ΝΑ ΕΠΙΣΗΜΑΝΟΥΜΕ: Σε αυτό τον αγώνα δεν υπερασπιζόμαστε τους (λογο)θεραπευτές, αλλά το δικαίωμά μας και το δικαίωμα των παιδιών μας να τους ΕΠΙΛΕΓΟΥΜΕ με κάθε κόστος!

Κι ας ασχοληθούμε λίγο με την ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ και την ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ όλων των υπολοίπων:

Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΕΟΠΥΥ και των non papers των κυβερνητικών  και κομματικών στελεχών,  προκύπτει ότι  το 2016 απεδόθησαν γύρω στα 105 εκατομμύρια ευρώ για υπηρεσίες ειδικής αγωγής, στους ασφαλισμένους τους (80 εκατομμύρια για λογοθεραπείες και 25 εκατομμύρια για τα υπόλοιπα έξι είδη θεραπειών ειδικής αγωγής). Μήπως σας φαίνονται πολλά; Κι όμως είναι ΕΛΑΧΙΣΤΑ.

Εάν οι πονηροί πολιτικάντηδες όλων των αποχρώσεων έμπαιναν στον κόπο να μας «αποκαλύψουν» και τον αριθμό των περιστατικών ή των γνωματεύσεων  που φθάνουν τον αριθμό των 200-250.000 (κάποιοι μιλούν και για 300.000) «ασθενών» τότε θα βλέπαμε ότι για τις λογοθεραπείες αντιστοιχούν ποσά κατά μέσο όρο 320 ευρώ και για τις υπόλοιπες θεραπείες δεν ξεπερνούν τα 100 ευρώ ανά περίπτωση.

Η απλή αυτή διαίρεση αγγίζει εν πολλοίς την πραγματικότητα εάν αναλογισθεί κανείς  ότι :

1.Για τον ΕΟΠΥΥ και το Υπουργείο Υγείας υπάρχουν δύο διαγνωστικές κατηγορίες ( ήπιες δυσκολίες 250 ευρώ σοβαρές 440 ευρώ)  για τις οποίες παρέχει αυτά τα ποσά για ΟΛΕΣ τις θεραπείες , ενώ

2. Για κάθε παιδί που χρήζει θεραπειών λόγου, ο ΕΟΠΥΥ αποδίδει maximum 225 ευρώ/μήνα, δηλαδή 2.700 ευρώ τον χρόνο

 3. Σύμφωνα όμως με το υπ’ αριθμ. Πρωτόκολλο 6046/7.2.2013, επίσημο έγγραφο του ΕΟΠΥΥ, για κάθε συνεδρία εργοθεραπείας αποδίδεται το τεράστιο ποσόν του 1,23 ευρώ, ειδικής διαπαιδαγώγησης επίσης 1,23 ευρώ, ψυχοθεραπείας από ψυχιάτρους 15 ευρώ, και από ψυχολόγους μόνο 2,26 ευρώ.

Όποιος δεν έχει επαφή με τον χώρο της ειδικής αγωγής ή μέριμνας δεν μπορεί (ίσως) να αντιληφθεί ότι τα  άνω περιγραφέντα ποσά  δεν καλύπτουν ούτε και για τον πλέον ευφάνταστο τις ανάγκες που έχει ένα παιδί για να καλύψει αντικείμενα λογοθεραπείες, εργοθεραπείας, ψυχοδυναμικής/παιδοψυχιαστρικής, κινησιοθεραπείας, απασχολησιοθεραπείας, κιναισθησίας, μουσικοθεραπείας, φυσικοθεραπείας, αισθητηριακής ολοκλήρωσης κοκ

Στο βαθμό που οι γονείς ενώ παιδιού επιθυμούν να στηρίξουν τα παιδιά τους ακολουθούν πρωτόκολλα θεραπευτικά για να αντιμετωπίσουν τα ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ κι όχι τα ΑΙΤΙΑ δαπανώντας ΤΡΙΠΛΑΣΙΑ και άνω  ποσά από αυτά που τους δικαιολογούν τα ταμεία. (Ας επισημανθεί ότι στις χορηγούμενες γνωματεύσεις περιγράφονται οι ακολουθητέες παρεμβάσεις, απλώς οι τιμές αφορούν μια άλλη εποχή).

Αυτός είναι και ο λόγος που στον χώρο της ειδικής αγωγής έχουν δημιουργηθεί ΝΟΜΙΜΩΣ  5000 και πλέον χιλιάδες θέσεις εργασίας  οι οποίες και θα χαθούν , παρά τογεγονός ότι αποδίδουν με άμεσους φόρους περισσότερα από 100 εκατομμύρια  (ασφαλιστικές εισφορές και φορολογικές υποχρεώσεις ).

Αναρωτιέται βεβαίως κανείς πώς είναι δυνατόν να προχωρήσει το υπουργείο Υγείας  σε μειώσεις της τάξης του 40-50% σε δαπάνες ειδικής αγωγής όταν  τα ποσά που διατίθενται  στην Ελλάδα για ειδικές θεραπείες είναι πολύ χαμηλότερα από όλες τις ευρωπαϊκές  χώρες ενώ διεθνώς τα ποσοστά των παιδιών που χρήζουν παρέμβασης αυξάνεται;

Κι ας μη μιλήσουμε για κρατικές δομές , διότι αυτές  ΑΠΛΩΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ Η ειδική αγωγή  για να λειτουργήσει σωστά έχει μεγάλο κόστος. Δεν είναι τυχαίο που δεν υπάρχουν δημόσιες δομές για να καλύψουν τα παιδιά (ούτε μία) και οι  1-2 που υπήρχαν ως ‘’ημιδημόσιες’’ δομές  έκλεισαν με υπέρογκα χρέη. Οι ιδιώτες κρατούν χαμηλά το κόστος της ειδικής αγωγής για το ελληνικό δημόσιο ενώ ΕΜΕΙΣ οι γονείς, ακόμη και σε εποχές οικονομικής δυσπραξίας προσπαθούμε να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας και να παρέχουμε αυτά που πρέπει στα παιδιά μας.

Αν ο προϋπολογισμός του 2017, γι’ αυτές τις ειδικές θεραπείες υποδιπλασιαστεί, σύμφωνα με τις επιθυμίες σας, ως αναπληρωτή υπουργού Υγείας, το σίγουρο είναι πως πολύ μεγάλος αριθμός παιδιών με ειδικές θεραπευτικές ανάγκες δεν θα εξυπηρετηθούν και η κατάστασή τους θα επιδεινωθεί. Ο ασφαλισμένος θα χάσει, πρώτον, το δικαίωμά του να επιλέγει ελεύθερα τον θεραπευτή, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Πλέον ο γονιός θα έχει δύο λύσεις: η μία να αλλάξει ξαφνικά θεραπευτή, αν είναι τυχερός και βρει κάποιον που να πληροί τους γεωγραφικούς περιορισμούς που τίθενται Λογικά είναι, σε σοβαρές παθήσεις, οι γονείς να επιλέξουν με όποιο προσωπικό κόστος, να διατηρήσουν τη σχέση με τον θεραπευτή της εμπιστοσύνης τους. Εδώ, πλέον, απ’ ό,τι ο καθένας μπορεί να φανταστεί, η φοροδιαφυγή θα είναι τεράστια, καθώς πλέον δεν θα υπάρχει κανένα ουσιαστικό κίνητρο για να κόβεται απόδειξη παροχής υπηρεσιών.

Κι ας μην ξεχνάμε ότι βάσει των άρθρων 5 & 23 της διεθνούς σύμβασης για τα δικαιώματα των παιδιών, θα έπρεπε αντί να τα καταδικάζουν οι αρμόδιοι τα παιδιά μας σε μια ζωή χωρίς φως και ελπίδα, να υποστήριζαν το αναφαίρετο, συνταγματικά και δημοκρατικά κατοχυρωμένο δικαίωμά τους, στην υγεία και την αποκατάσταση.

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ