Από την δεκαετία του 1970 μετράει χρόνια το Μονοθέσιο Δημοτικό Σχολείο Πολυάνθου!

Οι μαθητές του πια είναι οικογενειάρχες ή και μπορεί και πρώιμοι παππούδες και γιαγιάδες!

Δεν λειτουργεί πια εδώ και χρόνια, καθώς οι…παλιοί μαθητές του αναζητώντας την άνεση του …τσιμέντου και το οξυγόνο του …καυσαερίου, στο πλαίσιο της μεγάλης αστυφιλίας, εγκατέλειψαν το χωριό, αφήνοντας και το σχολείο συν το χρόνω χωρίς παιδιά…

Εδώ και χρόνια, μέρα με τη μέρα καταρρέει, ο περιβάλλον χώρος του θυμίζει ζούγκλα, η σημαία είναι σκισμένη…

Παρά τις πληγές, στέκει αγέρωχο σαν να παρακαλάει μιλώντας στις παιδικές μνήμες όλων μας, διψώντας για τις απαραίτητες εργασίες στήριξης και μετατροπής του σε ένα πνευματικό κέντρο, ή ένα μουσείο, ή σαν χώρος όπου θα μπορούν να συγκεντρώνονται οι γυναίκες του Πολιτιστικού συλλόγου Πολυάνθου, -σ.σ. ή και άλλων συλλόγων-ή χώρος για να γίνονται κάποια σεμινάρια…θα βρεθεί ο τρόπος αξιοποιήσης…

…Αρκεί να προλάβουμε την συνολική κατάρρευση, η οποία δεν θα αργήσει, αν δεν δράσουμε αμέσως…Ε, κ. Δήμαρχε του Ιάσμου Καδή Ισμέτ;