Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Παρακολουθώ τον θεσμό της πολύπαθης έκθεσης ΑΜΘ από το 2007, με τις ενδιάμεσες διακοπές λειτουργίας της και την (βεβιασμένη) επανεκκίνησή της τα τελευταία χρόνια, και πάντα το ερώτημα είχε να κάνει με τον αντικειμενικό σκοπό της όλης διοργάνωσης, καθώς δεν είναι ούτε πανελλήνια, ούτε περιφερειακή, ούτε καν τοπική.

Το σίγουρο είναι, ότι στα χρόνια της κρίσης δεν αναμορφώθηκε το μοντέλο των εκθέσεων και των χώρων που τις φιλοξενούν ενώ συνεχίζονται να δαπανώνται φανερά ή κρυφά χρήματα στην προβολή αυτών των εκδηλώσεων, προκειμένου να επιτευχθεί η έμμεση προβολή προσώπων, μηχανισμών και σχηματισμών.

Η 25η Πανελλήνια Εμπορική Έκθεση ΑΜΘ ξεκίνησε με πολλά μειονεκτήματα και κυρίως αυτό του ελλειμματικού πλαισίου , καθώς η σημερινή διοίκηση της ΠΑΜΘ φημίζεται για την εμμονή της στην εικονική πραγματικότητα αγνοώντας τις σύγχρονες μεταβαλλόμενες συνθήκες. Επιπλέον, ο πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής και νεοεκλεγείς πρόεδρος του ΕΒΕΡ, κ. Αντώνης Γραβάνης, είχε μόλις ένα δίμηνο για να συμμαζέψει ό,τι προλάβαινε.

Ο χρόνος διεξαγωγής της Έκθεσης , ήταν εξ’αρχής προβληματικός καθώς δεν συνδεόταν με κάποια παράλληλη μεγάλη εκδήλωση της ΠΑΜΘ ή του Δήμου Κομοτηνής, που θα προκαλούσε το ενδιαφέρον επισκεπτών.. Η σύνδεση λ.χ. των Ελευθερίων με την Έκθεση και ο συνδυασμός κάποιων καλλιτεχνικών εκδηλώσεων με επωνύμους καλλιτέχνες θα γινόταν πόλος έλξης εκθετών κι επισκεπτών.

Επιπλέον, ο χώρος διεξαγωγής της Έκθεσης, ενταγμένος σε έναν υπό κατάρρευση και ΧΩΡΙΣ ΣΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ (είναι αδιανόητο με τόσο κόσμο να μην υπάρχει μέριμνα επισκευσής του σηματοδότη) ΔΡΟΜΟ ΜΕ ΤΙΣ ΦΑΜΠΡΙΚΕΣ, με σκελετούς από παλιά εργοστάσια και κάπου 13 εν ενεργεία βιομηχανικές μονάδες δεν αποτελεί και το πλέον ελκυστικό περιβάλλον..

Αυτές οι συνθήκες καθιστούν πλέον ηρωϊκή την πραγματοποίηση της φετεινής έκθεσης: 90 από τους αρχικώς 103 δηλώθέντες εκθέτες συμμετείχαν στην διοργάνωση, εκ των οποίων οι 38 ήταν από τον Ν. Ροδόπης και οι 42 από την ΠΑΜΘ, είχαμε μία διεθνή συμμετοχή από το Επιμελητήριο της Φιλιπούπολης και οι υπόλοιποι ήταν συμμετέχοντες εκτός Μακεδονίας-Θράκης. Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, μέχρι το μεσημέρι της Κυριακής οι επισκέπτες είχαν ξεπεράσει τις 7.000 και υπήρχε ανοδική τάση και τις επόμενες ώρες.

Το σίγουρο είναι ότι ο κόσμος της περιοχής στήριξε και αυτή τη φορά το εγχείρημα και αναγνώρισε τις προσπάθειες του προέδρου και των συνεργατών του που σε προσωπική βάση προσέλκυσαν εκθέτες και επαγγελματίες της περιοχής και υπάρχει μακρύς δρομος εάν κι εφόσον συνεχισθεί ο θεσμός της διοργάνωσης για να ανακάμψει η Έκθεση και να επανέλθει στα παλιά της επίπεδα. Χρειάζεται,δε, ακόμη μεγαλύτερη προσπάθεια και συνέργεια για να μετεξελιχθεί η Έκθεση σε κάτι σοβαρότερο από μία παρεΐστικη μάζωξη.

Αξιοσημείωτη η απουσία “μεγάλων” εκθετών της περιοχής και εμβληματικών εργοστασίων γεγονός που επιβεβαίωνει τον δισταγμό των μεγάλων μονάδων να “επενδύσουν” σε ένα ημιθανές εκθεσιακό εγχείρημα.. Αξιέπαινη ,όμως, η τόλμη των Θρακιωτών που αποφάσισαν να στηρίξουν και αυτή τη φορά μια νέα προσπάθεια.

Η πόλη της Κομοτηνής και οι αρμόδιοι για την προβολή της πόλης δεν φαίνεται να έκαναν και πολλά για την προώθηση της ταυτότητας της περιοχής κάτι που πρέπει να απασχολήσει και τον νεοδιορισθέντα αντιδήμαρχο ανάπτυξης.

Η απουσία μίας “γευστικής γωνιάς” με τοπικά προϊόντα, κάποιο μίνι φεστιβάλ τοπικών γεύσεων, κάποιο event με την προβολή λχ μπουγάτσας ή λουκουμιού ήταν αισθητή , ενώ θα ήταν χρηστική και ελκυστική η ad hoc λειτουργία κάποιου χώρου για μικρά παιδιά.

Ό,τι έγινε, λοιπόν, καλώς καμωμένο αφού μας θύμισε τον λόγο ύπαρξης της έρημης ΒΙ.ΠΕ. και μας έδωσε ελπίδες για το μέλλον,σε μία περιοχή που διψά πλέον για καλές ειδήσεις και ακόμη καλύτερες συνθήκες διαβίωσης…

Και τότε σίγουρα δεν θα είμαστε τόσο επιεικείς…