Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Η υποψηφιότητα του Γ.Καμίνη ήταν αρκετή για να ασχοληθούν με τις διαδικασίες της κεντροαριστεράς, όσοι εντός και εκτός των τειχών της, τη θεωρούσαν από βαρετή έως αδιάφορη διαδικασία. Κόμματα, εφημερίδες και «σύντροφοι» ορθώς αναγνώρισαν στο πρόσωπο του Δημάρχου της Αθήνας έναν πολύ υπολογίσιμο αντίπαλο.

Ο (υπο)γράφων αυτό το κείμενο παρακολουθώντας την πορεία του Δήμου και του ίδιου του Δημάρχου, αισθάνεται ότι δικαιώνεται για την αρχική του εκτίμηση όσον αφορά στις ικανότητες του κ. Γ. Καμίνη να αναδείξει την πόλη των Αθηνών στα πλαίσια της διπλωματίας των πόλεων αλλά και να δημιουργήσει μία “σύγχρονη ταυτότητα” που καθιστά την πρωτεύουσα των Αθηνών αναγνωρίσιμη στο διεθνές γίγνεσθαι!

 Ο Καμίνης είναι ο πιο πολιτικός δήμαρχος κι ας μην ήταν πολιτικό πρόσωπο όπως οι προκάτοχοι του. Όπως και ο Γιάννης Μπουτάρης κατάφεραν, μέσα στην πιο βαθιά κοινωνική και οικονομική κρίση, να ανατρέψουν τη μιζέρια και να δώσουν πολιτικό περιεχόμενο στη δημαρχιακή τους παρουσία.

Όταν κάτι σοβαρό από τις δημοκρατικές κατακτήσεις διακυβεύθηκε, ο Καμίνης δεν δίστασε:

Από το πανεπιστημιακό άσυλο και την ανομία στις πόλεις, από τη Χρυσή Αυγή μέχρι το δημοψήφισμα και την παραμονή της χώρας στην Ευρώπη. Η διεθνής αναγνώριση για τον ίδιο αλλά και την Αθήνα αυξήθηκαν κατακόρυφα, δίνοντας στίγμα δημοκρατίας, ιδιαίτερα μετά την διαχείριση του προσφυγικού.

 Με την έννοια αυτή η τωρινή υποψηφιότητά του αν και αλλάζει το σκηνικό, δεν εκπλήσσει. Είναι σαν φυσική συνέχεια , στον δικό του πολιτικό χώρο.