Η Θράκη τιμά την μνήμη των νεοφανών μαρτύρων Αγίου Ραφαήλ, Νικολάου και Μεγαλομάρτυρος Ειρήνης

10 Απριλίου 201809:33

Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Με τη λαμπρότητα και ευφροσύνη που φέρνει ο εορτασμός των Αγίων της Ορθοδοξίας, Ραφαήλ Νικόλαος και Ειρήνη και το χαρμόσυνο γεγονός της Αναστάσεως του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, εορτάζεται η μνήμη του σε όλη την Θράκη, καθώς το 1454 αναχώρησαν από το λιμά­νι της Αλεξανδρούπολης, μαζί με άλ­λους πρόσφυγες και πήγαν στη Λέσβο που εκείνη την εποχή ήταν ελεύθε­ρη οι Ραφαήλ και Νικόλαος.

Στην Αλεξανδρούπολη τελείται Αρχιερατική Θεια Λειτουργία και αρτοκλασία ανήμερα της εορτής των Αγίων Ραφαήλ , Νικολάου και Ειρήνης στον Ιερό Ναό Αγίου Νεκταρίου Αλεξανδρούπολης. Ο Μητροπολίτης ήδη από το 2014 είχε ανακοινώσει ότι θα δημιουργηθεί ειδικός χώρος στο λιμάνι της πόλης όπου θα εμφανίζεται το πέρασμα του Αγίου Ραφαήλ από την Αλεξανδρούπολη προς την Μυτιλήνη.

Στην Κομοτηνή ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων θα ιερουργήσει στον πανηγυρίζοντα Ἱερό Ναό Ἁγίων Ραφαήλ, Νικολάου καί Εἰρήνης Πολυάνθου. Την Δευτέρα της Διακαινησίμου τελέσθηκε Εσπερινός μετά αρτοκλασίας στα Παρεκκλήσια του Ι.Ν. Κοιμήσεως της Θεοτόκου και στον Ι. Ν. Αγίου Γεωργίου όπως επίσης και στον Ι. Ν. Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Μεγαλομάρτυρος Ειρήνης στην Ξυλαγανή.

Στην Ξάνθη τελείται πανηγυρική Θεία Λειτουργία στον Ι. Ν. Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Μεγαλομάρτυρος Ειρήνης.

Να υπενθυμίσουμε ότι  το 1462, την Λέσβο κατέλαβε ο Μωάμεθ ύστερα από πολιορκία που διήρκησε 17 ημέρες, παρ’ όλη την αντίσταση που έφεραν οι κάτοικοί της. Οι Τούρκοι δεν πείραξαν αμέσως το μοναστήρι. Έπειτα όμως από 6 μήνες – τον Απρίλιο του 1463 – τη Μεγάλη Εβδομάδα, έγινε ένα κίνημα στη Θερμή που έφερε αναταραχή.

Οι Χριστιανοί ανέβηκαν να κρυφτούν στις Καρυές, γιατί φοβήθηκαν τους Τούρκους. Κατέφυγαν στο μοναστήρι αυτό και ο δάσκαλος Θεόδωρος, με τον προεστό Βασίλειο και την οικογένειά του. Ήταν Μεγάλη Πέμπτη. Ο Άγιος Ραφαήλ λειτουργούσε. Τη Μεγάλη Παρασκευή ανέβηκαν στο μοναστήρι οι Τούρκοι. Συνέλαβαν τον Ηγούμενο Ραφαήλ, το διάκονο Νικό­λαο, την οικογένεια του προεστού και του δασκάλου. Όλοι οι άλλοι πρόλα­βαν να κρυφτούν. Άρχισαν να τους βα­σανίζουν, για να ομολογήσουν πού κρύβονταν οι άλλοι Χριστιανοί. Τη δωδεκάχρονη κόρη του προεστού – την Ειρήνη – της έκοψαν το χέρι μπροστά στους γονείς της. Ύστερα την έβαλαν μέσα σε ένα πιθάρι και την έκαψαν. Τον προεστό Βασίλειο – τον πατέρα της Ειρήνης – και το δάσκαλο Θέοδωρο τους κατακρεούργησαν. Η μητέ­ρα της Ειρήνης πέθανε από συγκοπή. Τον Άγιο Ραφαήλ τον χτυπούσαν με ρόπαλα και τον έριξαν κάτω παράλυ­το. Του έκαναν πολλά μαρτύρια.
 
Τον έσερναν καταγής στις πέτρες με βία τραβώντας τον από τα μαλλιά και τη γενειάδα. Τον έδειραν με αγριότητα. Τον κεντούσαν με τις λόγχες και μετά τον κρέμασαν ανάποδα σε μια καρυδιά. Του πριόνισαν το στόμα, αποκόπτοντάς Του τη σιαγόνα. Το διάκο­νο Νικόλαο τον είχαν δέσει σε μια κα­ρυδιά. Βλέποντας ο διάκονος να πριο­νίζουν τον αγαπημένο του φίλο έπαθε συγκοπή. Ήταν 9 Απριλίου του 1403. Ύστερα οι Τούρκοι έβαλαν φωτιά στο μοναστήρι και έφυγαν. Την άλλη μέρα μερικές ευσεβείς Χριστιανές έθαψαν κρυφά τους Μάρτυρες. Τα ιερά λείψα­να βρέθηκαν με τρόπο θαυματουργικό και άπειρα γεγονότα επακολούθησαν σ’ αυτόν τον τόπο.

 

Αρθρογράφος