Η κυβέρνηση συνεχίζει απτόητη να προβάλλει το “success” story σε κάθε τομέα της οικονομικής και πολιτικής ζωης με προμετωπίδα το πρωτογενές πλεόνασμα και την επικείμενη έξοδο στις αγορές.

Ωστόσο όπου και να γυρίσει κανείς το κεφάλι του επικρατεί συνθήκη κοινωνικής καταστροφής και μάλλον αισθάνεται ότι υπάρχουν δυο παράλληλες πραγματικότητες.

 Εμεις ως ειδικευόμενοι στο Γ.Ν.Κομοτηνης εχουμε να πουμε τα εξής:

• Για να παρουσιασει η κυβέρνηση το πρωτογενές πλεονασμα, δε συνυπολιγίζει τις οφειλές του προς το Δημόσιο, δηλαδή τα Νοσοκομεία, τους Ασφαλιστικούς φορείς και τους εργαζόμενους. Είμαστε απληρωτοι για τις εφημερίες 3 μηνών και βάσει συνομιλιών με τον κο Γεωργιάδη μπορεί και να μην πληρωθούμε για αυτές, επειδή λεφτα δεν υπάρχουν.
• Στην ιδια λογική μείωσης των δαπανών για την Υγεία, έχουμε υποχρεωθεί να εφημερεύουμε ως τομέας χειρουργικών κλινικών (με απλά λογια ο γυναικολός αξιολογεί τη ρινορραγία, ο ορθοπεδικός τη λοίμωξη του ουροποιητικού, ωτορινολαρυγγολόγος τη σκωληκοειδιτιδα και ο χειρουργός το κάταγμα στο χέρι) απουσία ειδικών ιατρών οι οποίοι υποχρεώνονται να εφημερεύουν από το σπίτι (επειδή αυτές οι εφημερίες είναι πιο φθηνές). Αν ερθει κάποιος το απόγευμα στο Νοσοκομείο δεν υπάρχει ειδικός ιατρός. Πόσο μεγαλη επιτυχία είναι αυτό? Ειναι πολύ επικίνδυνο για το λαό και βαθιά αντιεπιστημονικό για την εκπαιδευση των ιατρών.
• Με το παγωμα των προσλήψεων στο Δημόσιο από το 2012 και λόγω των πολλων συνταξιοδοτήσεων στο ΕΣΥ τα τελευταια χρονια το προσωπικό (ιατρικό, νοσηλευτικό, παραϊατρικό) του Νοσοκομείου μας έχει μειωθεί σε βαθμό που καθιστα αδύνατη την ομαλή λειτουργία του. Ως ειδικευόμενοι καλούμαστε πολλές φορές απογευματα και βράδια από το σπίτι, ενώ δεν εφημερεύουμε, για επείγουσες διακομιδές και επείγοντα χειρουργεία, για τα οποία ποτέ δεν πληρωνόμαστε. Και ερχόμαστε για τους ασθενείς, αλλά για πόσο ένα σύστημα υγείας θα στηρίζεται στην αυτοθυσία των εργαζομένων?
• Να σημειωθεί ότι ο ελληνικός λαός έχει πληρωσει μέσω φόρων την εκπαίδευση μας ως ιατροί στα ελληνικά Πανεπιστήμια και την ίδια στιγμή υπάρχει εκροή τεράστιου δυναμικού στο εξωτερικού, ενώ για όσους επιμένουν να μένουν εδώ η εκπαίδευση είναι μια λέξη και πρακτική που έχει ξεχαστεί –  είμαστε τα παιδιά για όλες τις δουλειές τώρα, αλλά αύριο θα είμαστε εμείς οι ειδικοί ιατροί που θα δίνουμε συμβουλές στους ασθενείς και αν τα πράγματα συνεχίσουν έτσι μάλλον δε θα είναι και οι καλύτερες.
• Με το κλείσιμο του ΕΟΠΥΥ η προσέλευση ασθενών στο Νοσοκομείο έχει αυξηθεί δραματικά, ρίχνοντας την ποιότητα της παρεχόμενης περιθαλψης ακόμα περισσότερο. Σίγουρα ο 30ος ασθενής που εξετάζουμε δε θα ένιωθε τόση ασφάλεια αν ήξερε την ψυχολογική και σωματική κούραση του ιατρού που τον εξετάζει.
• Μέσα σε όλα αυτά έχουμε και την περιστολή των ρεπό μας κατόπιν των εφημερειών. Κάποιοι θεωρούν ότι μπορούμε να δουλέψουμε και άλλο μετά από 24ωρές εφημερίας και αρνούνται να μας χορηγήσουν τις νόμιμες άδειες ανάπαυσης (ρεπο) με την απειλή ότι θα μας εκπαιδεύουν ακόμα λιγότερα!

Το πραγματικό τοπίο για τους εργαζόμενους και τον λαό είναι εκ διαμέτρου αντίθετο με την επιτυχία των αριθμών της κυβέρνησης. Η υγεία διαλύεται απλά για να βγαίνουν τα νούμερα και όπως ευστόχως ειπώθηκε “θα ζήσουν όσοι έχουν γερή κράση”, ενώ οι εργαζόμενοι βάζουν πλάτες με αυτοθυσία για την εξυπηρέτηση των αναγκών του λαού για υγεία. Ωστόσο δε βάζουμε πλάτες για το success story και το πρωτογενές πλεόνασμα. Είναι υποχρέωση μας και ανάγκη να διεκδικήσουμε λεφτά, προσωπικό, εκπαίδευση και καλυτερες συνθηκες εργασίας για να κρατήσουμε πραγματικά ζωντανό το ΕΣΥ για το λαό και τον τόπο.