Η συμφιλίωση είναι υποχρέωση όλων, δεξιών και αριστερών, για να υπάρξει η αναγκαία υποδομή, να ανακάμψει εθνικά- οικονομικά η βαρύτατα πάσχουσα πατρίδα μας. Δεν έχουμε καιρό για εσωστρεφείς αντιμαχίες, για φανατισμούς που δυσκολεύουν την πορεία προς την εξέλιξη, ούτε για εθνικούς διχασμούς και κομματικούς φατριασμούς

Από τα κόμματα, από την όποια κυβέρνηση περιμένουμε να ακούσει έστω για μια φορά, να σκύψει πάνω στα τοπικά κοινωνικά προβλήματα, να δώσει στην περιοχή την σημασία που της αξίζει και να την εξελίξει, να την αναβαθμίσει κοινωνικά, εκπαιδευτικά, αναπτυξιακά. Η Θράκη αξίζει μια ευκαιρία, την οποία ουδείς Ελληνας μπορεί να αμφισβητήσει, να αρνηθεί, ή να στερήσει

Τελικά, η Θράκη δεν πρέπει να παραπονιέται. Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση (κατά κύριο λόγο) τα φώτα της δημοσιότητας πέφτουν επάνω της. Τα αντανακλαστικά των εν Αθήναις κυβερνώντων, ενεργοποιούνται ακαριαία και εκτοξεύεται στα ύψη η υπερβολή που μας χαρακτηρίζει ως λαό, ενώ αρχίζει ο διαγωνισμός των κάθε λογής «ειδικών περί τα μειονοτικά». Εξ αφορμής του αποκλεισμού της κας Σαμπιχά από το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, το αποκαλούμενο «πρόβλημα της Θράκης», κατέλαβε την πρώτη θέση στα δελτία ειδήσεων, στα πρωϊνάδικα, στις εκπομπές ελαφρής ψυχαγωγίας, στα ιστολόγια, παντού. Μια πρώτη, θλιβερή ομολογουμένως διαπίστωση, είναι ότι πλην ελαχίστων εξαιρέσεων (Χατζηνικολάου, Λυγερός, Μπογιόπουλος, κλπ) όλοι οι υπόλοιποι πολιτικοί και δημοσιογράφοι, δυστυχώς δεν γνωρίζουν για τις ιδιαίτερες συνθήκες που επικρατούν στην περιοχή, στερούνται ιστορικών γνώσεων ακόμη και γεωγραφικών, ενώ επιχειρούν να προσεγγίσουν το ζήτημα κοντόφθαλμα, επιφανειακά, ρηχά και με μπόλικο λαϊκισμό, παράμετροι που σίγουρα δεν οδηγούν στην συναγωγή νηφάλιων συμπερασμάτων και ενδεχομένως να αποβαίνουν και επικίνδυνες για την ίδια την περιοχή.

Δεν θα επιχειρήσω να προστεθώ και εγώ στη λίστα αυτών που επιχειρούν να αναλύσουν τη συγκεκριμένη ενέργεια, θεωρώ ότι το θέμα χρήζει άμεσης εκτόνωσης και σίγουρα έχει καλυφθεί στο σύνολο του. Απλά θα προσπαθήσω να θέσω κάποιες σκέψεις μου που μπορεί να μην υποβοηθούνται από κάποιο διδακτορικό τίτλο ή κάποια ιδιαίτερη εξειδίκευση επί της δυναμικής των μειονοτήτων, αλλά τις δημοσιοποιώ ως κάτοικος της ακριτικής περιοχής με το δικαίωμα του προβληματισμού, τουλάχιστον.

Πολιτικά, μια πρώτη παρατήρηση έχει να κάνει με την παντελή έλλειψη εθνικής στρατηγικής, με την λυπηρή διαπίστωση ότι λείπει έστω και η διάθεση συνεννόησης για βασικά ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής ένεκα αδυναμίας αντίληψης και αντιμετώπισης των τοπικών ιδιαιτεροτήτων, οι οποίες άπτονται της γενικότερης εξωτερικής πολιτικής της χώρας. Έτσι οι πολιτικοί ακροβατισμοί και οι ερασιτεχνισμοί που παρατηρήθηκαν ειδικά στην αξιωματική αντιπολίτευση, χαρακτηρίζονται από μια διάθεση επιπόλαιας επανάληψης που δεν συνάδει με επίδοξο κυβερνητικό συνασπισμό, και ισοσκελίζονται από την άφρονα και λαϊκίζουσα αλαζονική και ξύλινη ρητορική που αναπτύσσεται από την πλειοψηφία των κυβερνητικών, οι οποίοι ωσάν να διεκδικούν το απόλυτο της γνώσης επί των εθνικών ζητημάτων, επιχειρούν να εκμεταλλευτούν πολιτικά παρόμοια γεγονότα. Αμφότεροι δείχνουν να στερούνται σοβαρότητας, νηφαλιότητας και συνειδητοποίησης της κρισιμότητας του θέματος με το οποίο καταπιάνονται.

Ετσι η αντιδημοκρατική και «φασιστική» ενέργεια αποκλεισμού μιας μουσουλμάνας υποψήφιας από το ψηφοδέλτιο μιας παράταξης που κόπτεται για τις δημοκρατικές διαδικασίες που τηρούν τα όργανα της, συνεχίζεται με μια απαράδεκτη αντιπαράθεση διαγωνιστικού χαρακτήρα που στοχεύει στην έκθεση προσώπων της μειονότητας, η οποία θα αποβεί επιζήμια για την ίδια την κοινωνία μας. Ο πόλεμος τραγικών ανακοινώσεων συνεχίζεται με αποκορύφωμα της ανακοίνωση της Τ.Ο ΣΥΡΙΖΑ της πόλης μου, η οποία δείχνει το μέγεθος της σύγχυσης και της ταραχής που επικρατεί, ενώ το ξεκατίνιασμα θα αφήσει τα δύο μεγάλα κόμματα λαβωμένα, σε μεγάλο βαθμό.

Κατά τη δική μου προσωπική άποψη, πρόβλημα Θράκης έτσι όπως διατυπώνεται, ωσάν μια πραγματικότητα που χαρακτηρίζει την ζωή των δύο στοιχείων στην περιοχή, δεν υφίσταται. Πρόβλημα υπάρχει αλλά αυτό εντοπίζεται:

Α). Στη μόνιμη αδυναμία της ελληνικής διοίκησης να αφουγκρασθεί την περιοχή, στην παντελή έλλειψη οποιασδήποτε εθνικής στρατηγικής για την περιοχή, την αποσπασματική, χωρίς συνέχεια, συνέπεια και σοβαρότητα, άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής, από όλες τις κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων. Πώς αλλιώς να εξηγήσεις την έλλειψη εμπνευσμένων προτάσεων για την Θράκη, την απουσία αναπτυξιακών κινήτρων (με μείωση των φορολογικών συντελεστών για την περιοχή, με θέσπιση ειδικών φορολογικών απαλλαγών, με παροχή κινήτρων για όσους υπηρετούν ή επενδύουν ή δραστηριοποιούνται στην περιοχή), πώς αλλιώς να εξηγήσεις την έλλειψη επενδύσεων και δράσεων για τις αποκλεισμένες κοινωνικές ομάδες των Ρομά και των Πομάκων, πως αλλιώς να ερμηνεύσεις την παράταση της θητείας των Μουφτήδων που ποτέ δεν ανταποκρίθηκαν στις ανάγκες της Μειονότητας, ή την αδράνεια στην εκκίνηση της διαδικασίας ανάδειξης Μουφτή από την ίδια την Μειονότητα, την απουσία ρυθμίσεων των θεμάτων που σχετίζονται με τη σαρία, και τη γενικότερη αποφυγή σοβαρής ενασχόλησης με την περιοχή σε συνεργασία με την ίδια την μειονότητα! Δράσεις όπως η ίδρυση Τμήματος Ισλαμικών Σπουδών σε Ελληνικό ΑΕΙ και η ίδρυση δημόσιων σχολείων στις απομακρυσμένες περιοχές της ορεινής Ξάνθης και Ροδόπης καθυστερούν αδικαιολόγητα εξ αιτίας υπερσυντηρητικών και συμπλεγματικών αναστολών που δεν συνάδουν με ένα σύγχρονο και αποφασιστικό κράτος.

Β). Στην ύπαρξη των κάθε λογής ψευτοπροοδευτικών πεφωτισμένων «πανεπιστημιακών» ή μη, που στο όνομα μιας οπωσδήποτε ψευδεπίγραφα αριστερής, υποκουλτούρας, επιδίδονται σε δηλώσεις που ακροβατούν μεταξύ αστειότητας και επικινδυνότητας. Είναι αυτοί, κατά τον Πασκάλ Μπρυκνέρ «οι καταπονημένοι αυλοκόλακες που έχουν κάνει όλων των ειδών τους συμβιβασμούς, που βυθίζονται στον αντικαπιταλισμό της νιότης με έντονο τον ριζοσπαστισμό της ανδρόπαυσης». Αναρωτιέμαι αν υπάρχει καλλιτέχνης, δημοσιογράφος, ή πανεπιστημιακός που να μην θέλει να είναι ανατρεπτικός, ιδιαίτερα όταν επιδοτείται από το κράτος. Έχουμε το παράδοξο να είναι μόνο η αριστερά ικανή για τις μεταρρυθμίσεις αφού απολαμβάνει μια σκανδαλώδη ανεκτικότητα σε κάθε τι που δηλώνει. Βγαίνει κάποιος και κομπορρημονεί ότι «έχει συγκεκριμένη αποσκευή για το μειονοτικό, ότι θεωρεί την μειονότητα ένα συμπαγές πράγμα» και ότι «εργάσθηκε για τον αποκλεισμό της συνυποψήφιας του που η Κ.Ε του κόμματος του επέλεξε» και είναι εκπληκτική η εμμονή της αριστερής μπουρζουαζίας να συνεχίσει την ίδια ρητορική, αδιαφορώντας αν προκαλεί την αναμενόμενη ακροδεξιά αντίδραση και τα συντηρητικά αντανακλαστικά της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Συμπεριφέρονται ως κόμμα του 3% και θεωρούν ότι το υπόλοιπο 97% είναι υποχρεωμένο να αποδεχτεί αυτές τις θεωρίες τους ως αυθεντίες και θέσφατα. Πρόβλημα είναι το φαινόμενο τέτοιες ιδεοληψίες να τυγχάνουν ευρείας δημοσιότητας και να φιμώνεται αντίστοιχα κάθε σοβαρός αντίλογος.

Γ). Στους περίπου 3.000 μισθοσυντήρητους του Τουρκικού Προξενείου μέλη της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης, οι οποίοι προπαγανδίζουν υπέρ της γείτονος με συγκεκριμένη στόχευση και σχέδιο αποσταθεροποίησης της περιοχής. Η εκ του μακρόθεν παρατήρηση του φαινομένου αυτού και η ανοχή της ροής μαύρου χρήματος στην περιοχή ενδεικτικό της αδράνειας που χαρακτηρίζει την ελληνική διοίκηση, συντελούν στην γιγάντωση του φαινομένου ποδηγέτησης και καθοδήγησης της μειονότητας, αφού ένα ολόκληρο σύστημα δράσεων μισθοδοτούμενων δημοσιογράφων, ιδιοκτητών ραδιοφωνικών σταθμών, προέδρων ύποπτων ως προς την χρηματοδότηση, τουρκοσωματείων και τουρκοσυλλόγων, δεκάδων ιμάμηδων των αυτοαποκαλούμενων εκλεγμένων μουφτήδων, και νεότευκτων κομμάτων με απευθείας διασύνδεση με τη γείτονα, παρανηπιαγωγείων και παιδικών σταθμών που λειτουργούν παράνομα κάτω από τα ηθελημένα, κλειστά μάτια της ελληνικής πολιτείας, δείχνει να έχει αποθρασυνθεί και να κινείται πλέον εκτός νομικών πλαισίων.

Δ). Πρόβλημα είναι που όλοι οι «ειδικοί» αγνοούν είναι ότι στη Θράκη μειονότητα και πλειονότητα, διαβιούν με απόλυτη αρμονία, με αλληλεγγύη, με αγάπη, ενώ η αποδοχή της διαφορετικότητας είναι βίωμα και έμφυτο καταπίστευμα εκατονταετιών. Όλοι αυτοί οι ειδικοί αδυνατούν να γνωρίζουν ότι με την ίδια ευκολία που εγώ εμπιστεύομαι τον μαραγκό Ορχάν, τον υδραυλικό Χουσείν ή τον τεχνίτη μαρμάρων Χαμντή, για το σπίτι μου, έτσι και αυτοί εμπιστεύονται εμένα ως επαγγελματία στο δικό τους νομικό πρόβλημα. Με την ίδια ευκολία υποστήριξα την υποψηφιότητα των μουσουλμάνων συναδέλφων μου στις εκλογές των Δικηγορικών Συλλόγων, γιατί πιστεύω ότι τη δικαιούνται και την αξίζουν. Προσωπικά εκτιμώ τον συνάδελφο μου Κιούρτ Αχμέτ – έτερο υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ- άσχετα αν διαφωνώ με κάποιες από τις επιλογές του. Είναι άδικος ο πόλεμος που δέχθηκε και ρηχή η επιχειρηματολογία εναντίον του, αφού το γεγονός ότι συναντήθηκε με τον εθνικιστή ηγέτη της γείτονος στα πλαίσια δημοσίων σχέσεων, δεν σημαίνει ότι εμφορείται από τις ίδιες πολιτικές πεποιθήσεις. Βέβαια, είναι τελείως διαφορετικό ζήτημα το ότι ηγείται μιας παράνομης οργάνωσης, που δεν συνάδει με την ιδιότητα του δικηγόρου. Τι εξυπηρετεί αυτός ο «πόλεμος» ανακοινώσεων που στοχοποιεί πρόσωπα της μειονότητας; Μόνο ένας ανόητος δεν θα καταλάβει ότι η αρνητική έκθεση και υπερπροβολή δικαιολογημένων στην πλειοψηφία τους, συμπεριφορών (φωτογραφήσεις με φορείς, εκπροσώπους, κλπ στα πλαίσια αναζήτησης ψήφων) μόνο κακό μπορεί να προκαλέσει καθώς τα κόμματα θα στερηθούν προσώπων ικανών και νέων, ικανών να εμπνεύσουν την μειονότητα και να την οδηγήσουν στην εξέλιξη και στην απεμπλοκή από την ασφυκτική πίεση του τουρκικού προξενείου. Άλλωστε τι διαφορετικό έκανε ο Γραμματέας της Κυβέρνησης όταν συνομιλούσε με τον ακροδεξιό βουλευτή;

Η συμφιλίωση λοιπόν είναι υποχρέωση όλων, δεξιών και αριστερών, για να υπάρξει η αναγκαία υποδομή για να ανακάμψει εθνικά και οικονομικά η βαρύτατα πάσχουσα πατρίδα μας. Δεν έχουμε καιρό για εσωστρεφείς αντιμαχίες, ούτε για φανατισμούς που δυσκολεύουν την πορεία προς την εξέλιξη, ούτε για εθνικούς διχασμούς και κομματικούς φατριασμούς. Επιτέλους όχι άλλους ειδικούς επί των μειονοτικών. Η τοπική κοινωνία και τα προβεβλημένα υγιή στελέχη της μειονότητας σε συνεργασία με αυτά της πλειονότητας μπορεί να βρεί την λύση γιατί έχει διασφαλίσει, κατακτήσει το πιο σημαντικό. Την κοινή περπατησιά στο χρόνο. Μαζί πορευόμαστε, μαζί ευημερούμε, μαζί προοδεύουμε. Από τα κόμματα, από την όποια κυβέρνηση περιμένουμε να ακούσει έστω για μια φορά, να σκύψει πάνω στα τοπικά κοινωνικά προβλήματα, να δώσει στην περιοχή την σημασία που της αξίζει και να την εξελίξει, να την αναβαθμίσει κοινωνικά, εκπαιδευτικά, αναπτυξιακά. Η Θράκη αξίζει μια ευκαιρία, την οποία ουδείς Ελληνας μπορεί να αμφισβητήσει, ουδείς μπορεί να αρνηθεί, ουδείς μπορεί να στερήσει.

*Ο κ. Στέργιος Γιαλάογλου είναι Δικηγόρος. Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην καθημερινή εφημερίδα της Κομοτηνής Ο ΧΡΟΝΟΣ