Ο έλεγχος που ασκεί η εθνικομπολσεβίκικη Αριστερά στην πνευματική ζωή της χώρας είναι τόσο ασφυκτικός ώστε πλέον έχει περάσει στο υποσυνείδητο των πολιτών της χώρας και σημαδεύει τη χρήση της γλώσσας. Αυτό αφορά ιδιαίτερα τη δημοσιογραφική γλώσσα όπου τα γλωσσικά ιδεολογικά κατασκευάσματα της Αριστεράς χρησιμοποιούνται κατά κόρον ακόμα και από δημοκρατικά ΜΜΕ που δεν φαίνεται να συνειδητοποιούν το πρόβλημα.

Μία τέτοια χρήση π.χ. είναι η αναφορά στην αστυνομία ως «δυνάμεις καταστολής» – που, παραδόξως, χρησιμοποιείται κατά κόρον και στα Κεντρώα ή Κεντροδεξιά ΜΜΕ. Φυσικά πρόκειται για μία ονομασία που είναι βαθύτατα ιδεολογικά φορτισμένη στο βαθμό που βλέπει την αστυνομία όχι ως έναν θεσμό προστασίας και παροχής ασφάλειας στους πολίτες όταν απειλείται η ζωή και η περιουσία τους, αλλά αντίθετα ως μία δύναμη που εμποδίζει τον αγώνα των μαζών για τη χειραφέτηση. Όπως έλεγε ο Οργουελ «όταν συζητιούνται ορισμένα θέματα, το συγκεκριμένο εξανεμίζεται στο αφηρημένο».

Μία άλλη εξίσου φορτισμένη λέξη είναι η λέξη «αντιεξουσιαστές» που πάλι χρησιμοποιείται κατά κόρο από τα ΜΜΕ όλων των πολιτικών χώρων. Χωρίς να παραγνωρίζει κανείς το γεγονός ότι πολλές φορές έχουμε πράγματι να κάνουμε με άτομα οι ομάδες συγκεκριμένων αντιλήψεων, τις περισσότερες φορές πρόκειται για χούλιγκανς, δολοφόνους και ληστές – και τίποτα παραπάνω. Όμως για μία ακόμη φορά η αριστερή φρασεολογία σπεύδει, όπως έγραφε ο Οργουελ, «να κάνει τα ψεύδη να φαίνονται αλήθειες και τον φόνο σεβαστό».

Και τώρα έρχομαι στο πιο ενδιαφέρον, πρόσφατο παράδειγμα: Αυτό αφορά τον χαρακτηρισμό της Χρυσής Αυγής ως «ναζί»; Το ερώτημα εδώ είναι γιατί χρησιμοποιείται αυτός ο ξένος όρος τη στιγμή που υπάρχει ένας ωραιότατος ελληνικός όρος για να αποδώσει το ίδιο φαινόμενο – δηλαδή, «εθνικοσοσιαλιστές»; Γιατί, λοιπόν, «ναζί» και όχι «εθνικοσοσιαλιστές»; Πρόκειται για μια τυχαία επιλογή;
Ασφαλώς όχι! Η γενικευμένη χρήση του όρου «ναζί» και η εξαφάνιση του ελληνικού όρου «εθνικοσοσιαλιστές» εξυπηρετεί καίριες σκοπιμότητες του Kομιτάτου.

Καταρχάς ο όρος «ναζί» απευθύνεται στα σμιλεμένα από την Αριστερά «αντι-ιμπεριαλιστικά» αντανακλαστικά του Ρωμιού. Ο όρος «ναζί» σχετίζεται και παραδηλώνει «Γερμαναράδες» – κάτι που ασφαλώς δεν συμβαίνει με τον όρο «εθνικοσοσιαλιστές». Εκεί ακριβώς στοχεύει η χρήση του όρου «ναζί».

Αντίθετα ο ελληνικός όρος «εθνικοσοσιαλισμός «όχι μόνο δεν προκαλεί τα ίδια «αντι-ιμπεριαλιστικά» αντανακλαστικά αλλά επιπλέον δεν ακούγεται και ιδιαίτερα άσχημος: Συνδυάζει το αφήγημα του περιούσιου λαού (Εθνικός») με το αφήγημα του νιρβάνα της αιώνιας δημοσιοϋπαλληλίας («Σοσιαλισμός»). Τι καλύτερο;

Ένας άλλος σημαντικός λόγος για τον οποίο το Κομιτάτο έχει επιβάλλει τη χρήση του όρου «ναζί» αντί για «εθνικοσοσιαλιστές» είναι διότι με αυτό τον τρόπο αποφεύγονται ενοχλητικές απορίες που αφορούν το σημασιολογικό πεδίο στο οποίο αναφέρεται ο όρος. Διότι μία τυχόν γενικευμένη χρήση του όρου «εθνικοσοσιαλιστές» σε κάποια φάση θα οδηγούσε κάθε καλόπιστο πολίτη να θέσει το ερώτημα: «Πού διαφέρει ο σοσιαλισμός της Χ.Α. από αυτόν του Σύριζα ή του ΚΚΕ; Τι το κοινό έχουν για να χαρακτηρίζονται με τον ίδιο τρόπο;» – και από τη στιγμή που απλά τεθεί αυτό το ερώτημα καταρρέει όλο το ιδεολογικό εποικοδόμημα που με τόση προσπάθεια και επίμονη οικοδομείται τα τελευταία 40 έτη. Η χρήση λοιπόν του λατινογενούς όρου «ναζί» σε σχέση με τη Χ.Α. αντί για «εθνικοσοσιαλιστές», συσκοτίζει τις συνάφειες των προαναφερθέντων πολιτικών χώρων. Οπως έγραφε ο Οργουελ: «Μια λατινογενής λέξη πέφτει επάνω στα δεδομένα όπως το μαλακό χιόνι, κρύβοντας το σχήμα τους και εξαφανίζοντας τις λεπτομέρειες».

Λέγεται πολλές φορές ότι για να μπορέσει η χώρα να κάνει μία νέα αρχή θα πρέπει να αλλάξουν οι κυρίαρχες νοοτροπίες. Προσωπικά νομίζω ότι το πρόβλημα είναι πολύ βαθύτερο. Θα πρέπει ίσως να αλλάξει πρώτα απ’ όλα η γλώσσα. Θα πρέπει οι φιλελεύθεροι πολίτες να αρνούνται να χρησιμοποιούν τη γλώσσα του Κομιτάτου και να βροντοφωνούν: Δεν υπάρχουν «δυνάμεις καταστολής». Υπάρχουν δυνάμεις ασφαλείας. Δεν υπάρχουν «αντιεξουσιαστές».Υπάρχουν χούλιγκανς, δολοφόνοι και ληστές. Δεν υπάρχουν Έλληνες «ναζί».Υπάρχουν Έλληνες εθνικοσοσιαλιστές.
πηγή: www.protagon.gr