Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Στον Παιδικό Σταθμό- Νηπιαγωγείο «Κολλέγιο» της Αλεξανδρούπολης πραγματοποιήθηκε  και φέτος η καθιερωμένη χριστουγεννιάτικη εκδήλωση στην αίθουσα πολλαπλών εκδηλώσεων.

Η φετινή γιορτή έδωσε την ευκαιρία σε όλους όσοι την παρακολούθησαν να ξαναθυμηθούν την εποχή της αθωότητας, τότε που το νόημα των Χριστουγέννων  δεν ήταν «χαμένο» και ο Άγιος Βασίλης δεν ήταν μόνον ο «δωροθέτης» του Δωδεκαημέρου, αλλά η πεμπτουσία της χαράς και της καλοσύνης.

Στα χρόνια τα παλιά , τότε που οι χωριανοί μαζεύονταν, γλεντούσαν,κι από τον Αη Βασίλη δώρα δε ζητούσαν, τότε που την παραμονή παιδιά θα ξαγρυπνούσαν να παν Χριτούγεννα στην εκκλησιά κι εκεί να κοινωνήσουν.

Τότε αρκούνταν με τα απλά, ξέρανε να γιορτάζουν, τότε ανοίγανε την πόρτα τους το φίλο να κεράσουν, τότε και κριση είχανε κι η φτώχεια τους σπουδαία, μα γιόρταζαν με δυο πράγματα: κρασί, καλή παρέα.

Οι μικροί πρωταγωνιστές της γιορτής ξεπέρασαν με την βοήθεια των δασκάλων-παιδαγωγών τα συνήθη στερεότυπα της «σχολικής επίδειξης» και δημιούργησαν επί σκηνής ένα «θεματικό ευρετήριο» με τα παραδοσιακά έθιμα της Θράκης και έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους, εξυψώνοντας την παράδοση και την οικογένεια.

Με κάλαντα από Μακεδονία, Χίο και Ικαρία σε συνδυασμό με παραδοσιακά όργανα επί σκηνής (γκάιντα, νταούλι, ακορντεόν) το εορταστικό κλίμα μεταφέρθηκε και συγκίνησε όλους τους παρευρισκομένους, κάθε ηλικίας και κατάφερε να ταξιδέψει μικρούς και μεγάλους σε παλαιότερα χρόνια.

Μέσα από αναπαράσταση δρώμενων και με αναφορές στο Λαικό εορτολόγιο, τα παιδιά μας μετέδωσαν έθιμα και παραδόσεις που επικρατούσαν κατά την περίοδο των σπουδαιότερων γιορτινών ημερών της περιόδου  (Χριστούγεννα, Πρωτοχρονά και Φώτα) όπως:

 Το ζύμωμα του Χριστόψωμου:

Το Χριστόψωμο ήταν το βασικό ψωμί της γιορτής των Χριστουγέννων, το ψωμί του τραπεζιού, που θα στήριζε τη ζωή των νοικοκυραίων, του σπιτιού, των ζώων και της σοδειάς. Είναι ένα ψωμί, ειδικά ζυμωμένο για τη μεγάλη μέρα του Χριστού. Η νοικοκυρά την παραμονή των Χριστουγέννων έκανε πρώτα το σταυρό της, ευχόταν κάθε καλό στο σπίτι και άρχιζε το ζύμωμα.

Οι Καλαντιστάδες:

Τα παιδιά και κυρίως τα αγόρια είχαν και αυτά συγκεκριμένη δουλειά. Γυρνούσαν όλα τα σπίτια του χωριού και φώναζαν Κόλιαντα Μπάμπου Τσιτσί ξεσηκώνοντας την κοινότητα που περίμενε τη γέννηση του Χριστού. Η ανταμοιβή για το κόπο τους ήταν ένα μικρό στρόγγυλο κουλουράκι, η κολιαντίνα.

Το Έθιμο του Καρυδοχαλβά:

Η Εκκλησία διάβαζε ακριβώς τα μεσάνυχτα. Αλλά οι οικογένειες που είχαν περισσότερα μικρά παιδιά πώς να τα κρατήσουν ξύπνια ως τα μεσάνυχτα; Επικράτησε λοιπόν να επαναλαμβάνεται ένα συνήθειο που γινότανε κυρίως το τελευταίο βράδυ της Αποκριάς. Από τον οφαλό του ταβανιού που πάντα βρισκότανε ένας χαλκάς (κρίκος) κρεμούσαν δεμένο σε σπάγγο ένα κομμάτι καρυδοχαλβά. Στη στερεότητά του μπορούσε να συναγωνιστεί το πιο γερό ξύλο… Ο πατέρας ή η μητέρα γύριζαν τον σπάγγο με τον χαλβά και τα παιδιά τοποθετημένα γύρω, με τα χέρια πισθάγκωνα προσπαθούσαν ποιο πρώτο να τον συγκρατήσει με το στόμα, οπότε το κομμάτι ήταν δικό του. Γέλια και φωνές ώσπου να έρθουν τα μεσάνυχτα για να τραβήξει ολόκληρη η οικογένεια στην Εκκλησία.

Aκολούθησε μια χριστουγεννιάτικη μουσική σύνθεση κατά την οποία τα παιδιά με συντονίστρια τη μουσικό του σχολείου ερμήνευσαν το τραγούδι «jingle bell rock» με τη χρήση κρουστών μουσικών οργάνων. Τέλος, τα παιδιά εκτέλεσαν μια χορογραφία και τραγούδησαν στην αγγλική γλώσσα.

Στη γιορτή συμμετείχαν και τα μικρότερα παιδιά των δύο τμημάτων του παιδικού σταθμού τα οποία και «μαγείρεψαν» με τη βοήθεια του πνεύματος των Χριστουγέννων τη μαγική συνταγή «ειρήνη-αγάπη-ευτυχία», η οποία θα διώξει τα αρνητικά συναισθηματα από τις καρδιές των ανθρώπων (γκρίνια, θλίψη, θυμό, ματαιοδοξία, μιζέρια κτλ) και θα φέρει τη χαρά στις καρδιές των ανθρώπων.

Η γιορτή συνεχίστηκε με διάφορες δράσεις όπως face painting, χριστουγεννιάτικη κατασκευή, αποστολή γράμματος στον Άγιο Βασίλη ,  στις οποίες ειχαν τη δυνατότητα να συμμετέχουν τα παιδιά όλων των ηλικιων  (εντος κι εκτος σχολείου).

Ο ίδιος ο Άγιος Βασίλειος επισκέφθηκε «αυτοπροσώπως»στο τέλος της γιορτής το Κολλέγιο μοιράζοντας δώρα και πολλά χαμόγελα σε μικρούς και μεγάλους  τονίζοντας εμφατικά, τη διαφορά ανάμεσα στον «δυτικό»  Santa Claus και τον Μέγα Βασίλειο!