Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρίες εορτάζεται στις 3 Δεκεμβρίου κάθε έτους, όπου καθιερώθηκε τον Δεκέμβρη του 1992 από την Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ με την υιοθέτηση του Προγράμματος Δράσης για Άτομα με Αναπηρία. Αλλά ας αναφερθούμε αρχικά στο τι ακριβώς είναι η Αναπηρία και πως προσεγγίζεται τη σήμερον ημέρα.

   Αναλύεται από τρία διαφορετικά μοντέλα, το Ιατρικό, το οποίο περιορίζεται στο άτομο και ορίζεται ως η σωματική, νοητική, αισθητηριακή ή ψυχολογική απόκλιση από το «φυσιολογικό». Η διαχείριση της Αναπηρίας στοχεύει στη θεραπεία ή στην προσαρμογή του ατόμου και στην αλλαγή της συμπεριφοράς του. Στις περιπτώσεις όπου δεν μπορεί να επέλθει ίαση, το άτομο περιθάλπεται από τα ιδρύματα (κλειστές δομές), ή «ζει» στο περιθώριο. Το Κοινωνικό μοντέλο προσέγγισης αλλάζει το κατεστημένο που θεωρούσε την αναπηρία ως αποτέλεσμα της σχέσης του ατόμου με το περιβάλλον και μετατοπίζεται στο ευρύτερο κοινωνικοοικονομικό, πολιτικό και πολιτισμικό περιβάλλον και συνακόλουθα οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα Α.με.Α. δεν θεωρούνται αποτέλεσμα των δικών τους ατομικών λειτουργικών περιορισμών, αλλά συνέπεια της αδυναμίας της κοινωνίας, να ανταποκριθεί στις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες των ατόμων αυτών. Το τρίτο μοντέλο προσέγγισης είναι το Πολυδιάστατο, όπου η έννοια της Αναπηρίας, από ατομικό πρόβλημα και απόκλιση από το «φυσιολογικό», αντιμετωπίζεται πλέον ως ζήτημα, όπου έχει σοβαρές ευθύνες στο κοινωνικό περιβάλλον.

   Η σημερινή ημέρα έρχεται, να μας υπενθυμίσει τις τεράστιες δυσκολίες, που αντιμετωπίζει αυτή η μερίδα των συμπολιτών μας, λόγω του τρόπου αντιμετώπισης από τους υπολοίπους, καθώς και των φτωχών μέσων εξυπηρέτησης τους. Κάθε άτομο με σωματική ή νοητική αναπηρία πρέπει να επωφελείται των μέτρων, που θα του εξασφαλίζουν την μεγαλύτερη δυνατή αυτονομία, την κοινωνική και επαγγελματική ένταξη και την συμμετοχή στον κοινοτικό βίο.

   Τα προβλήματα στην καθημερινότητα τους ποικίλουν και αφορούν την κινητικότητα, την εκπαίδευση, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και την εργοδότηση. Γι αυτό η σύγχρονη κοινωνία θα πρέπει να θέσει στόχους, που θα σχετίζονται με την αρωγή και την συμπαράσταση αυτών των ατόμων σε όλους τους τομείς της ζωής τους (κοινωνικοποίηση, αυτοεξυπηρέτηση, δημιουργική απασχόληση, φυσική αγωγή, ψυχαγωγία κλπ) έτσι ώστε να λειτουργήσουν αυτά κάποτε- κατά το δυνατόν- ως αυτοεξυπηρετούμενα και ισότιμα μέλη στο κοινωνικό σύνολο.

   Προτάσεις ώστε να επιτευχθούν τα παραπάνω είναι η ευκαιρία για εργοδότηση, η ευκαιρία για άρτια εκπαίδευση και κατάρτιση, η εγκατάσταση υποβοηθητικών τεχνολογιών και η ενσωμάτωση προνοιών και μέτρων στην Νομοθεσία. Συμπερασματικά λοιπόν, το μεγαλύτερο θέμα που θα πρέπει να διευθετηθεί είναι η αποδοχή της διαφορετικότητας των ανθρώπων, γιατί αναμφίβολα διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του ατόμου.

   Ο Σύλλογος Μέριμνας Α.με.Α Νοητικής Υστέρησης Ν. Ροδόπης «Άγιοι Θεόδωροι» στέλνει μήνυμα, πως η διαφορετικότητα λειτουργεί ως ερέθισμα για τη δημιουργία και τον εμπλουτισμό της προσωπικής ταυτότητας, δηλαδή της μοναδικότητας του καθενός. Ταυτόχρονα προάγει την κοινωνικοποίηση, τη δημιουργικότητα και τον πολιτισμό. Χωρίς διαφορές η ζωή μας θα έμοιαζε με εκείνη του μυθικού Νάρκισσου, ο οποίος ήταν τόσο απορροφημένος στο καθρέφτισμα του εαυτού του, που πνίγηκε μέσα. Έτσι η αναγνώριση, η αποδοχή, ο σεβασμός και η αλληλοσυμπληρωματική χρήση των ατομικών διαφορών αποτελούν βασικά συστατικά της ψυχικής και της κοινωνικής ανάπτυξης και υγείας, ενώ η έλλειψη τους συμβάλλει στην εμφάνιση ρατσιστικών απόψεων.

« Η φιλία δεν μετράει χρωμοσώματα, εμείς γιατί λοιπόν να μετράμε διαφορές»;