεύτηκε 28 Ιουλίου λίγες ημέρες μετά τις απειλές εναντίον του Νίκου Αρβανίτη