Η Riona Kelly και ο σύζυγός της, Richard, ήταν παντρεμένοι για 14 χρόνια, απέκτησαν τέσσερα παιδιά και ζούσαν στο Halifax του West Yorkshire.

Όμως η Riona είχε ένα εγκεφαλικό επεισόδιο. Πέντε μέρες αργότερα, ο Richard την άφησε.

Η Riona λέει ότι ο σύζυγός της έφυγε ενώ εκείνη βρισκόταν στο κρεβάτι του νοσοκομείου, παράλυτη από τη μέση κάτω. Οι γιατροί τους προειδοποίησαν ότι δεν θα μπορούσε να περπατήσει ξανά.

“Μετά το εγκεφαλικό επεισόδιο έπρεπε να αντιμετωπίσω όχι μόνο την παράλυση, αλλά και με την απώλεια του επί 14 χρόνια συντρόφου μου,” είπε η Riona. “Έμεινα μόνη.”

Αλλά τώρα, δύο χρόνια μετά την κακοτυχία της, όχι μόνο μπορεί περπατήσει – μπορεί ακόμα να να χοροπηδήσει.

Αρχικά, οι γιατροί της είπαν ότι θα χρειάζονταν από έξι μήνες μέχρι ένα χρόνο για να ανακάμψει. Ένιωσε σαν να είχε παραιτηθεί.

“Ήξερα όμως ότι έπρεπε να είμαι δυνατή για τα παιδιά μου,” δήλωσε η Riona.

Οι γιατροί της είπαν ότι θα χρειάζονταν έξι εβδομάδες πριν κάνει από τα πρώτα της βήματα, αλλά οι έξι εβδομάδες πέρασαν και ακόμα δεν μπορούσε να περπατήσει.

“Αυτό ήταν το σημείο που οι γιατροί μου είπαν ότι δεν θα περπατήσω ξανά,” είπε η Riona.

Η Riona είχε εμπλακεί σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα 18 μήνες πριν από το εγκεφαλικό επεισόδιο και οι γιατροί σκέφτηκαν πως ίσως σ’ αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το σώμα της δεν ανταποκρίνεται.

“Την πρώτη φορά που κάθισα σε ένα αναπηρικό καροτσάκι, σκέφτηκα ότι όλοι με κοίταζαν. Την μισούσα και μισούσα τον εαυτό μου,” είπε η Riona. Ο πόνος ήταν τόσο μεγάλος που δεν ήθελε να ζήσει. “Αλλά οι άλλοι ασθενείς στον θάλαμο ήταν καταπληκτικοί, με στήριξαν τόσο πολύ και με ενθάρρυναν να σηκώνομαι από το κρεβάτι κάθε μέρα.”

Περνούσε αρκετές ώρες την ημέρα σε φυσιοθεραπείες και δύο εβδομάδες αφού οι γιατροί της είπαν ότι δεν θα περπατούσε ξανά, εκείνη έκανε τα πρώτα της βήματα.

“Ένιωθα υπέροχα,” είπε. “Έσερνα το σώμα μου και δεν ένιωθα καθόλου τα πόδια μου αλλά δεν μου ένοιαζε. Περπατούσα και αυτό είχε σημασία.”

Πέρασε τους επόμενους τέσσερις μήνες στο νοσοκομείο μέχρι ν’ ανακτήσει πλήρως τη δύναμή της, και μετά απ’ αυτό το διάστημα ήταν σε θέση να πάει στο σπίτι της.

“Χρειαζόμουν 25 λεπτά για να κάνω 16 βήματα και άλλα τόσα για να γυρίσω πίσω ξανά, αλλά ήμουν αποφασισμένη να το κάνω για τα παιδιά μου,” είπε.

“Μου πήρε πολύ χρόνο να πιστέψω στον εαυτό μου,” γράφει η Riona στα social media. “Πολλά δάκρυα και πολλές αποτυχίες.”

Υπήρχαν μέρες όπου ένιωθε απελπισμένη. Έκανε πολλές φυσικοθεραπείες και είχε τα παιδιά της στο πλευρό της, αλλά υπήρχαν και στιγμές που αγωνιζόταν τόσο με τον ψυχικό όσο και με τον σωματικό πόνο.

“Ήμουν απελπισμένη,” είπε. Τότε φώναξε, “θέλω απλά να χοροπηδήσω!”

Τότε, ένιωσε το Θεό να της απαντάει, “Τότε σήκω και πήδα!” Έτσι, πήρε την ώθηση που χρειαζόταν-και το έκανε θαυματουργικά.

Καθ’ όλη αυτή τη δοκιμασία, υπήρξαν άνθρωποι που δέθηκαν με τη Riona και αυτό βοήθησε επίσης στο θαύμα να συμβεί.

Στις αρχές του περασμένου χρόνου άρχισε να δουλεύει με τον προσωπικό της προπονητή Keith Mason. Μετά τα μαθήματά τους κράτησαν επαφή και η σχέση τους άνθιζε όλο και περισσότερο.

“Και μια μέρα, ο Keith με ρώτησε αν ήθελα να πάμε για καφέ. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ένας πανέμορφος παίκτης του ράγκμπι ήθελε να συναντήσει μια ανάπηρη γυναίκα σαν κι εμένα,” είπε. “Ο Keith λέει ότι τον εμπνέω, με ενθαρρύνει κάθε μέρα και καταλαβαίνει τον πόνο μου.”

Ο Keith και η Riona είναι μαζί εδώ και ένα χρόνο. Με την υποστήριξή του, η Riona ολοκλήρωσε δύο μαραθώνιους με το αναπηρικό της καροτσάκι!

“Είναι αναγκαίο να έχεις δίπλα σου έναν άνθρωπο να σε στηρίζει. Μαζί αντιμετωπίζουμε όλα τα εμπόδια. Είναι ο καλύτερός μου φίλος, ο σύντροφός μου, ο βράχος μου, η δύναμή μου, το στήριγμά μου, η ευτυχία μου, ο κόσμος μου,” έγραψε η Riona.

Τώρα η Riona χρειάζεται το αναπηρικό της καροτσάκι μόνο για τις μεγάλες αποστάσεις. Πηγαίνει τακτικά στο γυμναστήριο, και με τη στήριξη που λαμβάνει από τους ειδικούς και τους δικούς της ανθρώπους, γίνεται όλο και πιο δυνατή. Επίσης, τελευταία ασχολείται με το μόντελινγκ και πρόσφατα εμφανίστηκε σε μία τηλεοπτική διαφήμιση.

“Βρήκα το χαμένο εαυτό μου, το κομμάτι του παζλ που φτιάχνει τέλεια την εικόνα μου. Η ζωή είναι αυτό που αποφασίζεις να κάνεις και με ποιον αποφασίζεις να το κάνεις,” έγραψε

“Μετά από το εγκεφαλικό σκέφτηκα ότι η ζωή μου τελείωσε, αλλά τελικά, μόλις ξεκίνησε και μου άνοιξε πολλές υπέροχες πόρτες.”

diaforetiko.gr