Η Έλενα Ράπτη Βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης σε άρθρο της στogreekschannel.comμε τίτλο: «Το #metooσε όλες τις γλώσσες του κόσμου»ανέφερε μεταξύ άλλων:«Το #metoo δε θα αλλάξει από μόνο του τον κόσμο. Εμείς θα τον αλλάξουμε. Οι γυναίκες που πρέπει να ενημερωθούμε και να αντισταθούμε στη σεξουαλική βία. Οι άνδρες που θα σταθούν αλληλέγγυοι σε αυτό το κίνημα που είναι και δικό τους. Η παιδεία που θα πλάσει καλύτερους ανθρώπους. Ο πολιτισμός και η τέχνη που δε θα προωθεί αμφίσημα πρότυπα και μηνύματα. Η εταιρική ευθύνη και ευαισθησία. Η συμβολή του καθενός από εμάς που πρέπει να στηρίξει και να διαδώσει αυτό το κίνημα.».

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο:

Τις τελευταίες εβδομάδες, με σημείο εκκίνησης την καταγγελία της Σοφίας Μπεκατώρου, η δημοσιότητα κατακλύζεται από καταγγελίες γυναικών και ανδρών που έχουν πέσει θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης και βίας κυρίως στους χώρους της άθλησης και του πολιτισμού. Είδωλα του θεάτρου, προπονητές και παράγοντες του αθλητισμού, όλοι υπεράνω υποψίας, βαρύνονται με ακατονόμαστες κακοποιητικές συμπεριφορές απέναντι σε νεαρούς καλλιτέχνες και αθλητές που αναζητούσαν απλά μια πορεία στον χώρο που ονειρεύτηκαν. Δυστυχώς, δεν υπολόγισαν πως ο δρόμος αυτός περνούσε μέσα από τις απαιτήσεις κάποιου ισχυρού που είχε τα δικά του αρρωστημένα σχέδια, τα οποία συντηρούσε η σιωπή των θυμάτων. Όταν λοιπόν άρχισαν οι καταγγελίες, πλέον ραγίζει ο καθρέπτης της δήθεν όμορφης κοινωνίας. Και ραγίζει μαζί με τις καρδιές των θυμάτων αλλά και όλων μας που ακούμε έκπληκτοι την περιγραφή του εφιάλτη από δεκάδες γυναίκες και άνδρες που αποφάσισαν να μιλήσουν.

Το κίνημα #MeToo είναι το σύνθημα και η εικόνα μιας θλιβερής πραγματικότητας. Σύμφωνα με στοιχεία του ΠΟΥ, περίπου το 1/3 των γυναικών όλου του κόσμου έχει δεχθεί κάποιας μορφής σεξουαλική βία. Στην Αμερική πάνω από τις μισές γυναίκες καταγγέλλουν ανάρμοστη σεξουαλική συμπεριφορά από άνδρες, η οποία σε ποσοστό 95% μένει ατιμώρητη. Από το 2006 το #MeToo ακούγεται όλο και συχνότερα. Και ο αριθμός των γυναικών που το φωνάζουν συνεχώς μεγαλώνει. Κάθε μέρα γυναίκες και άνδρες καταγγέλλουν τη δική τους ιστορία. Αθλητές, ηθοποιοί, δημοσιογράφοι, φοιτητές, εργαζόμενοι. Αλλού η κοινωνία ξέρει τι συμβαίνει και αλλού υποψιάζεται. Αλλά και στις δύο περιπτώσεις σιωπά. Το ίδιο συμβαίνει και με τα θύματα. Ο φόβος, η ενοχή, η απειλή από το ισχυρό μέρος, ο κοινωνικός στιγματισμός, η παραίτηση, η έλλειψη αυτοεκτίμησης. Μια κοινωνία που ίσως να μην είναι έτοιμη να ακούσει και να δράσει. Θύματα που θάβουν βαθιά στην ψυχή τους το μυστικό αυτής της εμπειρίας και το αφήνουν να διαβρώσει ολόκληρη τη ζωή τους.

Δεν θα ήταν υπερβολή να πει κάποιος πως το φαινόμενο της σεξουαλικής βίας είναι «πανδημικό». Το #MeToo υπάρχει σε όλες τις γλώσσες, γιατί το φωνάζουν γυναίκες όλου του κόσμου. Είναι πλέον ένα παγκόσμιο κίνημα που ίσως έχει την ορμή να αντιστρέψει τα δεδομένα. Έχει βοηθήσει τα θύματα να βρουν τη δύναμη να αποενοχοποιηθούν, να μιλήσουν, να σπάσουν στη σιωπή. Είναι το πρώτο και το μεγαλύτερο βήμα για να σπάσει το απόστημα της σεξουαλική βίας. Για να δει η κοινωνία καθαρά τα πρόσωπα όσων κακοποιούν, βιάζουν, παρενοχλούν και καταστρέφουν ανθρώπους. Για να μιλήσουν και άλλες και άλλοι, πιο πολλοί, παντού και να νιώσουν πως μπορούν να αλλάξουν κάτι για να μη βρεθούν άλλοι στη θέση τους. Το #MeToo είναι η φωνή που έλειπε από μια κοινωνία που δεν μπορούσε να μιλήσει. Είναι φάρος για χιλιάδες γυναίκες και τίτλοι τέλους για χιλιάδες επίδοξους θύτες. Και την ίδια στιγμή, είναι οδηγός για οργανισμούς, εταιρείες, θεσμούς να επιβάλλουν αυστηρά πρότυπα και κανόνες αξιοπρέπειας και σεβασμού αλλά και για τους νομοθέτες, τις εθνικές κυβερνήσεις και τα υπερεθνικά όργανα να ψηφίσουν και να εφαρμόσουν αυστηρούς νόμους για τα εγκλήματα της σεξουαλικής βίας.

Το #MeToo δεν θα αλλάξει από μόνο του τον κόσμο. Εμείς θα τον αλλάξουμε. Οι γυναίκες που πρέπει να ενημερωθούμε και να αντισταθούμε στη σεξουαλική βία. Οι άνδρες που θα σταθούν αλληλέγγυοι σε αυτό το κίνημα που είναι και δικό τους. Η παιδεία που θα πλάσει καλύτερους ανθρώπους. Ο πολιτισμός και η τέχνη που δεν θα προωθεί αμφίσημα πρότυπα και μηνύματα. Η εταιρική ευθύνη και ευαισθησία. Η συμβολή του καθενός από εμάς που πρέπει να στηρίξει και να διαδώσει αυτό το κίνημα. Αλλά και η ίδια η κοινωνία που πρέπει να μάθει να ακούει καλά αυτούς που φωνάζουν #MeToo. Γιατί, όταν σπάει η σιωπή, πρέπει όλοι να βρισκόμαστε δίπλα στα θύματα. Και ίσως έτσι να μη χρειαστεί να το φωνάξουμε εμείς ή τα παιδιά μας.