Κύριε Μήλιογλου, η επαγγελματική σας ταυτότητα αναγράφει δικηγόρος και διαπιστευμένος μεσολαβητής. Αλήθεια δεδομένου ότι σήμερα και μετά τη ψήφιση του πολυνομοσχεδίου, ο θεσμός της διαμεσολάβησης μπορεί να υπηρετηθεί από οποιονδήποτε πλέον και όχι μόνον από τους επαϊοντες της νομικής επιστήμης,  δεν αισθανθήκατε μ’ αυτή τη νομοθετική αλλαγή θυμό ή αγανάκτηση αφού από τη μια μέρα στην άλλη ακυρώθηκε μια επιλογή της ζωής σας; Το θεωρείται αυτό δίκαιο και προσιδιάζον σ’ ένα κράτος που θέλει να λέγεται ευρωπαϊκό;

Η διαμεσολάβηση έχει θεσπισθεί και εφαρμόζεται, επιτυχημένα, σε πληθώρα χωρών, ευρωπαϊκών και μη, τριάντα και πλέον έτη, επιτυχημένα, γεγονός που συνεπάγεται ότι ένας μεγάλος αριθμός υποθέσεων επιλύεται εξωδικαστικά και μόνο ένα ποσοστό της τάξεως περίπου του 30% καταλήγει στα δικαστήρια. Στις ανωτέρω χώρες, δεν υφίσταται περιορισμός, αναφορικά με την άσκηση του δικηγορικού επαγγέλματος ως απαραίτητο όρο απόκτηση της ιδιότητας του διαμεσολαβητή. Συνακόλουθα, ο οποιοσδήποτε στο εξωτερικό δύναται, μετά τη λήψη της σχετικής εκπαίδευσης και τις αντίστοιχες εξετάσεις, μπορεί να αναλάβει το ρόλο του διαμεσολαβητή.

Με το πρόσφατο ψηφισθέν πολυνομοσχέδιο, ο νομοθέτης άρει τις οποιεσδήποτε προϋποθέσεις περί δικηγορικής αδείας και ”ανοίγει” τον θεσμό σε όλους τους ενδιαφερομένους. Το ανωτέρω γεγονός, μου δημιουργεί σοβαρές επιφυλάξεις αναφορικά με την ουσιαστική εφαρμογή της διαμεσολάβησης, από ανθρώπους που δεν έχουν νομική παιδεία, γιατί στην πράξη θα αντιμετωπιστούν ουσιώδεις και πρακτικές δυσχέρειες στην εφαρμογή της διαμεσολάβησης για τις αστικές και εμπορικές διαφορές. Ο λόγος έγκειται ότι υπάρχουν περιπτώσεις κατά τις οποίες προβλέπονται νόμοι και διατάξεις που παραπέμπουν τις υποθέσεις υποχρεωτικά στο δικαστήριο. Σε εκείνες τις περιπτώσεις, ένας διαμεσολαβητής, που δεν έχει νομικό υπόβαθρο δεν θα μπορέσει αντικειμενικά να ανταπεξέλθει ή να πράξει όπως ορίζει η νομοθεσία, η οποία υπερτερεί σε κάθε περίπτωση. Ωστόσο, επειδή είμαι θετικός πιστεύω ότι ο θεσμός της διαμεσολάβησης, πρέπει να στηριχθεί ουσιωδώς από όλους τους φορείς της κεντρικής διοίκησης, καθόσον αποτελεί μία σημαντική παράμετρο για την αποσυμφόρηση των δικαστηρίων και την ενίσχυση των ποιοτικών χαρακτηριστικών του δικαικού συστήματος της χώρας μας.

Ο θεσμός της διαμεσολάβησης έχει όλες τις απαιτούμενες προϋποθέσεις, ώστε να αποτελέσει ένα εργαλείο διευκόλυνσης της απονομής της δικαιοσύνης και όχι άλλη μία υποχρεωτική οδηγία – ”αβαρεία” προερχόμενη από την Ευρώπη, γιατί στην τελευταία περίπτωση φοβάμαι ότι θα έχουμε χάσει, ως κράτος, μία σημαντικότατη ευκαιρία ανάπτυξης και προόδου.

Όσον αφορά την δική μου άποψη, επειδή είμαι θετικός άνθρωπος πιστεύω ότι θα πρέπει από κάθε περίπτωση να λαμβάνουμε τα θετικά και να πορευόμαστε με αυτά προσαρμοζόμενοι στις εκάστοτε εξελίξεις. Η αλλαγή αυτή, που αφορά τους δικηγόρους διαμεσολαβητές, δεν θα πρέπει να τους δημιουργεί ούτε θυμό ούτε αγανάκτηση και αυτό γιατί το επάγγελμα που ήδη ασκούν είναι ανοιχτό και πορεύονται όλα αυτά τα χρόνια κατ’ αυτόν τον τρόπο. Ο καθένας που επιθυμεί να ασκήσει το λειτούργημα του δικηγόρου μπορεί να το πετύχει μετά από την ανάλογη εκπαίδευση και την επιτυχία στις αντίστοιχες εξετάσεις. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και τώρα με τους διαμεσολαβητές. Θεωρώ, επίσης, ότι κάποιες από τις μεταρρυθμίσεις που γίνονται στην Ελλάδα είναι απαραίτητες, γιατί κατ’ αυτόν τον τρόπο θα μπορέσει να συναγωνιστεί τις υπόλοιπες χώρες. Επιπλέον, όταν υπάρχει περισσότερος ανταγωνισμός, βοηθάει το γενικό επίπεδο της κάθε προσφερόμενης υπηρεσίας να καλυτερεύσει, είτε πρόκειται για την άσκηση του δικηγορικού λειτουργήματος είτε πρόκειται για τον θεσμό της διαμεσολάβησης αλλά και για άλλες υπηρεσίες και λειτουργήματα.

Πριν λίγες μέρες στην κοινωνική σας ταυτότητα προστέθηκαν και οι λέξεις υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος με τον περιφερειακό συνδυασμό Κοινωνική Συμμαχία του Άρη Γιαννακίδη… Η εικόνα σας όμως είναι ενός πολύ νέου ανθρώπου, ενδεχομένως  μάλιστα να είστε ο νεότερος υποψήφιος σε επίπεδο περιφερειακών εκλογών στο νομό μας… Τον ηλικιακό ρατσισμό δεν τον φοβάστε, δεδομένου ότι στη χώρα μας σήμα κατατεθέν του δημόσιου βίου είναι ο ηλικιακός καθωσπρεπισμός, δεινοσαυρισμός ενίοτε…

   Μία εκ των παθογενειών του δημόσιου βίου της χώρας μας αποτελεί ο ηλικιακός ρατσισμός. Νομίζω ότι κριτήριο συναγωγής συμπερασμάτων για οποιονδήποτε άνθρωπο αρθρώνει δημόσιο λόγο δεν πρέπει να αποτελεί η ηλικία, που αναγράφεται στην ταυτότητά του αλλά η σοβαρότητα, η συνέπεια, η αξιοπρέπεια και η ειλικρίνεια με την τοποθετείται στα πράγματα. Αυτή η θεώρηση εκφράζει τη βιοθεωρία μου, ως άνθρωπος και η συνιστά κοινή συνισταμένη με τον υποψήφιο περιφερειάρχη, Άρη Γιαννακίδη και το αυτοδιοικητικό κίνημα της Κοινωνικής Συμμαχίας.

Νομίζω ότι ο ηλικιακός καθωσπρεπισμός και ο καθωσπρεπισμός εν γένει δεν έχει θέση πλέον στην κοινωνία μας καθόσον δεν συμπορεύεται με την ουσία και τον ανθρωποκεντρισμό, που απαιτούν οι σύγχρονες και στοχευμένες πλέον ανάγκες της κοινωνίας μας. Η τόλμη μου να εκθέσω τον εαυτό μου δημόσια στην κρίση των συμπολιτών μου δεν διέπεται από χαρακτηριστικά φόβου ή σκοπιμότητας αλλά από την ανάγκη μου να συνδράμω, ως οντότητα στο συλλογικό έργο για την ανάπτυξη του τόπου.

Διαθέτετε την καθαρή ματιά, το καθαρό βλέμμα των νέων ανθρώπων, στάση όχι ιδιαίτερα συχνή στην πολιτική των ημερών μας. Επιπλέον συνομίληκοί σας από τα γυμνασιακά και λυκειακά σας χρόνια μιλούν για το ενδιαφέρον σας από εκείνη ακόμη την εποχή για τη συλλογική πραγματικότητα, καθώς θυμούνται την ενασχόλησή σας με τα μαθητικά συμβούλια…  Τι σας έλκυε από τότε στην ενασχόληση με τα κοινά, και πώς αρκετά χρόνια μετά, με την πολιτική σήμερα πλέον στο ναδίρ, αποφασίζετε, αν και έχετε ανοίξει με επιτυχία τον βηματισμό σας στον επαγγελματικό βίο, να ασχοληθείτε μαζί της; Γιατί τελικά την εμπιστεύεστε τόσο;

 Νομίζω ότι η πολιτική δεν βρέθηκε ποτέ στο ναδίρ, γιατί αποτελεί το ουσιώδες μέσο προαγωγής και αναβάθμισης της ζωής του τόπου. Στο ναδίρ της κοινωνικής εκτίμησης βρέθηκαν, ωστόσο, σημαντικός αριθμός πολιτικών, ήτοι ανθρώπων που διαχειρίστηκαν θέσεις ευθύνης στην κεντρική πολιτική σκηνή και αποδείχθηκαν ανάξιοι και ανυπόληπτοι, προκαλώντας δικαιολογημένα το θυμό και την οργή όλων μας. Ωστόσο, δεν θα πρέπει να προβαίνουμε σε γενικεύσεις, γιατί σε όλους τους κλάδους εξακολουθούν να δραστηριοποιούνται πεφωτισμένοι εκπρόσωποι.

Θεωρώ ότι η συμμετοχή σε οποιοδήποτε συλλογικό φορέα, από το μαθητικό συμβούλιο μέχρι το περιφερειακό συμβούλιο, συνιστά μία πράξη ευθύνης και συνάμα μία πρόκληση. Επιλέγω συνειδητά να ασχοληθώ με την τοπική αυτοδιοίκηση, γιατί πιστεύω:

• ότι δεν διέπεται από κομματικά στεγανά, που ταλάνισαν μέχρι σήμερα την κεντρική πολιτική σκηνή.
• ότι αποτελεί το δίαυλο της κοινωνίας για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της και την επίλυση αυτών.
• • ότι ως νέος άνθρωπος έχω την ηθική υποχρέωση να προσφέρω τις δυνάμεις μου, στον τόπο που έχει συνδεθεί άρρηκτα με τα βιώματα της ψυχής μου και την ύπαρξή μου.

Γιατί επιλέξατε να ασχοληθείτε με τον θεσμό της αιρετής περιφέρειας; Υπάρχουν στοιχεία στον θεσμό που θεωρείτε ότι μπορούν όντως αν υπηρετηθούν σωστά να αναζωογονήσουν την καθημαγμένη οικονομικά ελληνική περιφέρεια;

 Όταν ο Άρης Γιαννακίδης μου έκανε την πρόταση να ασχοληθώ με τον θεσμό , το θεώρησα πρωτίστως τιμή να με εμπιστευτεί αλλά και ταυτόχρονα πρόκληση, στους δύσκολους καιρούς που περνά ο τόπος και η πατρίδα μας , να συμβάλλω και εγώ. Και τούτο μεν σημαίνει μεγαλύτερες ευθύνες αλλά και περισσότερες και μεγαλύτερες ευκαιρίες για ανάδειξη της διάθεσης προσφοράς στον τόπο και ειδικά στον Νομό Ροδόπης αλλά και σε όλη την Περιφέρεια.

Θα πρέπει να γίνει κατανοητό σε όλους ότι πρέπει να σκεπτόμαστε την Περιφέρεια ως ενιαίο σύνολο και ότι τα έργα που γίνονται στην γεωγραφική μας ενότητα γίνονται με γνώμονα την ανάδειξη ολόκληρης της περιοχής.

Η περιοχή της περιφερειακής ενότητας ΑΜ – Θ έχει πάρα πολλές δυνατότητες, οι οποίες συναντώνται και στον πρωτογενή και στον δευτερογενή αλλά και στον τριτογενή τομέα. Θα πρέπει πλέον να αρχίσουμε να οραματιζόμαστε την αγροτική πολιτική, γεωργία, αλιεία, κτηνοτροφία κ.α., σε διαφορετικό πλαίσιο, το οποίο π.χ. μπορεί να αφορά είτε εναλλακτικές καλλιέργειες, είτε σταβλοποίηση μικρών ζώων, είτε δημιουργία μικρών συνεταιριστικών ομάδων κ.λ.π.. Στον δευτερογενή τομέα, με την μεταποίηση των εμπορευμάτων, να μπορεί ο ίδιος ο παραγωγός να εμπορευματοποιήσει το προϊόν και να το περιβάλει με μία επωνυμία (brand name) ώστε να προχωρήσει στην εξαγωγή του. Στον τριτογενή τομέα, όπου υπάρχουν οι υπηρεσίες, θα πρέπει να στοχεύσουμε στον τουρισμό και στην εκπαίδευση. Ζούμε σε έναν καταπληκτικό τόπο, σταυροδρόμι Ανατολής και Δύσης και είναι στο χέρι μας να τον αναδείξουμε , να τον προστατέψουμε και να τον αναπτύξουμε, όλοι μαζί ,συλλογικά.

 Ποιος είναι ο Γιώργος Μήλιογλου με λίγες λέξεις;

Είναι δύσκολο για μένα να μιλήσω για τον εαυτό μου, περιγράφοντας τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα που έχω , όπως ο καθένας, πόσω μάλλον τώρα που μπορεί να θεωρηθούν είτε υπερβολικά ,είτε όχι αληθινά . Μπορώ, όμως να σας αναφέρω ότι έχω αυξημένη αίσθηση της ευθύνης στην ζωή μου σε κάθε τομέα (οικογενειακό, επαγγελματικό ,κοινωνικό) και επίσης ότι αυξημένη αίσθηση για την αποκατάσταση της αδικίας καθώς και της αναλγησίας που υπάρχει γύρω μας .

Τι αγαπά;

Την θαλπωρή των οικογενειακών στιγμών , τις ταξιδιωτικές εμπειρίες και την φύση , τις μικρές καθημερινές στιγμές που μοιράζομαι με τους ανθρώπους, το διάβασμα………….

Τι απεχθάνεται;

Το ψέμα , την υποκρισία και την αδικία

Τι τον ξεκουράζει;

Μία βόλτα με το ποδήλατο , ο κινηματογράφος και το θέατρο, η παρέα με καλούς φίλους.

Ποιον τομέα δικαίου αγαπά;

Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κανένα . Όλοι οι τομείς έχουν ως επίκεντρο τον άνθρωπο και τα δικαιώματα του από κάθε σκοπιά. Η εξειδίκευση σε κάποιον τομέα αφορά πρωτίστως την επαγγελματική θεώρηση.

Τι βιβλία και τι μουσική προτιμά;

Βιβλία μαθηματικής λογοτεχνίας ή οικονομικού ενδιαφέροντος, Electro – House από μουσική