Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Τον τελευταίο καιρό η Πόλη της Κομοτηνής βρίσκεται στο επίκεντρο της πανελλαδικής  επικαιρότητας συχνά όχι με τον σωστό τρόπο ή για τους σωστούς λόγους.

Παράδειγμα, η είδηση που κάνει ξανά τον γύρο της Ελλάδας και των (παρα)διπλωματικών γραφείων  και αφορά στην «επίθεση» που δέχθηκε «με μπογιές» το τουρκικό Προξενείο, κι έγινε αφορμή για αναλύσεις επί αναλύσεων, ευφάνταστων κι όψιμων «μειονοτικών τουρκολόγων».

Κάτι αντίστοιχο συνέβη και με την «γραμμή υπεράσπισης» από εφημερίδα των Αθηνών ατόμων που εμπλέκονται σε υπόγειες διαδρομές πληροφοριών και πληροφόρησης.

Κανείς όμως δεν ασχολήθηκε με ένα άλλο ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ που είχε να κάνει με έναν ακόμη βανδαλισμό που υπέστη το κεντρικό πάρκο της Κομοτηνής,  απέναντι από το Δημαρχείο της Πόλης, καθώς άγνωστοι κατέστρεψαν μια (άκομψη ομολογουμένως) σιδηροκατασκευή σε σχήμα καρδιάς. Αυτό το συμβάν προηγήθηκε κάποιες ώρες της «χρωματιστής παρέμβασης» των εν δυνάμει Αντιεξουσιαστών.

Ακόμη πιο ανησυχητικό το γεγονός ότι τα τοπικά μέσα ενημέρωσης, ανέδειξαν το περιστατικό μισή ώρα μετά την δημοσιοποίησή του από μέσα των Αθηνών.

Οφείλουμε, λοιπόν, να επισημάνουμε ότι το περιστατικό στην Κομοτηνή θα είχε αποφευχθεί εάν η  ΕΛ.ΑΣ. είχε τη δυνατότητα, τα μέσα και τους ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥΣ ΠΟΡΟΥΣ να εποπτεύει  όπως πρέπει την Πόλη.

Το ίδιο ισχύει βεβαίως και για την ευθύνη που φέρει ο Δήμος και οι εμπλεκόμενες υπηρεσίες για το χάος που επκρατεί στην «αυτορυθμιζόμενη» Κομοτηνή. Διανύουμε εποχή όπου ΟΛΑ ΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑ της πόλης καταρρέουν και οι επίδοξοι σωτήρες σιωπούν ή προσπαθούν να επικοινωνήσουν με τα ιερατεία και τους χρησμούς.

Σε επίπεδο , όμως , γενικότερης ανάλυσης και με δεδομένη την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην περιοχή της, η Ελλάδα καλείται να διαδραματίσει έναν ουσιαστικό σταθεροποιητικό ρόλο και να επιδείξει ψυχραιμία.

Σε ένα δύσκολο περιφερειακό περιβάλλον, και παρά τη βαθιά οικονομική κρίση της τελευταίας επταετίας, η Χώρα μας  παραμένει πυλώνας σταθερότητας, η  κοινωνία έχει αποδειχθεί εξαιρετικά ανθεκτική, ενώ η πολιτική, αν και τεταμένη και ταραχώδης, εξακολουθεί να λειτουργεί με έναν σχετικά λογικό τρόπο και να προσανατολίζεται προς την ενδυνάμωση ΟΛΩΝ των παραγόντων ισχύος που θα είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν κάθε πρόκληση.

Σε τοπικό επίπεδο, ας έχουμε υπόψη μας ότι η επι-κοινωνία των ενημερωμένων πολιτών και η συμμετοχή τους στη διαχείριση των κοινών μπορεί να αποτρέψει σε μεγάλο βαθμό την ανάπτυξη ανεπιθυμήτων καταστάσεων.

Στον ίδιο άξονα σκέψης , μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι μόνον κατ’αυτόν τον τρόπο και αποτελεσματικά αντιμετωπίζονται και οι  αντικαθεστωτικές εξτρεμιστικές ομάδες και τα ακροδεξιά ή εθνικιστικά μορφήματα αλλά και κάποιες εναλλακτικές μορφές έκφρασης που συνοδεύονται από έναν πολυποίκιλτο ακτιβισμό.

   Τέλος, η  επίτευξη  υψηλής ικανότητας αποτροπής    οποιασδήποτε  εξωτερικής απειλής  απαιτεί θυσίες απ’ όλους , προετοιμασία  όλων  των  δομών του κράτους και το κυριότερο  κατάλληλη προετοιμασία του   λαού . Ο  φιλειρηνισμός υπάρχει  στο αίμα του Ελληνικού  Λαού (και των Θρακιωτών ιδιαίτερα) , που   γνωρίζει καλύτερα απ’ τον καθένα τις συνέπειες του πολέμου, δεν πρέπει όμως  να  συγχέεται  με  την  «απάθεια»  και  τη  μείωση του αισθήματος,  του  με τη σωστή  έννοια  «πατριωτισμού»

Η Κομοτηνή, λοιπόν, δεν κινδυνεύει (για τους λόγους που κάποιοι θέλουν) αλλά έχει ανάγκη από ΑΝΑΝΕΩΣΗ για να ξαναβρεί αυτή την εικόνα που μας περιγράφουν ο Θοδωρής Ξυδιάς και η Λία Τζιαμπάζη!