Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Άραγε γνωρίζουμε την ιστορία μας; Τιμούμε τους Έλληνες Ήρωες; Τους γνωρίζουμε; Τους διδασκόμαστε;

Αυτές τις ημέρες του Ιανουαρίου που οι ψυχές των Ηρώων στα Ίμια μας δείχνουν τον δρόμο του καθήκοντος , η Κομοτηνή “ακούγεται” ξανά λόγω του κλίματος έντασης που καλλιεργεί η τουρκική προπαγάνδα για τα γεγονότα του 1988 και του 1990.

Από την εξισορρόπηση στην ενδοπολεμική αποτροπή του τουρκικού κινδύνου

Κι ενώ διατυπώνονται χωρίς ν’αντικρούονται οι κατηγορίες σε βάρος του Ελληνισμού για το αμφιλεγόμενο τροχαίο δυστύχημα στο οποίο έχασε την ζωή του ο Αχμέτ Σαδήκ το 1995, αποσιωπάται η εν ψυχρώ δολοφονία του Άγγελου Σολακίδη αλλά και δεν έχει μέχρι σήμερα αναδειχθεί μία άλλη υπόθεση, αυτή του Έλληνα Ήρωα Ελευθερίου Χανδρινού, για τον οποίον η Κομοτηνή ήταν η μοιραία πόλη!

Ο εκ Κερκύρας καταγόμενος Ελευθέριος Χανδρινός γεννήθηκε στην Κομοτηνή, στις 18 Σεπτεμβρίου 1937. Πατέρας του ήταν ο Υποστράτηγος Κωνσταντίνος Χανδρινός. Στις 29/09/1954 κατετάγη στην Σχολή Ναυτικών Δοκίμων (Σ.Ν.Δ.) από την οποία απεφοίτησε στις 29/06/1958 με τον βαθμό του Μάχιμου Σημαιοφόρου.

Ο Ελευθέριος Χανδρινός ως κυβερνήτης του αρματαγωγού ΛΕΣΒΟΣ,όπως αναφέρει κι ο ίδιος σε σχετική αναφορά του στο ΓΕΝ υπήρξε ο μόνος Έλληνας Αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού του οποίου συμμετείχε ενεργά στις Επιχειρήσεις της 20ης Ιουλίου 1974 και δια των ορθών ενεργειών, κάτω από λίαν δυσμενείς συνθήκες, κατόρθωσε να ενισχύσει, δια του στρατιωτικού προσωπικού της ΕΛ.ΔΥ.Κ., την άμυνα της Κύπρου και επί πλέον να γίνει αίτιος της απομείωσης του Τουρκικού Στόλου δια της απώλειας του Αντιτορπιλικού KOCATEPE και των σοβαρών ζημιών των δύο άλλων Αντιτορπιλικών. Ο πλωτάρχης τότε Χανδρινός, λαμβάνοντας την πρωτοβουλία, μεταξύ των άλλων, πλήττει επί δίωρο με 900 περίπου βλήματα των πυροβόλων bofors του πλοίου την οχυρή τοποθεσία Μούτταλος, το κάστρο της πόλης της Πάφου. Μέχρι παραδόσεως του τοπικού θύλακα Τουρκοκυπρίων.

Όσον αφορά των ήρωα πλωτάρχη Ελ. Χανδρινό, το κατόρθωμα του δεν αναγνωρίστηκε επισήμως, διότι η Ελλάδα, μέχρι πολύ πρόσφατα, αρνούνταν να παραδεχτεί πως το 1974 πολέμησε με την Τουρκία.

Η Πατρίδα τον τίμησε 41 χρόνια μετά επί υπουργίας ΥΕΘΑ Πάνου Καμμένου. Την απονομή της Διαμνημονεύσεως του «Αστέρος Αξίας και Τιμής» («Σταυρός Αξίας και Τιμής Α’ Τάξεως») στον αποβιώσαντα στις 27 Ιουλίου 1994, Αντιναύαρχο ε.α. Ελευθέριο Χανδρινό ΠΝ, αποφάσισε το Συμβούλιο Αρχηγών Γενικών Επιτελείων (ΣΑΓΕ)μετά από σχετική θετική εισήγηση του οικείου Κλάδου, του ΓΕΝ την 1η Αυγούστου 2014, μετά από 40 χρόνια

Ενδιαμέσως, η Πατρίδα 3 φορές τον αποστράτευσε τον Έλληνα Ήρωα Ελευθέριο Χανδρινό. Τοποθετημένος Ναυτικός Ακόλουθος στην Άγκυρα από το 1984, σε τροχαίο ατύχημα στην Κομοτηνή καθ’ οδόν για Άγκυρα τον Μάιο του 1986 μένει ουσιαστικά παράλυτος. Με τεράστιο αγώνα δικό του και της οικογένειάς του καταφέρνει να ξανασταθεί όπως μπορούσε στα πόδια του. Τον Μάρτιο του 1987 αποστρατεύεται με τον βαθμό του Υποναυάρχου για δεύτερη φορά Με απόφασή του το 1992 το ΣΤΕ δικαιώνει την δικαστική του διαμάχη με το ΓΕΝ. Το Συμβούλιο Αρχηγών των Γενικών Επιτελείων (Σ.Α.Γ.Ε.), και σε εφαρμογή της απόφασης του ΣΤΕ, τον προάγει εις τον βαθμό του Αντιναυάρχου και ταυτόχρονα τον αποστρατεύει για τρίτη φορά στις 26/03/1992 με τον βαθμό του Αντιναυάρχου. Απεβίωσε στις 27 Ιουλίου 1994.

Την ιστορία του Έλληνα Ήρωα μπορεί ο ενδιαφέρομενος να την μελετήσει με κάθε λεπτομέρεια στην ιστοσελίδα

ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΧΑΝΔΡΙΝΟΣ, Ένας Ήρωας που η Ελλάδα δεν τίμησε ΠΟΤΕ 

https://amaliagavriil.wixsite.com/el-handrinos

Κομοτηνή, η Μοιραία Πόλη

Η Κομοτηνή, η πόλη στην οποία γεννήθηκε, στις 18 Σεπτεμβρίου 1937, έμελλε να ήταν και μοιραία για τον Έλληνα Αξιωματικό. Στις 17 Μαΐου 1986 στις 13:45΄ μμ, στο 14ο χλμ. Της Εθνικής οδού Κομοτηνής – Αλεξανδρούπολης, το αυτοκίνητο που οδηγούσε ανατράπηκε και έπεσε σε ένα χωράφι, χωρίς λόγο, χωρίς σύγκρουση. Πίσω του ερχόταν ένα γερανοφόρο όχημα αλλά όπως σύμφωνα με τα όσα έγιναν γνωστά στους οικείους του από  το Αστυνομικό Τμήμα Κομοτηνής, το μόνο που είδε ο οδηγός του είναι ότι έπεσε στο χωράφι χωρίς κανείς να γνωρίζει τί έγινε στο μεσοδιάστημα.Ο δρόμος δεν είχε λάδια, δεν είχε βρέξει, ήταν ευθύς και δεν υπάρχουν αναφορές ότι συγκρούστηκε με άλλο αυτοκίνητο. Επίσης, δεν είναι γνωστό ο τρόπος μεταφοράς του στο Νοσοκομείο της Κομοτηνής και παρ’ όλο ότι ο γιατρός δεν ήξερε τι να κάνει, τον κράτησε μέχρι τις 17:00΄ και έτσι χάθηκε πολύτιμος χρόνος. Το τί ακριβώς συνέβη, ίσως να το γνωρίζουν οι ελληνικές μυστικές υπηρεσίες , ίσως και όχι.

Αντί Επιλόγου:

Οι Ήρωες δεν χρειάζονται ανδριάντες, προτομές και μνημόσυνα! Απαιτείται όμως Σεβασμός και διαρκής υπόμνηση της δράσης τους επειδή επέλεξαν να πολεμήσουν για το κλέος που κερδίζει ένας ήρωας σ’ αυτή τη δοκιμασία του πολέμου ενώ θα μπορούσαν να έχουν μια άνετη ζωή. Και να θυμόμαστε ότι οι Ήρωές, πραγματοποιούν την υπέρβαση του εαυτού τους μέσα από την εκπαίδευση, την συμπόνια, την ενσυναίσθηση, την οργανωτικότητα, την ικανότητα δικτύωσης, την έμπνευση και την έμπρακτη επίγνωση της θυσίας.

Οι Πρέσβεις να μην ξεχνούν τους Ήρωες!