Μια πρώτη ερμηνεία των αποτελεσμάτων για την ανάδειξη του νέου Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου μας οδηγεί στη διαπίστωση ότι βασικό χαρακτηριστικό του εκλογικού αποτελέσματος είναι η άνοδος της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς, αλλά και η ανησυχητική ενδυνάμωση της ακροδεξιάς με αποκορύφωμα τον θρίαμβό της στη Γαλλία, ενίσχυση των δεξιών εθνικιστών Ευρωσκεπτικιστών κυρίως στη Βρετανία και τη Δανία, καθώς και νίκη των Χριστιανοδημοκρατών της Μέρκελ με απώλειες στη Γερμανία.

Οι δεξιοί Ευρωσκεπτικιστές της «Ευρώπης της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας» αναμένεται να διατηρήσουν τον ίδιο αριθμό εδρών στο Ευρωκοινοβούλιο . Ωστόσο, θα αυξηθούν οι έδρες των ευρωσκεπτικιστών και τον ακροδεξιών που δεν υπάγονται στη συγκεκριμένη ομάδα, ενισχύοντας συνολικά την εκπροσώπηση των Ευρωσκεπτικιστών.

Παρά την ενίσχυση της ακροδεξιάς και των εθνικιστών Ευρωσκεπτικιστών στην Ευρώπη, η Κεντροδεξιά παραμένει πρώτη δύναμη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα κερδίζει 212 από τις 751 έδρες, καταγράφοντας, ωστόσο, απώλειες 61 εδρών, σε σχέση με την προηγούμενη σύνθεση της Ευρωβουλής. Η Προοδευτική Συμμαχία Σοσιαλιστών και Δημοκρατών αποσπά 187 έδρες (χάνει εννέα), η Συμμαχία Φιλελεύθερων και Δημοκρατών για την Ευρώπη εξασφαλίζει 72 έδρες (απώλεια 11 εδρών), ενώ οι Πράσινοι 55 έδρες (δύο λιγότερες). Μεγάλα κέρδη,12 επιπλέον έδρες, αποκομίζει η Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά, κυρίως λόγω των υψηλών ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα και της «Ενωμένης Αριστεράς» στην Ισπανία.

Οι ευρωπαίοι πολίτες, στην πλειονότητά τους, επέλεξαν για άλλη μία φορά την αποχή, αφού η συμμετοχή ήταν χαμηλή (43,09%).

Ένα νέο στοιχείο που πέρασε σχεδόν απαρατήρητο σε γενικό επίπεδο (όχι όμως και στην τοπική πολιτική πραγματικότητα της Θράκης) ήταν η εμφάνιση των μειονοτικών κομμάτων που είναι μέλη της FUEN(Ομοσπονδιακή Ένωση Ευρωπαϊκών Λαών) τα οποία και συνεργάστηκαν στις εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Σήμερα το 8% του πληθυσμού της Ευρώπης αποτελείται από περιφερειακές μειονότητες και το 6,5 % από μειονότητες μεταναστών (κυρίως στη Δυτική Ευρώπη). 300 διαφορετικές εθνοτικές και εθνικές μειονότητες ζουν σήμερα στην Ευρώπη ενώ 1 στους 7 εφτά πολίτες της Ευρώπης και 1στους 10 πολίτες της ΕΕ ανήκει σε μια περιφερειακή μειονότητα. Περισσότερες από 90 γλώσσες ομιλούνται στην Ευρώπη, εκ των οποίων μόνο οι 37 θεωρούνται επίσημες κρατικές γλώσσες

Στην Ελλάδα το πολιτικό κόμμα της «Τουρκικής Μειονότητας της Δυτικής Θράκης» , το κόμμα Φιλία, Ισότητα, Ειρήνης (DEB) πήρε σε όλη την επικράτεια 46.620 ψήφους με ποσοστό 0.76 % . Το ΚΙΕΦ στη Ροδόπη έλαβε 25.857 ψήφους, και ποσοστό 41.68 όπου και αναδείχθηκε πρώτο κόμμα ενώ ακολουθούν η ΝΔ με 16.41% και ο ΣΥΡΙΖΑ με 10,83 % .Το ίδιο συνέβη και στην Ξάνθη όπου το ΚΙΕΦ έλαβε  15.378  ψήφους με  ποσοστό 26.89% με δεύτερη τη ΝΔ με 17,59% και τρίτο κόμμαο τον ΣΥΡΙΖΑ με ποσοστό 17,11 %.Το ΚΙΕΦ  στη περιοχή του Έβρου πήρε 1.220 ψήφους και ποσοστό 1,4%.Σε επίπεδο Περιφέρειας ΑΜΘ το ΚΙΕΦ έλαβε συνολιτκά 42.533 ψήφους με ποσοστό 12,25 και αναδείχθηκε ως το τρίτο κόμμα στην περιοχή με πρώτη τη Ν.Δ. που έλαβε 24,26 % και τρίτο τον ΣΥΡΙΖΑ με 16,79 %.

Στην Ρουμανία η Δημοκρατική Συμμαχία των Ούγγρων (RMDSZ) σε όλη την χώρα  με ποσοστό 6.20 των ψήφων, πήρε τη πέμπτη θέση. Στην Σλοβακία το ουγγρικό κόμμα SMK-MKP σε όλη την χώρα πήρε 6,53 % των ψήφων και ήρθε έβδομο κόμμα. Στη Ιταλία, το Λαϊκό Κόμμα από το Νότιο Τιρόλο SVP σε όλη τη χώρα έλαβε 0,50 %  των ψήφων. Στο Βέλγιο το κόμμα Prodger της γερμανόφωνης κοινότητας του Βελγίου σε όλη τη χώρα έλαβε το 0,09% ετων ψήφων.

Οι νέες γεωπολιτικές εξελίξεις που διαμορφώνονται στην Ευρώπη με την απόσχιση της Κριμαίας είναι πολύ πιθανό να ανοίξουν το τον ασκό της αυτονομίας όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και στον κόσμο ολόκληρο.

Ήδη, στη Σκωτία και στην Καταλονία, έχουν προγραμματιστεί δημοψηφίσματα για ανεξαρτησία. Η ψηφοφορία για την ανεξαρτησία της Καταλονίας έχει προγραμματιστεί για τις 9 Νοεμβρίου του 2014, ενώ στην Σκωτία θα πραγματοποιηθεί δημοψήφισμα για απόσχιση από τη Βρετανία στις 18 Σεπτεμβρίου του 2014.

 Να επισημάνουμε ότι σήμερα υπάρχει και δεν υπάρχει παράλληλα ένα ευρωπαϊκό σύστημα προστασίας των μειονοτήτων. Το 1993, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Κοπεγχάγης καθιέρωσε την προστασία των μειονοτήτων ως ένα από τα κριτήρια επιλογής των αιτούντων για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μερικά χρόνια αργότερα όμως η ρήτρα αυτή έμεινε έξω από τη συνθήκη του Άμστερνταμ. Με άλλα λόγια, τα 12 νέα κράτη μέλη ήταν υποχρεωμένα να πληρούν το κριτήριο προστασίας των μειονοτήτων, ενώ τα παλαιά μέλη όχι.

Όσο και αν οι διπλωμάτες και οι διπλωματικοί αναλυτές προσπαθούν να συσκοτίσουν το θέμα αυτό, η αλήθεια είναι ότι ανάλογα προβλήματα βρίθουν στην ευρωπαϊκή περιφέρεια και στην πραγματικότητα, ολόκληρη η υφήλιος μπορεί να αποτελέσει εστία αναζωπύρωσης εθνικιστικών και αποσχιστικών κινημάτων.

Η πραγματικότητα όμως είναι ότι σε γενικές γραμμές, το διεθνές σύστημα περί δικαίου δεν λειτουργεί. Νικητής στο τέλος, ανακηρύσσεται αυτός που είναι στρατιωτικά πιο ισχυρός, καθώς το διεθνές δίκαιο όλο και λιγότερο αντιστοιχεί στην παγκόσμια γεωπολιτική πραγματικότητα. Μάλιστα, δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι μέσα στα επόμενα 10-15 χρόνια, το σύστημα θα διαλυθεί και το αποτέλεσμα της κατάρρευσης θα είναι ένας (ακόμα) παγκόσμιος πόλεμος.

Αναζητώντας, λοιπόν, τη θέση και το ρόλο της Ελλάδας στις συνθήκες του νέου ψυχροπολεμικού τοπίου οπου δημιουργείται στα Βαλκάνια, παρατηρούμε τις πρόσφατες εξελίξεις στην Ουκρανία οι οποίες επιβεβαιώνουν για μια ακόμα ότι ο πιο καθοριστικός παράγοντας στην έκβαση μιας διένεξης στις Διεθνείς Σχέσεις είναι η στρατιωτική ισχύς. Ως εκ τούτου θεωρείται ως αναγκαία και η ενίσχυση της στρατιωτικής αποτρεπτικής ισχύος , ο εκσυγχρονισμός και αναβάθμιση των δομών, του τρόπου λειτουργίας και του ανθρώπινου δυναμικού των Διπλωματικών Υπηρεσιών και των Υπηρεσιών Πληροφοριών,

Καθίσταται εθνική ανάγκη ο απεγκλωβισμός από τις διαχρονικές υποχωρήσεις της ελληνικής πλευράς στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων και με σοβαρό διπλωματικό σχεδιασμό και με τους συντελεστές ισχύος μας ενδυναμωμένους, να επιδιώξουμε λύση που να διασφαλίζει τη δημοκρατία, την ασφάλεια του Ελληνισμού, τη διαφύλαξη της εθνικής μας ταυτότητας και την οικονομική και κοινωνική πρόοδο του λαού μας.