Με επιστολή που έδωσε στη δημοσιότητα, η Γεωργία Νικολάου αναφέρεται με σκληρές αιχμές κατά Γιαννακίδη,αναλυτικά:
Νιώθω την ανάγκη να επικοινωνήσω μαζί σας γιατί τον τελευταίο καιρό πολλά γράφονται, ακούγονται, διαδίδονται, για τις θέσεις, προθέσεις, διαθέσεις μου, που, όπως αναφέρεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης προέρχονται από το «περιβάλλον μου».
Όταν πριν από τρία χρόνια μου εμπιστευθήκατε τη θέση της αντιπεριφερειάρχισσας «έφερα» μαζί μου και τις «αποσκευές» μου: δουλειά, αγάπη για τους μαθητές μου, πίστη στο λειτούργημα, όραμα για το δημόσιο σχολείο, συνεργασία με συναδέλφους και μαθητές, επιμονή στους στόχους μου… Μ΄ αυτές τις «αποσκευές», δοκιμασμένες σκέφτηκα, αποφάσισα να ασκήσω πολιτική για τα προβλήματα και τις ανάγκες του τόπου.
Πίστευα πάντα ότι η θεωρία και η πράξη πρέπει να ταυτίζονται. ‘’ΜΥΘΩΝ ΤΕ ΡΗΤΗΡ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ ΠΡΗΚΤΗΡ’’ κατά τον Όμηρο. Οι υποσχέσεις για διαφάνεια, συνεργασία, αξιοκρατία, δικαιοσύνη, ισότητα, εντιμότητα δεν είναι κενό γράμμα. Αυτά που διακηρύσσουμε προεκλογικά δεν τα ξεχνάμε την επομένη των εκλογών αλλά τα αποδεικνύουμε καθημερινά. Αντιμετώπισα με τον ίδιο τρόπο κάθε πολίτη και κάθε εργαζόμενο, χωρίς να με αφορά η πολιτική ή η κομματική του τοποθέτηση, χωρίς να εξαργυρώνω επιταγές, χωρίς προσωπικές χάρες και εξυπηρετήσεις, αλλά με πολύ διάθεση και πρόθεση να λυθούν τα θέματα που μπορούν να αντιμετωπισθούν και εξηγώντας κάθε φορά τους λόγους για τους οποίους δεν μπορούν να ικανοποιηθούν κάποια αιτήματα. Σε ένα γραφείο που οι πόρτες του ήταν ανοιχτές, γι΄ αυτούς που ήθελαν να διαβούν το κατώφλι του και για όλους όσους ήθελαν να γνωρίζουν και να συμμετέχουν. Δεν ήταν εύκολο. Μάλλον απογοήτευσα όσους θεωρούσαν ότι θα έχουν για κάποιους λόγους προνομιακή μεταχείριση. Αυτή η στάση μου αναγνωρίστηκε όμως από το σύνολο των συνεργατών και των πολιτών μέσα και έξω από τη διοίκηση.
Δεν άσκησα εξουσία, άσκησα πολιτική και διοίκηση. Αφιέρωσα όλο μου το χρόνο έχοντας δύο πράγματα σε προτεραιότητα. Το έργο που θα πρέπει να γίνει και ο τρόπος με τον οποίο θα γίνει. Δούλεψα με τον τρόπο που ήξερα να δουλεύω πάντα, ακούγοντας και λαμβάνοντας υπόψη τις απόψεις των υπηρεσιακών παραγόντων, συνεργατών μου και των πολιτών. Βασικοί συνεργάτες ήταν οι περιφερειακοί σύμβουλοι, η πολιτική ομάδα μας. Εισακούονταν και ενημερώνονταν. Μια σχέση αμφίδρομη και ισότιμη. Με τακτικές συναντήσεις και συνεργασίες. Συνεργάστηκα με Δήμους, φορείς, συλλογικά όργανα για την προώθηση κοινών επιδιώξεων και προτάσεων . Γιατί πίστευα ότι είμαστε στο ίδιο μετερίζι και αγωνιζόμαστε για την ποιότητα ζωής των ανθρώπων του τόπου μας. Όλοι μαζί. Χωρίς αποκλεισμούς για οποιοδήποτε λόγο.
Πίστεψα από την αρχή ότι πρέπει να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και τους πόρους που διαθέτουμε, υλικούς και ανθρώπινους, χωρίς ιδιοκτησιακές αντιλήψεις, για να έχουμε τη δυνατότητα και τη δύναμη να δίνουμε τις καλύτερες λύσεις στα θέματα του τόπου μας.
Πίστεψα, ακόμη, ότι, ειδικά σε αυτές τις εποχές των μνημονίων και της οικονομικής στενότητας, θα πρέπει με τους λιγότερους πόρους να έχουμε τα περισσότερα αποτελέσματα όχι μόνο ποσοτικά αλλά και ποιοτικά, ξεκινώντας από το «νοικοκύρεμα», το οποίο θεωρώ βαθιά πολιτική πράξη και φτάνοντας στην ένωση των δυνάμεων μας για τους κοινούς στόχους μας. Αναφέρω ενδεικτικά ότι οι λειτουργικές δαπάνες για το 2010 ήταν περίπου 38.000.000 ευρώ, ενώ για το 2013 ήταν 7.000.000 ευρώ χωρίς επιπτώσεις στην ποιότητα της δουλειάς και των παρεχόμενων υπηρεσιών. Μάλλον αυτός ο τρόπος λειτουργίας ξενίζει. Όχι τους πολίτες αλλά τους πολιτικούς με νοοτροπία του χθες. Οι πολίτες θεωρώ ότι με επιβράβευσαν γι΄ αυτές τις επιλογές. Το εισπράττω σε όλο το νομό αλλά και έξω από αυτόν από τα λόγια και τη στάση τους απέναντί μου. Το επιβεβαίωσε και η πρόσφατη δημοσκόπηση με τα πολύ υψηλά ποσοστά δημοφιλίας τα οποία μου προσέφεραν δικαίωση, χαρά και αισιοδοξία μεγαλώνοντας ακόμη περισσότερο το χρέος μου και την ευθύνη απέναντί τους.
Η απόφαση άλλων για τη μη συμμετοχή μου ως υποψήφια Αντιπεριφερειάρχισσα δείχνει ότι κάποιοι δεν αξιολογούν ως πολιτικό τον τρόπο λειτουργίας μου ή αυτός ο τρόπος δεν ταιριάζει στις δικές τους πρακτικές. Θλίβομαι, επειδή, ακόμη και σήμερα, σε περίοδο εθνικής, κοινωνικής, οικονομικής κρίσης, με την Αυτοδιοίκηση να πρέπει να αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο χωρίς να διαθέτει τους αντίστοιχους πόρους αλλά και την πολιτική κουλτούρα που απαιτείται, εξακολουθούν να είναι «παλιοί» – παρωχημένοι. Έχουν την κεκτημένη ταχύτητα των προηγούμενων τρόπων άσκησης πολιτικής. Όπου ο πολίτης μετράει ως ψήφος. Όπου αυτοσκοπός είναι η εκλογή, όχι το όραμα για τον τόπο, το ήθος στην άσκηση πολιτικής, η χαρά να ασκείς πολιτική, να είσαι μέρος της ιστορίας και της αλλαγής στον τόπο σου.
Οι προσωπικές φιλοδοξίες είναι θεμιτές όταν υπηρετούν το σύνολο. Όταν όμως γίνονται αυτοσκοπός τότε είναι επικίνδυνες. Οι προσωπικές συναλλαγές, οι ψηφοθηρικές τακτικές, οι ανέντιμες συμπεριφορές απέναντι σε συνεργάτες, οι διεργασίες «εν κρυπτώ» δεν μπορούν να βαφτισθούν και να παρουσιασθούν ως υπερβάσεις και παρακαταθήκη για τις μελλοντικές γενιές. Δεν διδάσκουν ήθος και ποιότητα στον πολίτη και ιδιαίτερα στο νέο που θέλει να ασχοληθεί με την πολιτική. Όσοι τις συνεχίζουν ολισθαίνουν πολιτικά, δείχνουν ότι δεν αντιλαμβάνονται τις καινούριες ανάγκες, δεν ξεμαθαίνουν τις παλιές πρακτικές, δεν μπορούν να είναι φορείς του νέου ήθους στην άσκηση πολιτικής. Είναι κατώτεροι των απαιτήσεων της εποχής μας.
Το επιχείρημα ότι τα «πολιτικά χαρακτηριστικά του τόπου είναι δεξιά» γι΄ αυτό το λόγο χρειάζεται «δεξιά υποψηφιότητα»» που θα φέρει περισσότερους ψήφους, υποτιμά τους πολίτες και τα κριτήρια με τα οποία μπορούν να πάρουν πολιτικές αποφάσεις, ακυρώνει το έργο και το όραμα για τον τόπο, μικραίνει το ανάστημα όσων πολιτικών σκέφτονται με αυτό τον τρόπο. Τον παλιό τρόπο. Τον πολύ παλιό τρόπο. Δεν έχουν αντιληφθεί ότι είναι ξεπερασμένοι, ότι η Ιστορία τρέχει γρηγορότερα από τις φιλοδοξίες τους. Ανεξάρτητα από τα χρόνια τους – την ηλικία τους. Επειδή μας καθορίζουν οι απόψεις και οι συμπεριφορές μας και όχι η βιολογική μας ηλικία.
Η πολιτική πρέπει να έχει και παιδευτικό χαρακτήρα. Από τους μεγαλύτερους φόβους μου ήταν μήπως σ΄ αυτό το χώρο της διοίκησης ακυρώσω ό,τι με τόσο κόπο, αγάπη και φροντίδα για χρόνια έκτιζα στο σχολείο με τους χιλιάδες μαθητές μου. Είμαι ευτυχής. Μπορώ ακόμη να κοιτάω τους μαθητές μου στα μάτια διότι πορεύτηκα με σεβασμό στον πολίτη, με διαφάνεια στις ενέργειες μου με ισότητα και δικαιοσύνη απέναντι σε όλους και θα συνεχίσω με τον ίδιο τρόπο, όποιες και αν είναι οι επιλογές μου για το μέλλον, που θα ανακοινωθούν από μένα και όχι από οποιοδήποτε ‘’περιβάλλον’’.
Γεωργία Νικολάου
Αντιπεριφερειάρχης Έβρου