Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Στις 15/11/2023 συμπληρώθηκαν 40 χρόνια από την παράνομη και καταδικασθείσα από τις αποφάσεις 541/1983 και 550/1984 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, μονομερή ανακήρυξη του ψευδοκράτους στην Κατεχόμενη Κύπρο από τον Ραούφ Ντενκτάς στις 15/11/1983..

Η παράνοµη ανακήρυξη έγινε σε πλήρη συντονισµό και µε την επίσηµη έγκριση του στρατιωτικού κατεστηµένου της Τουρκίας και ο ίδιος ο Ντενκτάς περίµενε την γραπτή οδηγία της Άγκυρας µέχρι και τη νύχτα της 14ης Νοεµβρίου.

Αποκαλυπτικός των βαθύτερων στόχων της ανακήρυξης του ψευδοκράτους ήταν και ο αρχηγός της τουρκικής χούντας, στρατηγός Έβρεν, ο οποίος στην προσπάθεια του να περιγράψει την «αναγκαιότητα» ύπαρξης της «Τ∆ΒΚ» για τη συνεργασία ΗΠΑ – Τουρκίας, ισχυρίστηκε ότι η ίδρυσή της θα εµπόδιζε την άνοδο του κοµµουνισµού στην Τουρκοκυπριακή κοινότητα και ως εκ τούτου τη συνεργασία τους µε τους Ελληνοκύπριους κοµµουνιστές. Ένα τέτοιο ενδεχόµενο, τόνιζε ο Έβρεν, θα ήταν ευνοϊκό για τη Σοβιετική Ένωση και άρα θα έπρεπε να εµποδιστεί.

Στις 2.12.1983 το Πρωτοδικείο Ξάνθης έκανε δεκτή την αίτηση του νομάρχη Ξάνθης (στις 29.11.1983) να απαγορευτεί στο σωματείο ΤΕΞ η χρήση του όρου «τουρκικός» σε κάθε έγγραφο και σφραγίδα του (απόφαση αρ. 561/1983). Στις 30.1.1984, ο νομάρχης Ξάνθης έκανε εκ νέου αίτηση στο Πρωτοδικείο Ξάνθης για τη διάλυση του σωματείου, διότι όσα όριζε το καταστατικό του αποτελούσαν προσβολή στη δημόσια τάξη.

Έτσι η “Τουρκική Ένωση Ξάνθης” κρίθηκε από τα Ελληνικά δικαστήρια ότι παρήγε κίνδυνο για τη δημόσια τάξη και ότι η λειτουργία της αντίκειται σε Συνθήκη της Λωζάνης επειδή προσπαθούσε να δημιουργήσει εθνική μειονοτική συνείδηση (το Εφετείο Θράκης εκτίμησε ως σχετικά στοιχεία τη συμμετοχή του προέδρου του σωματείου σε συνέδρια οργανωμένα από τις τουρκικές αρχές και από την «Ομοσπονδία των Τούρκων της δυτικής Θράκης» και τη δημοσίευση ενός άρθρου σε μια τουρκική εφημερίδα που έκανε αναφορά στους «Τούρκους της δυτικής Θράκης», για να καταλήξει, ότι το σωματείο παρουσίαζε τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης ως μια «τουρκική μειονότητα πολύ έντονα καταπιεσμένη»).

Στην πολιτική ανάλυση τα δύο αυτά γεγονότα συνδέονται και καλό θα ήταν οι Εγκάθετοι και Παρακρατικοί της Θράκης να τα θυμηθούν.. Ιδιαίτερα όταν ο Οζάν Αχμέτογλου, του οποίου ο ρόλος αναβαθμίζεται εντός των σκληροπυρηνικών τουρκοφρόνων, δίνει συνεντεύξεις στα κρατικά ειδησεογραφικά πρακτορεία, αποκρύπτοντας το ιστορικό πλαίσιο.

Καλό θα ήταν , όμως, τα παραπάνω να τα θυμούνται και οι πρόθυμοι συνεργοί του Προξενείου και οι αμνήμονες κι ανιστόρητοι δικαιωματιστές που υποστηρίζουν τους Εγκαθέτους του τουρκικού παρακράτους στην Θράκη, ξεχνώντας τις .Ελληνικές κοινότητες της Κύπρου που εκτοπίστηκαν παράνομα από τις εστίες τους σαν αποτέλεσμα της Τουρκικής Εισβολής της Κύπρου του Ιουλίου/Αυγούστου 1974 και της τουρκικής στρατιωτικής κατοχής 37% του εδάφους του νησιού.

Όσες θετικές ατζέντες κι αν εφευρίσκουν οι πολιτικοί , η ιστορία δεν παραγράφεται και κυρίως δεν (πρέπει να) διαγράφεται..

Σε επίπεδο διεθνοπολιτικό μπορούμε να φιλοσοφούμε με κριτήρια διεθνιστικά και πρότυπα ανοιχτής κοινωνίας. Κρίνοντας όμως τις παραμέτρους Εθνικής Επιβίωσης καλό θα ήταν να έχουμε υπ’όψη μας ότι η όποια εξέλιξη προς την αναθεώρηση του θρησκευτικού χαρακτήρα της Μειονότητας

• α) θα οδηγήσει σε αναθεώρηση μιας Διεθνούς Συνθήκης με απόφαση Ελληνικού Δικαστηρίου (!!!!)
• β) θα δημιουργήσει ένα κύμα μαζικού εθνικιστικού αυτοπροσδιορισμού των τουρκο-προξενικών σωματείων
• γ) θα δημιουργήσει συνθήκες συνδιοίκησης που θα ενισχύονται από μία σειρά δευτερευόντων ζητημάτων όπως είναι η χρήση της τουρκικής ως δεύτερης επίσημης γλώσσας στην Θράκη, η ανάρτηση τουρκόγλωσσων επιγραφών σε δημόσια κτίρια και άλλα συναφή.

Τους οπαδούς του Ντενκτάς στην Θράκη τους ξέρουμε!! 

Όλοι αυτοί στεγάζονται στο ισλαμοφασιστικό κόμμα του Αειμνήστου Αχμέτ Σαδήκ. Ο Οζάν Αχμέτογλου, ο ετεροπροσδιοριζόμενος Πρόεδρος της ΤΕΞ είναι ένας από αυτούς!