Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Η Τριπολιτσά ήταν το σύμβολο της τουρκικής τυραννίας επί έναν αιώνα. Με αυτήν είχαν συνδεθεί οι χειρότερες αναμνήσεις της σκλαβιάς του πελοποννησιακού λαού. Από εκεί αναχωρούσαν οι εισπράκτορες των τουρκικών φόρων και εκεί υπήρχε ο πλάτανος του μαρτυρίου, στον οποίο είχαν απαγχονιστεί εκατοντάδες χριστιανοί ως θανατοποινίτες και για παραδειγματισμό.

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Γέρος του Μωριά, αντιλαμβανόμενος τους συσχετισμούς της εποχής, ήταν υποστηρικτής της άποψης ότι για να αναγνωριστεί η Ελληνική Επανάσταση έπρεπε να δημιουργηθεί άμεσα μια «εθνικώς καθαρή ελληνική επικράτεια» , που δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από την Πελοπόννησο.

Η αιματοχυσία που ακολούθησε την κατάληψη της Τριπολιτσάς με 8-10.000 θύματα (όπως προκύπτει απο την μελέτη των ιστορικών πηγών) και την εικόνα της απόλυτης καταστροφής εντάσσεται σε μία ιδιότυπη, απάνθρωπη αλλά ιστορικά αναγκαία στρατηγική της “ισορροπίας του τρόμου”. Ο Ελληνισμός είχε υποστεί τα πάνδεινα και οι στρατιωτικοί ηγέτες της Επανάστασης (οπλαρχηγοί, κλέφτες, αρματωλοί) δεν είχαν άλλη πραγματική επιλογή.

Οι Τούρκοι, μετά την κατάληψη της Τριπολιτσάς, δεν εξαφανίσθηκαν απ’ τον Μοριά και τέσσερα σημαντικά κάστρα (Πάτρα, Ναύπλιο, Μεθώνη, Κορώνη) παρέμειναν στα χέρια τους.

Η απελευθέρωση της Τριπολιτσάς είναι συνυφασμένη με μια σελίδα δόξας για την ελληνική Ιστορία και στην Τρίπολη εορτάζεται με πάσα επισημότητα κάθε χρόνο την πρώτη Κυριακή μετά τις 23 Σεπτεμβρίου.

Παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον το ακόλουθο κείμενο για την Πολιορκία και την Κατάληψη της Τριπολιτσάς

alosi-tripolitsas