Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Διαβάσαμε με μεγάλο ενδιαφέρον το περίτεχνο άρθρο του Τούρκου Πρέσβη στην έντυπη έκδοση των ΝΕΩΝ που -βεβαίως- κυκλοφόρησε και στο διαδίκτυο και απ’όσο είδαμε και στον τουρκόφωνο μειονοτικό τύπο.

Δεν έχουμε ακόμη διακρίνει την διάθεση να του απαντήσει κάποιος για τα όσα ημι-ανιστόρητα υπονοεί ή αναφέρει για την περίοδο της Μικρασιατικής Εκστρατείας υπό το πρίσμα του υποκειμενικού ιστορικού αναθεωρητισμού υιοθετώντας την πρακτική της προπαγάνδας για να αλλοιώσει την ιστορική μνήμη.

Ο κ. Burak Özügergin κάνει αναφορά στο άρθρο 59 της Συνθήκης της Λωζάννης σύμφωνα με το οποίο «Η Ελλάς αναγνωρίζει την υποχρέωσιν αυτής όπως επανορθώση τας προξενηθείσας εν Ανατολία ζημίας εκ πράξεων του ελληνικού στρατού ή της ελληνικής διοικήσεως αντιθέτων προς τους νόμους του πολέμου». “

Το πράττει “αποκρύπτοντας” , όμως τα άρθρα 144 και 230 της Συνθήκης των Σεβρών σύμφωνα με τα οποία

“Η Τουρκική κυβέρνηση αναλαμβάνει την επίσημη υποχρέωση να βοηθήσει με κάθε δυνατό τρόπο τον επαναπατρισμό, την επάνοδο στις εστίες και την επαναλειτουργία των επιχειρήσεων των μη τουρκικής φυλής Οθωμανών, οι οποίοι εκδιώχθηκαν δια της βίας από τις εστίες τους, με το φόβο σφαγής είτε άλλης μορφής πίεσης, από την 1η Ιανουαρίου 1914” (άρθ. 144).

“Η Τουρκική κυβέρνηση υποχρεούται να παραδώσει στις Συμμαχικές Δυνάμεις τα παρ’ αυτών εξαιτούμενα πρόσωπα ως υπεύθυνα των σφαγών που διεπράχθησαν κατά τη διάρκεια του πολέμου σε περιοχές που αποτελούσαν μέρη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας την 1η Αυγούστου 1914″ (άρθ. 230).

Η Α.Ε. Πρέσβης της Τουρκίας στην Αθήνα ξεχνάει επίσης το Νεοτουρκικό και Κεμαλικό σχέδιο δημιουργίας ενός ομοιογενούς εθνικά τουρκικού κράτους – έθνους που προϋπέθετε την εθνική εκκαθάριση με τη συστηματική γενοκτονία των αυτοχθόνων λαών.

Ένας μεγάλος αριθμός, τριακόσιοι πενήντα τρεις χιλιάδες (353.000) Πόντιοι σε ένα σύνολο επτακοσίων πενήντα χιλιάδων (750.000) εξαφανίσθηκαν με τη μέθοδο των διώξεων και των εκτοπίσεων στο χρονικό διάστημα μεταξύ του 1916-1923. Μέσα στα χρόνια αυτά έγιναν μεγάλες σφαγές, πυρπόληση και καταστροφή πόλεων και χωριών, χιλιάδες οι θάνατοι, εξαφανίσεις και αγνοούμενοι στις στρατιές των εκτοπισμένων από τα παράλια του Εύξεινου Πόντου στο εσωτερικό της Ανατολής το Κουρδιστάν, την Συρία.

Ξεχνάει και τα προμελετημένα και προσχεδιασμένα γεγονότα που κατέληξαν σε μια αποτελεσματική πολιτική γενοκτονίας η οποία σχεδιάστηκε και αποφασίστηκε εν ψυχρώ στα ετήσια συνέδρια του κομιτάτου «Ένωσις και Πρόοδος», του κομματικού και οργανωτικού μηχανισμού των Νεοτούρκων, τα οποία διεξήχθησαν στη Θεσσαλονίκη το 1908-1911.

Η θρησκεία και ο ρόλος της κατά την τουρκική επίθεση τον Αύγουστο του 1922

Επρόκειτο για τη δεύτερη γενοκτονία του αιώνα μας, μετά την γενοκτονία των Αρμενίων.

Όταν τέθηκε σε εφαρμογή το σχέδιο της γενοκτονίας στον Πόντο, ούτε ένας Έλληνας στρατιώτης υπήρχε εκεί και επομένως ούτε καν μιά στοιχειώδης δικαιολογία για τις σφαγές

Στην περίπτωση της Ποντιακής γενοκτονίας έχουμε εξόντωση των μελών συγκεκριμένης εθνικής ομάδας, σοβαρή προσβολή της φυσικής και πνευματικής της ακεραιότητας και υποβολή αυτής σε συνθήκες διαβίωσης που συνεπάγονταν τη μερική ή ολική βιολογική καταστροφή της. Έχουμε βίαιη μεταφορά παιδιών σε άλλη εθνική ομάδα.

Όλες δηλαδή τις πράξεις, που σύμφωνα με τις διατάξεις της Σύμβασης για την πρόληψη και την καταστολή του εγκλήματος της γενοκτονίας, που υιοθέτησε η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών στις 9 Δεκεμβρίου 1948, στοιχειοθετούν αυτό το μεγάλο έγκλημα ενάντια στην ανθρωπότητα, το έγκλημα της γενοκτονίας.

Στα όσα υπονοεί η τουρκική προπαγάνδα διά στόματος του Τούρκου Πρέσβη, αυτά εντάσσονται σε ενδεχόμενες έκνομες πράξεις από τον ελληνικό στρατό, χωρίς όμως να υπάρχει σχέδιο της τότε ελληνικής κυβέρνησης για σφαγές και γενοκτονία, όπως αποδεδειγμένα ισχύει για τις κυβερνήσεις των Νεοτούρκων και του Μουσταφά Κεμάλ.

Η Εποποιΐα του Σαγγαρίου: Μια ατελέσφορη Θυσία

Επίσης δεν είδαμε να θέτει το ερώτημα σχετικά με το “ποια πολιτική έπρεπε να ακολουθήσει τότε η ελληνική κυβέρνηση για την προστασία των εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων της περιοχής; “

Το Μαρτύριο του Μητροπολίτου Σμύρνης Χρυσοστόμου

Ας μην ξεχνάμε, επίσης, ότι ο Τούρκος Πρέσβης είναι ο προϊστάμενος του διπλωματικά απόβλητου Γενικού Προξένου της Κομοτηνής κ. Μουράτ Ομέρογλου και αυτός ενέκρινε και την διχαστική πολιτική που ακολουθεί το τουρκικό Προξενείο στην Θράκη  όπως και την δίωξη της Ελευθεροτυπίας και της ΄Δημοκρατικης Σκέψης στην Θράκη ακολουθώντας , προφανώς, εντολές άνωθεν.

Ποιές εντολές εκτελούν για την Θράκη;

Για όσους , απορούν, να θυμίσουμε ότι κάτω από την αγγλοσαξωνική εμφάνιση του κ. Burak Özügergin κρύβεται ένας αξιωματούχος του τουρκικού ΥΠΕΞ με προϋπηρεσία στην περιοχή των Βαλκανίων την περίοδο 2012-2014 δημιουργώντας έναν βασικό επιχειρησιακό ισλαμικό πυλώνα στην Κροατία.

Επί ημερών του κ. Burak Özügergin ενισχύθηκαν οι δεσμοί της Ισλαμικής Ένωσης Ζάγκρεμπ με τον τότε Μουφτή Δρ Aziz Hasanović με τις τουρκικές θρησκευτικές δομές όπως η DIYANET.

Επί ημερών του έφθασε και στο Ζάγκρεμπ, για πρώτη φορά, το καραβάνι της αφθονίας του δήμου Μπαιράμπασα το 2012 που είχε επισκεφθεί τότε 22 πόλεις σε όλα τα Βαλκάνια παρέχοντας γεύματα σε 300.000 Μουσουλμάνους της περιοχής της ΝΑΕ.

Ο ίδιος φυσικά δεν το θυμάται, αλλά εμείς ήμασταν εκεί όταν παρέστη στις εκδηλώσεις για την “Μάχη του Σίνι/Sinj“,όπου είχαν ηττηθεί οι Οθωμανοί, σεβόμενος την ιστορική πραγματικότητα που οδήγησε στην υπογραφή της Συνθήκης του Πασάροβιτς το 1718, η οποία τερμάτισε τον Ζ΄ Βενετοτουρκικό Πόλεμο ή Δεύτερο πόλεμο του Μωρέως..

Για εμάς στην Θράκη θα παραμένει πάντα ο “μέντορας” και ο “προϊστάμενος” του Μουράτ Ομέρογλου και των 17 υπαλλήλων του

Πόσο ακόμη θ’ανεχόμαστε τον Απόβλητο κ. Μουράτ Ομέρογλου;