Του Ηλία Σταμπολιάδη

Πληθυσμιακή εξέταση

Ο πληθυσμός της Ελλάδος είναι περίπου 10.430.000 με προσδόκιμο ζωής 84 έτη που σημαίνει ότι καθημερινά πεθαίνουν κατά μέσον όρο περίπου 340  Έλληνες. Υγιείς γέροντες, ασθενείς γέροντες, νέοι και παιδιά σε αντίστοιχα ποσοστά, καθώς και ατυχήσαντες από διάφορες αιτίες.  Στο διάστημα 12/3/2020, οπότε εμφανίστηκε ο πρώτος θάνατος, μέχρι και την 3/5/2020 που έληξαν τα μέτρα, ανακοινώθηκαν 144 νεκροί που αποδόθηκαν στον COVID-19, το 95% των οποίων είχαν υποκείμενα νοσήματα. Στο ίδιο αυτό διάστημα των 52 ημερών έτσι και αλλιώς πέθαναν 17.690 άτομα, μέρος των οποίων ίσως να είναι και οι περισσότεροι των 144, και είναι της τάξεως του στατιστικού λάθους.

Ο αριθμός αυτός, χάρι στα ληφθέντα μέτρα, είναι βεβαίως πολύ μικρός και με τον ρυθμό εξέλιξης του δεν προβλέπεται να ξεπεράσει τους 180, το πολύ 200, αλλά  ο πληθυσμός δεν θα έχει πάθει ανοσία και οι ειδικοί φοβούνται νέο κύμα έξαρσης το ερχόμενο φθινόπωρο. Εάν δεν είχαν ληφθεί τα μέτρα, όπως  μας είπαν, μέχρι το τέλος θα είχαμε γύρω στους 2.000 νεκρούς. Σε εκείνη την περίπτωση η διάρκεια του φαινομένου μέχρι τους 2.000 θα ήταν μεγαλύτερη, γύρω στις 100 ημέρες και στο τέλος ο πληθυσμός θα είχε ανοσία κατά μεγάλο ποσοστό. Την ίδια αυτή περίοδο ο αριθμός των έτσι και αλλιώς αποθνησκόντων θα ήταν 340Χ100=34.000 και ο αριθμός των  2.000 με υποκείμενα νοσήματα θα ήταν  μεν της τάξεως του στατιστικού λάθους αλλά τελικά μάλλον δεν θα τους αποφύγουμε.

Χωρίς να θέλω προς το παρόν να σχολιάσω τα  μέτρα και τις επακόλουθες συνέπειες σε πολλά μέλη της κοινωνίας, συγκρίνοντας όμως τα νούμερα διερωτώμαι, εφόσον κάθε μέρα πεθαίνουν έτσι και αλλιώς 340 άνθρωποι, πολλοί των οποίων διασωληνομένοι, γιατί τόσο μεγάλη έμφαση στους 4-5 ημερησίως από τον covid-19; Προς τι τόση θανατοφοβία και διασπορά απελπισίας που αμφισβήτησε ακόμη και το γεγονός της Αναστάσεως, μεταθέτοντας τoν έλεγχο της ζωής σε ειδικούς της επιστήμης υπό την επιβολή της πολιτείας; Τον φόβο αυτό μάλιστα τον μετέφρασαν αυθαιρέτως σε «υπευθυνότητα» των πολιτών που όμως δρούσαν και υπό τον φόβο του θανάτου αλλά και αυτού των απειλουμένων ποινών.

Συγκριτική εξέταση

Στην ετήσια έκθεση του ΕΟΔΥ για την γρίπη 2018-2019 αναφέρεται ότι στην αναφερομένη περίοδο  συνέβησαν 154 θάνατοι από γρίπη, ενώ στην εβδομαδιαία έκθεση κατά την περίοδο 2019 μέχρι και 26/4/2020 έχουν καταγραφεί 109 θάνατοι γρίπης. Συνεχίζοντας στην σελίδα 22 της εκθέσεως 2018-2019 βλέπουμε ένα διάγραμμα το οποίο παριστάνει τον αριθμό θανάτων που αποδίδονται στην γρίπη, δηλαδή πόσοι είχαν υποκείμενα νοσήματα και η γρίπη ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, κάτι που το ακούμε κάθε απόγευμα από τους εκπροσώπους του Υπουργείου Υγείας και για τον covid-19. Τα στοιχεία αυτά αναπαρίστανται  στο διάγραμμα 1 όπου για το 2020 προστέθηκε η δυσμενής πρόβλεψη των  2.000 από τον covid-19 που θα είχαμε χωρίς την λήψη μέτρων.

Διάγραμμα  1: Θνησιμότητα αποδιδομένη στην γρίπη

Στο διάγραμμα αυτό φαίνεται ότι τις περιόδους 2014-2015 και 2016-2017  οι αποδιδόμενοι στην γρίπη θάνατοι, κυρίως από κορωνοϊούς Α(Η1Ν1) και Α(Η3Ν2), ήταν πολλοί περισσότεροι από την δυσμενή πρόβλεψη για τον covid-19. Η αρχική ανάγκη λήψης μέτρων εγκλεισμού φαίνεται ότι υπαγορεύτηκε  από τον γρήγορο ρυθμό μετάδοσης, την άγνωστη φύση του νέου ιού, και τον κίνδυνο κορεσμού και ανεπάρκειας του συστήματος υγείας. Εδώ να πούμε ότι η ανεπάρκεια του συστήματος οφείλεται στις οικονομικές επιπτώσεις των μνημονίων στα οποία μας οδήγησαν οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης και τα υπέγραψαν οι διάδοχες τους, παρά την αντίρρηση που λαού που εκφράστηκε επισήμως με δημοψήφισμα.

Με δεδομένες τις οικονομικές επιπτώσεις του εγκλεισμού και  την συμπεριφορά των δυνάμεων κατοχής, στις οποίες το πολιτικό μας σύστημα παραχώρησε την ανεξαρτησία της χώρας, διερωτώμαι  για το θράσος των κομμάτων να διαπληκτίζονται μεταξύ τους αντί να συνεννοηθούν και να τηρήσουν κοινή στάση στα υπάρχοντα προβλήματα ώστε να πετύχουν το καλύτερο αποτέλεσμα για την χώρα μας, έστω και στα περιθώρια που τους αφήνουν τα  αφεντικά στα οποία όλα τα κόμματα εξουσίας έχουν υποκύψει. Έχουμε φθάσει στο σημείο, όπου το δέος της κυβέρνησης προς την εκάστοτε αντιπολίτευση και το μένος της αντιπολίτευσης προς την εκάστοτε κυβέρνηση, να υπαγορεύουν τα κριτήρια των δηλώσεων και των αποφάσεων με θύμα την χώρα και τον ελληνικό λαό.

Παγκόσμια εξέταση

Επιπλέον, για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης με το τι συμβαίνει σήμερα ανά τον κόσμο αναφορικά με τον covid-19, παρουσιάζεται ο πίνακας 1.

Πίνακας 1: Σύγκριση χωρών

Οι προβλεπόμενοι θάνατοι έχουν υπολογιστεί ανάλογα με τις τάσεις που παρουσιάζουν τα δεδομένα κάθε χώρας, όπως τα δημοσιεύει ο Π.Ο.Υ. ενώ για την Ελλάδα έχουμε προσθέσει και την δυσμενή πρόβλεψη, εάν δεν είχαν ληφθεί τα μέτρα. Η σχέση θανάτων προς τα κρούσματα προκύπτει πάλι από τα στοιχεία του Π.Ο.Υ.  Υπό την προϋπόθεση ότι τα δεδομένα κάθε χώρας είναι αληθή τότε από τις παρουσιαζόμενες χώρες η Ελλάδα προς το παρόν φαίνεται να έχει τις καλύτερες επιδώσεις, ενώ οι δυσφημιζόμενες ΗΠΑ έχουν τις μισές απώλειες σε σχέση με την Ιταλία.

Σύμφωνα με τα ισχύοντα κριτήρια, πανδημία καλείται μία ασθένεια που επιρρεάζει πολλές χώρες συγχρόνως με θύματα που συνήθως υπερβαίνουν το 1 % του πληθυσμού και αυτός ο όρος πολύ απέχει του να μπορεί να χαρακτηρίσει τον covid-19 σε οποιαδήποτε χώρα. Μας βομβαρδίζουν καθημερινά με τον αριθμό των θυμάτων του, που στις 3/5/2020 είχαν ανέλθει παγκοσμίως στα 250.000 περίπου, και έχουν δημιουργήσει ένα κλίμα πανικού και αλληλοκατηγοριών μεταξύ κρατών, καθώς και πολιτικών ομάδων εντός των κρατών, θέτοντας τους πολίτες υπό πρωτοφανείς περιορισμούς  με την δικαιολογία ότι δεν υπάρχει φάρμακο. Την ίδια στιγμή μέχρι και τις 3/5/2020 ο αριθμός των ανθρώπων που πέθαναν από πείνα το 2020 ανέρχεται σε 3.000.000 περίπου αλλά κανείς δεν ζορίζεται, παρόλο που υπάρχει φάρμακο το οποίο πολλοί υπέρβαροι λαοί το πετάνε στα σκουπίδια.

Διάγνωση

Τα αποτελέσματα των ανωτέρω τριών εξετάσεων μας επιτρέπουν να κάνουμε με ασφάλεια την ακόλουθη διάγνωση:

Ο covid-19 έχει υπερτιμηθεί και αντί να αντιμετωπιστεί με μέτρα ατομικής προστασίας και αντίστοιχης κοινωνικής συμπεριφοράς, έγινε αφορμή λήψης μέτρων που καταλύουν την ανάγκη επιβίωσης των πολιτών και τις ατομικές τους ελευθερίες πέραν των ευνόητων κοινωνικών υποχρεώσεων υγιεινής.

 Ενέσπειραν τον πανικό και τον φόβο όχι μόνο έναντι του covıd-19 αλλά και του ίδιου του θανάτου, ενός πανανθρώπινου φαινομένου η αντιμετώπιση του οποίου αποτελεί μέρος της πίστης που νοηματοδοτεί την ύπαρξη και τις προσδοκίες κάθε λαού. Μετέτρεψαν  τον θάνατο σε πρόβλημα εξάρτησης και δήθεν σωτηρίας από ειδικούς επιστήμονες υπό την επιβολή μιας ομάδας κεντρικής εξουσίας που και οι ίδιοι είναι θνητοί.

Αν και η προέλευση του ιού αμφισβητείται επισήμως, οι μεγάλες δυνάμεις αλληλοκατηγορούνται για την χρήση του ως όπλο πολέμου, ενώ συγχρόνως υπάρχουν υποψίες ότι οι έρευνες για τους κορωνοϊούς έχουν συγχρηματοδοτηθεί από εναλλασσόμενα κυβερνητικά κομματικά των ίδιων δυνάμεων. Έχουν ακόμη δημιουργήσει υποψίες για συνεργασία στην ανάπτυξη νέων τεχνολογιών επικοινωνίας υψηλών συχνοτήτων που εντείνουν τα προβλήματα των ασθενών.

Δημιούργησαν προϋποθέσεις χειραγώγησης των λαών που εγείρουν υποψίες καθοδήγησης από μία υποφώσκουσα  κεντρική δικτατορική εξουσία.

Τέλος για εμάς τους Έλληνες αποκαλύφθηκε για ακόμη μία φορά ο κατοχικός χαρακτήρας των συμμαχιών που μετέχουμε, η εξάρτηση των πολιτικών μνημονιακών κομμάτων από αυτές, αλλά και η ανικανότητα τους να λύσουν με βέλτιστο τρόπο όχι μόνο τα έκτακτα ιατρικά προβλήματα, που αυτά μπορεί και να τους ξάφνιασαν, αλλά τα μόνιμα οικονομικά και αναπτυξιακά προβλήματα, κυρίως δε τα εθνικά μας θέματα. Πολεμούν την πίστη μας, αλλοιώνουν την γλώσσα και την ιστορία μας και αντικαθιστούν τον πληθυσμό με αλλογενείς οδηγώντας μας  σε εθνομηδενισμό.

Ηλίας Σταμπολιάδης
Μηχανικός Μεταλλείων Μεταλλουργός
τ. Καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης
Μέλος του ΙΗΑ

(πηγή: ΙΗΑ)