Μετὰ την τελεσίδικη απόφαση του μεγάλου Κριτού, οι άνθρωποι χωρίζονται και κατευθύνονται οι μεν στην άβυσσο, «εις το σκότος το εξώτερον», οι δε στο φως του ουρανού. Γιατὶ όμως χωρίσθηκαν έτσι; Ποιό ήταν το κριτήριο του διαχωρισμού; Η μόρφωση άραγε; Τα χρήματα; Τὰ αξιώματα; Και στα δύο μέρη υπάρχουν σπουδασμένοι και αγράμματοι, αξιωματούχοι, άσημοι, αμόρφωτοι και σοφοί. Μήπως η υγεία, η ομορφιά, η δύναμη, η καταγωγή, η εθνικότητα. Τίποτε απ’ όλα αυτά. Μόνο γιὰ μας έχουν σπουδαιότητα τέτοιες διακρίσεις.

Γιὰ τὸ μεγάλο Κριτὴ αυτὰ δεν έχουν απολύτως καμμιὰ σημασία. Μέτρο κρίσεως στέκει η έμπρακτη αγάπη.Αυτὸς είναι ο κώδικας βάσει του οποίου θα δικάσει ο μεγάλος Δικαστὴς «την ημέραν εκείνην την φοβερὰν» της κρίσεως. Διότι απλούστατα η αγάπη είναι το Άλφα καὶ τὸ Ωμέγα του νόμου του Θεού. Αυτὴ η αγάπη δεν σχετίζεται μὲ εκπληκτικὰ κατορθώματα και θεωρίες.

Αναφέρεται σε πράγματα απλά, καθημερινά, ποὺ όλοι μπορούν νὰ εφαρμόσουν, παντού και πάντοτε. Σ’ οποιεσδήποτε συνθήκες ζωής κι’ αν βρίσκονται, οποιοδήποτε επάγγελμα, ηλικία, μόρφωση, απασχόληση κι αν έχουν. Ποιὸς θα μπορέσει εκείνη την ώρα να δικαιολογηθεί ότι δεν είχε τα μέσα να δείξει αγάπη;

Ο Κύριος δεν στηρίζει την απόφασή του σε μεγάλες δωρεὲς και επιτεύγματα. Δεν τους λέγει, σας καταδικάζω, διότι ήμουν άρρωστος και δεν με γιατρέψατε, ήμουν στη φυλακὴ και δεν με απελευθερώσατε. Αλλὰ «επείνασα γὰρ και ουκ εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα και ουκ εποτίσατέ με…». Γι’ αυτὰ τὰ μικρά, ποὺ περνούσαν απὸ το χέρι σας και δεν τα εκάματε, γι’ αυτὰ σας καταδικάζω. Ένα πιάτο φαγητό, ένα ποτήρι νερό, μιὰ επίσκεψη αδελφοί, είναι πράγματα που εύκολα προσφέρονται.

Η μεγάλη έκπληξη είναι η έκπληξη των δικαίων.  Οι άγιοι δεν γνωρίζουν ότι είναι άγιοι.  Απορούν όταν ο Χριστός τούς καλεί με κάποιο τρόπο ευεργέτες Του.Ότι έκαναν τό έκαναν αυθόρμητα, χωρίς υπολογισμό ή σκοπιμότητα.

Η ζωὴ είναι ακόμα μπροστά μας δεν ξέρουμε για πόσα χρόνια, γιὰ πόσες μέρες. «Έως εστὶ καιρός», για να θυμηθούμε τα λόγια του αγίου Γρηγορίου Θεολόγου, «Χριστὸν επισκεψώμεθα, Χριστὸν θεραπεύσωμεν, Χριστὸν θρέψωμεν, Χριστὸν ενδύσωμεν, Χριστὸν συναγάγωμεν, Χριστὸν τιμήσωμεν», αποκαλύπτοντάς Τον κάτω απὸ την ταπεινὴ εμφάνιση του κάθε θλιμμένου και ταλαιπωρημένου. Ο πόνος μας κυκλώνει. Ας τον κυκλώσουμε με την αγάπη μας.