Την άποψη ότι όλοι βγήκαν κερδισμένοι από την κατάργηση της Ειδικής Παιδαγωγικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης με την παλιά μορφή της και την ίδρυση του νέο τομέα στο Παιδαγωγικό Τμήμα του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου, εξέφρασε μιλώντας στο XanthiPress.gr η πρώην Ειδική Γραμματέας Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας Θάλεια Δραγώνα, η οποία ήταν η κύρια υπεύθυνη αυτής της μετάβασης.

Όπως σημειώνει χαρακτηριστικά, φαινόταν πολύ δύσκολο αλλά τελικά αποδείχτηκε αρκετά εύκολο, ενώ εξηγώντας για ποιο λόγο όλες οι πλευρές βγήκαν κερδισμένες, πέρα από το γεγονός ότι η χώρα αναβάθμισε τις σπουδές των δασκάλων της μειονότητας, σε σχέση με τη μειονότητα αναφέρει ότι τώρα πια «Έχει μια 4ετή εκπαίδευση, όχι γκετοποιημένη και περιχαρακωμένη, υπάρχει δυνατότητα επιμόρφωσης και αναβάθμισης των Πτυχίων για τους παλαιούς αποφοίτους της ΕΠΑΘ αλλά και τη δυνατότητα διορισμού σε όλα τα σχολεία αλλά με αποκλειστικότητα στα μειονοτικά» ανέφερε και πρόσθεσε πως «Ήταν μια θετική εξέλιξη που έμοιαζε τοσο δύσκολη και τελικά ήταν τόσο εύκολη. Κοινός νους χρειάζεται τελικά»

Σε σχέση με το νέο τομέα που δημιουργήθηκε υπό τον Καθηγητή κύριο Τσιάκαλο ανέφερε ότι το ΑΠΘ και το Παιδαγωγικό Τμήμα έχουν αγκαλιάσει την προσπάθεια, καθώς ήθελαν το Τμήμα, εφόσον και η ΕΠΑΘ ανήκε στο Αριστοτέλειο. Υπάρχουν όμως προβλήματα που εντοπίζονται στις ανάγκες του τμήματος για προσλήψεις καλών καθηγητών την πρώτη χρονιά, οι οποίες έχουν «κολλήσει» λόγω των δημοσιονομικών προβλημάτων και του περιορισμού των προσλήψεων σε όλη τη χώρα.  

Συντηρητικές κατά βάθος οι κοινωνίες

Τέλος, σε σχέση με το λόγο που καθυστέρησε τόσο πολύ η πολυσυζητημένη αναβάθμιση της μειονοτικής εκπαίδευσης με πρώτο βήμα την αναβάθμιση της ΕΠΑΘ, η πρώην Βουλευτής ανέφερε ότι όλες οι κοινωνίες, κατά βάθος  είναι συντηρητικές . Κυρίως όμως «δεν ειχε χτιστεί σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ πλειονότητας και μειονότητας. Την τελευταία 20ετία έχουν γίνει βήματα, η καχυποψία φεύγει και η εμπιστοσύνη με πολύ κόπο χτίζεται μεταξύ ανθρώπων και θεσμών, δοκιμάζεται και γίνονται βήματα.» είπε και ανέφερε ως παράδειγμα της εμπιστοσύνης που χτίζεται με τη μειονότητα το Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων, όπου οι γονείς και τα παιδιά μετά από αρκετά χρόνια εφαρμογής νιώθουν άνετα να συμμετάσχουν σε αυτό και να κερδίζουν.