Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Η σύγχρονη ελληνική διπλωματία (και αναφερόμαστε σε όλες τις μορφές της) παρακολουθεί με ιδιαίτερη ανησυχία τις εξελίξεις τόσο στα Βαλκάνια όσο και στην ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Μεσογείου σταθμίζοντας τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις των ισχυρών συμμαχιών Ανατολής και Δύσης καθώς και τους αστάθμητους νέους πρωταγωνιστές του διεθνούς συστήματος.

Στην πρώτη βαθμίδα έντασης, βρίσκονται οι ελληνοτουρκικές σχέσεις και τα επιμέρους ζητήματα αυτών, οι σερβοαλβανικές σχέσεις με ιδιαίτερη έμφαση στο θέμα του Κοσσυφοπεδιόυ, η απειλή του ριζοσπαστικού ισλάμ και των θυλάκων του καθώς και η διαχείριση των μεταναστευτικών/προσφυγικών ροών.

Στην δεύτερη βαθμίδα έντασης, διακρίνονται η εσωτερική κρίση που σοβεί στην Βοσνία-Ερζεγοβίνη με τις ενδοκοινοτικές συγκρούσεις σε Σεράγιεβο και Πάλε,η εσωτερική πολιτική κατάσταση στην ΠΓΔΜ, οι ελληνοσκοπιανές σχέσεις και το “Μακεδονικό”, η εσωτερική πολιτική κατάσταση στο Μαυροβούνιο και οι σχέσεις Ποντγκόριτσα-Μόσχας.

Στην τρίτη και χαμηλότερη βαθμίδα έντασης, εντοπίζονται οι σερβοκροατικές σχέσεις και το ευρωατλαντικό μέλλον της Β-Ε με επίκεντρο τις σχέσεις Σερβικής Δημοκρατίας και Ρωσίας.

Όσον αφορά στην προοπτική μιας ευρείας σύρραξης και την εμπλοκή των μεγάλων δυνάμεων στο συριακό μέτωπο, εκτιμάται ότι οι ΗΠΑ θα (ξανα)βομβαρδίσουν τη Συρία όχι  μόνον για αποκατάσταση της διεθνούς τάξης  αλλά κυρίως διότι πρέπει να φοβηθεί το Ιράν, το οποίο υποστηρίζει κάποιες φράξιες στη Συρία. Αντιθέτως δεν φαίνεται ότι ο κύριος στόχος είναι η Ρωσία, κατά της οποίας άλλωστε διεξάγεται οικονομικός και διπλωματικός πόλεμος. Δεν πρέπει να μας αφήνει αδιάφορους και το εσωτερικό μέτωπο των ΗΠΑ και η πίεση που δέχεται ο Αμερικανός Πρόεδρος από τον ειδικό εισαγγελέα Ρόμπερτ Μίλερ. Μία ενδιαφέρουσα ένδειξη είναι ότι ο μέχρι τώρα πολέμιος του Ιράν Τζών Μπόλτον έγινε σύμβουλος του κ.Τραμπ για την εθνική ασφάλεια. Ο Τραμπ έχει μία δύσκολη εσωτερική πολιτική σκηνή με εκλογές στο Κονγκρεσο τον Νοέμβριο όπου κινδυνεύει να χάσει , οπότε ένας πόλεμος σταυροφορικός μπορεί να τον βοηθήσει να επιτύχει κάποια ομοφωνία και συναίνεση, όπως στην περίπτωση του Τζώρτζ Μπους μετά τους Δίδυμους Πύργους.

Η οποιαδήποτε επέμβαση στη Συρία από τις ΗΠΑ θα οδηγούσε σε ευρεία σύγκρουση καθώς έχουν ήδη δημιουργηθεί δύο μπλοκ συμμαχιών (ΗΠΑ,Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία, Τουρκία) και (Ρωσία, Κινα, Ιράν). Στο θέατρο των επιχειρήσεων οι τοπικές δυνάμεις έχουν ταχθεί υπέρ των δύο αυτών μπλόκ με έναν σύνθετο παρανομαστή που είναι οι Κούρδοι οι οποίοι και είναι σύμμαχοι των ΗΠΑ αλλά έχουν και καλές σχέσεις με τους Ρώσους και σε περίπτωση που η Τουρκία επιλέξει στρατόπεδο αυτοί θα μπορούσαν εύκολα να σταθούν απέναντί της, ειδικά οι μη ελεγχόμενοι.. Η Χεζμπολάχ στηρίζεται από τους Ιρανούς ενώ η ISIS δεν φαίνεται να έχει συνέλθει προς το παρόν. Και οι Χαμάς θα ενταθχούν στο αντιισραηλινό στρατόπεδο.

Οι Ρώσοι βρίσκονται σε διαρκή επικοινωνία με τις νατοϊκές δομές και τις ΗΠΑ αλλά δεν εκτιμούν ότι θα υπάρξει ευρεία σύγκρουση καθώς δεν υπάρχει γενική στήριξη στα σχέδια του Τραμπ ο οποίος άλλωστε δεν έχει δώσει σαφείς προθεσμίες για το αν και πότε θα γίνει στρατωτική επέμβαση.