Ο Υπουργός Εθνικής Αμύνης κ. Νικόλαος Παναγιωτόπουλος συμμετείχε την  Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2022, στη συζήτηση επί του Σχεδίου Νόμου του ΥΠΕΘΑ υπό τον τίτλο: «Για την ενίσχυση της αμυντικής θωράκισης της χώρας».

Κατά τις τοποθετήσεις που έκαναν οι εισηγητές των κομμάτων, ο κ. Παναγιωτόπουλος προέβη στις ακόλουθες επισημάνσεις με αφορμή αναφορές του εισηγητή της «Ελληνικής Λύσης»:

«Έχω την αίσθηση ότι από μερικές τοποθετήσεις τείνει να δημιουργηθεί μια εντύπωση ωσάν να είναι λίγα αυτά που φέρνουμε σήμερα ή αυτά που φέραμε πριν από μήνες, ότι η Πολιτική και Στρατιωτική Ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας παρακολουθεί αμέριμνη τις αναβαθμισμένες δυνατότητες της Τουρκίας σε ένα συγκεκριμένο σύστημα, εν προκειμένω του UAV -Όχι τα drone! Tα drone είναι αυτά με τις κάμερες που παίρνουν γάμους από ψηλά και βαφτίσια. Μιλάμε για τα UAV, τα Μη Επανδρωμενα Εναέρια Οχήματα- και δεν κάνει τίποτα για αυτό.

Το πρώτο που έχω να πω είναι επί της παρούσης είναι να αναλύσουμε τι κάνει το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας εναντίον αυτών των συστημάτων.

Το άλλο που έχω να πω είναι ότι όλες οι εταιρείες που έχουν κάτι να παρουσιάσουν, μια λύση, έχουν απόλυτα ευχερή πρόσβαση προς το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, τη Στρατιωτική Ηγεσία, τη Γενική Διεύθυνση Αμυντικών Εξοπλισμών και Επενδύσεων προκειμένου να παρουσιάσουν το σύστημά τους κι αυτό να αξιολογηθεί από τους ειδικούς και τους αρμοδίους. Και βάσει αυτής της αξιολόγησης να πάμε παρακάτω, αν υπάρχει λόγος να πάμε παρακάτω. Όλες! Δεν έχει αποκλειστεί κάποια εταιρεία.

Επομένως κι όπως καταλαβαίνετε αυτή η διαδικασία είναι σε εξέλιξη. Δεν οφείλουμε όμως να δίνουμε αναφορά σχεδόν σε καθημερινή βάση τι ακριβώς κινήσεις γίνονται και τι κινήσεις έχουν δρομολογηθεί. Εάν χρειαστεί θα το κάνουμε αρμοδίως και επισταμένως. Αλλά η αίσθηση ότι είμαστε αμέριμνοι απέναντι στην νέα τύπου απειλή και δεν κάνουμε τίποτα, παρακαλώ, επιμένω ότι είναι λάθος που προσπαθείτε να δημιουργήσετε γιατί γίνονται πολλές κινήσεις, σε πολλά επίπεδα. Και πάντα όποιος έχει κάτι να δείξει, όποιος έχει κάτι να παρουσιάσει, έχει το απόλυτο πράσινο φως να το κάνει, ενώπιον όμως των αρμοδίων.

Η Πολιτική Ηγεσία, τουλάχιστον αυτή η Πολιτική Ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας έχει αποδείξει πολλές φορές στο παρελθόν ότι ακούει τα Επιτελεία. Ακούει τις ανάγκες τους και μάλιστα καλύπτει τις ανάγκες τους σε ένα βαθμό ο οποίος μπορώ να πω ότι είναι εύκολο να αποδειχθεί πλέον στη βάση αυτών που έχουν γίνει και όχι αυτών που έχουν δρομολογηθεί αλλά δεν έγιναν. Σε βάση αυτών πού έχουν γίνει. Τα υπόλοιπα ευχαριστώ θα τα πω επί των συμβάσεων στο τέλος, χωρίς να μακρηγορήσω γιατί σήμερα το λόγο έχουν οι συνάδελφοι».

Στη συνέχεια, ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας απηύθυνε την ακόλουθη ομιλία:

«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Θα προσπαθήσω να απαντήσω και σε κάποια ερωτήματα. Όμως, επειδή η συζήτηση έχει κάποιο μέλλον, κατά τις δύο συνεδριάσεις που ακολουθήσουνε και στη συνεδρίαση της Ολομέλειας, νομίζω ότι στην πορεία θα επεκταθούμε με περισσότερη λεπτομέρεια.

Κοιτάξτε, δεν επιζητώ να αναλάβω την ευθύνη από τότε που ο Πρωθυπουργός μου έκανε την τιμή να μου αναθέσει το αξίωμα της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, για όλα αυτά που γίνανε ή δεν γίνανε μέχρι να αναλάβω το αξίωμα.

Ασφαλώς και επιζητώ να αναλάβω την ευθύνη για όλα αυτά που έγιναν ή δεν έγιναν από το 2019 και μετά. Αν η Αντιπολίτευση για λόγους αντιπολιτευτικής δεοντολογίας θέλει να με χρεώνει εμένα προσωπικά ή την Πολιτική Ηγεσία του Υπουργείου και να μην με πιστώνει για κάποια που έγιναν, δεν μπορώ να κάνω κάτι για αυτό.

Όμως, νομίζω ότι η Αντιπολίτευση οφείλει να πιστώσει την στρατιωτική ηγεσία, τους ανθρώπων των Επιτελείων και το σύνολο των Στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων για αυτά που έγιναν αυτά τα τρία χρόνια. Γιατί δεν έγιναν λίγα. Πραγματικά δεν έγιναν λίγα. Δεν έγιναν όλα ασφαλώς και είναι και άλλα να γίνουν. Αλλά, νομίζω ότι το έργο που έχει παραχθεί, είναι αυταπόδεικτο και ογκώδες, όπως ειπώθηκε κι εδώ.

Και κατά το δυνατόν προσπαθήσαμε να κινηθούμε και στο πλαίσιο της ισχύουσας Νομοθεσίας. Άκουσα ότι ο κανόνας πλέον είναι να παρεκκλίνουμε και να φέρνουμε συμβάσεις.

Δεν είναι αυτός ο κανόνας. Αντιθέτως, ο κάθε κανόνας θα έλεγα επιβεβαιώνεται από τις εξαιρέσεις του. Σας λέω, το ξέρετε ίσως, αλλά έχει σημασία να ανατρέχουμε λίγο στους αριθμούς, ότι από το Σεπτέμβριο του 2020 έχουν ενεργοποιηθεί 191 υποπρογράμματα και για τους τρεις κλάδους των Ενόπλων Δυνάμεων.

Το ΚΥΣΕΑ έχει εγκρίνει ήδη τα 48 και έχουν συμβασιοποιηθεί 61. Κάποια, όπως ξέρετε, δεν χρειάζονται την έγκριση του ΚΥΣΕΑ, άρα δεν περνούν από ΚΥΣΕΑ. Εκατόν ενενήντα ένα υποπρογράμματα και προγράμματα εξοπλιστικά. Ούτε δέκα δεν έχουν έρθει προς κύρωση από τη Βουλή των Ελλήνων με τη μορφή των συμβάσεων, όπως αυτές που φέρνουμε σήμερα.

Θυμάμαι το πρόγραμμα για τα “Viper” και το πρόγραμμα της εν συνεχεία υποστήριξης των «Μιράζ» και των επιπλέον υλικών, των “Excess Materials”, του Ναυπηγείου για το Πολεμικό Ναυτικό το οποίο τροποποιείται και συμπληρώνεται με την τέταρτη τροποποίηση σύμβασης που φέρνουμε σήμερα. Το πρόγραμμα πρόσκτησης των 18 “Rafale”. Και τις τέσσερις συμβάσεις, μάλλον τέσσερις είναι στην ουσία, αν και οι δύο από αυτές έχουν τρεις, θα έλεγα, συμβάσεις μέσα στην κεντρική σύμβαση αφού είναι προμήθεια του οπλικού συστήματος, σύμβαση εν συνεχεία υποστήριξης και σύμβαση όπλων. Επομένως είναι λίγες οι συμβάσεις που έχουν έρθει κατά παρέκκλιση της ισχύουσας Νομοθεσίας.

Και τούτο γίνεται και για να γίνει μία εκτενής συζήτηση, εκτενέστατη, με τη συνηθισμένη διαδικασία του Νομοθετικού Έργου να δοθούν όλες οι απαντήσεις αλλά και για το μέγεθος, το ειδικό μέγεθος των συμβάσεων αυτών και τη σημασία τους για τις Ένοπλες Δυνάμεις. Ασφαλώς, η λογική δεν είναι να κάνουμε σόου.

Σόου στις Ένοπλες Δυνάμεις θυμάμαι πότε γίνονταν, με στολές και επισκέψεις και βαρύγδουπα λόγια. Τώρα δεν γίνεται σόου όμως, γίνεται έργο. Και σ’ αυτό θέλω να είμαι πολύ κατηγορηματικός γιατί το φέρω και λίγο βαρέως να κατηγορείται η Κυβέρνηση ότι κάνει σόου για την Άμυνα. Όχι, πλέον δεν γίνεται σόου για την Άμυνα και το έργο το αποδεικνύει.

Επιγραμματικά για τα τέσσερα προγράμματα:

Το πρώτο, η πρόσκτηση των τριών φρεγατών “Belh@rra” με δικαίωμα προαίρεσης μίας επιπλέον αλλά και την εν συνεχεία υποστήριξή τους και την προμήθεια και την υποστήριξη του οπλισμού αυτών. Θα έλεγα ότι είναι ένα αποτέλεσμα μιας γρήγορης ανακλαστικής αντίδρασης από την Kυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό προσωπικά προκειμένου να εκμεταλλευτεί μία σημαντική γεωπολιτική ευκαιρία. Το πρόβλημα δεν είναι να μεμψιμοιρούμε ή να επιχαίρουμε για αυτή την ευκαιρία, το πρόβλημα και το ζητούμενο είναι να την εκμεταλλευτεί η Ελλάδα, η Πατρίδα, αυτή την ευκαιρία. Την εκμεταλλεύτηκε με τα ανακλαστικά που έπρεπε.

Έτσι, καταλήξαμε με τη συμφωνία μετά τη Σύναψη Στρατηγικής Συμφωνίας στη Συνεργασία, στην Άμυνα και την Ασφάλεια με τη Γαλλία, για την πρόσκτηση τριών πλοίων, τριών φρεγατών “Belh@rra” σε τιμή χαμηλότερη από το σημείο που είχε καταλήξει και διακοπεί η διαπραγμάτευση, που ξεκίνησε επί δικών σας ημερών κύριε Δρίτσα, για τις δύο φρεγάτες “Belh@rra” για τις οποίες είχα υπογράψει κι εγώ τη Δήλωση Προθέσεων στη Γαλλία η οποία ήταν περί τα 3,3 δισ. εξαιτίας της πλήρους διαμόρφωσης που είχε διαπραγματευτεί η ελληνική με τη γαλλική πλευρά. Και πολύ ελκυστικότερο χρονοδιάγραμμα παράδοσης.

Ναι, υπάρχει μια εμπροσθοβαρής -αν θέλετε- τάση στις πληρωμές αλλά μην ξεχνάτε ότι τα πλοία και τα τρία πλοία θα έχουν παραδοθεί μέχρι το 2026 και από εκεί και πέρα για άλλα τρία χρόνια θα διεξάγεται η αποπληρωμή. Δεν είναι παράλογο το μεγαλύτερο κομμάτι της πληρωμής να διεκπεραιώνεται, όσο διεκπεραιώνεται το μεγαλύτερο κομμάτι του ναυπηγικού έργου. Λογικό είναι.

Ιδίως όταν το χρονοδιάγραμμα είναι ιδιαίτερα ελκυστικό, το χρονοδιάγραμμα παράδοσης. Το να έχει το Πολεμικό Ναυτικό το 2025 τα δυο πρώτα πλοία, τις δυο πρώτες φρεγάτες και το 2026, το τρίτο με όλα αυτά τα συστήματα, είναι νομίζω μια πολύ ευχάριστη προοπτική.

Μιλάμε για μια φρεγάτα πολλαπλών ρόλων με δυνατότητα υλοποίησης σύνθετων αποστολών και στην ανατολική Μεσόγειο. Ίσως την πρώτη ψηφιακή φρεγάτα στο σύγχρονο ναυτικό οπλοστάσιο. Με δυνατότητες που μέχρι τώρα θα έλεγα φάνταζαν περισσότερο ως επιστημονική φαντασία. Ένα ραντάρ που έχει τη δυνατότητα να εντοπίζει ταυτόχρονα έως και 800 στόχους. Έχει τη δυνατότητα να μεταδίδει εικόνα σε άλλα φίλια μέσα και αεροσκάφη.

Έχει τη δυνατότητα να καταγράφει ακόμα και τη διαμόρφωση του παρακτίου περιβάλλοντος. Έχει τη δυνατότητα να συνδέει και να κατευθύνει τους πυραύλους με τους οποίους είναι εξοπλισμένο, με περίπου απόλυτη βεβαιότητα να πλήττει στόχους.

Έχει μια πλήρη σουίτα ανθυποβρυχιακών δυνατοτήτων, και τρόπιδας, και ρυμουλκούμενου σόναρ, τα οποία σε συνδυασμό με τις τορπίλες που διαθέτει και τη σύζευξη με τα ελικόπτερα. Θυμίζω ότι η Ελλάδα έχει συμφωνήσει και προμηθεύεται τα πλέον ίσως σύγχρονα ελικόπτερα ανθυποβρυχιακού πολέμου τα MH-60R, τα “Romeo”, αμερικανικής κατασκευής. Ως αποτέλεσμα όλων αυτών των συνθηκών θα έλεγα προκύπτει μια μέγιστη δυνατότητα ανίχνευσης υποβρυχίων και επομένως μία εξαιρετικά ενισχυμένη, καταλυτική θα έλεγα, δυνατότητα διεξαγωγής ανθυποβρυχιακού πολέμου. Δεν είχαμε τέτοιες δυνατότητες στο παρελθόν.

Ένα σύστημα διαχείρισης μάχης με 14 κονσόλες που δίνει δυνατότητες χειρισμού πολλαπλών απειλών και διεξαγωγής Ηλεκτρονικού Πολέμου και για λόγους αυτοπροστασίας. Επομένως είναι προστατευμένο και από επίθεση Ηλεκτρονικού Πολέμου αυτό το πλοίο, γιατί πολύ απλά είναι η πρώτη ψηφιακή φρεγάτα.

Για να μην πω λεπτομέρειες για το οπλοστάσιό του, τα κατευθυνόμενα βλήματα “Aster” που εξασφαλίζουν και προστασία έναντι επιθέσεων κορεσμού αλλά και μεγάλη δυνατότητα αεράμυνας της περιοχής, τη λεγόμενη «ομπρέλα αεράμυνας» και τη δυνατότητα του συστήματος εγγύς προστασίας κατά εναέριων προσβολών που εξασφαλίζει το “Ram”. Είναι μέσα στην αρχική διαμόρφωση αυτού του πλοίου το σύστημα “Ram”, κυρία Σακοράφα. Θα απαντηθούν και σε τεχνικό επίπεδο όλες οι απορίες σας, αλλά αυτό μπορώ να το απαντήσω κι εγώ τώρα. Και φυσικά τα υπόλοιπα αντιπλοϊκά κατευθυνόμενα βλήματα “Exocet” κλπ. Να μην πούμε πολλά τεχνικά, αυτά θα τα αναλύσουν και αρμοδιότεροι εμού.

Απλά να συμπληρώσω ότι η αγορά αυτών των συγκεκριμένων πλοίων με τον οπλισμό τους έχει προταθεί από το Πολεμικό Ναυτικό ως η πλέον κατάλληλη για την κάλυψη όλων των επιχειρησιακών απαιτήσεών του, με αυτά που περιέγραψα. Και θυμίζω ότι η υπόθεση πρόκτησης νέων φρεγατών δεν είναι πρόσφατη.

Από το 2006 είχε διαπιστωθεί η ανάγκη πρόκτησης νέων φρεγατών για το Πολεμικό Ναυτικό με τις “Fremm” που διαπραγματευόμαστε τότε.

Και βέβαια δεν πρόκειται για καμμία τάση για να κάνουμε ανταγωνισμούς εξοπλισμών ή υπερβολές σε εξοπλισμούς, όταν το Πολεμικό Ναυτικό έρχεται να καλύψει τις ανάγκες ενός γηρασμένου στόλου με φρεγάτες ηλικίας 40 ετών και πλέον που κρατήθηκαν σε επίπεδο επιχειρησιακής ετοιμότητας, θα έλεγα εγώ κυρίως χάρη στις τεράστιες προσπάθειες των στελεχών, των Αξιωματικών και Υπαξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού. Και απέδειξαν, αν θέλετε, αυτή τους την επιχειρησιακή ετοιμότητα και στην πρόσφατη κρίση που βιώσαμε στο Αιγαίο πέρυσι.

Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να πάμε παρακάτω. Αντιθέτως, αργήσαμε να πάμε παρακάτω. Το 2006 ξεκίνησε η συζήτηση για τις “Fremm”, δεν θέλω να πω πολλά για τα στάδια αυτής της συζήτησης. Θα πω μόνο ένα πράγμα ότι ξεκίνησαν αλλεπάλληλοι κύκλοι διαπραγματεύσεων από το 2016 αν δεν απατώμαι μπήκε στη συζήτηση όχι η “Fremm”, αλλά ο νέος τύπος φρεγάτας που σχεδίαζε το Γαλλικό Πολεμικό Ναυτικό, δηλαδή η FDI, η “Belh@rra”. Και η Ελληνική Κυβέρνηση, το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, το Πολεμικό Ναυτικό άρχισε να διαπραγματεύεται πλέον την πρόσκτηση “Belh@rra” και όχι “Fremm”.

Η δεύτερη φάση αυτής της διαπραγμάτευσης έλαβε χώρα το 2018 και μετά. Όντως το 2018 υπήρχε η διάθεση, η πρόθεση να πάμε σε πρόσκτησή δύο καινούριων φρεγατών πολλαπλών ρόλων τύπου “Belh@rra”. Είχα τη τιμή να υπογράψω τη Δήλωση Πρόθεσης, το λεγόμενο LOI, με τη Γαλλίδα Υπουργό Άμυνας τον Οκτώβριο του 2019 στο Παρίσι και ξεκίνησε μια καινούρια φάση διαπραγμάτευσης μεταξύ των επιτελών του Πολεμικού Ναυτικού, του Γαλλικού Ναυτικού και της Γαλλικής Διεύθυνσης Εξοπλισμών, καθώς και της δικής μας ΓΔΑΕΕ, για τη διαμόρφωση αυτού του πλοίου.

Βοηθήσαμε κι εμείς τη Γαλλική πλευρά να καταλήξει στον οριστικό σχεδιασμό της διαμόρφωσης αυτής. Αλλά, όλα τα στοιχεία που ζητούσε ευλόγως το Πολεμικό Ναυτικό για να καλύψει υπηρεσιακές του απαιτήσεις, συνεπάγονται και πρόσθετο κόστος. Φθάσαμε το καλοκαίρι, τον Ιούλιο του 2020 σε μία τελική διαμόρφωση συνολικού κόστους 3,3 δισ. για δύο πλοία. Δεν μπορούσαμε να ανταπεξέλθουμε σε αυτό. Διεκόπησαν οι διαπραγματεύσεις. Δεν ήταν ευχάριστη στιγμή στην πορεία αν θέλετε των συμμαχικής φύσεως Ελληνογαλλικών σχέσεων, αλλά είπαμε ότι θα επανέλθουμε.

Κι όταν οι συνθήκες το επέτρεψαν, επανήλθαμε και αδράξαμε την ευκαιρία, και συμφωνήσαμε για τρεις φρεγάτες το Σεπτέμβριο που μας πέρασε. Συμφωνήθηκαν και στο πλαίσιο της γενικότερης στρατηγικής συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας, αλλά και των επί μέρους συμφωνιών που υπέγραψα εγώ για λογαριασμό του Υπουργείου με τις κατασκευάστριες εταιρείες.

Ανώτατο κόστος προμήθειας αυτής, 3.049.000.000 ευρώ χωρίς κρατήσεις. Μην ξεφεύγουμε, παραλείπουμε αυτό το «χωρίς κρατήσεις». Χωρίς κρατήσεις σημαίνει ότι το κόστος θα ανεβεί όταν συνυπολογιστούν και οι κρατήσεις. Γιατί διάβασα προχθές άλλο ένα χυδαίο δημοσίευμα στον ημερήσιο Τύπο όπου κατηγορούνταν ο Πρωθυπουργός ως ψεύτης, επειδή μας είπε ότι θα είναι 3 δισ. το κόστος και τελικά είναι τρία δισ. διακόσια τριάντα επτά εκατομμύρια. Ναι βέβαια, είναι τόσο γιατί συνυπολογίζονται απλά και οι κρατήσεις. Το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους που τις συνυπολογίζει, οφείλει να δώσει το τελικό νούμερο κι αυτό έκανε. Δεν ήταν ψεύτης ο Πρωθυπουργός. Απλά ο δημοσιογράφος δεν κατάλαβε ή δεν ήθελε να καταλάβει ότι δεν είχαν συνυπολογιστεί οι κρατήσεις.

Υπάρχει και κάτι άλλο πολύ σημαντικό το οποίο πρέπει να πω γιατί ακούστηκε από τους εισηγητές ότι αγνοείται και απουσιάζει παντελώς η συμμετοχή της αμυντικής βιομηχανίας. «Εντελώς», «παντελώς» είναι εκφράσεις που σημαίνει τουλάχιστον κατά το δικό μου λεξιλόγιο ότι η συμμετοχή της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας είναι μηδέν. Δεν είναι έτσι. Δεν ισχύει αυτό. Η ΓΔΑΕΕ, η Γενική Διεύθυνση -θα τα πει σε μεγαλύτερη λεπτομέρεια ο Γενικός Διευθυντής, ο Ναύαρχος Αλεξόπουλος, αλλά οφείλω και εγώ να πω- έλαβε μέριμνα όσον αφορά στο έργο ναυπήγησης των τριών αυτών φρεγατών για εμπλοκή και συμμετοχή και στοιχείων της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας.

Στις 6 Οκτωβρίου του 2021 απεστάλη επιστολή από τον Γενικό Διευθυντή της ΓΔΑΕΕ στις εταιρείες “Group Naval”, “Thales” και “MBDA” (πλοίο – ηλεκτρονικά συστήματα – όπλο) στην οποία η ΓΔΑΕΕ καλούσε τις τρεις γαλλικές κατασκευάστριες εταιρείες στη βάση της υλοποίησης των δεσμεύσεων που αναλαμβάνονται από την Συμφωνία Στρατηγικής Εταιρικής Σχέσης με τη Γαλλία να εντοπίσουν εταιρείες της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας με προοπτική συνεργασίας, στις οποίες θα ανέθεταν συγκεκριμένο υποκατασκευαστικό έργο να καταστρώσουν σχετικά πλάνα συνεργασίας, να εξασφαλίσουν την κατά το δυνατόν μέγιστη ασφάλεια Εφοδιασμού. Με άλλα λόγια, να απευθύνουν πρόκληση και να μιλήσουν, να συνεργαστούν με εταιρείες της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας.

Η επιστολή αυτή επέφερε αποτελέσματα. Η “Naval Group” θα παράξει υποκατασκευαστικό έργο σε πάνω από πενήντα ελληνικές εταιρείες της αμυντικής βιομηχανίας. Σε βάθος δεκαετίας υπολογίζεται ότι θα δημιουργηθούν κάποιες εκατοντάδες, δεν έχει σημασία το ακριβές νούμερο, άμεσες και έμμεσες θέσεις εργασίας οι οποίες θα αντιστοιχούν σε πάνω από 300 εκατομμύρια ευρώ επιστροφής έργων, το λεγόμενο “turn over”. Αυτό είναι περίπου 13% του κόστους προγράμματος που αναλογεί. Αντιστοίχως -αφού έχουν υπογραφεί και τα σχετικά μνημόνια κατανόησης- υποκατασκευαστικό έργο θα παρασχεθεί από ελληνικές εταιρείες και για λογαριασμό της “Thales” και “MBDA”. Έχουμε δηλαδή κάποια αρκετά ικανοποιητική συμμετοχή της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας.

Θα μου πείτε με τα ναυπηγεία τι γίνεται. Ξέρετε ότι η υπόθεση των ελληνικών ναυπηγείων είναι σύνθετη και περίπλοκη υπόθεση. Κι ασφαλώς το κατά πόσον τα ελληνικά ναυπηγεία, τα δύο που διαθέτουμε (εδώ ο Σκαραμαγκάς και η Ελευσίνα, το Νεώριο Σύρου είναι μια άλλη υπόθεση) θα μπορέσουν να αναλάβουν ναυπηγικό έργο στο μέλλον θα εξαρτηθεί και από το πώς θα προχωρήσουν οι διαφαινόμενες επενδύσεις στα δύο αυτά ναυπηγεία.

Εμείς θέλουμε κι έχουμε πει με κάθε επισημότητα σε κάθε τόνο ότι δεδομένου ότι ακολουθεί και διαπραγμάτευση για την πρόσκτηση από το Πολεμικό Ναυτικό και άλλων πλοίων (θα είναι αυτές οι κορβέτες, θα είναι η άσκηση του δικαιώματος προαίρεσης για την επιπλέον φρεγάτα τύπου “Belh@rra”; θα είναι άλλα πλοία, θα είναι επισκευή και συντήρηση των υφισταμένων πλοίων του Στόλου), ασφαλώς και θα δοθεί ναυπηγικό έργο στα ελληνικά ναυπηγεία. Σε επίπεδο ναυπήγησης αν είναι αύριο κορβέτες ή κάποιου άλλου τύπου πλοία και σε επίπεδο συντήρησης. Δεν μπορούμε να διανοηθούμε ότι θα αποκτήσουμε νέα πλοία, νέες μονάδες για το Στόλο χωρίς να αναθέσουμε ναυπηγικό έργο και στα ναυπηγεία που διαθέτουμε.

Θα πρέπει όμως από την άλλη πλευρά και τα ναυπηγεία που διαθέτουμε να έρθουν σε μια τέτοια κατάσταση, ώστε να μπορούν να υποστηρίξουν και στις ταχύτητες που απαιτούνται από τις συγκυρίες των καιρών, ένα τέτοιο ναυπηγικό έργο.

Αυτό δεν είναι μόνο υπόθεση της Κυβέρνησης. Η Κυβέρνηση θα πρέπει να συνδράμει όσο μπορεί τους επενδυτές που έχουν ενδιαφερθεί για τα ναυπηγεία. Όπως ξέρετε διαφορετική είναι η κατάσταση στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά και διαφορετική στα ναυπηγεία της Ελευσίνας, έχουμε όμως εκεί μια προοπτική επενδυτική και στα δύο. Από εκεί και πέρα στο μεσοδιάστημα να υποστηρίξει -όπως υποστηρίζει κι έχει αποδειχθεί αυτό- κάθε τρίμηνο ή εξάμηνο τους εργαζομένους αυτών των ναυπηγείων να διεκπεραιώνουν κάποιο ναυπηγικό έργο. Αυτές είναι οι προθέσεις μας και νομίζω ότι περισσότερα θα πούμε όσο προχωρά η συζήτηση.

Το επόμενο πρόγραμμα για να προχωράμε. Θα έλεγα ότι το επόμενο πρόγραμμα αυτό της προμήθειας 44 νέων τορπιλών, των συγχρόνων, είναι η μεγάλη μικρή νίκη σε αυτές τις τέσσερις συμβάσεις που φέρνουμε. Μην υποτιμούμε τη σημασία του.

Καταρχάς ακόμα θεωρώ ανεξήγητο πώς ακόμα και στην εποχή της μεγάλης οικονομικής δυσκολίας, οι Πολιτικές και Στρατιωτικές Ηγεσίες παλαιότερα δεν είχαν δρομολογήσει ένα πρόγραμμα ύψους 112 εκατομμυρίων, όχι απαγορευτικό ακόμα και με τα πλαφόν των 500 εκατομμυρίων το χρόνο για τις εξοπλιστικές δαπάνες, ώστε τα υπερσύγχρονα υποβρύχιά μας να αποκτήσουν σύγχρονες τορπίλες! Φανταστείτε να σας φέρναμε τη σύμβαση για την πρόσκτηση των δεκαοκτώ “Rafale” και να σας λέγαμε «έρχονται τα “Rafale” αλλά ξέρετε θα φοράνε τους πυραύλους που φορούσαν τα “Mirage F1” τεχνολογίας δεκαετίας του ’70 – του ’80». Θα χαλούσατε τον κόσμο και θα είχατε όλοι δίκιο. Αυτή είναι η αντιστοιχία.

Έχουμε υπερσύγχρονα υποβρύχια αλλά φέρουν τορπίλες οι οποίες είναι πολύ παρωχημένης τεχνολογίας. Δεν θα έπρεπε να είναι απόλυτη προτεραιότητα για τις εξοπλιστικές ανάγκες του Πολεμικού Ναυτικού η πρόσκτηση αντιστοίχως υπερσυγχρόνων τορπιλών; Θα έπρεπε. Όμως και αυτό τώρα λύθηκε. Τα υφιστάμενα κύρια όπλα των υποβρυχίων του Πολεμικού Ναυτικού είναι ηλικίας άνω των 40 ετών. Δεν αξίζει στα υποβρύχια «Τύπου 214» και στο εκσυγχρονισμένο «Τύπου 209» να φέρει αυτού του είδους το οπλικό σύστημα. Εδώ όμως υπάρχει και κάτι άλλο. Είχαμε και πάρα πολύ καλό θετικό αποτέλεσμα κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης, ξεκινήσαμε από ένα σημείο και τα καταλήξαμε σε ένα πολύ καλύτερο σημείο όσον αφορά στην κάλυψη των αναγκών του Πολεμικού Ναυτικού.

Το αρχικό πρόγραμμα προέβλεπε την αγορά 36 νέων σύγχρονων τορπιλών και τον εκσυγχρονισμό 18 παλαιοτέρων με ολοκλήρωση σε χρονοδιάγραμμα 48 μηνών, τεσσάρων ετών. Συνολική εκτιμώμενη δαπάνη 112 εκατομμύρια ευρώ. Οι συζητήσεις έλαβαν χώρα κυρίως κατά το 2020.

Υπήρξαν σκληρές διαπραγματεύσεις. Κάποια στιγμή ήρθε η μοναδική κατασκευάστρια εταιρεία, η γερμανική “Atlas” GmbH, και μας είπε ότι για διάφορους λόγους γι’ αυτά που ζητείτε θα πρέπει να αυξηθεί ο προϋπολογισμός κατά 10 περίπου εκατομμύρια. Εκεί θα έλεγα ότι επιμείναμε κατηγορηματικά ότι έπρεπε να κινηθούμε μέσα στον προϋπολογισμό των 112 εκατομμύριων αυστηρά. Και μετά από διαπραγματεύσεις, ο κύριος Αλεξόπουλος θα πει περισσότερα γι’ αυτό γιατί είχε κομβικό ρόλο στις διαπραγματεύσεις αυτές και λόγω της εμπειρίας που είχε από τα προγράμματα των υποβρυχίων, επέτυχε -αυτός και η ΓΔΑΕΕ- μετά από δικές μας κατευθύνσεις, που είπαμε «δεν θα δεχθούμε τίποτα άλλο, με τα ίδια λεφτά θα παράξουμε διαφορετικό αποτέλεσμα», οι 36 νέες σύγχρονες τορπίλες μαζί με τις 18 παλαιότερες να γίνουν 44 νέες για τα ίδια λεφτά και σε χρονοδιάγραμμα παράδοσης καλύτερο από αυτό των 48 μηνών. Έρχονται δηλαδή, παραδίδονται σε συντομότερο χρονικό διάστημα. Επίσης, αυτό το πρόγραμμα περιλαμβάνεται και η συμμετοχή της ελληνικής βιομηχανίας μέσω τεσσάρων συγκεκριμένων εταιρειών. Επομένως κι εδώ ενεργός συμμετοχή της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας. Λεπτομέρειες τη Δευτέρα! Άλλη μία λοιπόν σύμβαση η οποία και ήταν απολύτως απαραίτητο επιτέλους να δρομολογηθεί, και παρήξε μάλλον ένα πολύ θετικό αποτέλεσμα εξαιτίας διαπραγμάτευσης που έγινε, επ’ ωφελεία βέβαια του Πολεμικού Ναυτικού και των Ενόπλων Δυνάμεων.

Το τρίτο πρόγραμμα θα έλεγα είναι μία θετική ουρά του προγράμματος της ναυπήγησης των υποβρυχίων. Η διευθέτηση που έγινε για τα λεγόμενα επιπλέον υλικά, τα “Excess materials”, στο πλαίσιο μίας συμφωνίας διευθέτησης διαφοράς με τις εταιρείες “ThyssenKrupp” και τα «Ελληνικά Ναυπηγεία» για την παράδοση των επιπλέον υλικών από το πρόγραμμα ναυπήγησης των υποβρυχίων. Θυμάστε το Δεκέμβριο του 2019 είχαμε ψηφίσει την συμφωνία διευθέτησης, την κυρίως, για τα “Excess Materials”. Απλά να πω ότι τα υλικά αυτά προέρχονται από την ακύρωση του εκσυγχρονισμού των δύο υποβρυχίων «Τύπου 209», είχαν παραχθεί κι αγοραστεί από την εταιρεία για να χρησιμοποιηθούν σε αυτά, είναι πλήρως συμβατά με τα συστήματα των υπαρχόντων υποβρυχίων που διαθέτει το Πολεμικό Ναυτικό.

Η συμφωνία είχε ψηφιστεί με το Ν. 4650/2019. Διευθετήθηκε η χρονίζουσα υπόθεση που αφορά σε υλικά που η εταιρεία όφειλε να έχει παραδώσει στο Πολεμικό Ναυτικό στο πλαίσιο της εκτέλεσης της σύμβασης τότε, την «Ποσειδών II» για τον εκσυγχρονισμό των υποβρυχίων. Προβλέφθηκε λοιπόν η παράδοση των επιπλέον υλικών στο Πολεμικό Ναυτικό προκειμένου να χρησιμοποιηθούν ως ανταλλακτικά σε υποβρύχια.

Από τη συγκεκριμένη συμφωνία το Ελληνικό Δημόσιο ωφελείται συνολικά κατά 20 εκατομμύρια ευρώ, τώρα για κατά τι παραπάνω, κατά 270 ή 2.000 ευρώ, δεδομένου ότι αφού υπήρξε μία συμφωνία σε σχέση με τα υλικά που είχαν προϋπολογιστεί κι αυτά που παραδόθηκαν, ήρθε η εταιρεία καλή τη πίστη και μας είπε, πάρτε λίγα παραπάνω για να φτάσουμε στο ποσόν που έχει συμφωνηθεί. Έπρεπε να τροποποιηθεί η σύμβαση. Αυτό κάνουμε τώρα προκειμένου αυτό να νομιμοποιηθεί. Και, εν πάση περιπτώσει, εδώ η ωφέλεια του Ελληνικού Δημοσίου είναι προφανής. Άλλη μία χρονίζουσα εκκρεμότητα έρχεται εδώ και βρίσκει την οριστική της ρύθμιση.

Και τέλος, συμπληρωματική προμήθεια έξι καινούργιων αεροσκαφών “Rafale”, επίσης σύμβαση εν συνεχεία υποστήριξής τους καθώς και συμπληρωματική προμήθεια νέων όπλων αλλά και συντήρηση – τροποποίηση των υπαρχόντων για χρήση από τα αεροσκάφη “Rafale”. Εδώ προφανώς πρέπει να πάμε σε μία τροποποίηση των συμβάσεων αρχικής προμήθειας σε σχέση με τη σύμβαση που είχε υπογραφεί στις 25 Ιανουαρίου του 2021 και προέβλεπε τα δεκαοκτώ “Rafale”, τα δώδεκα μεταχειρισμένα και τα έξι καινούργια.

Πάλι να πω, διότι οφείλω να το σημειώσω, ότι η απαίτηση αυτή πηγάζει από την ισχύουσα δομή δυνάμεων 2020-2034 των Ενόπλων Δυνάμεων ως απόφαση ΚΥΣΕΑ. Εκεί προβλέπεται μεταξύ άλλων ότι θα πρέπει να αποκτηθούν 40 σύγχρονα μαχητικά αεροσκάφη για την Πολεμική Αεροπορία μέχρι το 2025 προς αντικατάσταση αποσυρομένων αεροσκαφών. Έχουμε συζητήσει εκτενέστατα τα πλεονεκτήματα τα μεγάλα που ανατρέπουν στην ουσία τους συσχετισμούς ισχύος στον αέρα για τα αεροσκάφη “Rafale”.

Η Πολεμική Αεροπορία, λοιπόν, με χαρά θα υποδεχθεί στις τάξεις της και άλλα έξι με ένα χρονοδιάγραμμα παράδοσης που θα λάβει η χώρα αμέσως μόλις ολοκληρωθεί το χρονοδιάγραμμα παράδοσης των τριών εξάδων ήτοι 18 στο σύνολο των “Rafale” που είχαμε συμφωνήσει να προμηθευτούμε στις 25 Ιανουαρίου του 2021. Στο πλαίσιο του προγράμματος αυτού, οι εμπλεκόμενες εταιρείες -κι εδώ σε πιο περιορισμένη έκταση αλλά με θα έλεγα εκπεφρασμένη καλή διάθεση- βολιδοσκοπούν ελληνικές εταιρείες της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας προκειμένου να συνάψουν συνεργασίες.

Θεωρώ ότι δεδομένου πως υπάρχει τέτοια πρόβλεψη και στην αρχική σύμβαση θα έχουμε κάποιο αποτέλεσμα στο μέλλον. Σε κάθε περίπτωση όμως νομίζω ότι και αυτή η προμήθεια έξι εντελώς καινούργιων αεροσκαφών σε μία διαφορετική τιμή από τα καινούργια των δεκαοκτώ η οποία όμως εξηγείται με το δεδομένο ότι όλα τα συστήματα που εγκαταστάθηκαν σε αυτά τα καινούργια “Rafale”, την τέταρτη εξάδα στην ουσία, είναι ολοκαίνουρια, ενώ στην περίπτωση των έξι καινούργιων της πρώτης σύμβασης για λόγους ταχύτητας διεκπεραίωσης της προμήθειας αυτής ήταν παρωχημένα, όχι δηλαδή τελευταία έκδοση ιδίως κάποια ηλεκτρονικά συστήματα ή πολύ ελαφρώς μεταχειρισμένα και μπήκαν στα έξι αεροπλάνα προκειμένου αυτά να διεκπεραιωθούν ταχύτητα. Θυμίζω ότι τα έξι καινούργια, η δεύτερη εξάδα θα έχει παραδοθεί στην Πολεμική Αεροπορία μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους. Έτσι εξηγείται και η ελαφρά απόκλιση της τιμής.

Κοιτάξτε, κλείνοντας για να μην μακρηγορώ, έχουμε και τη Δευτέρα περιθώρια. Οφείλετε να μας αναγνωρίσετε μια χρονική συνέπεια, μια συμμετρία αν θέλετε όσον αφορά τις μείζονες παρεμβάσεις που έχουμε κάνει τα δύομισι τελευταία χρόνια στα εξοπλιστικά προγράμματα.

Τον Δεκέμβριο του 2019 φέραμε προς Ψήφιση τρεις σημαντικές συμβάσεις. Αυτές της δρομολόγησης του προγράμματος “Viper” που όντως είχε ξεκινήσει περί ημερών σας, είχε αποφασιστεί επί ημερών σας πλην όμως δεν κατέστη δυνατόν να περάσει από τη Βουλή από τον προ-προκάτοχό μου ο οποίος είχε φέρει μια τροπολογία θα έλεγα την τελευταία ώρα με αποτέλεσμα να αντιμετωπίσει την δυσπιστία σύσσωμης της τότε Αντιπολίτευσης. Ο δε προκάτοχός μου, όχι ο προ-προκάτοχός μου, στο εξάμηνο που είχε αναλάβει τα ηνία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας δεν πρόλαβε να διορθώσει. Το κάναμε εμείς.

Και η σύμβαση για τα “Viper” έγινε Νόμος του Κράτους και ξεκίνησε να υλοποιείται και υλοποιείται με ικανοποιητικούς ρυθμούς στην ΕΑΒ αυτή τη στιγμή. Είναι θα έλεγα το πρόγραμμα που υλοποιείται απαρεγκλίτως με βάση τα χρονοδιαγράμματα που έχουν τεθεί από την ΕΑΒ αυτή τη στιγμή. Το Δεκέμβριο του 2019 ξεκίνησε και ψηφίστηκε και εγκρίθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων. Επίσης η εν συνεχεία υποστήριξη των «Μιράζ 2000-5» και η συμφωνία, η σύμβαση διευθέτησης για τα “Excess materials” την οποία τροποποιούμε σήμερα.

Μετά από ένα χρόνο, τον Δεκέμβριο του 2020, συζητήσαμε τη στρατηγικής σημασίας θα έλεγα παρέμβαση για το μέλλον της εκπαίδευσης των ικάρων της Πολεμικής Αεροπορίας, τη δημιουργία Διεθνούς Κέντρου Εκπαίδευσης στην Καλαμάτα. Και μετά από έναν μήνα, τον Ιανουάριου του 2021, κυρώσαμε τη σύμβαση για την πρόσκτηση των δεκαοκτώ “Rafale”. Κι ερχόμαστε σήμερα μετά από ένα χρόνο περίπου, αφού φυσικά στο μεσοδιάστημα έγιναν εντατικότατες διαπραγματεύσεις με θετικές και αρνητικές φάσεις, εντατικότατες αλλά παραγωγικές, αφού το αποτέλεσμα όντως έχει παραχθεί. Και δρομολογούμε προς ψήφιση από τη Βουλή των Ελλήνων τις τρεις αυτές μεγάλες συμβάσεις για την πρόσκτηση των φρεγατών των “Belh@rra”, τη διευθέτηση ενός προβλήματος που θα έπρεπε να είχε διευθετηθεί πολύ πριν για την πρόσθεση των νέων σύγχρονων τορπιλών για τα σύγχρονα υποβρύχια και την αγορά των έξι επιπλέον νέων “Rafale”.

Ασφαλώς και το έργο δεν σταματά εδώ, εξάλλου τα Επιτελεία, ο Αρχηγός με το συνολικό σχέδιο, οι Αρχηγοί με τη συνδρομή τους και τις εισηγήσεις τους, τα Επιτελεία εργάζονται εντατικά για να μας κάνουν προτάσεις. Εμείς ως Πολιτική Ηγεσία υλοποιούμε όσο πιο γρήγορα μπορούμε τις εισηγήσεις των Επιτελείων και καλύπτουμε ανάγκες, όχι μόνο ανάγκες που «φωνάζουν» ότι πρέπει να καλυφθούν και έπρεπε να είχαν καλυφθεί από καιρό, αλλά και νέες ανάγκες που προκύπτουν όσον αφορά στα καινούρια συστήματα γιατί οι απειλές πλέον δεν είναι αμιγώς συμβατικές, έχουν και υβριδικό χαρακτήρα, έχουν ασύμμετρο χαρακτήρα και αναλόγως πρέπει να προσαρμόζονται οι δυνατότητες των Ενόπλων Δυνάμεων προκειμένου να τις αντιμετωπίζουν επιτυχώς.

Θεωρώ όμως ότι έχει παραχθεί αποτέλεσμα κι εφόσον έχουμε το χρόνο, θα έρθουν κι άλλες παρεμβάσεις οι οποίες θα ολοκληρώσουν όλο το φάσμα κάλυψης αναγκών και στους τρεις Κλάδους. Γιατί μπορεί αυτή τη στιγμή η Αεροπορία να έχει κάθε λόγο να αισθάνεται μεγάλη ικανοποίηση όσον αφορά την κάλυψη αναγκών της, τώρα να δρομολογείται και κάλυψη αναγκών του Πολεμικού Ναυτικού οι οποίες θα έλεγα πρέπει να γίνουν κατεπειγόντως λόγω της παλαιότητας στοιχείων του Στόλου, αλλά ασφαλώς και ο Στρατός Ξηράς χρειάζεται τις δικές του παρεμβάσεις. Κι αυτή την ώρα που μιλάμε γίνονται διαπραγματεύσεις και για τις ανάγκες του Στρατού Ξηράς.

Επομένως και κλείνω, όλο αυτό ξέρετε, δεν θα μπορούσε να προκύψει αν δεν υπήρχε ένα συνολικό σχέδιο. Ακούω ότι δεν υπάρχει κανένα σχέδιο. Μα ο σχεδιασμός αυτός καλύπτει τις ανάγκες όλων των Κλάδων, ανάγκες οι οποίες είναι, θα έλεγα, σε πάρα πολλές περιπτώσεις κατεπείγουσες και επιτακτικές. Ασφαλώς και δεν μπορούν να καλυφθούν στο απόλυτο. Ασφαλώς συνέχεια θα προκύπτουν ζητήματα. Ασφαλώς και δεν έχουμε δώσει λύση παντού, όμως έχουμε επεξεργαστεί λύσεις παντού. Και θα έχετε την ευκαιρία να το διαπιστώσετε και στο άμεσο προσεχές μέλλον με βάση αυτά που θα φέρουμε στο Σώμα, είτε στην Επιτροπή Εξοπλιστικών, είτε στην Εξωτερικών και Άμυνας, προς έγκριση και Ψήφιση.

Επομένως θα ήθελα να αρθούμε στο ύψος της περίστασης, να επισημαίνουμε τις ανάγκες, να ασκούμε την κριτική, ασφαλώς και τον έλεγχο χωρίς μεμψιμοιρίες, χωρίς μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Δεν θέλω να καταλογίσω σε κανέναν κάποια τέτοια πρόθεση. Κυρίως για τους ανθρώπους που έκαναν τον κόπο χωρίς να έχουν σχέση με την κοινοβουλευτική διαδικασία και την κοινοβουλευτική πρακτική να είναι εδώ, στη θέση τους για ένα πρωινό ολόκληρο, ένα πρωινό το οποίο εν πάση περιπτώσει τους έφερε εδώ πέρα και όχι στα Επιτελεία για να κάνουν τη δουλειά που κάνουν κάθε μέρα και που γι’ αυτούς πρέπει να εργαστούμε.

Γιατί εργαζόμενοι για αυτούς, καλύπτοντας τις ανάγκες τους, αποδεχόμενοι τις εισηγήσεις τους, στην ουσία θωρακίζουμε τις Ένοπλες Δυνάμεις και κατ’ αυτό τον τρόπο θωρακίζουμε την Πατρίδα, όταν η Πατρίδα το χρειάζεται κι ίσως περισσότερο από ποτέ.

Διότι αν το 2016 διαπιστώθηκαν από τα Επιτελεία η ρευστότητα και οι κίνδυνοι που ανακύπτουν από τις γεωπολιτικές προκλήσεις έτσι ώστε να αναζητηθεί κι άλλη λύση χρηματοδοτική, αν θυμάστε τότε ήταν το πλάνο για το leasing τη χρηματοδοτική μίσθωση των φρεγατών “Fremm” που σκεπτόμασταν να αποκτήσουμε, φανταστείτε πόσο επιτακτική καθιστά αυτή την προμήθεια με οποιονδήποτε τρόπο χρηματοδότησης η σημερινή γεωπολιτική συγκυρία. Και μ’ αυτό ας το αναλογιστούμε και ας κάνουμε αυτό που πρέπει για να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις και απειλές της σημερινής γεωπολιτικής συγκυρίας.

Εμείς θα συνεχίσουμε να κάνουμε τη δουλειά μας και θα συνεχίσουμε να σας φέρνουμε προτάσεις για να εξετάζουμε και να καλύπτουμε αυτές τις ανάγκες επεκτείνοντας παράλληλα τη συνολική δυνατότητα των Ενόπλων Δυνάμεων.

Ευχαριστώ για την προσοχή. Θα μπούμε σε λεπτομέρειες περισσότερες ασφαλώς στις δυο συνεδριάσεις της Επιτροπής και σ’ αυτήν της Ολομέλειας. Θα κλείσουμε ελπίζω με ένα μήνυμα που πρέπει αν εκπεμφθεί από την Βουλή των Ελλήνων, ότι στηρίζει αυτή τη μεγάλη προσπάθεια για τη θωράκιση των Ενόπλων Δυνάμεων.

Και μια και η πρόσκτηση των “Belh@rra” -κλείνω σας υπόσχομαι- δρομολογήθηκε επί των ημερών σας κ. Δρίτσα, κ. Τσίπρα, θεωρώ ότι έχετε τη νομιμοποιητική βάση, αφού απαντηθούν οι όποιες απορίες σας να νομιμοποιήσετε ή μάλλον να στηρίξετε διά της ψήφου σας αυτή τη μεγάλη και κομβική για το μέλλον του Πολεμικού Ναυτικού προμήθεια, όταν πλέον εν πάση περιπτώσει ολοκληρωθεί και η συζήτηση στην Ολομέλεια.

Σας ευχαριστώ»