Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Την φράση αυτή , ως είδηση και ως απειλή, την άκουσα πέντε φορές (τόσες όσες και οι εγχειρήσεις στις οποίες υποβλήθηκε η εν ζωή σήμερα μητέρα μου )…

Η πρώτη φορά ήταν το 2002… Εξετάσεις, γιατροί, χειρουργεία, χημειοθεραπείες… Μικρές καθημερινές ιστορίες που αλλάζουν τη ζωή των ανθρώπων…

Οι θάλαμοι των νοσοκομείων, τα σκοτεινά υπόγεια των χειρουργείων, οι συνθήκες νοσηλείας, οι δυσκολίες στην διαχείριση του μετά…

Η ανάκληση της μνήμης οφείλεται στη ανάρτηση μέσω  facebook του Συναδέλφου Θανάση Τσολάκη με την οποία μας ανακοινώθηκε η έκδοση του βιβλίου με θέμα την δική του προσωπική ιστορία αναφορικά με τον καρκίνο.

Συναχτείτε λίγο να σας πω: Αυτό που βλέπετε είναι η πρώτη μου συγγραφική απόπειρα και είναι αυτό ακριβώς που λέει ο τίτλος του. Είναι η πραγματική προσωπική μου ιστορία δίπλα και μαζί με τη μαμά που είχε καρκίνο και τελικά πέθανε από αυτόν.

Τη μοιράζομαι γιατί πιστεύω πολύ στην αυτοαναφορικότητα όταν αυτή μπορεί να είναι χρήσιμη για τους άλλους και τις άλλες. Κι έτσι αποφάσισα να σας πω τα συναισθήματά μου με λίγες λέξεις και σχεδόν μια ανάσα, ελπίζοντας ότι δημιουργώ ένα ακόμα επιχείρημα σε αυτό που εύκολα λέμε: “Δεν είσαι μόνος, δεν είσαι ο μόνος”.

Και επειδή πιστεύω αξιωματικά ότι το μόνο που έχουμε είναι ο ένας τον άλλον, όλα τα έσοδα από την πώληση του θα διατεθούν στον ΣυνεχίΖΩ Σύλλογος καρκινοπαθών και φίλων Ν.Εβρου

Θα ήταν μεγάλη τιμή για μένα και ακόμη μεγαλύτερη η χαρά μου αν το αποκτούσατε και συνδράματε την προσπάθεια | Το βρίσκετε εδώ: https://www.iwrite.gr/boo…/nouvela-i-mama-exei-karkino/…

Αποκτήστε το !