Οι βουλευτές Γιάννης Γκιόκας, Γιάννης Δελής, Νίκος Καραθανασόπουλος και Μανώλης Συντυχάκης κατέθεσαν ΑΝΑΦΟΡΑ το κείμενο των γονιών  που διεκδικούν πλήρη δημόσια παράλληλη στήριξη για όλα τα παιδιά που έχουν αναπηρία ή και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες και ζητούν την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων τους.

Ως ομάδα,ένωση επωνύμων φυσικών προσώπων με την επωνυμία “Γονείς που διεκδικούμε δημόσια παράλληλη στήριξη” ζητάμε να αποσυρθεί το σχέδιο νόμου για τις νέες δομές, διότι πιστεύουμε πως η συγκεκριμένη μεταρρύθμιση είναι επικίνδυνα αντι-επιστιμονική. Συγκεκριμένα, και για μια ακόμη φορά, τόσο από το υφιστάμενο μέχρι τώρα «ΚΕΔΔΥ», όσο και από το προτεινόμενο «ΚΕΣΣΥ», απουσιάζουν οι ειδικότητες του αναπτυξιολόγου και του παιδοψυχιάτρου, την ώρα που ο φορέας αυτός θα έχει την αρμοδιότητα να διαγνώσει και να γνωμοδοτήσει επί προβλημάτων  των παιδιών μας, που στην πλειοψηφία τους αγγίζουν το θεματικό περιεχόμενο των ως άνω επιστημονικών ειδικοτήτων. 

Μια τέτοια απουσία των κατεξοχήν αρμόδιων ειδικοτήτων σε έναν τόσο κομβικό για την πρόοδο των παιδιών μας φορέα, εκτός από “περίεργη”, καθιστά την όποια διάγνωση αναξιόπιστη… Απορούμε, πόσο ορθή «διερεύνηση» και «αξιολόγηση» είναι δυνατόν να διεξάγει ένας τέτοιος φορέας, μη έχοντας τις κατεξοχήν αρμόδιες ειδικότητες που θα προκρίνουν το κατάλληλο σχολικό περιβάλλον για τα παιδιά με σοβαρές αναπτυξιακές ή μαθησιακές διαταραχές?

Αν, πάλι, δεν έχει ο εν λόγω φορέας την αρμοδιότητα της αρμόδιας έκδοσης μιας «διάγνωσης», τότε καταργείται στην ουσία η πιστοποιημένη από αρμόδιο κρατικό φορέα διαπίστωση αναπηριών & αναπτυξιακών διαταραχών, μαζί με όλα τα δικαιώματα των μαθητών με αναπηρία και με τις κατάλληλες ειδικές εκπαιδευτικές  ανάγκες προς αρμόδια κάλυψη, που απορρέουν από αυτήν την διαπίστωση, για τα οποίες οφείλει να μεριμνήσει το Κράτος. Τέτοιες επιτακτικές ανάγκες είναι, αναμφίβολα, η δωρεάν δημόσια παράλληλη στήριξη, η διχοτόμηση του τμήματος διδασκαλίας με αριθμό πάνω των 25 μαθητών (όπου ένας μαθητής με διάγνωση αναλογούσε σε τρεις μαθητές τυπικής ανάπτυξης), καθώς και ο θεσμός του σχολικού νοσηλευτή για παιδιά με σοβαρές και χρόνιες παθήσεις. 

Είναι προφανές ότι, ο στόχος της επικείμενης μεταρρύθμισης είναι η κατάργηση όλων των δικαιωμάτων των παιδιών με διαπιστωμένη αναπηρία, αναπτυξιακή διαταραχή ή μαθησιακά προβλήματα… Το γεγονός αυτό θα οδηγήσει τους συγκεκριμένους μαθητές στο περιθώριο, στον σχολικό αποκλεισμό, στην αμάθεια, στην άνιση μεταχείριση, τις δε οικογένειές τους σε αδιέξοδο.

Επίσης, είναι ορατό ότι, με την επικείμενη μεταρρύθμιση γίνεται προσπάθεια μετακύλισης, στην ουσία, της ευθύνης για τον χειρισμό των μαθητών με αναπηρία ή και με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στους εκπαιδευτικούς γενικής αγωγής του κάθε σχολείου, ως μη όφειλε. Οι εκπαιδευτικοί της γενικής αγωγής, όμως, δεν έχουν την κατάρτιση, τη γνώση, την εξειδίκευση και την εμπειρία, προκειμένου να διερευνήσουν, να αξιολογήσουν, πόσω δε μάλλον να υποστηρίξουν, μέσα από οποιοδήποτε πρόγραμμα, παιδιά με αναπηρία, αναπτυξιακή διαταραχή ή/και μαθησιακές δυσκολίες. Το τελευταίο δεδομένο καθιστά εντελώς αναξιόπιστη κάθε  παρέμβαση από την πλευρά τους, όσον αφορά στην εκπαιδευτική διαχείριση των παιδιών με προβλήματα σαν τα ως άνω.

Άρα, είναι εύλογο το συμπέρασμα περί του ότι οι διαδικασίες μεταρρύθμισης που επίκεινται προς υλοποίηση είναι πλήρως αναξιόπιστες και θα αποβούν άκρως καταστροφικές για τα παιδιά, την ώρα που η αμεσότητα της αξιολόγησης και της διάγνωσης είναι επιβεβλημένη και ο ορθός χρονισμός της πρώιμης παρέμβασης είναι τραγικά αναγκαίος. Για τον λόγο αυτό, σας παρακαλούμε θερμά, αξιότιμε κε Υπουργέ: Μην καταδικάσετε τα παιδιά μας με τους επικείμενους  αντιεπιστημονικούς χειρισμούς… Σας ζητούμε, απεγνωσμένα, να πρυτανεύσουν, προ της όποιας κατάρτισης νομοθετικών κειμένων προς ψήφιση, η κοινή λογική και ο σεβασμός στην μέχρι τώρα υφιστάμενη εμπειρία όλων εκείνων που έχουν την κατάλληλη επιστημονική εξειδίκευση να βοηθήσουν τα παιδιά μας.

“ΓΟΝΕΙΣ ΠΟΥ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΣΤΗΡΙΞΗ”

Διεκδικούμε:

• Πλήρη παράλληλη στήριξη για όλα τα παιδιά που έχουν αναπηρία ή και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες και μπορούν να φοιτούν στις τάξεις του γενικού σχολείου.
• Οι προσλήψεις των εκπαιδευτικών να γίνονται σε μια φάση και η σύμβασή τους να έχει διάρκεια από την έναρξη έως τη λήξη της σχολικής χρονιάς, καθώς και οι εκπαιδευτικοί που αναλαμβάνουν ως δάσκαλοι της παράλληλης στήριξης να έχουν εξειδίκευση στην ειδική αγωγή.
• Άμεση πρόσβαση, για τα παιδιά, στις υπηρεσίες διάγνωσης και αξιολόγησης. Μέχρι στιγμής δυστυχώς υπάρχει πολύ μεγάλη καθυστέρηση προκειμένου να διαγνωστούν τα παιδιά μας, από τους αρμόδιους κρατικούς φορείς, αναπτυξιολογικά, παιδοψυχιατρικά ιατρεία δημόσιων νοσοκομείων παίδων (12-18 μήνες αναμονή), καθώς και για να αξιολογηθούν απ’ τα ΚΕΔΔΥ_Κέντρα Διαφοροδιάγνωσης Διάγνωσης Υποστήριξης Ειδικών Εκπαιδευτικών Αναγκών (6-12 μήνες αναμονή),προκειμένου να διαπιστωθεί το είδος ή η ένταση των δυσκολιών τους, αλλά και να καθοριστεί σαφώς η σχολική μονάδα (ειδικό ή γενικό σχολείο), όπως και ο τρόπος που πρέπει να υποστηριχθούν (Τμήμα Ένταξης ή Παράλληλη Στήριξη) μέσα στο τυπικό πλαίσιο, αυτά τα παιδιά. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο χρόνος αναμονής ισοδυναμεί με χαμένο χρόνο κατά τη διάρκεια του οποίου ούτε η ιδιαιτερότητα του παιδιού λαμβάνεται υπόψιν, ούτε και οι ιδιαίτερες εκπαιδευτικές του ανάγκες.
• Την παρουσία Σχολικού Νοσηλευτήγια όλα τα παιδιά που έχουν διαγνωστεί με σοβαρή πάθηση ή αναπηρία, η οποία τα εμποδίζει σε επίπεδο αυτοεξυπηρέτησης ή και αυτονομίας, να παραβρίσκονται μόνα τους στο σχολείο, από την έναρξη της σχολικής χρονιάς μέχρι τη λήξη της.
• Λειτουργία τμημάτων ένταξης όπως ορίζει ο νόμος 3699/2008, ο οποίος στο άρθρο 6 αναφέρει συγκεκριμένα ότι “για τη δημιουργία τάξης ένταξης, είναι απαραίτητο να υπάρχουν κατ’ ελάχιστον τρεις μαθητές με σχετική πρόταση από διαγνωστική υπηρεσία”.
• Ολιγομελή τμήματα διδασκαλίας (10-15 μαθητών) για παιδιά που είναι στο φάσμα του αυτισμού, τα οποία έχουν έντονες αισθητηριακές δυσκολίες (ακοή, όσφρηση, αφή) καθώς και αδυναμία να αντιληφθουν τη γλώσσα του σώματος, τα πειράγματα των συμμαθητών τους, τους μη λεκτικούς κώδικες επικοινωνίας, τη μεταφορά από την κυριολεξία και είναι σχεδόν αδύνατο για αυτά να λειτουργήσουν μέσα σε πολυπληθή τμήματα διδασκαλίας. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι τα αυτιστικά παιδιά ακούν τους ήχους από 10 έως 100 φορές εντονότερα σε σχέση με τους νευροτυπικούς…
• Επαναφορά της οδηγίας για την διχοτόμηση των τμημάτων διδασκαλίας, όπου ένας μαθητής με διάγνωση υπολογίζονταν ως τρεις μαθητές τυπικής ανάπτυξης.
• Δυνατότητα οι εκπαιδευτικοί που είναι στη λίστα Brailleνα μπορούν να συμπληρώνουν ώρες παράλληλης στήριξης, με παιδιά που έχουν και άλλες αναπηρίες.
• Συνεχή, υποχρεωτική καθοδήγηση, επιμόρφωση, υποστήριξη και κατάρτιση γονέων και εκπαιδευτικών πάνω στα θέματα της αναπηρίας, της διάχυτης αναπτυξιακής διαταραχής (αυτισμός), των μαθησιακών δυσκολιών.