Αλήθεια, ποιος άραγε μπορεί να κατηγορήσει τον Λεβέντ Σαδίκ για την ίδρυση εργοστασίου επεξεργασίας καπνού στη ΒΙΠΕ Κομοτηνής την ώρα που επιχειρηματίες όπως ο Ιβάν Σαββίδης κλείνουν τα εργοστάσια τους στην Ελλάδα (πχ ΣΕΚΑΠ) και μεταφέρουν τις δραστηριότητες τους στη Βουλγαρία; Ή ακόμα χειρότερα όταν η ίδια η ελληνική Πολιτεία αδιαφορεί για τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων του κλάδου;

Αλήθεια, ποιος άραγε μπορεί να κατηγορήσει τον Λεβέντ Σαδίκ για την ίδρυση εργοστασίου επεξεργασίας καπνού στη ΒΙΠΕ Κομοτηνής την ώρα που επιχειρηματίες όπως ο Ιβάν Σαββίδης κλείνουν τα εργοστάσια τους στην Ελλάδα (πχ ΣΕΚΑΠ) και μεταφέρουν τις δραστηριότητες τους στη Βουλγαρία; Ή ακόμα χειρότερα όταν η ίδια η ελληνική Πολιτεία αδιαφορεί για τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων του κλάδου;

Ακούγονται καθημερινά φωνές για την επιχειρηματική δραστηριότητα του γιου του Σαδίκ, ο οποίος άπλωσε τη δραστηριότητα του με αρχή την περιοχή της Ροδόπης σε όλη σχεδόν την Β. Ελλάδα. Ο καθένας από τους σχολιαστές της επιχειρηματικής δραστηριότητας αναλύει με διαφορετική όψη τα όσα γίνονται.

Άλλοι από τον κίνδυνο πιθανής ενασχόλησης με τα κοινά και ανάμιξης στα πολιτικά παιχνίδια και άλλοι από υπερβολική πατριωτική ευαισθησία. Η πλήρης απορρόφηση της παραγωγής του βαμβακιού, η πρωτοβουλία για την εκμετάλλευση του καπνού και στο μέλλον και άλλη πρωτοβουλία που βρίσκεται στα σκαριά τοποθετεί τον γιο Σαδίκ στην κορυφή της επιχειρηματικής δραστηριότητας με ότι αυτό συνεπάγεται αφού από το χρήμα δημιουργούνται και πολιτικές καταστάσεις.

    Η ύποπτη πολιτική των διοικήσεων των συνεταιριστικών οργανώσεων άφησαν τη Θράκη στα επιχειρηματικά σχέδια των ξένων επενδυτών

Είναι σίγουρο ότι το χρήμα δεν έχει σύνορα και στη σημερινή εποχή είναι αυτό που δημιουργεί πολιτικές  εκρήξεις ενώ κανένας δεν μπορεί να κατηγορήσει οποιονδήποτε επενδύτη για τα σχέδια του. Όμως εδώ οι διάφοροι ανησυχούντες θα πρέπει να βάλουν τη γλώσσα στο μυαλό πριν εκστομίζουν πατριωτικές κορώνες. Το ελληνικό Κράτος που επί τόσα χρόνια έδινε  αφειδώς τεράστια κεφάλαια και θαλασσοδάνεια για την βιομηχανική ανασυγκρότηση της περιοχής πως αντιμετώπισε τα τελευταία 15 χρόνια την  αποβιομηχάνιση της Ροδόπης και πως επέτρεψε να καταρρεύσουν οι συνεταιριστικές επιχειρήσεις της Θράκης;

Οι ΕΑΣ – ΣΕΒΑΘ – ΣΕΠΕΚ – ΣΕΚΕ – ΣΕΚΑΠ που επί χρόνια  επιχορηγήθηκαν με εκατομμύρια ευρώ για την αγροτική ανάπτυξη και τη στήριξη του αγροτικού εισοδήματος μείωσαν την δραστηριότητα τους εξαιτίας της  λαμογιστικής τακτικής των διοικούντων και της  ανεπάρκειας του Κράτους που δεν μπόρεσε ή δεν ήθελε να πάρει αυστηρά μέτρα για την πάταξη του φαινομένου, διαλύθηκαν λόγω έλλειψης ελέγχου και στρατηγικής, τα μηχανήματα κάποιων πουλήθηκαν έναντι πινακίου φακής ενώ οι δραστηριότητες κάποιων πουλήθηκαν σε επενδυτές με σκοπό την συνέχιση των εργασιών μέσω επενδύσεων (ΣΕΚΑΠ).

Κυκλοφορεί από στόμα σε στόμα η πιθανότητα να υπάρχει και μυστική συμφωνία συνεταιριστικών παραγόντων με ξένους και Έλληνες επενδυτές και εμπόρους ώστε η διάθεση των προϊόντων να γίνεται με  κάποιο τρόπο ώστε η διαφορά της τιμής εσωτερικού – εξωτερικού να αφήνει και ένα μικρό κέρδος για κατάθεση σε τραπεζικό λογαριασμό του εξωτερικού.

Σχετικά με την αγοραπωλησία της ΣΕΚΑΠ σύντομα φάνηκε ότι οι επενδύσεις δεν ήρθαν, το εργοστάσιο μπήκε στην αδράνεια, τα μηχανήματα της συνεταιριστικής εταιρείας μεταφέρθηκαν στη γειτονική Βουλγαρία για δημιουργία εργοστασίου καπνού ενώ παράλληλα και η ΣΕΚΕ αγόρασε οικόπεδο 50 στρεμμάτων για ανέγερση αποθηκών καπνού χωρίς να καταλαβαίνει ο κάθε αγρότης με ποια σκοπιμότητα μια συνεταιριστική επιχείρηση μετέφερε τις δραστηριότητες της στη γειτονική Βουλγαρία.

Ποια λοιπόν θα είναι η τύχη των καπνοπαραγωγών όταν η ελληνική Πολιτεία αδιαφορεί για τη ζωή  χιλιάδων ανθρώπων του κλάδου; Ποιος θα μπορεί στο μέλλον να σχολιάζει αρνητικά την ίδρυση εργοστασίου  επεξεργασίας καπνού στη ΒΙΠΕΚΟ από τον νέο συνεργάτη των καπνοπαραγωγών Λεβέντ Σαδίκ και ποιος μπορεί να αναφέρεται σε εθνικούς κινδύνους

(Φωνή της Ροδόπης)