Από τον Ηλία Ν. Ηλιακόπουλο*

 

Η Βασιλεύουσα πέφτει πάντα από μέσα….Έτσι και με την ονομασία της Μακεδονίας που ξεπουλήθηκε από όλα τα μέχρι τώρα κόμματα εξουσίας ! Με την συνθήκη των Πρεσπών που την αποδέχτηκε Σύριζα, Νέα Δημοκρατία αλλά και Πασόκ –Κινάλ…!

 

Όμως τα πράγματα δεν έμειναν μόνο εκεί … Σκοτεινοί ανθελληνικοί κύκλοι έφεραν πριν από λίγο καιρό αίτηση στο Ειρηνοδικείο Φλώρινας με την οποίαν ζητούσαν την αναγνώριση Σωματείου «Κέντρο για την Μακεδονική γλώσσα» με έδρα την Φλώρινα . Δυστυχώς το Ειρηνοδικείο Φλώρινας με Διάταξη του –με το προηγούμενο νομοθετικό καθεστώς απαιτείτο Δικαστική απόφαση !- έκανε δεκτή την αίτηση του ανθελληνικού αυτού Σωματείου , δίδοντας του την δυνατότητα να καλλιεργεί εντός Ελλάδας την « Μακεδονική γλώσσα», πισώπλατη μαχαιριά για την ταλαίπωρη χώρα μας!

 

Ο Nόμος προβλέπει ότι την Διάταξη του Ειρηνοδικείου που έκανε δεκτή την αίτηση αναγνωρίζοντας το ανήκουστο , κέντρο δήθεν Μακεδονικής γλώσσας εντός Ελλάδας έχει δικαίωμα να ανακόψει μόνο ο αρμόδιος Εισαγγελέας Πρωτοδικών αυτεπαγγέλτως , ή κατόπιν αίτησης της εποπτεύουσας αρχής καθώς και κάθε τρίτος που έχει έννομο συμφέρον ( Άρθρο 82 ΑΚ όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 1 παρ 4 του Ν 4055/2012 ).

 

Τις περιορισμένες από τον Νόμο δυνατότητες προσβολής της συγκεκριμένης εξόχως προβληματικής Διάταξης του Ειρηνοδικείου Φλώρινας αξιοποίησε στο έπακρον το κόμμα της Ελληνικής Λύσης με τον ακάματο πρόεδρο του, Κυριάκο Βελόπουλο. Ο προαναφερόμενος με τον θεσμικό του ρόλο ως πρόεδρου κοινοβουλευτικού κόμματος ζήτησε από τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κον Ισίδωρο Ντογιάκο να παρέμβει ως εποπτεύουσα αρχή και να διατάξει τον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Φλώρινας να ασκήσει ανακοπή κατά της συγκεκριμένης Διάταξης του Ειρηνοδικείου Φλώρινας απευθυνόμενη στο Μονομελές Πρωτοδικείο Φλώρινας .

 

Πράγματι η νόμιμη διαδικασία ακολουθήθηκε , τελικά ανακοπή ασκήθηκε από τον αρμόδιο Εισαγγελέα Πρωτοδικών Φλώρινας στο αρμόδιο Μονομελές Πρωτοδικείο με την διαδικασία της Εκούσιας Δικαιοδοσίας .Ενόψει αυτής ασκήθηκαν με την διαδικασία της εκούσιας Δικαιοδοσίας – Δικονομική Διαδικασία που δεν προϋποθέτει διαφορά και αντιδικία αλλά από την φύση της απαιτεί μόνο επικύρωση της Νομιμότητας της πράξης από την Δικαστική εξουσία- πρόσθετες παρεμβάσεις και τριτανακοπές από τρίτους που έχουν άμεσο έννομο συμφέρον από την έκβαση της Δίκης!

 

 

 

 

1. Αλήθεια πόσο έλεγξε η πιο πάνω απόφαση ,αν το καταστατικό του Σωματείου για την αναγνώριση της Μακεδονικής γλώσσας στην Ελλάδα παραβίασε τις διατάξεις των άρθρων 3 ( περί Δημοσίας Τάξεως) και 33 ( Επιφύλαξη Δημόσιας τάξης )ΑΚ;!

 

 

2. Αλήθεια η δικαστής γιατί δεν εφάρμοσε την σαφέστατη διάταξη του άρθρου 3 ΑΚ;!Μια διάταξη που αποτελεί αναγκαστικό δίκαιο ( jus cogens) και δεν παρακάμπτεται επ ουδενί με την ιδιωτική βούληση των μερών! Με την πιο πάνω διάταξη δένει άρρηκτα και η άλλη θεμελιώδης διάταξη του άρθρου 33 ΑΚ.

 

 

3. Πέραν όμως από την απόρριψη της ανακοπής η ελεγχόμενη για την ορθότητα της απόφαση απέρριψε και την τριτανακοπή του Σωματείου «Παμμακεδονική ένωση Μακεδονικού αγώνα Ελλάδας –Αυστραλίας»

 

Τριτανακοπή ασκεί κανονικά τρίτος ο οποίος δεν συμμετείχε στην δίκη μεταξύ άλλων τον δεσμεύει όμως και αυτόν το Δεδικασμένο! Μια τέτοια Τριτανακοπή όμως στην τακτική διαδικασία για να ευσταθήσει προϋποθέτει δόλο ή συμπαιγνία των διαδίκων .Τέτοιες όμως προϋποθέσεις δεν απαιτούνται εν προκειμένω, αφού οι τρίτοι δεν δεσμεύονται από το Δεδικασμένο στον χώρο της εκούσιας δικαιοδοσίας ,όπως είναι και η αναγνώριση σωματείου με διάταξη του Ειρηνοδίκη ( βλ στην κατεύθυνση αυτή 87/1986 Πολ. Πρωτ Ηρακλείου ΝΟΜΟΣ) .

 

Όλοι οι Έλληνες απανταχού του κόσμο τούτου μπορούν να ασκήσουν τριτανακοπή αλλά και πρόσθετη παρέμβαση σε εκκρεμή ανακοπή μέχρι την αμετάκλητη έκδοση απόφασης( Άρθρο 80 ΚΠολΔ) ζητώντας να ακυρωθεί η Διάταξη του Ειρηνοδίκη Φλώρινας ! Γιατί όλοι οι Έλληνες έχουν άμεσο έννομο συμφέρον να μη υπάρξει τέτοιο «κέντρο ψευτομακεδονικής γλώσσας» εντός Ελλάδος !

 

 

Ο Νόμος δίνει την δυνατότητα ασκήσεως εφέσεως ( βλ 1907/2015 Εφετείο Αθηνών ΝΟΜΟΣ)κατά της πιο πάνω εξόφθαλμα λανθασμένης απόφασης φυσικά και αναιρέσεως για όσα καίρια νομικά ζητήματα ανακύπτουν από αυτήν αναφορικά με την εσφαλμένη εφαρμογή ερμηνεία του Νόμου αλλά και έλλειψη επαρκών αιτιολογιών. Ας θυμηθούμε μόνο προς σύγκριση , τις αιτήσεις που είχαν υποβάλει στο παρελθόν διαφορές ενώσεις φερομένων « τούρκων Δυτικής Θράκης» για αναγνώριση του καταστατικού των !

 

Και όμως δεν γίνονταν δεκτές από τα ελληνικά δικαστήρια ,τα οποία επικαλούνταν κατά κόρον την θεμελιώδη διάταξη πρόσκρουσης αυτών των αιτήσεων στην Δημόσια τάξη( Αρθ. 3 και 33 ΑΚ), διάταξη που εφάρμοζε και το ανώτατο Δικαστήριο της χώρας ο Άρειος Πάγος, απορρίπτοντας αμετάκλητα τέτοια μορφώματα -αιτήσεις !