Γιορτάζεται, δήθεν, σήμερα (25/11/14) η Εθνική μας Αντίσταση κατά των γερμανικών – κι όχι μόνο – στρατευμάτων Κατοχής. Κι αναρωτιόμαστε, ως «ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ», ποιος σήμερα τιμά την Εθνική Αντίσταση του 1941 – 1944;

Η Κυβέρνηση που κρέμεται από τα χείλη της φράου Μέρκελ για να μάθει τι της ξημερώνει αύριο; Η ντόπια ελίτ, πολιτική και οικονομική, που αποτελεί τον εξ αίματος απόγονο των δωσίλογων και των συνεργατών του τότε κατακτητή; Η στρατιωτική μας ηγεσία που μετέχει δια του ΓΕΕΘΑ στο μνημόσυνο που διοργανώνει η γερμανική Πρεσβεία στο γερμανικό – στρατιωτικό νεκροταφείο του Διονύσου; Η «διανόηση» εκείνη που τρέχει στα συνέδρια των 6 γερμανικών εν Ελλάδι ιδρυμάτων; Η τοπική Αυτοδιοίκηση που περιμένει τις πρωτοβουλίες του υπουργού ελληνικών θεμάτων (!) κ. Φούχτελ για να βρει κάπου εκεί ένα μέλλον; Η εθνοφοβική χαβιαροαριστερά που βαφτίζει «εθνικιστή» όποιον τολμάει να υπερασπιστεί την πατρίδα μας, δηλαδή τον τόπο και τον τρόπο μας; Οι χιλιάδες Έλληνες νέοι επιστήμονες που υποχρεώνονται σε μετανάστευση προς τον ευρύτερο γερμανικό χώρο; Ή η μερίδα του λαού που δείχνει πρόθυμη να ανταλλάξει την ελευθερία της με ένα …τάμπλετ;

Όσο το μοντέλο της ζωής μας δεν αλλάζει, τόσο οι υποκριτικές φανφάρες θα περισσεύουν. Αν σήμερα προέκυπτε ένας σύγχρονος Βελουχιώτης, θα γινόταν πανικός ποιος θα τον πρωτοκαταδώσει.