Μια φορά και ένα καιρό σε ένα ξεχασμένο δάσος υπήρχε ένα μακρινό χωριουδάκι. Εκεί ζούσαν κάτι μικροσκοπικά πλασματάκια που τα έλεγαν Στρουμφ. Ήταν γεμάτα χαρά και καλοσύνη. Στο ίδιο δάσος όμως ζούσε και ο Δρακουμέλ, ένας φοβερός μάγος«Ω! πόσο σας μισώ απαίσια στρουμφάκια! Μια μέρα θα θα πέσετε στα χέρια μου και τότε, αλίμονό σας!».
Αν ήσουν παιδί τη δεκαετία του 80 και του 90, λογικά περνούσες ατελείωτες ώρες μπροστά στην τηλεόραση τα πρωινά του Σαββατοκύριακου παρακολουθώντας “Στρουμφάκια”. Αυτά τα αλλόκοτα μπλε πλάσματα με τους ιδιαίτερους χαρακτήρες που ζούσαν στα μανιτάρια του Στρουμφοχωριού και τραγουδούσαν ρυθμικά το Λα λα λα λα λα λα.. ή το Μην με ξυπνάς απ’ τις 6. Μάλλον θα είχες ταυτιστεί και με κάποιον ήρωα όπως ο Προκόπης (για τα αγόρια) και η Στρουμφίτα (μονόδρομος για τα κορίτσια).
Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ
Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies, για την συλλογή στατιστικών στοιχείων και την διασφάλιση της καλύτερης εμπειρίας σας.
Με τη χρήση αυτού του ιστότοπου, αποδέχεστε τη χρήση των cookies. Tι είναι τα Cookies;