Όλο και περισσότεροι επιστήμονες  πλέον συνδέουν τις  βιβλικές καταστροφές από  φωτιές (Πορτογαλία   – Ελλάδα –Ρωσία κτλ ) με το παγκόσμιο φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής και την αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη. Η τελευταία πυρκαγιά στη Λευκίμη   αποτελεί  μάλλον την  μεγαλύτερη σε έκταση πυρκαγιά  που έχει πλήξει το Νομό Έβρου,

Τώρα μετά την μεγάλη οικολογική καταστροφή που θα έχει και μεγάλες οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις, είναι η ώρα της οργάνωσης της αποτελεσματικής προστασίας για την αναγέννηση του δάσους.

Ο Θανάσης Μακρής, επικεφαλής της Οικολογίας Αλληλεγγύης, δήλωσε ότι «Αναγνωρίζω την μεγάλη προσπάθεια που έκαναν όλοι οι φορείς και την πραγματική αγωνία των: Περιφερειάρχη, Αντιπεριφερειάρχη, Δημαρχών, ηγεσίας Πυροσβεστικής, Δασαρχείου, Στρατού και λοιπών εμπλεκομένων υπηρεσιών. Η κοινωνική αλληλεγγύη που επιδείχτηκε είναι σημαντικό κέρδος. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να κάνω στους εθελοντές και ειδικότερα των εκπαιδευμένων.»

 «Δεν πρέπει να αφήσουμε η θλίψη για την καταστροφή να εντείνει το αίσθημα γενικότερης απογοήτευσης καθώς όχι μόνο είναι κακός σύμβουλος, αλλά μας κάνει ευάλωτους σε περισσότερους κινδύνους. Χρειάζεται ιδιαίτερη επαγρύπνηση απέναντι των συμφερόντων που θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν την κατάσταση» .

 Ο κ. Μακρής συνέχισε «Από το αποτέλεσμα φαίνεται ότι παρά την μεγάλη κινητοποίηση η καταστροφή ήταν μεγάλη. Φυσικά θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη αλλά πρέπει να δούμε πως θα μπορούσε να είναι πολύ μικρότερη. Για παράδειγμα αντί για προληπτική θωράκιση των δασών επιλέχτηκε ο φράχτης των 5 εκ € και η τάφρος που θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα από αυτά που θα λύσει».

Διαπιστώνεται για μια ακόμη φορά ότι δεν έχουν οργανωθεί και προετοιμαστεί οι πολίτες -κυρίως των χωριών- στην πολιτική προστασία ώστε να αποτελούν κύριο εργαλείο πρόληψης, καταστολής και στη συνέχεια προστασίας για τις δασικές πυρκαγιές.

Τελειώνοντας ο κ. Μακρής επισήμανε ότι «Το μεγάλο στοίχημα είναι η προστασία γιατί παρά την μεγάλη οικολογική καταστροφή το δάσος από μόνο του έχει τη δύναμη της αναγέννησης, αρκεί να προστατευτεί αποτελεσματικά. Αν και η απαγόρευση βόσκησης είναι προς την σωστή κατεύθυνση δεν συμβαίνει το ίδιο με την απόφαση για άμεση υλοτόμηση των καμένων. Πολλά καμένα δέντρα είναι ακόμα ζωντανά. Ουσιαστική προστασία και καμιά παρέμβαση πέρα από ότι χρειάζεται για την αντιπλημμυρική προστασία και την συγκράτηση των εδαφών από τον αέρα και την βροχή. Τεχνητή αναδάσωση να εκτελεστεί μόνο όπου δεν είναι δυνατή η φυσική αναγέννηση και με είδη περισσότερο ανθεκτικά στις φωτιές».

Η φύση έχει τη δυνατότητα να επουλώνει τις πληγές της και στις περισσότερες περιπτώσεις, μέσα από τα καμένα αναγεννιέται το δάσος .Θα πρέπει να υπάρξει παράλληλα και η σχετική μέριμνα για την άγρια πανίδα, με αυστηρή απαγόρευση του κυνηγιού για όλη την καμένα δασική έκταση.  

 Γίνεται φανερό ότι ο ορεινός όγκος της Ροδόπης – με τα  διάσπαρτα  μικρά και μεγάλα χωριά  που σχεδόν πάντα περιβάλλονται από πυκνά  δάση – χρειάζεται περισσότερη προσοχή. Τα νέα δεδομένα απαιτούν επανασχεδιασμό  των μηχανισμών με  πρόβλεψη για  μεγαλύτερες καταστροφές,  σε κατοικημένες περιοχές  λαμβανομένης και της επίδρασης των κλιματικών αλλαγών.  

Τις επόμενες μέρες θα επισκεφτούμε τις καμένες περιοχές ώστε να έχουμε μία ολοκληρωμένη εικόνα της καταστάσεις, θα επιδιώξουμε ενημέρωση από τους εμπλεκόμενους  φορείς.