Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Ἡἐπέτειος τῆς 14^ης Μαΐου δικαίως ἑορτάζεται λαμπρά στήν πόλη καί τό νομό μας, δεδομένου ὅτι ἀπετέλεσε τήν ἀφετηρία τοῦ ἐλεύθερου ἐθνικοῦ καί πολιτικοῦ βίου γιά τούς κατοίκους τῆς περιοχῆς μας. Τά ἑλληνικά στρατεύματα πού εἰσήλθαν στήν πόλη μας, τήν ἱστορική ἐκείνη ἡμέρα δικαίωσαν προαιώνιους πόθους, κόπους καί αἱματηρές θυσίες τῶν προγόνων μας, ταυτοχρόνως δέ ἄνοιξαν νέα σελίδα γιά τήν ἱστορική πορεῖα τῆς περιοχῆς μας, δεδομένου ὅτι ἔκτοτε ἡ ἑλληνική Θράκη ἀκολούθησε τίς ἱστορικές τύχες τοῦ ἐλεύθερου ἑλληνικοῦ κράτους στό ὁποῖο ἐντάχθηκε.

Ἡ ἀπελευθέρωση τῆς Κομοτηνῆς τό 1920 ὑπῆρξε βεβαίως προϊόν τῶν γενικότερων ἱστορικῶν συνθηκῶν τῆς ἐποχῆς, ἀλλά καί ἀποτέλεσμα τῆς συστηματικῆς διεκδίκησης τῆς ἐλευθερίας ἀπό μέρους τοῦ Θρακικοῦ Ἑλληνισμοῦ, τοῦ πολύπαθου καί μαρτυρικοῦ. Βάση καί κρηπίδα τῶν καθοριστικῶν ἱστορικῶν γεγονότων πού ἑορτάζουμε σήμερα ὑπῆρξε ἡ ἀφοσίωση τῶν προγόνων μας στά ὅσια καί τά ἱερά τοῦ Γένους, καί ἡ διατήρηση τῶν στοιχείων τῆς θρησκευτικῆς, τῆς ἐθνικῆς καί τῆς πολιτιστικῆς συνείδησής τους. Οἱ πρόγονοί μας, οἱ ὁποῖοι μέ ἀγῶνες καί θυσίες μᾶς ἐξασφάλισαν τήν ἐλευθερία πού ἀπολαμβάνουμε σήμερα, εἶχαν βαθύτατα συνειδητοποιήσει τή σημασία τῆς διατήρησης τῶν συνεκτικῶν δεσμῶν τῆς κοινωνίας τους, δηλαδή τήν αἴσθηση τῆς κοινῆς ἱστορίας, τῆς κοινῆς καταγωγῆς, τῆς κοινῆς πίστης στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί τῆς κοινῆς γλώσσας. Στηρίχθηκαν σέ ὅ,τι ἕνωνε πάντοτε τούς Ἕλληνες στό διάβα τῶν αἰώνων, βασίστηκαν σέ αὐτά πού μᾶς ἑνώνουν, ἀφήνοντας στήν ἄκρη ὅσο τυχόν πρόσκαιρα καί μικρά τούς χώριζαν.

Δικαίως λοιπόν ἡ Ἐκκλησία μας δέεται ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν ὄχι μόνο τῶν στρατιωτικῶν καί πολιτικῶν ἡγετῶν πού ὁδήγησαν στήν ἀπελευθέρωση, ἀλλά καί τῶν ἀπλῶν στρατιωτῶν, καθώς ἐπίσης καί τῶν προγόνων μας Θρακῶν, γηγενῶν καί προσφύγων, πού σέ συνθῆκες διωγμῶν καί διώξεων, προσφυγιᾶς καί καταπιέσεων ποικίλων, κατάφεραν νά διατηρήσουν τήν ἐθνική, θρησκευτική καί πολιτισμική τους ταυτότητα, πληρώνοντας συχνά βαρύ φόρο αἵματος, ὥστε νά εὐοδωθῇ κατόπιν ἡ ἀπελευθέρωση τῆς περιοχῆς μας καί ἡ ἔνταξή της στό ἐλεύθερο ἑλληνικό κράτος.

Γι’ αὐτό ἡ σημερινή ἐπέτειος, πού ἑορτάζεται σέ ἕνα δύσκολο διεθνές περιβάλλον, ἐν μέσῳ μιᾶς πρωτοφανοῦς πνευματικῆς, οἰκονομικῆς, κοινωνικῆς καί ἀνθρωπιστικῆς κρίσης, ἡ ὁποία ἀπειλεῖ νά ξεθεμελιώσῃ καί νά διαλύσῃ τήν ἑλληνική κοινωνία, εἶναι εὐκαιρία νά στοχαστοῦμε πώς οἱ ἀρχές ἐκείνων τῶν ἀνθρώπων θά μποροῦσαν νά μᾶς ἐμπνεύσουν σήμερα. Πώς δηλαδή θά μπορούσαμε νά διδαχθοῦμε ἀπό τήν πρόσφατη ἱστορία μας, μιμούμενοι τά ὅσα καλά οἱ πρωταγωνιστές τῶν γεγονότων ἐκείνων προσέφεραν, καί ἀπομακρύνοντας τις τυχόν ἀδυναμίες καί ἀστοχίες τους.

Ἡ ἱστορία ἔχει ἀξία ὅταν φρονηματίζει. Ἀπό τήν ἀπελευθέρωση τῆς Κομοτηνῆς καί τῆς Θράκης γενικότερα, στίς 14 Μαϊου 1920, τήν ὁποῖα πανηγυρικά ἑορτάζουμε, μποροῦμε νά διδαχθοῦμε τήν φιλοπατρία, τήν πίστη στό Θεό καί τήν ἀφοσίωση στά ἰδανικά καί τίς ἀξίες τῆς ἐλευθερίας, τῆς ἀξιοπρέπειας καί τῆς ἀγωνιστικότητας. Μποροῦμε νά ἀντλήσουμε ἕνα ὑπόδειγμα ζωῆς, πού θά μᾶς εἶναι χρησιμότατο στόν καθημερινό ἀγῶνα μας, σήμερα πού ἡ πατρίδα μας ἀλλά καί οἱ παραδοσιακές ἀξίες μας βάλλονται καθημερινά καί ἀντιμετωπίζουν ὁλοφάνερο τόν κίνδυνο τοῦ ἀφανισμοῦ. Μέ πίστη στό Θεό καί τήν παράδοση τοῦ Γένους μας, στήν ἐθνική, θρησκευτική καί πολιτισμική μας ταυτότητα μποροῦμε γιά μιά ἀκόμη φορά νά ξεπεράσουμε τίς δυσκολίες καί νά παραδώσουμε στούς ἀπογόνους μας μιά πατρίδα δυνατή, ἐλεύθερη, ἀνεξάρτητη καί ἀξιοπρεπή.

Διάπυρος πρός Κύριον εὐχέτης

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ

ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ