Η θέση του ΚΚΕ για τα νέα εξοπλιστικά είναι «ευθυγραμμισμένη με τις ανάγκες του λαού, συμπεριλαμβανομένων των αναγκών του για τη θωράκιση των συνόρων, των κυριαρχικών δικαιωμάτων, της ειρήνης, της ασφάλειάς του, της φιλίας και συνεργασίας με τους λαούς της περιοχής και όλου του κόσμου», τόνισε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, μιλώντας στη συζήτηση στη Βουλή για το νέο πακέτων εξοπλιστικών προγραμμάτων.

Ο Δημήτρης Κουτσούμπας ανέδειξε ότι αυτοί οι υπέρογκοι εξοπλισμοί, που φορτώνεται ο λαός, συνδέονται με τις ανάγκες των ΝΑΤΟ και όχι με την προστασία των συνόρων και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας.

Το ΚΚΕ καταψηφίζει την αγορά των πολεμικών αεροσκαφών «Rafale» και των φρεγατών «Belharra», δεν καταψηφίζει μόνο την αγορά των τορπιλών. Όπως εξήγησε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, αυτή η στάση «είναι θέση που συμβαδίζει με την πάλη για τον απεγκλωβισμό της χώρας από ιμπεριαλιστικά σχέδια». 

Με αφορμή τις εξελίξεις στην Αν. Ευρώπη, προειδοποίησε για τον κίνδυνο ενός γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου τώρα ή αργότερα, επισημαίνοντας πως η μετατροπή της Ελλάδας σε ορμητήριο των ΑμερικανοΝΑΤΟικών κάνει τη χώρα θύτη αλλά και θύμα, μαγνήτη επιθέσεων.

Απέναντι σε αυτές τις επικίνδυνες εξελίξεις τόνισε την ανάγκη να δυναμώσει η πίστη στη δύναμη του αγώνα που θα συγκρούεται με την πολιτική της εμπλοκής και συμπλήρωσε πως χρειάζεται γραμμή σύγκρουσης με όσους οδηγούν τον λαό στο πολεμικό σφαγείο. 

Παραθέτουμε ολόκληρη την ομιλία: 

Είναι η δεύτερη φορά μέσα σε ένα χρόνο που συζητάμε στη Βουλή για την προμήθεια των Rafale, ουσιαστικά για ένα ακόμα πακέτο συμβάσεων στρατιωτικών εξοπλισμών.

Και το ερώτημα είναι: Τι άλλαξε μέσα σε ένα χρόνο, ώστε ο ελληνικός λαός να πρέπει να πληρώσει κι άλλα δισεκατομμύρια ευρώ για αυτές τις νέες υπέρογκες δαπάνες για τα εξοπλιστικά;

Μήπως τελείωσε η πανδημία και δεν υπάρχει πια η ανάγκη να ενισχυθούν τα δημόσια νοσοκομεία με γιατρούς, νοσηλευτές, να παρθούν μέτρα στα σχολεία που βράζουν από κρούσματα και στα μέσα μαζικής μεταφοράς εκεί που κάνει πάρτι ο κορονοϊός;

Όχι βέβαια. Άλλωστε η πανδημία δεν πρόκειται να τελειώσει ούτε με πρωθυπουργικά διαγγέλματα, ούτε με υπουργικές αποφάσεις.

Η πανδημία μπορεί μόνο να περιοριστεί. Κι αυτό, όπως αποδεικνύει η τραγική εμπειρία των δύο χρόνων, μπορεί να γίνει μόνο με μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς και σε όλους τους κρίσιμους χώρους υπερμετάδοσης, με ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας, με επίταξη του ιδιωτικού τομέα. Αυτά σας λένε, δυο χρόνια, τώρα και οι υγειονομικοί.

Αλλά τι σας λέμε τώρα… Στου κουφού την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα…

Όλα τα υπόλοιπα που λέτε και πολύ περισσότερο που κάνετε, δεν αφορούν την προστασία της υγείας, αλλά την προστασία της καπιταλιστικής οικονομίας και των επιχειρηματικών ομίλων.

Αυτός είναι ο καημός σας! Μη τυχόν και απειληθούν τα κέρδη λίγων ομίλων.

Γι’ αυτό μαζί με τις προσδοκίες περί τέλους της πανδημίας, καλλιεργείτε προσδοκίες από την «απογείωση» του τουρισμού, από την οποία δήθεν πάλι θα ωφεληθούν όλοι.

Κρύβετε, όμως, πως ο κορονοϊός είναι εδώ και θα συνεχίζει να αποτελεί απειλή για τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία.

Τι άλλαξε λοιπόν, μέσα σε ένα χρόνο και φέρνετε -και μάλιστα μέσα σε αυτό το κλίμα πανηγυρισμού- τις συμβάσεις για τα Rafale, και τις φρεγάτες Belhara στη Βουλή;

Μήπως βελτιώθηκε το εισόδημα των εργαζομένων;

Το εισόδημα των αυτοαπασχολούμενων μικροεπαγγελματιών;

Η μήπως των βιοπαλαιστών αγροτών, που παραμένουν στα μπλόκα γιατί δεν μπορούν να καλλιεργήσουν λόγω του υψηλού κόστους παραγωγής, των εξευτελιστικών τιμών για τα προϊόντα τους και της ΚΑΠ που οδηγεί στο ξεκλήρισμά τους;

Το λαϊκό εισόδημα, που εξανεμίζεται από την ακρίβεια και τις ανατιμήσεις στην ενέργεια, δεn βελτιώνεται με τις ανακοινώσεις για τα «ψίχουλα του μήνα», αλλά με αυξήσεις σε μισθούς, σε συντάξεις, με κατάργηση εδώ και τώρα του ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, των φόρων στο ρεύμα και τα καύσιμα.

Αυτό που σίγουρα έχει αλλάξει μέσα σε ένα χρόνο και μάλιστα προς το χειρότερο για το λαό, είναι ο βαθμός εμπλοκής της χώρας στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς.

Χτες είχαμε το τραγικό περιστατικό της δολοφονίας των δύο Ελλήνων ομογενών από Ουκρανούς στρατιώτες σε χωριό της Ανατολικής Ουκρανίας. Είναι περιττό να πω πως η κυβέρνηση της Ουκρανίας είναι υπόλογη και υπεύθυνη για την ασφάλεια των Ελλήνων ομογενών, που έχουν και στο παρελθόν στοχοποιηθεί.

Όπως επίσης ότι η oυκρανική, όσο και η ελληνική κυβέρνηση, οφείλουν να δώσουν πλήρεις εξηγήσεις για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες συνέβη αυτό το τραγικό περιστατικό.

Το κρίσιμο, όμως, είναι ότι αυτή την ώρα που η αντιπαράθεση ανάμεσα στις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, με τη Ρωσία στην περιοχή, βρίσκεται λίγο πριν την πολεμική σύγκρουση, το τραγικό αυτό περιστατικό δημιουργεί πρόσθετες ανησυχίες και προβληματισμούς για νέες πιθανόν ακόμα και προβοκάτσιες που μπορεί να ανάψουν ως αφορμή τη φωτιά και επιβεβαιώνει τους κινδύνους που απορρέουν από την εμπλοκή της Ελλάδας.

Στην περιοχή αυτή εδώ και καιρό υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων και γίνονται πρόβες πολέμου.

Εκεί, όπου όλοι παζαρεύουν με όλους για τα μερίδια των αγορών, τους δρόμους μεταφοράς, τις πρώτες ύλες.

Και πριν μας πείτε πάλι, τα γνωστά, «ότι η Ελλάδα είναι δύναμη ειρήνης και σταθερότητας, η οποία επιδιώκει την αποκλιμάκωση της έντασης στην Ουκρανία», σας λέμε ότι ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει:

Όταν τα αμερικανοΝΑΤΟϊκά στρατεύματα που συγκεντρώνονται στα ρωσικά σύνορα, περνάνε από την Αλεξανδρούπολη, όταν ανάμεσα στις στρατιωτικές βάσεις που κυκλώνουν τη Ρωσία, ξεχωρίζουν αυτές της Ελλάδας, όταν τα στρατηγικά βομβαρδιστικά των ΗΠΑ στη Μαύρη Θάλασσα πέταγαν με την κάλυψη των ελληνικών μαχητικών, τότε δεν μιλάμε για αποκλιμάκωση, αλλά για κλιμάκωση της έντασης στην οποία έχετε βάλει κι εσείς το χεράκι σας, για να μη πω τίποτα χειρότερο.

Ξέρετε πολύ καλά πως η χώρα μας, με αυτό τον τρόπο, γίνεται «θύτης» άλλων λαών και την ίδια ώρα, μπορεί να αποτελέσει θύμα, μιας και μπαίνει στο στόχαστρο πιθανών απαντητικών μέτρων, όπως έχουν προειδοποιήσει οι Ρώσοι, μιλώντας πολύ συγκεκριμένα για την Αλεξανδρούπολη.

ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, φορώντας τις ΝΑΤΟϊκές «παρωπίδες» τους, ανακυκλώνουν ατελέσφορες, δήθεν «φιλειρηνικές» πρωτοβουλίες.

Η ΝΔ, μέσω του υπουργού Εξωτερικών, εμφανίζεται ως «ενδιάμεσος» και «κομιστής» μηνύματος αποκλιμάκωσης.

Ορισμένοι πολιτικοί παράγοντες καλούν την κυβέρνηση να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο και να καταθέσει διαμεσολαβητικές «προτάσεις αποκλιμάκωσης» ή «μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης».

Ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσω του πρώην υπουργού Εξωτερικών του, αναμασά τη συζήτηση για μια «νέα αρχιτεκτονική ασφαλείας», όπου η Ρωσία θα έχει θέση.

Όλα αυτά είναι το «φύλλο συκής» που επιδιώκει μάταια να κρύψει την κοινή στρατηγική των δύο κομμάτων, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, στους επικίνδυνους σχεδιασμούς της ελληνικής αστικής τάξης και των ξένων συμμάχων της.

Αυτές οι αδιέξοδες προσεγγίσεις προσπαθούν να κρύψουν το κύριο, πως ο πόλεμος «είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα, βίαια, μέσα» και πως δεν μπορεί να υπάρξει κάποιος φιλειρηνικός ιμπεριαλισμός.

Για παράδειγμα, τις τελευταίες βδομάδες δυναμώνει η αντιπαράθεση ανάμεσα στις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ και στη Ρωσία, με επίκεντρο τις εξελίξεις στην Ουκρανία.

Η φραστική και διπλωματική αντιπαράθεση συνοδεύεται τόσο από κινήσεις στρατευμάτων και μεγάλα στρατιωτικά γυμνάσια και των δύο πλευρών, όσο και από τη μυστική διπλωματία.

Η κάθε πλευρά προσπαθεί να παρουσιάσει και να «ντύσει» με τα δικά της επιχειρήματα την αντιπαράθεση, «στολίζοντας» κατάλληλα την απέναντι.

Οι ΗΠΑ και οι υπόλοιπες δυνάμεις του ευρωατλαντισμού υποστηρίζουν πως λόγος γίνεται για το δικαίωμα της Ουκρανίας να επιλέξει τις συμμαχίες της και να διαφυλάξει την εδαφική της ακεραιότητα, που αμφισβητούνται από τη ρωσική επιθετικότητα.

Από την άλλη πλευρά, η Ρωσία υποστηρίζει πως λόγος δεν γίνεται απλώς για την Ουκρανία, αλλά για τις εγγυήσεις ασφάλειας της ίδιας. Εκτιμά πως η ενσωμάτωση της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, η μεταφορά αντιβαλλιστικών συστημάτων σε Ρουμανία και Βουλγαρία, ανατρέπουν την «ισορροπία» στην περιοχή.

Πολλοί εργαζόμενοι στη χώρα μας, αλλά και σε άλλες χώρες, αναρωτιούνται: Ποιος έχει δίκιο και ποιος έχει άδικο; Κι αναρωτιούνται τι πρέπει να κάνουν οι εργαζόμενοι των διαφόρων χωρών και της χώρας μας, σε αυτές τις συνθήκες;

Η ουσία, την οποία ξεκαθαρίζουμε εμείς στο λαό, είναι το «έδαφος» πάνω στο οποίο διεξάγεται αυτός ο πόλεμος, που δεν είναι άλλο από τα συμφέροντα των μονοπωλίων.

Η ουσία βρίσκεται στο ποιες δυνάμεις συγκρούονται, στο συγκεκριμένο ταξικό περιεχόμενο και τα συμφέροντά τους. Συμφέροντα που είναι ξένα προς τα συμφέροντα των λαών.

Βεβαίως, τη ρωσική αστική τάξη την ενδιαφέρει η εδραίωση της θέσης των μονοπωλίων της στα εδάφη της πρώην ΕΣΣΔ, στη διαπάλη για τον ενεργειακό πλούτο, τους δρόμους μεταφοράς των εμπορευμάτων, τα μερίδια των αγορών.

Ωστόσο, τα σχέδια αυτά ήρθαν σε αντίθεση με τους σχεδιασμούς των δυτικών μονοπωλίων και ιμπεριαλιστικών ενώσεων, που επιδιώκουν να περιορίσουν τη Ρωσία, την οποία βλέπουν ως ανταγωνιστική δύναμη στο πλαίσιο αυτής της παγκόσμιας καπιταλιστικής αγοράς.

Χαρακτηριστικό επεισόδιο αυτής της διαπάλης ήταν η Ουκρανία, που έχει σχετικά αναπτυγμένες παραγωγικές βιομηχανικές δυνατότητες, πρώτες ύλες, σημαντικές αγροτικές εκτάσεις, ένα μεγάλο δίκτυο αγωγών μεταφοράς φυσικού αερίου.

Σε αυτές τις συνθήκες, υπαρκτού κινδύνου γενίκευσης του ιμπεριαλιστικού πολέμου, έχει μεγάλη σημασία ο προσανατολισμός της εργατικής – λαϊκής πάλης στη χώρα μας.

Πρέπει να δυναμώσει η πίστη στη δύναμη της πάλης, της σύγκρουσης με την πολιτική της εμπλοκής και με τα σχέδια της αστικής τάξης να σπρώξει τους εργαζόμενους στην παγίδα της στήριξης της συμμετοχής της Ελλάδας σε έναν ιμπεριαλιστικό πόλεμο είτε στο όνομα των «συμμαχικών υποχρεώσεων», είτε της δήθεν ανάγκης υπεράσπισης της «κυριαρχίας» της Ουκρανίας, ή της «δημοκρατίας» από τον «αυταρχικό Πούτιν».

Η εργατική τάξη, ο ελληνικός λαός πρέπει να απορρίψει το δίλημμα να επιλέξει κάποια από τις δύο μεριές της ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης.

Ακόμη κι αν αυτή καμουφλάρεται, όπως η Ρωσία, πότε με το θρησκευτικό δόγμα της Ορθοδοξίας, πότε με τον «αντιφασισμό», ο οποίος είναι στη συγκεκριμένη περίπτωση μόνο προπέτασμα καπνού.

Οφείλουμε να χαράξουμε αυτοτελή γραμμή, μακριά από τα αστικά και ιμπεριαλιστικά σχέδια, με κριτήριο πρωταρχικά τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των άλλων λαϊκών στρωμάτων της χώρας, που δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τα συμφέροντα όλων των παραπάνω.

Αυτό κάνει το ΚΚΕ, υπερασπίζεται τα συμφέροντα του ελληνικού λαού και δυναμώνει την πάλη για την αποδέσμευση της Ελλάδας από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, πολέμους και συμμαχίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, τη στρατηγική συμμαχία με τις ΗΠΑ και τη Γαλλία.

Είναι η γραμμή της σύγκρουσης με όσους οδηγούν τον λαό στο πολεμικό «σφαγείο», στο όνομα της αναβάθμισης των συμφερόντων της αστικής τάξης.

Μέσα σε ένα χρόνο έχει μεγαλώσει η εμπλοκή της Ελλάδας στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.

Αναφερόμαστε και στην -όχι αμυντική όπως θέλετε να παραπλανήσετε, αλλά- επιθετική συμφωνία και με τη Γαλλία, η οποία έχει ανοίξει διάπλατα το δρόμο και για νέες επικίνδυνες αποστολές των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων εκτός συνόρων στο πλευρό της.

Πρόκειται για συμμετοχή σε νέα επιθετικά σχέδια, σε επεμβάσεις στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής, της Βόρειας Αφρικής και της περιοχής του Σαχέλ, στα οποία ήδη πρωτοστατεί η Γαλλία και συμμετέχει η Ελλάδα, η οποία επιπλέον καλείται να ενισχύσει την εμπλοκή της στο πλαίσιο της αμοιβαίας στρατηγικής συνδρομής.

Ακούσαμε μάλιστα απ’ τον κύριο Τσίπρα και κάτι που δεν θυμάμαι αν έχει ειπωθεί απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τώρα έτσι ακριβώς, πάντως είναι σίγουρα αποκαλυπτικό.

Είπε ο κύριος Τσίπρας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ συμφωνεί να στέλνονται ελληνικές ένοπλες δυνάμεις εκτός συνόρων, αν έχουν τη βούλα των διεθνών οργανισμών που συμμετέχει η χώρα.

Τι σημαίνει αυτό; Άρα να πάνε Έλληνες στρατιώτες στο Σαχέλ, αν έχουν τη βούλα του Ευρωστρατού για παράδειγμα. Να πάνε Έλληνες στρατιώτες στην Ουκρανία, αν έχουν τη βούλα του ΝΑΤΟ για παράδειγμα. Άλλωστε αυτό κάνατε και ως κυβέρνηση. Τώρα το ομολογείτε και ως αντιπολίτευση.

Το ίδιο και με το παραπάνω φυσικά ισχύει και με την Ελληνοαμερικανική συμφωνία, που ετοιμάζεστε να φέρετε για επικύρωση στη Βουλή, μια συμφωνία που εγκαινίασε ο ΣΥΡΙΖΑ και ήρθατε εσείς να βάλετε την υπογραφή σας, στην πραγματικότητα να βάλετε το λαό μας πιο βαθιά στο στόμα του λύκου.

Αυτό ακριβώς συμβαίνει με την αναβάθμιση της βάσης της Σούδας, την εγκατάσταση νέων αμερικάνικων βάσεων στη Λάρισα, το Στεφανοβίκειο, την Αλεξανδρούπολη, υποδομές που εκπληρώνουν ιδιαίτερο ρόλο στα ΝΑΤΟϊκά σχέδια για την περικύκλωση της Ρωσίας και άλλες επικίνδυνες αποστολές.

Ακούσαμε επίσης και το εξής φοβερό από τον κ. Τσίπρα: Η Ελλάδα -λέει- μετατρέπεται σε φυλάκιο της Δύσης και στις επιχειρήσεις προς τη Μαύρη Θάλασσα. Μάλιστα. Με συγχωρείτε, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν, μαζί με τον Καμένο, όταν έφτιαξε τη βάση στην Αλεξανδρούπολη και αλλού και πηγαίνατε όλο καμάρι να τις εγκαινιάσετε μαζί με τον Αμερικανό πρέσβη;

Σας προειδοποιούμε για άλλη μια φορά: Μετατρέπετε τη χώρα σε ορμητήριο πολέμου και την ίδια ώρα σε στόχο αντιποίνων.

Αυτό είναι το κρίσιμο ζήτημα.

Από όλα αυτά που συνιστούν μεγαλύτερη εμπλοκή της Ελλάδας στα επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά σχέδια του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και των άλλων συμμάχων σας, πηγάζει και η αναγκαιότητα, η χώρα να παραμένει, αν όχι στην πρώτη, σίγουρα στη δεύτερη θέση των ΝΑΤΟϊκών δαπανών τα τελευταία χρόνια.

Εδώ έρχονται και κουμπώνουν τα νέα εξοπλιστικά προγράμματα με τα αεροσκάφη και τις φρεγάτες, με τα μοντέλα των οποίων, ο Υπουργός Εξωτερικών εμπλουτίζει τη συλλογή του!

Και για να σας προλάβω: Το ερώτημα κατά τη γνώμη μας, δεν είναι «εξοπλισμός ή όχι;». Για μας το κρίσιμο ζήτημα είναι: Τι είδους εξοπλισμός, με τι προσανατολισμό και για ποιες ανάγκες. Αυτό είναι το κρίσιμο ζήτημα, αυτό είναι το κριτήριο με το οποίο τοποθετείται το ΚΚΕ και γι’ αυτό καταψηφίζει.

Καμιά συζήτηση δεν μπορεί να γίνει για τα εξοπλιστικά αν δεν παρθεί υπόψη πως το ΝΑΤΟ, με το νέο σχεδιασμό του επιδιώκει να επεκτείνει τη δράση του σε όλη την υδρόγειο, έχοντας το βλέμμα στραμμένο στους ανταγωνιστές του, τη Ρωσία και την Κίνα, στα γεωστρατηγικά συμφέροντα του ευρωατλαντικού άξονα κατά άλλων λαών και χωρών.

Καμιά συζήτηση δεν μπορεί ουσιαστικά να γίνει για τα εξοπλιστικά προγράμματα, βγάζοντας απ’ έξω τον βασικό παράγοντα που λέει ότι η Ελλάδα, είναι χώρα – μέλος του ΝΑΤΟ, όπως και η Τουρκία…

Και φυσικά το γεγονός, ότι το ΝΑΤΟ ενδιαφέρεται, να εξοπλίσει σαν «αστακό» τη νοτιοτανατολική πτέρυγά του.

Καμιά συζήτηση δεν μπορεί να γίνει για τα εξοπλιστικά, αν δεν μπει στο τραπέζι ότι ο στόχος της άρχουσας τάξης της Ελλάδας, τον οποίο εσείς ως κυβέρνηση υπηρετείτε, είναι η γεωστρατηγική αναβάθμιση των συμφερόντων της στην ευρύτερη περιοχή, η οποία όμως σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνει αναβάθμιση των συμφερόντων του ελληνικού λαού, αλλά ακριβώς το αντίθετο.

Αυτό τον στόχο περιέγραψε ο πρωθυπουργός, πριν λίγες μέρες στην Τανάγρα, όταν μιλούσε για τα Rafale χαρακτηρίζοντας τα: «πολλαπλασιαστή ισχύος, που αναβαθμίζει τη χώρα μας σε επίπεδο επιχειρησιακό, τεχνολογικό, αλλά και γεωπολιτικό»!

Και για να έρθω στο ζήτημα που εσείς ξανά και ξανά επαναφέρετε, όταν πρόκειται να συζητήσουμε για τους εξοπλισμούς: Μιλάω «για την κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας, η οποία καθιστά αναγκαία και επιτακτική την ανάγκη των εξοπλιστικών προγραμμάτων»…

Τα ερωτήματα είναι αμείλικτα: Είναι ή δεν είναι η Ελλάδα και η Τουρκία μέλη της ίδιας συμμαχίας, του ΝΑΤΟ; Είναι.

Άρα, η χώρα μας και ο λαός μας κινδυνεύουν από μια γείτονα και σύμμαχο στο ΝΑΤΟ χώρα.

Τότε τι συμμαχία είναι η «συμμαχία» αυτή, στην οποία ο ένας «σύμμαχος» κινδυνεύει από τον άλλο;

Και πώς γίνεται στην ίδια «συμμαχία» κάποιοι «σύμμαχοι» (όπως οι ΗΠΑ, η Γαλλία, η Γερμανία, η Βρετανία) να εξοπλίζουν κάποιους άλλους «συμμάχους» (όπως την Ελλάδα, όπως την Τουρκία) για το ενδεχόμενο να βρεθούν σε μια αναμεταξύ τους πολεμική σύρραξη;

Δεν περιμένουμε καμιά απάντηση. Γιατί η πολύχρονη πείρα συμμετοχής της Ελλάδας στην πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ, οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες της, αποδεικνύουν, ότι οι εξοπλισμοί συνδέονται πρωτίστως με τις ανάγκες των ΝΑΤΟϊκών σχεδιασμών και όχι με την υπεράσπιση των συνόρων και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας και του ελληνικού λαού.

Για πείτε μας λοιπόν: Ποιες αμυντικές ανάγκες, ποιας χώρας, υπηρετούν ελληνικά πολεμικά πλοία, τα οποία είναι ενταγμένα στον ευρωατλαντικό σχεδιασμό και περιπολούν μακριά από τα ελληνικά σύνορα, μέχρι και τα στενά του Ορμούζ στον Περσικό Κόλπο και βάλε;

Ποια ακριβώς αμυντική θωράκιση της Ελλάδας διακυβεύεται στην Σαουδική Αραβία, όπου στέλνεται πυροβολαρχία πυραύλων Πάτριοτ κατά του Ιράν, για να καλύψει το κενό αμερικανικών Πάτριοτ, που αναδιατάχθηκαν στον Ινδοειρηνικό;

Ποια συμφέροντα υπηρετούν τα μαχητικά F16, που σε ΝΑΤΟϊκή αποστολή περιπολούν για τη «φύλαξη» του εναέριου χώρου της Αλβανίας, της Β. Μακεδονίας, του Μαυροβουνίου από τη Ρωσία;

Τι δουλειά έχουν εκτός ελληνικών συνόρων οι αποστολές Ελλήνων στρατιωτικών, όπως για παράδειγμα στον πόλεμο στο Αφγανιστάν στο πλευρό των ΗΠΑ, αλλά και σε άλλες ευρωατλαντικές αποστολές, με ευθύνη όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων;

Όπου:

-Ξοδεύτηκαν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ,

-Χρησιμοποιήθηκε στρατιωτικός εξοπλισμός και

-Τέθηκε σε κίνδυνο η ζωή Ελλήνων στρατιωτικών;

Τι έχει να κερδίζει ο ελληνικός λαός, πέρα από το να αποτελεί μαγνήτη επιθέσεων, η μετατροπή στρατηγικών στρατιωτικών εγκαταστάσεων και υποδομών της Ελλάδας σε πολεμικά ορμητήρια των ΑμερικανοΝΑΤΟϊκών και η διαθεσιμότητα όλων των στρατοπέδων για τις ανάγκες τους, όπως προβλέπει η ελληνοαμερικανική Στρατιωτική Συμφωνία;

Τι προσφέρει στην ασφάλεια του λαού μας η διάθεση κάθε χρόνο 2% του ΑΕΠ, δηλαδή 4 δισ. τον χρόνο, για το ΝΑΤΟ;

Ο ελληνικός λαός ματώνει για να ξεχρεώνει μία πολεμική μηχανή που δεν βλέπει σύνορα στο Αιγαίο, δεν βλέπει απαράδεκτες βλέψεις της Τουρκίας, τροφοδοτώντας τελικά την επιθετικότητά της.

Όπως εσείς λέτε στον ελληνικό λαό να συνεχίζει να ματώνει για τους εξοπλισμούς, το ίδιο λένε και οι απέναντι στον τουρκικό λαό, όμως τελικά οι εξοπλισμοί, τόσο της Ελλάδας όσο και της Τουρκίας, μπαίνουν αυτόματα στο ίδιο μεγάλο σακούλι της ισχύος του ΝΑΤΟ.

Και μάλιστα για αυτήν την τεράστια ισχύ το ΝΑΤΟ δεν ξοδεύει δεκάρα, αφού ο λογαριασμός στέλνεται στους λαούς.

Τώρα ο λαός θα πληρώσει ξανά αυτή τη φορά για τα Rafale και τις φρεγάτες «Μπελαρρά», που όπως λένε και οι ειδικοί στρατιωτικοί, παρέχουν «άμυνα περιοχής» και όχι «άμυνα σημείου»!

Οι νέες φρεγάτες έχουν δυνατότητα να ελέγχουν μεγάλη περιοχή γύρω από την καθεμία και να απαγορεύουν πτήσεις μέσα στην εμβέλεια των όπλων που θα διαθέτουν. Επομένως τις νέες φρεγάτες, με τα όπλα και τα ραντάρ που διαθέτουν, δεν τις χρειάζεστε για το Αιγαίο. Ούτε μπορούν να λειτουργήσουν μέσα στο Αιγαίο.

Τους επιφυλάσσετε επιχειρησιακό ρόλο, κατ’ αποκλειστικότητα εκτός συνόρων.

Αυτό από ό,τι φαίνεται εννοούσε και ο υπουργός Εξωτερικών όταν μιλούσε για τις Belharra, λέγοντας πως «η Ελλάδα καθίσταται πανίσχυρη στις θάλασσες»!!!

Πρέπει κάποιος να είναι πολύ αφελής για να μη δει τελικά πως του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ τις ανάγκες, υπηρετούν τα διάφορα εξοπλιστικά προγράμματα.

Η κούρσα των εξοπλισμών «τρέχει» και εγγυάται μόνο τα αμερικανοΝΑΤΟϊκά σχέδια και τα κέρδη των πολεμικών βιομηχανιών που τα χρυσοπληρώνουν οι λαοί, ακόμα και με το αίμα τους.

Η θέση του ΚΚΕ να καταψηφίσει τους νέους εξοπλισμούς, είναι θέση ευθυγραμμισμένη με τις ανάγκες του ελληνικού λαού, συμπεριλαμβανομένων των αναγκών του για τη θωράκιση των συνόρων, των κυριαρχικών δικαιωμάτων του, της ειρήνης και της ασφάλειάς του, της φιλίας και συνεργασίας με όλους τους λαούς της περιοχής και του κόσμου.

Καταψηφίζουμε τα Ραφάλ και τις Μπελαρά. Δεν καταψηφίζουμε μόνο την αγορά των τορπιλών.

Αυτή η θέση του ΚΚΕ είναι θέση που συμβαδίζει με την πάλη:

-Για τον απεγκλωβισμό της χώρας από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια, για μη συμμετοχή σε επιθετικές στρατιωτικές ασκήσεις του ΝΑΤΟ και στην περικύκλωση της Ρωσίας.

-Για να μην επικυρωθεί η νέα ελληνοαμερικανική συμφωνία και όποια συμφωνία δεσμεύει τον λαό και τη χώρα σε επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά σχέδια.

-Για να κλείσουν εδώ και τώρα οι βάσεις του θανάτου. Για να δυναμώσει την πάλη για αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, με τον λαό κυρίαρχο στον τόπο μας.