Πλαίσιο για τα δικαιώματα των ασθενών με ψωρίαση εξέδωσε ομάδα Ευρωπαίων επιστημόνων, αποσκοπώντας στην έγκαιρη πρόσβαση σε θεραπεία των 25 εκατ. πασχόντων από το δερματικό αυτοάνοσο νόσημα στη Γηραιά ήπειρο. Την ίδια ώρα, οι Έλληνες ασθενείς με ψωρίαση, εκτός από τις προκαταλήψεις και τον ρατσισμό που βιώνουν σε επαγγελματικό και κοινωνικό επίπεδο, αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες και στην απόκτηση των φαρμάκων τους.

Όπως μεταδίδει το Πρώτο Θέμα, η αύξηση της συμμετοχής τους ( από μηδενική σε 25%) στη φαρμακευτική δαπάνη, βάσει πρόσφατης απόφασης του υπουργείου Υγείας για τη συνταγογράφηση φαρμάκων για χρόνια νοσήματα, μεταφράζεται σε μηνιαίο κόστος 50 έως 150 ευρώ, ανάλογα με τη μορφή και τη βαρύτητα της ασθένειας. Η ψωρίαση είναι χρόνια φλεγμονώδης δερματοπάθεια. Οι κύριες βλάβες του δέρματος στην ψωρίαση είναι παχιές, κόκκινες πλάκες με χαλαρά προσκολλημένα λέπια στην επιφάνειά τους. Η συχνότερη μορφή είναι η κατά πλάκας ψωρίαση η οποία εντοπίζεται συνήθως στους αγκώνες, τα γόνατα, το τριχωτό της κεφαλής και το κατώτερο τμήμα της ράχης.

«Στην Ελλάδα υπάρχουν 250.000 ασθενείς με ψωρίαση. Η θεραπεία τους περιλαμβάνει σκευάσματα για τη νόσο αυτή καθεαυτή και ενυδατικά ή άλλα καλλυντικά προϊόντα για την ανακούφιση των συμπτωμάτων τους. Ωστόσο, πλέον οι ασθενείς καταβάλλουν το 25% της θεραπείας ενώ δεν αποζημιώνονται καθόλου για τα συνοδά καλλυντικά φάρμακα» ανέφερε ο κ. Δημήτρης Ρηγόπουλος, καθηγητής Δερματολογίας στο «Αττικόν» και πρόεδρος της Ελληνικής Δερματολογικής και Αφροδισιακής Εταιρίας, στη διάρκεια χθεσινής εκδήλωσης για την παρουσίαση της Λευκής Βίβλου για τους Ασθενείς με Ψωρίαση. Ο καθηγητής διευκρίνισε ωστόσο ότι η συμμετοχή στη φαρμακευτική δαπάνη παραμένει μηδενική για τους ασθενείς που πάσχουν από την πιο βαριά μορφή της νόσου και χρειάζεται να λαμβάνουν φάρμακα βιοτεχνολογίας (βιολογικοί παράγοντες).

Από την πλευρά του, ο κ. Κώστας Λούμος, πρόεδρος του Σωματείου Υποστήριξης Ασθενών με Ψωρίαση «ΚΑΛΥΨΩ», επισήμανε ότι «η ψωρίαση παρότι δεν είναι μεταδοτική προκαλεί τον αποκλεισμό των ασθενών από πολλές κοινωνικές δραστηριότητες, γεγονός που επηρεάζει αρνητικά την ψυχολογία τους και τελικά την ποιότητα ζωής τους». Εξέφρασε ωστόσο την ελπίδα ότι η Λευκή Βίβλος θα οδηγήσει σε βελτιώσεις της θεραπείας και της ζωής των ασθενών.