Γράφει ο Γιώργος Πεταλωτής

Η ιστορία γράφεται με ρήξεις και ανατροπές. Παντός είδους. Ο πολιτικός βίος της Ελλάδας από τον  Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά,  το αποδεικνύει. Ειδικότερα ο προοδευτικός χώρος το έχει και στο DNA του. Εξάλλου αυτή είναι και η βασική μας διαφορά με τη συντήρηση. Στασιμότητα, επιφύλαξη και αδράνεια με πρόσχημα την ασφάλεια των δεδομένων ή προχώρημα, ανοιχτότητα, αλληλεγγύη, αντίδραση στο άδικο και τις ανισότητες, ξεβόλεμα ακόμη και με ρίσκο.

Από το 1974  ακόμη, η ιστορία άρχισε να εξελίσσεται με τον ίδιο τρόπο. Όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου  άλλαζε το χάρτη της πολιτικής εισάγοντας «καινά δαιμόνια» στην αρχή και  φέρνοντας με το ΠΑΣΟΚ το 1981 τις πιο παραγωγικές, αλλά περιθωριοποιημένες μέχρι τότε δυνάμεις,  στην ενεργή επιφάνεια. Χρόνια μετά, η κατάσταση ίδια. Στην πιο κρίσιμη για τη χώρα περίοδο, ένα βήμα πριν την χρεοκοπία, η Δεξιά που την επιτάχυνε ιλιγγιωδώς  όχι απλώς δεν ανέλαβε  τις ευθύνες στήριξης της χώρας αλλά σε συνεργασία με την αριστερή συντήρηση άφηναν την Κυβέρνηση Παπανδρέου να μάχεται διεθνώς για την μη κατάρρευση, λοιδορώντας μας και οργανώνοντας τις εστίες της «αγανάκτησης».

Το στοιχείο του απροσδόκητου και της ανατροπής και πάλι είναι η απάντηση,  ακόμη και σε όσους μέχρι σήμερα, καλοπροαίρετα ή υποβολιμαία, συστήνουν εκ του ασφαλούς ότι έπρεπε να μην πάρει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μόνη της το πολιτικό βάρος, έτσι όμως θα πτωχεύαμε.

Σήμερα, μετά από χρόνια πολιτικής ερήμωσης, λοιδορίας, αρνητικών στερεότυπων, εσωτερικών έριδων, η Δημοκρατική Παράταξη ξαναέχει μιά ευκαιρία. Η υποψηφιότητα του Γιώργου Παπανδρέου, ανάμεσα σε έξι πολύ σοβαρές, της δίνει μέσα και πάλι από το στοιχείο της Ανατροπής, την ευκαιρία της αναγέννησής της, της ισχυροποίησης, της αναγωγής της σε μεγάλη  και πάλι δύναμη για τον τόπο μας.

Δεν πρόκειται για μια εμμονική συνέχεια του υποψηφίου αλλά του ρόλου που αρμόζει στην Παράταξή μας, αλλά επιμονή στις  ιδέες του Σοσιαλισμού, της Σοσιαλδημοκρατίας, της Προόδου, της κοινωνικής ελευθερίας, της μεταρρυθμιστικής υπέρβασης, της Δικαιοσύνης. Σήμερα, όποιος αντιλαμβάνεται την πρόκληση της εποχής και την ανανέωση της Παράταξής μας, έρχεται αντιμέτωπος με μιά σειρά από δυσεπίλυτα προβλήματα που απαιτούν κινηματική δύναμη, επικαιροποίηση των μεγάλων μεταρρυθμίσεων που έκανε το ΠΑΣΟΚ  συνολικά και η Κυβέρνηση Παπανδρέου.

Δεν πρόκειται για μια εμμονική συνέχεια του υποψηφίου αλλά του ρόλου που αρμόζει στην Παράταξή μας, αλλά επιμονή στις  ιδέες του Σοσιαλισμού, της Σοσιαλδημοκρατίας, της Προόδου, της κοινωνικής ελευθερίας, της μεταρρυθμιστικής υπέρβασης, της Δικαιοσύνης. Σήμερα, όποιος αντιλαμβάνεται την πρόκληση της εποχής και την ανανέωση της Παράταξής μας, έρχεται αντιμέτωπος με μιά σειρά από δυσεπίλυτα προβλήματα που απαιτούν κινηματική δύναμη, επικαιροποίηση των μεγάλων μεταρρυθμίσεων που έκανε το ΠΑΣΟΚ  συνολικά και η Κυβέρνηση Παπανδρέου

Δεν κάνουμε ιστορική αναδρομή με όλα αυτά, απλώς ορίζουμε το μέλλον που χρειάζεται την ώθηση και εγγυάται ο Γιώργος Παπανδρέου και πάλι,  με την καινοτομία που φέρνει ως νέο πλαίσιο σε όλους τους τομείς.

Στη γεωπολιτική δύσκολη πραγματικότητα για τη χώρα μας,

• στις προτάσεις για μια Νέα Παιδεία εξωστρεφή και «έξυπνη»,

• σε ένα Νέο ΕΣΥ που θα χρειαστεί να φτιαχτεί από την αρχή με τρόπους δίκαιους για όλους και οικονομικούς.
• Που προτείνει τρόπους κατάλυσης της αποανάπτυξης που βιώνουμε όχι με τεχνητά νούμερα, αλλά με μιά βιώσιμη και οικολογική ανάπτυξη, με θεμέλιο την πολιτική οικολογία, την ποιότητα της παραγωγής και της ζωής μας.

• Την διαγενεακή αλληλεγγύη, με το Ταμείο της Νέας Γενιάς που θα αναλάβει πλέον τη μεταβίβαση πολιτισμικών και φυσικών πόρων σε νέες δυνάμεις διαχείρισης και αξιοποίησής τους, ανθρώπινες και δίκαια κατανεμημένες.

Αυτό είναι το νέο και η ανατροπή που χρειάζεται η χώρα και η κοινωνία μας. Σε δυό μέρες εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες θα ανατρέψουν τη στασιμότητα και τη συντήρηση. Το χρειάζεται η χώρα.

Μήπως ο Γ.Α. Παπανδρέου μας εισάγει στην μετα-Covid τάξη πραγμάτων;