Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

«Η αγορά σε πρώτη άμεση φάση κάποιων ημερών θα μείνει σχεδόν ανεπηρέαστη. Σταδιακά ωστόσο θα αδυνατούν να συνεχίσουν τη λειτουργία τους εισαγωγείς που χρηματοδοτούν τις εισαγωγές τους μέσω τραπεζών ή με την έκδοση εγγυητικών επιστολών (καθώς δεν θα γίνονται αποδεκτές από τις ξένες αντισυμβαλλόμενες τράπεζες). Τα αντίστοιχα εισαγόμενα προϊόντα θα εκλείψουν. Η άνοδος των τιμών θα γίνεται ολοένα πιο αντιληπτή και πρώτα στα εισαγόμενα. Σημαντικές θα είναι οι επιπτώσεις στις τιμές αλλά και τις ποσότητες του πετρελαίου καθώς δεν θα είναι εύκολη η αγορά της αναγκαίας πρώτης ύλης χωρίς την πολιτική διευθέτηση με τις χώρες που μας προμηθεύουν. Εν τέλει η άνοδος τιμών θα παρασύρει και τα εγχώρια προϊόντα. Η ταχύτητα ανόδου των τιμών θα οδηγήσει τους εμπόρους και προμηθευτές σε κερδοσκοπικές επιλογές απόκρυψης προϊόντων ώστε να πουληθούν αργότερα σε υψηλότερες τιμές. Βέβαια η αύξηση των τιμών δεν θα αντιστοιχηθεί με ανάλογη αύξηση των μισθών. Τυχόν υιοθέτηση πολιτικής αυτόματης προσαρμογής των μισθών στις τιμές από την επερχόμενη αριστερή κυβερνητική πλειοψηφία θα οδηγήσει σε επιτάχυνση των πληθωριστικών πιέσεων. Επιπλέον το νέο χρήμα που θα τυπώνεται για να καλύπτει τα ελλείμματα του δημόσιου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα θα πολλαπλασιάζει τις πληθωριστικές πιέσεις (καθώς δεν υπάρχουν πια επαρκείς μακροχρόνιες αποταμιεύσεις για να χρηματοδοτούν μέσω υποχρεωτικών δεσμεύσεων από την ΤτΕ το δημόσιο τομέα, όπως στις δεκαετίες του 1970 και 1980). Με άλλα λόγια ακρίβεια δίχως προηγούμενο (πέραν ίσων του χειμώνα του 1941).»

Περισσότερα στο  Via Diplomacy