Σ. Θεοδωράκης: Καλησπέρα. Αν το Ποτάμι δεν το είχαμε ιδρύσει, θα το ιδρύαμε σήμερα. Δηλαδή μετά τα χθεσινά αποτελέσματα, μετά από αυτά που ακούσαμε από τους πολιτικούς αρχηγούς του παλιού συστήματος θα ιδρύαμε σήμερα το Ποτάμι. Γιατί έχω την αίσθηση ότι όσο πάει τα παλιά κόμματα αρχίζουν και μοιάζουν μεταξύ τους. Οι δικοί μας άνθρωποι, οι δικές μας επιλογές, οι δικές μας νίκες, το δικό μας συμφέρον – το δικό μας κομματικό συμφέρον. Για όλα αυτά δηλαδή που ξεκινήσαμε το Ποτάμι. Δεν έχω να σας πω τίποτε άλλο εισαγωγικό και είμαι εδώ για τις ερωτήσεις σας.

Λ. Παπαδάκη: Είμαι η υπεύθυνη του Γραφείου Τύπου του Ποταμιού. Θα προσπαθήσουμε να κάνουμε όσο το δυνατόν πιο εύκολη τη συνέντευξη αυτή. Έχω λίγο τρακ και χρειάζομαι τη βοήθειά σας. Έχουμε περίπου 45 λεπτά μπροστά μας και θα προσπαθήσουμε να δίνουμε ανά μέσο το λόγο σφαιρικά. Και θα προσπαθήσω κι ο Σταύρος να είναι σύντομος. Παρακαλώ να μου λέτε τ’ όνομά σας και το μέσο. Ευχαριστώ.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Για το μήνυμα των αυτοδιοικητικών εκλογών και το ειδικό τους βάρος ενόψει των εκλογών της Κυριακής, των ευρωεκλογών.

Σ. Θεοδωράκης: Εμείς πολύ πριν από τις Δημοτικές εκλογές είχαμε πει ότι αυτές οι εκλογές είναι Δημοτικές εκλογές και πρέπει να ξαναεπιστρέψουμε στην αξία των λέξεων. Δηλαδή ο Έλληνας ψηφίζει για δημοτικές εκλογές, για περιφερειακές εκλογές, ψηφίζει για τις Ευρωεκλογές και ψηφίζει για τις Εθνικές εκλογές. Αυτά τα πράγματα δεν συνδέονται μεταξύ τους. Δεν συνδέονται πάντα ευθύγραμμα μεταξύ τους.

Αυτή είναι η επιμονή μας ακόμη και σήμερα. Μπορεί να βγάλει κάποιος συμπεράσματα για κάποιες πολιτικές συμπεριφορές, για το πώς αντιμετώπισαν οι πολίτες τις κομματικές επιλογές του Σαμαρά, ή τις κομματικές επιλογές του Τσίπρα, αλλά δεν μπορεί να βγάλει κάποιος
γενικά πολιτικά συμπεράσματα από μια δημοτική μάχη, από μια περιφερειακή μάχη. Αυτό λέμε, αυτό λέγαμε μάλλον και αυτό λέμε και σήμερα.

Το μήνυμα δεν είναι ευθύγραμμο, δεν είναι προς όλα τα κόμματα. Είναι ξεχωριστό, και αφορά κυρίως τις επιλογές των προσώπων που κάνανε. Που εάν θέλεις την εκτίμησή μου, δεν ήταν και οι καλύτερες δυνατές, αλλά αυτό θα το συζητήσουμε φαντάζομαι με τα επόμενα ερωτήματα.

Κ. ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ («ΤΑ ΝΕΑ»): Είδατε το τελευταίο eurodebate; Εάν ναι ποιος από τους πέντε υποψηφίους σας άρεσε περισσότερο; Με ποιον αισθανθήκατε πιο κοντά;

Σ. Θεοδωράκης: Νιώθω πάρα πολύ μεγάλη μοναξιά όταν βλέπω τους ηγέτες της Ευρώπης και όταν βλέπω και τους δικούς μας σε αυτούς τους ρόλους. Αυτός είναι και ο λόγος που ίδρυσα το Ποτάμι. Δηλαδή νιώθω κάποια στιγμή μια συγγένεια με κάτι που λέει ο Τσίπρας, αλλά την άλλη στιγμή μου το χαλάει. Το ίδιο συνέβη και με τους άλλους υποψήφιους. Άκουσα μερικές σωστές
παρατηρήσεις από τον Σουλτς, ή από την εκπρόσωπο των Πρασίνων. Ακόμη και ο Γιούνκγκερ υπήρχε κάποια στιγμή που είπα, α, λέει κάτι σωστό. Στο σύνολό τους όμως, ήταν άνθρωποι που δεν μπορώ να πω ότι σαν πολίτη της Ευρώπης με αντιπροσώπευσαν εκείνο το βράδυ.

Και αυτό νομίζω ότι είναι και το αδιέξοδο του πολίτη του νότου. Ότι δεν υπάρχει μια συνολική πρόταση αυτή τη στιγμή από κάπου που να μπορεί να την αγκαλιάσει, να μπορεί να την ερωτευτεί. Μην ψάχνεις, και δεν θέλω αυτή τη στιγμή να κάνω μια εφ’ όλης της ύλης αντιπολίτευση, αυτά που είπε ο Αλέξης Τσίπρας εκεί. Θεωρώ ότι ήταν μια δύσκολη βραδιά
γι’ αυτόν, κυρίως για ένα λόγο, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ένα λόγο για το εθνικό ακροατήριο, ένα λόγο για το κομματικό ακροατήριο, ένα λόγο για την Ευρώπη. Δηλαδή έχει πολλούς διαφορετικούς λόγους, και προσπαθεί με τον καλύτερο τρόπο πολλές φορές, γιατί είναι ικανός άνθρωπος, να το
υπηρετήσει. Αλλά είναι σαφές ότι είναι ένας διαφορετικός λόγος ανάλογα με το ακροατήριό του.

Ν. ΑΝΑΝΙΑΔΗΣ («ΝΕΡΙΤ Ρ/Σ»): Είπατε βεβαίως κάθε εκλογές έχουν το δικό τους μήνυμα και δεν είναι ευθύγραμμα τα μηνύματα από τις αυτοδιοικητικές, τις πολιτικές και πάει λέγοντας. Παρ’ όλα αυτά την άλλη Κυριακή στις ευρωεκλογές, εάν το τελικό αποτέλεσμα έχει πολιτικά και αριθμητικά, εμπεριέχει μια αποδοκιμασία της κυβέρνησης, το Ποτάμι θα ζητήσει προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία ή
όχι και γιατί;

Σ. Θεοδωράκης: Το Ποτάμι εξ’ αρχής και όχι τώρα, όχι ευκαιριακά τώρα, ή ανάλογα με το αποτέλεσμα, έχει πει μερικά πράγματα. Έχει πει δηλαδή, όπως είπα και πριν, ότι κάθε φορά ψηφίζουμε γι’ αυτό που ψηφίζουμε. Γιατί αυτό που φοβάμαι ότι θα καταλήξουμε κάποια στιγμή είναι να μην μπορούμε να συμφωνήσουμε καν γιατί ψηφίζουμε κάθε φορά.

Ψηφίζουμε λοιπ’ον αυστηρά για τις ευρωεκλογές. Και είναι αστείο, επίτρεψέ μου, να θέτει κάποιος τη βιωσιμότητα μιας κυβέρνησης από το αποτέλεσμα στην περιφέρεια, στο δήμο, ή στις ευρωεκλογές. Και να σας πω γιατί είναι αστείο; Υπάρχει ένα κόμμα, πείτε μου έστω ένα κόμμα στην Ευρώπη, που να λέει –εξαιρουμένης της χώρας μας- ότι από το αποτέλεσμα των
Ευρωεκλογών, θα κριθεί αν θα μείνει ο Ολάντ στη θέση του ή όχι, αν μείνει η Μέρκελ ή αν θα μείνει ο οποιοσδήποτε ηγέτης της Ευρώπης. Κανένα Κόμμα. Ακόμη κι αυτά τα κόμματα, ας  μου επιτραπεί ο όρος, της παρέας του κ. Τσίπρα, τα κόμματα δηλαδή που έχει μια στενή επαφή,
κανένα δεν θέτει ζήτημα ότι «η ψήφος σε εμάς σημαίνει αποδοκιμασία και πτώση της Κυβέρνησης». Αυτό είναι μια ελληνική εφεύρεση κάθε φορά να συζητάμε για την επόμενη εκλογική αναμέτρηση.

Πολύ φοβάμαι ότι θα φτάσουμε στο σημείο ακόμη κι αν έχουμε εθνικές εκλογές να μας πει κάποιος ότι «δεν ψηφίζουμε για τις εθνικές εκλογές, ψηφίζουμε για την παγκόσμια ευρωπαϊκή επανάσταση»! Θα πάμε στην Ευρώπη μετά, θα έχουμε καταλάβει την Ευρώπη -ας το θεωρήσουμε έτσι σε ένα ιδεατό σχήμα- θα είναι δική μας η Κυβέρνηση και θα λέμε «όχι, τώρα πάμε για την επανάσταση της υφηλίου». Δεν γίνεται αυτό.

Ο Έλληνας κάθε φορά ψηφίζει γι’ αυτό που ψηφίζει. Άλλο οι Ευρωεκλογές και άλλο οι Εθνικές εκλογές. Από εκεί και πέρα εάν ο Σαμαράς νιώσει ασθενικά τα πόδια του μετά τις ευρωεκλογές, θα μας το πει ή θα το καταλάβουμε και θα το συζητήσουμε.

κα ΓΚΙΚΑ («STAR CHANNEL»): Είπατε ότι την Κυριακή ο μικρός τελικός θα
έχει ενδιαφέρον. Έχετε ερμηνεία για τα υψηλά ποσοστά της Χρυσής Αυγής
στον πρώτο γύρο των εκλογών;

Σ. Θεοδωράκης: Ναι, για την Χρυσή Αυγή, να σας πω. Μπήκα σήμερα και είδα τα ποσοστά σε
κάποιες περιοχές της Αθήνας, περιοχές που ξέρω. Και πραγματικά ένιωσα ένα σφίξιμο στην καρδιά, δηλαδή όταν βλέπεις σε μια περιοχή της Αθήνας τα Σεπόλια να έχει 20% η Χρυσή Αυγή. Ψάχνω ερμηνεία γι’ αυτό. Και δεν την έχω.

Δεν θα σας πω αυτά τα εύκολα ότι έχουμε ξαφνικά 20% ακραίους σε αυτή τη χώρα, 20% φασίστες. Πιστεύω ότι ο κόσμος δεν έχει καταλάβει ότι με την ψήφο δεν παίζουμε. Μεταφέρουν πολλοί στην ψήφο την πλάκα που κάνουν στα καφενεία γιατί το έχω ακούσει και τώρα που πάω βόλτα, τα καφενεία, και τις λαϊκές, και τις πλατείες, υπάρχει κάποιος κόσμος που μου λέει
«θα τους δείξουμε εμείς, θα τους τιμωρήσουμε, θα τους κάνουμε πλάκα» και μου αναφέρουν διάφορα ονόματα κάποιων κομμάτων.

Θα πρέπει κάποιος να πει κάποιος σε αυτούς τους πολίτες ότι με την ψήφο δεν αστειευόμαστε. Θα είναι ένα πολύ αρνητικό μήνυμα αν αυτή η χώρα αυτή τη στιγμή βγάλει από την κάλπη των ευρωεκλογών ενισχυμένη μια παράταξη που ευθύνεται για πάρα πολλά. Μια παράταξη βίας, μια οπισθοδρομική παράταξη, μια παράταξη που επαναφέρει κάποια φαντάσματα του
παρελθόντος στην πολιτική σκηνή.

Πρέπει να σκεφτούν πολύ σοβαρά οι πολίτες ότι «Ναι, είμαστε απέναντι στο παλιό πολιτικό σύστημα, πρέπει να αλλάξουν, πρέπει να το πούμε έντονα ότι πρέπει να αλλάξουν» και εμείς το λέμε έντονα. Και εμείς το λέμε, νιώθουμε ένα χάος πολλές φορές από τα πρόσωπα των παλιών
πολιτικών και θα σας πω αν μου δοθεί η ευκαιρία για ποιους λόγους.

Αλλά δεν κάνουμε και πλάκα με την ψήφο μας. Δεν δίνουμε λάθος μηνύματα
στην Ευρώπη, δεν δίνουμε, αν θέλεις και επίτρεψέ μου, λάθος μηνύματα
στα παιδιά μας. Γιατί αυτό το πράγμα θα μεταφερθεί στα σχολεία αύριο,
αυτό το κλίμα ότι μπορούμε να κάνουμε πλάκα με την ψήφο μας.

Εγώ λοιπόν, θα πάω σε αυτές τις περιοχές. Αλλάζω το πρόγραμμά μου – από χτες και πηγαίνω σε αυτές τις περιοχές, εννοώ χωρίς κάμερες χωρίς φωτογράφους χωρίς τους συνεργάτες μου, μόνος μου. Όπως το έχω κάνει και πολύ παλαιότερα. Θα πάω σε αυτές τις περιοχές. Θέλω να μάθω τι
τους ανησυχεί ακόμη, γιατί νιώθουν αποκλεισμένοι από το σύστημα και σπρώχνονται σε αυτές τις ακραίες λύσεις. Ελπίζω να βρω κάποιες απαντήσεις και επίτρεψέ μου και σαν πολίτης και σαν πολιτικός.

Νομίζω πάντως ότι όντως, όπως είπες, ο μικρός τελικός στις επόμενες εκλογές έχει μεγάλη αξία. Ελπίζω να το καταλαβαίνουν όλοι, να το καταλαβαίνουν και οι δημοκράτες του κέντρου και οι αστοί και οι αριστεροί ότι έχει μεγάλη σημασία το Ποτάμι να είναι τρίτο κόμμα την
επόμενη Κυριακή.

Και να σας πω κάτι; Το ένα είναι η Ευρώπη, το ένα είναι το μήνυμα που στέλνεις, το άλλο είναι τα παιδιά σου. Είναι και κάτι πρακτικό. Αυτή η χώρα πρέπει να βρει μια διέξοδο μέσα από συνεργασίες. Ποιος θα συνεργαστεί με κάποιους που δεν έχουν καμία επαφή με την πραγματικότητα; Δεν θέλω να πω άλλο όρο, που δεν έχουν καμία επαφή με την πραγματικότητα, ζουν με κάποια εμβλήματα του παρελθόντος, είναι ένα φάντασμα ουσιαστικά του παρελθόν.

Πρέπει να σκεφτούν πολύ σοβαρά οι άνθρωποι που πάνε στην κάλπη ότι το Ποτάμι είναι η λύση και για να υπάρξει συνέχεια πολιτική σε αυτή τη χώρα, για να υπάρχουν συνεργασίες, για να υπάρχει μια αλλαγή ριζική του πολιτικού συστήματος, αλλά με τη χώρα όρθια.

Φ. ΓΙΩΤΑΚΗ («ΤΟ ΕΘΝΟΣ»): Έχουμε μπροστά μας το δεύτερο γύρο των
αυτοδιοικητικών εκλογών, το Ποτάμι βέβαια κατεβαίνει μόνο στις Ευρωεκλογές. Έχετε δηλώσει ήδη ότι είστε κατά των υποψηφιοτήτων του κομματικού σωλήνα. Τι εννοείτε; Τι εννοεί το Ποτάμι όταν λέει «κομματικού σωλήνα;» Για παράδειγμα η κα. Δούρου που είναι στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι του κομματικού σωλήνα και δεν είναι ο κ. Σγουρός, ή κάποιο άλλο στέλεχος – τυχαία αναφέρω τα ονόματα.

Σ. Θεοδωράκης: Είμαι πολύ σαφής και καταλαβαίνω το ερώτημα που κάνετε είναι για να συνεννοηθούμε, αλλά εγώ είμαι πολύ σαφής. Είπα από την πρώτη στιγμή ότι δεν πιστεύουμε τις κομματικές επιλογές, δεν πιστεύουμε τους κομματικούς εγκάθετους, γιατί σε πάρα πολλές
περιπτώσεις οι υποψήφιοι ήταν απλώς κάποια καλά κομματικά στελέχη του ενός ή του άλλου κόμματος. Δείτε, και αν θέλετε να το συζητήσουμε, ποιους επέλεξε ο Σαμαράς στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Ποιους επέλεξε; Κάποιους πρώην υπουργούς. Να υπερασπιστούν τι στην Τοπική
Αυτοδιοίκηση; Γι’ αυτό πήγαν και άπατοι. Δείτε ποιους επιλέγει και ποιους επέλεξε ο ΣΥΡΙΖΑ σε κάποιες περιφέρειες, δείτε το στραπάτσο που έπαθε ο ΣΥΡΙΖΑ στην Κρήτη, στη Θεσσαλία, σε περιοχές που υποτίθεται ότι περίμενε να έχει άνοδο. Γιατί έβαλε κάποιους φυτευτούς ανθρώπους εκεί και είπε «εμείς, η κεντρική Διοίκηση της Κουμουνδούρου, η κεντρική Διοίκηση της Συγγρού αποφασίζουμε ότι εσείς θα ψηφίσετε αυτόν». Ο κόσμος λοιπόν αυτό το τιμώρησε. Οι κομματικές επιλογές πήγαν πολύ πίσω και οι γαλάζιες κομματικές επιλογές και οι ροζ κομματικές
επιλογές.

Τώρα με ρωτάς κάτι συγκεκριμένο. Μου είναι πολύ συμπαθείς πολλοί υποψήφιοι ή του ΣΥΡΙΖΑ ή της Νέας Δημοκρατίας με κάποιους από αυτούς έχω μια προσωπική σχέση λόγω της δημοσιογραφίας. Αυτό όμως, δεν μπορεί να με παρασύρει σε μια προσωπική πολιτική ενόψει του δεύτερου γύρου. Όταν κατεβαίνει ένας υποψήφιος και λέει «Ψηφίστε με» και δεν λέει
«Ψηφίστε με για να σας φτιάξω την Περιφέρεια», αλλά λέει και το άκουσα «Ψηφίστε με, για να τελειώνουμε με αυτή την Κυβέρνηση, να τελειώνουμε με αυτή την Ευρώπη, να τελειώνουμε με αυτή τη Μέρκελ …» και πάει λέγοντας, εμένα δεν με ενδιαφέρει αυτή η συζήτηση.

Επιτέλους θέλω να συζητήσω για την περιφέρεια, θέλω να μου πει ο περιφερειάρχης αν η Ελλάδα θα εξάγει σε λίγο καιρό τα σκουπίδια της επειδή δεν έχει χώρο να τα θάψει. Θέλω απαντήσεις λοιπόν, και όπως νομίζω θέλει ο κάθε πολίτης, από το Δήμαρχο με βάση την πόλη. Θέλει
απαντήσεις από τον κάθε περιφερειάρχη με βάση την περιφέρεια.

Θα πρέπει να επιστρέψουμε, επιμένω, στην αξία της Δημοκρατίας ότι επιλέγω κάποιον να μου λύσει το συγκεκριμένο πρόβλημα. Δεν επιλέγω κάποιον για να γίνει αύριο υπουργός, για να γίνει αύριο δελφίνος και κάποια στιγμή να θυμηθεί ότι κάποτε ήταν σε μια περιφέρεια. Και αυτό
ισχύει για όλους. Είμαι λοιπόν αντίθετος στα παιδιά του κομματικού σωλήνα, που τα στέλνει το κόμμα για να κάνει μια νίκη, είτε αυτό σημαίνει τον πρώην υπουργό της Θεσσαλονίκης, είτε αυτό σημαίνει ένα κορυφαίο στέλεχος στην Αθήνα.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Έχω δυο ερωτήσεις. Να σας πω επιγραμματικά ότι η μία
έχει να κάνει με τη διαπραγμάτευση ως προς την Ευρώπη και η δεύτερη
έχει να κάνει με τον τηλεοπτικό χρόνο. Διότι και το δεύτερο κομμάτι
δημιουργεί πολλές απορίες.

Η κα. Μέρκελ, σχετικά πρόσφατα σε σχέση με την ελληνική διαπραγμάτευση, το διάβασα σε μια συνέντευξη που είχε δώσει, είχε πει το εκπληκτικό ”ας διαπραγματευόσαστε τότε”. Πιστεύετε ότι τώρα η Ελλάδα είναι σε θέση να διαπραγματευθεί καλύτερα, να έχει μια σκληρότερη στάση για να βελτιώσει την οικονομική της κατάσταση;

Σ. Θεοδωράκης: Κοιτάξτε, γιατί αυτό το θέμα με τη διαπραγμάτευση έχει αναγορευθεί ως το κυρίαρχο θέμα της χώρας. Πρέπει να ξέρετε ότι εγώ προσωπικά είμαι πολύ καλός στα παζάρια και στις διαπραγματεύσεις. Είμαι καλός, είναι από τα ατού μου επειδή έχω υπάρξει και σε διάφορες
άλλες δουλειές πριν από τη δημοσιογραφία, μπορώ λοιπόν να ψυχολογήσω τον άλλον και να κάνω μια καλή διαπραγμάτευση, και να διαπραγματευθώ καλύτερα ας πούμε από μια πώληση μέχρι μια αγορά ή κάποιο εθνικό ζήτημα.

Δεν είναι όμως ζήτημα προσωπικών ικανοτήτων η διαπραγμάτευση, επιτρέψτε μου. Δεν είναι ζήτημα προσωπικών ικανοτήτων. Γιατί έχω ακούσει ότι κάποιος θα διαπραγματευθεί δια της γοητείας του. Το έλεγε ένας πρώην, όταν ήταν στην αντιπολίτευση, ότι «θα τους κοιτάξω στα μάτια». Λοιπόν, δεν πιάνει, η μέθοδος της ύπνωσης δεν πιάνει στις διεθνείς
σχέσεις. Όπως δεν υπάρχει και η μέθοδος του καλοπιάσματος, που θέλουν κάποιοι.
Όπως δεν υπάρχει και η μέθοδος του τσαμπουκά στη διαπραγμάτευση. Πρέπει λοιπόν αυτός που μιλάει γι’ αυτό, που μιλάει δηλαδή ότι πάω να διαπραγματευθώ, να έχει κάτι να διαπραγματευθεί, να ξέρει τι μπορεί να κάνει η χώρα του. Το μεγάλο πρόβλημα με αυτούς που μας κυβέρνησαν και αυτούς που μας κυβερνάνε μέχρι σήμερα, είναι ότι πήγαν σα μαθητούδια
στην κρίση. Πήγαν με τα χέρια ψηλά. Και είπαν «ναι μεν, εμείς δημιουργήσαμε την κρίση», πιστεύω ότι αυτό τουλάχιστον το παραδέχτηκαν «αλλά πείτε μας τι να κάνουμε τώρα, πείτε μας, δεν ξέρουμε..

Γι’ αυτό τρέχαμε από τον έναν στον άλλον, ήρθε κάποιος από τη Νέα Υόρκη, ήρθε κάποιος από το Βερολίνο και μας είπαν «κάντε αυτό». Κι εμείς το κάναμε. Γιατί αυτό καθρέφτιζε την αδυναμία του πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα. Οι Έλληνες πολιτικοί, δεν είμαι απόλυτος αλλά
αυτή τη φορά θα είμαι, οι Έλληνες πολιτικοί που ασχολήθηκαν με την κρίση δεν ήξεραν τι να κάνουν. Ήταν εκτός πραγματικότητας, δεν ήξεραν την Ελλάδα και ήταν σαφές ότι κρέμονταν από τα χείλη και από τις εντολές των άλλων.

Και όταν βέβαια κρέμεσαι από τα χείλη, τα πορτοφόλια και τις εντολές των άλλων, το αποτέλεσμα είναι αυτό. Κάνεις ό,τι σου λένε και δεν έχεις δυνατότητα αντίδρασης, γιατί δεν έχεις την εναλλακτική λύση. Τώρα αν με ρωτάς για το μέλλον, πότε η Ελλάδα πρέπει να διαπραγματευθεί, η Ελλάδα πρέπει να διαπραγματεύεται συνέχεια. Σωστό, έτσι; Αλλά τα κορυφαία ζητήματα πρέπει να τα θέτεις όταν αισθάνεσαι δυνατός και όταν έχεις συμμαχίες.

Δηλαδή δε βγαίνεις σήμερα ξαφνικά να κάνεις μια διαπραγμάτευση εφ’ όλης της ύλης όταν νιώθεις ότι υπάρχει ακόμα μια καχυποψία στην Ευρώπη για σένα. Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και πρέπει σταδιακά να θέτουμε τα ζητήματα έτσι ώστε να έχουμε μαζί μας – πρόσεξέ με – την κοινωνία. Γιατί δε διαπραγματεύεσαι σήμερα με τον κακό τραπεζίτη της Ευρώπης.
Διαπραγματεύεται με την κοινωνία της Ευρώπης. Το χρέος και η βοήθεια που περιμένεις έρχεσαι από την κοινωνία της Ευρώπης. Πρέπει τα Κοινοβούλια ν’ αποφασίσουν γι’ αυτό. Άρα πρέπει να είσαι πειστικός σα χώρα, στην κοινωνία της Ευρώπης.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Στις επερχόμενες Ευρωεκλογές, οι ψηφοφόροι θα τεθούν ενώπιον σκληρών διλημμάτων, τόσο από τη Νέα Δημοκρατία και την Ελιά για κυβερνητική σταθερότητα όσο και από το ΣΥΡΙΖΑ που ζητά ανατροπή της κυβέρνησης. Φοβάστε ενδεχόμενη πόλωση; Σ’ αυτή την περίπτωση ποιο είναι το δίλημμα το οποίο θα θέσει το Ποτάμι στους εκλογείς; Επίσης, πέρα από τα πολύ μεγάλα ποσοστά της Χρυσής Αυγής υπήρχε και πολύ μεγάλη αποχή χθες. Αυτό σας φοβίζει για τη δυναμική που μπορεί ν’ αναπτύξει το Ποτάμι;

Σ. Θεοδωράκης: Θέλω να είμαι ειλικρινής. Με φοβίζει η αποχή. Και δε με φοβίζει σαν Ποτάμι, με φοβίζει σαν κοινωνία. Και αυτό είναι κάτι που λέω συνέχεια στα παιδιά που συναντώ στις πλατείες. Από την Καλλιδρομίου μέχρι το Φάληρο, μέχρι τη Λάρισα. Με φοβίζει ότι κάποιοι
αποφασίζουν να μην αποφασίσουν, να παραδώσουν την απόφαση στο συντηρητικό γείτονά τους ή στον κομματικό στρατό της γειτονιάς τους. Και καλώ με κάθε τρόπο τα παιδιά, τους νέους, όλους τους αν να πάνε να ψηφίσουν. Όχι να ψηφίσουν το Ποτάμι, να πάνε να ψηφίσουν.

Να πούμε ότι οι Έλληνες ψηφίζουν. Σε μια κρίσιμη στιγμή πρέπει να αποφασίσεις. Δεν είναι δυνατό να στρέφεις την πλάτη σου στην κάλπη λέγοντας «ας αποφασίσει». Μα αν αποφασίσει ο άλλος, θ’ αποφασίσει -επίτρεψέ μου- ο κομματικός στρατός που έχει λόγο να πάει, που διεκδικεί θέσεις. Ή που έχει θέσεις και θέλει να τις διατηρήσεις. Άρα πρέπει ο κόσμος να πάει
να ψηφίσει. Αυτό είναι το κυρίαρχο δίλημμα. Τώρα, με ρωτάς εάν συμφωνώ με τα διλήμματα που θέτουν οι άλλοι, γιατί μου ανέφερες.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ρωτώ ποιο είναι το δικό σας δίλημμα.

Σ. Θεοδωράκης: Εμείς δε θέτουμε δίλημμα στον κόσμο. Εμείς λέμε: Έχουμε μια καινούργια πρόταση για τη χώρα που είναι πολύ συγκεκριμένη. Που είναι μια πρόταση σύνθεσης, ν’ αλλάξουμε τα πράγματα μέσα από τη σύνθεση, να βρούμε λύσεις, να μαλώσουμε αλλά να μαλώσουμε για τις λύσεις, όχι για τις καρέκλες. Αυτή είναι η πρότασή μας.

Και νομίζω ότι αν το Ποτάμι ενισχυθεί, θα είναι ένα καλό μήνυμα και στο παλιό πολιτικό σύστημα. Δηλαδή, επίτρεψέ μου: Πιστεύω ότι το Ποτάμι μπορεί να γίνει αφορμή ν’ αλλάξει το παλιό πολιτικό σύστημα.
Και δεν εννοώ ν’ αλλάξει επειδή το Ποτάμι θα γίνει 20% ή 30%. Εννοώ ότι αν το Ποτάμι βγει νικητής από αυτή την εκλογική μάχη, οι νέοι των άλλων κομμάτων, οι λογικοί εγκέφαλοι των άλλων κομμάτων και όχι οι καμμένοι εγκέφαλοι που έχουν πολλά από τ’ άλλα κόμματα, θα πάρουν μπροστά.

Του είδα αυτές τις μέρες και ειδικά την Κυριακή. Πήγα στις αγαπημένες μου περιοχές, εκεί που μεγάλωσα. Αγία Βαρβάρα, Αιγάλεω, Χαϊδάρι, εκεί που με ξέρουν πάρα πολύ καλά και λέμε μερικές κουβέντες. Πρέπει να σου πω ότι έρχονταν πάρα πολλοί άνθρωποι που ήταν στους συνδυασμούς του ΣΥΡΙΖΑ ή ήταν στους συνδυασμούς της Νέας Δημοκρατίας και μου έλεγαν
«φίλε πρέπει να πετύχεις, γιατί αν δεν πετύχεις εσύ, δε θα έχουμε μέλλον εμείς, τα κόμματα αυτά».

Ο κόσμος το ξέρει αυτό, το ότι αγωνίζεται από ένα παλιό κόμμα δε σημαίνει ότι δεν ξέρει ότι υπάρχει μια νομενκλατούρα, ότι υπάρχει μια σκέψη που τα αποκλείει, αποκλείει τους νέους ανθρώπους πολλές φορές. Το ξέρει αυτό. Και πιστεύω ότι η επιτυχία του Ποταμιού θα είναι διπλή. Γιατί με όχημα το Ποτάμι θα μπει νέος κόσμος στην πολιτική, αλλά πιστεύω ότι μπορεί
να υπάρξει και μια επανάσταση στα άλλα κόμματα και να γίνει αυτό που λέω, το οποίο εγώ πιστεύω ότι θα γίνει κάποια στιγμή.

Σημασία έχει να το φέρουμε πιο κοντά. Να γίνει η συνωμοσία του καλού. Να μαζευτούν δηλαδή οι καλοί, οι λογικοί και να δώσουν λύσεις στα προβλήματα της χώρας.

κ. ΝΕΔΟΣ: Χθες από το όποιο πολιτικό συμπέρασμα μπορεί να εξηγεί, ή να μην εξηγεί ο οποιοσδήποτε, είχαμε μια καταφανή αποτυχία. Αυτή ήταν των εταιρειών δημοσκοπήσεων, να πετύχουν ακόμη και στα exit poll. Ήθελα να ρωτήσω, με την υποσημείωση κιόλας ότι το Ποτάμι δεν έχει καταγραφεί ακόμη σε εθνικό επίπεδο, ή σε επίπεδο Ευρωεκλογών και λίγο πολύ όλη η
συζήτηση την οποία κάνουμε έχει να κάνει και με τα ποσοστά που έχουν παρουσιάσει μέχρι στιγμής οι δημοσκοπήσεις, εσείς τι θεωρείτε; Θεωρείτε ότι θα έχετε περισσότερο από αυτό που σας έχουν δώσει, ή λιγότερο;

Σ. Θεοδωράκης: Είναι το ερώτημα του ενός εκατομμυρίου για μας. Δηλαδή μακάρι να ξέραμε την αλήθεια πίσω από τις δημοσκοπήσεις. Φοβάμαι ότι όπως συμβαίνει σε πολλά άλλα πράγματα στη χώρα, καταναλώνουμε, παράγουμε περισσότερες δημοσκοπήσεις απ’ όσους μπορούμε να
καταναλώσουμε. Δηλαδή κάθε μέρα βγαίνει μια δημοσκόπηση σε μια εφημερίδα, με ένα μικρό δείγμα κλπ., που λέει κάποια πράγματα.

Για να είμαι δίκαιος, χωρίς να αναφέρω ονόματα, υπήρχαν δημοσκοπήσεις που έδειχναν αυτό το οποίο συνέβη την Κυριακή, αλλά όντως πολλές δημοσκοπήσεις τόσο καιρό ήταν αλλού για αλλού. Άλλα έλεγαν και άλλα έβγαλαν οι κάλπες.

Φοβάμαι ότι κάποιο τμήμα της κοινής γνώμης μέσα στην καχυποψία που έχει για το σύστημα, ας μου επιτραπεί έτσι, περιλαμβάνει εκεί και τους δημοσκόπους. Δηλαδή τον παίρνει τηλέφωνο ο δημοσκόπος και του λέει θα σου κάνω εγώ πλάκα τώρα και θα σου πω κάτι, το οποίο δεν θα βγει.
Φαίνεται. Δεν μπορεί τα exit poll να πέφτουν τόσο έξω κάθε φορά. Και σου θυμίζω ότι πέσανε έξω και το 2012.

Συνεχώς δηλαδή υπάρχει ένα τμήμα της κοινής γνώμης, ένα τμήμα των ερωτώμενων που δεν απαντούν σωστά. Δεν απαντούν, μάλλον, αληθινά. Άλλο κάνανε στην κάλπη και άλλο λένε στο χαρτί.

Τώρα σε σχέση με το Ποτάμι, εγώ δεν πιστεύω στις δημοσκοπήσεις. Τι εννοώ δεν πιστεύω. Δεν πιστεύω ότι οι δημοσκοπήσεις είναι η απάντηση της πραγματικότητας. Είναι μια πολύ φευγαλέα φωτογραφία της στιγμής. Το Ποτάμι μπορεί να είναι πολύ πάνω, αν πιστέψω τις αγκαλιές του
κόσμου και δεν εννοώ τις αγκαλιές, εννοώ το συμβολισμό, αν πιστέψω την υποδοχή που έχει το Ποτάμι στις πλατείες, στους δρόμους, γιατί θα το ξέρετε όλοι, γιατί κάποιοι από εσάς με έχετε ακολουθήσει σε αυτές τις περιοδείες, εγώ δυο μήνες τώρα είμαι στον κόσμο μόνος μου, μόνος μου, χωρίς κομματικό στρατό, χωρίς φρουρούς, χωρίς οποιουσδήποτε ανθρώπους να
προετοιμάζουν το έδαφος και πηγαίνω από χωριά μέχρι πόλεις, μέχρι πλατείες, μέχρι νεανικά στέκια, παντού, σε φοιτητές,….

Η αποδοχή του κόσμου είναι πολύ μεγάλη. Εάν δηλαδή πιστέψω αυτό, οι δημοσκοπήσεις είναι πολύ μικρές για μας. Από την άλλη όμως ξέρω ότι υπάρχει και κάποια κοινωνία που είναι πάρα πολύ επιφυλακτική απέναντι στο καινούργιο. Που είναι μακριά από νεωτερισμούς, τη φοβάται. Μια συντηρητική κοινωνία. Και δεν το λέω με την έννοια της ψήφου, που λέει κάτσε να δούμε τι θα γίνει με το Θεοδωράκη. Το έχω ακούσει κι αυτό.

Ωραίος είναι τώρα στην αρχή, να δούμε τι θα πει μετά. Εάν μπω σε αυτές τις παρέες, τότε οι δημοσκοπήσεις μας δίνουν μεγαλύτερο ποσοστό. Εκεί ο κόσμος είναι πολύ πιο επιφυλακτικός. Άρα κινούμαι ανάλογα με το ποιους συζητώ από ένα άκρο μέχρι το άλλο. Δεν θα με ξαφνιάσει το 12, δεν θα με ξαφνιάσει το 7.

κα ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ («ΑΘΗΝΑ 9,84»): Εγώ κ. Θεοδωράκη θέλω να μείνουμε λίγο στο θέμα των συνεργασιών και να μας πείτε σε ενδεχόμενο που υπάρχει μη κυβερνητική σταθερότητα και οι Ευρωεκλογές και ο δεύτερος γύρος των εκλογών φέρει ανατροπές, εσείς τελικά με ποιους θα πάτε; Με ποιους θα συνεργαστείτε; Θέλετε να είστε μέρος μιας ενδεχόμενης λύσης
προκειμένου να υπάρχει σταθερότητα;

Σ. Θεοδωράκης: Έχω πει από την αρχή ότι το Ποτάμι δεν ήρθε να γίνει δεκανίκι του Σαμαρά και δεν ήρθε να γίνει δεκανίκι του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί σε διαφορετικές στιγμές έχουν ειπωθεί και τα δυο. Και ανάλογα με τη λογική που έχει κάποιος, την κοσμοθεωρία που έχει, έχει μια δική του
θεωρία συνωμοσίας.

Το Ποτάμι ήρθε να βοηθήσει αυτούς ή ήρθε να βοηθήσει τους άλλους. Το Ποτάμι δεν ήρθε να βοηθήσει κανέναν από αυτούς. Το Ποτάμι ήρθε για ένα πολύ συγκεκριμένο λόγο. Ήρθε, γιατί θεωρεί ότι υπάρχουν πολύ μεγάλες δυνάμεις στην κοινωνία, διαφορετικές που δεν θέλουν να εκφραστούν ανάμεσα σε αυτές τις δυο λύσεις και το βλέπουμε. Βλέπουμε ότι μετά από
τόσα χρόνια κρίσης, η αντιπρόταση στην κρίση περιορίζεται σε ένα 25%. Θέλετε να είναι 27%. Κάποιοι λένε ότι είναι 23%. Δεν θέλω να το συζητήσουμε, αλλά γιατί; Γιατί μετά από τόσα χρόνια κρίσης δεν υπάρχει μια πλειοψηφία του κόσμου που λέει, ”μπες μπροστά φίλε να μας
βγάλεις από αυτό”. Γιατί δεν υπάρχει; Γιατί υπάρχει μια αδυναμία του κόσμου να αγαπήσει μια αντιπρόταση.

Εκεί μπήκε το Ποτάμι. Μπήκε το Ποτάμι για να πει ότι υπάρχει μια αστείρευτη δύναμη που είναι η δύναμη της κοινωνίας. Κι η δύναμη της κοινωνίας πρέπει να ξεπεράσει τις κομματικές γραμμές και να εκφραστεί. Αυτή είναι η σκέψη μας.

Άρα και πιο πρακτικά να σου πω. Πάμε στις Ευρωεκλογές. Το Ποτάμι πάει καλά και γίνεται συνομιλητής, γιατί το Ποτάμι μπορεί να μην πάει καλά και να μην είναι συνομιλητής, γίνεται λοιπόν συνομιλητής της κοινωνίας, γιατί πώς θα αλλάξουμε την κοινωνία. Έτσι δεν είναι; Γιατί αυτό είναι. Η κοινωνία θέλει να αλλάξει την κοινωνία. Αυτό μας απασχολεί.

Λοιπόν, τι κάνουμε εμείς; Είμαστε πολύ συγκεκριμένοι. Θα κάνουμε αυτό που κάνει όλος –επιτρέψτε μου τον όρο- ο πολιτικά πολιτισμένος κόσμος. Τι λέει; Λέει, έχω αυτές τις προτάσεις αδέλφια. Αυτές οι προτάσεις είναι που θα αλλάξουν τη χώρα μας. Είναι πολύ συγκεκριμένες. Για μας είναι 20 και τις δουλεύουμε. Αυτές οι 20 προτάσεις λοιπον, είναι εδώ και τις συζητάμε. Τις συζητάμε με την κοινωνία, τις συζητάμε με το ΣΥΡΙΖΑ, με τη Ν.Δ., γιατί αυτούς επιλέγει ο κόσμος να είναι leader στο πολιτικό παιχνίδι. Αυτοί είναι μπροστά. Δεν είναι δικό μας θέμα λοιπόν.

Συζητάμε και βρίσκουμε εάν υπάρχουν σημεία επαφής, είτε για επιμέρους θέματα, είτε για κεντρικά θέματα. Αυτό θέλουμε να κάνουμε και ανάλογα με τις απαντήσεις θα πούμε με ποιους θα πάμε και ποιους θα αφήσουμε, αλλά να είστε σίγουροι ότι εμάς δεν μας ενδιαφέρουν τα υπουργεία, δεν μας ενδιαφέρουν οι λιμουζίνες και δεν μας ενδιαφέρουν να μοιράσουμε το
πολιτικό προσωπικό της χώρας σε αναλογίες τύπου 4 – 2 – 1. Δηλαδή δώσε και σε εμάς κάτι μπάρμπα να σε βοηθήσω. Αυτό δεν θα συμβεί με το Ποτάμι.

κα ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΟΥ («ΑΝΤΕΝΝΑ»): Κύριε Θεοδωράκη, στις εκλογές αυτές το Ποτάμι δοκιμάζεται για πρώτη φορά. Προφανώς ο στόχος είναι το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Να είστε τρίτο κόμμα. Εάν τα πράγματα δεν πάνε καλά, αν τελικά ο κόσμος δεν σας ψηφίσει, τι θα κάνετε; Θα πάτε σπίτι σας, ή θα υπάρξει μια δεύτερη ευκαιρία στο κόμμα και θα κατέβετε και στις εθνικές εκλογές όποτε αυτές κι αν γίνουν;

Σ. Θεοδωράκης: Για μένα τα πράγματα είναι πολύ απλά. Κάποια στιγμή μια παρέα ανθρώπων που δεν έχει σχέση με την πολιτική διοίκηση, δεν έχει πολιτικό παρελθόν, με την έννοια εννοώ να έχει υπηρετήσει σε γραφεία υπουργών, σε γραφεία αρχηγών, αποφασίζει να κάνει μια πρόταση στον ελληνικό λαό και λέει παιδιά εμείς αφήνουμε την υπόλοιπη ζωή μας και μπαίνουμε μπροστά, έρχεστε κι εσείς και αλλάζουμε λίγο το πολιτικό σκηνικό.

Αν αυτό το πράγμα ο κόσμος δεν το θέλει, το Ποτάμι δεν θα κατσικωθεί στο σβέρκο του ελληνικού λαού. Δεν θα επιμείνει σε μια άγονη συζήτηση, ότι σε οκτώ χρόνια μπορεί να εκτιμήσεις την πρότασή μου, τότε μπαίνω σε μια γωνιά στη Βουλή για να παίρνω μια μικρή επιχορήγηση και εγώ να τρέφω την παρέα μου, την οικογένειά μου, τη δική μου νομενκλατούρα που θα έχω φτιάξει μήπως και κάποια στιγμή μου δώσεις ένα ιμάτιο της εξουσίας. Δεν μας ενδιαφέρει αυτό το πράγμα.

Εμείς λοιπόν κάνουμε μια συγκεκριμένη πρόταση στον κόσμο και η πρόταση όταν γίνεται έχει σχέση και τον χρόνο πάντα και τι περιθώρια χρόνου έχεις. Η αίσθησή μου -και γι’ αυτό το έκανα εγώ τον Φλεβάρη, και γι’ αυτό ήρθαν οι 42 αυτοί υπέροχοι τύποι μαζί μου- είναι ότι δεν έχουμε χρόνο. Δεν έχουμε άπειρο χρόνο και αυτό φαίνεται και από τα δημοσιεύματα στο εξωτερικό, από αυτά που αποκαλύπτονται στις Κάννες και αλλού. Δεν έχει χρόνο η Ελλάδα να συζητά ότι ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον βρούμε κάποιες λύσεις. Πιστεύω ότι αυτό πρέπει να το κάνουμε τώρα.

Και είμαι τίμιος. Κατεβαίνουμε. Εάν μας θέλετε, θα είμαστε εδώ και στις εθνικές εκλογές και σε κάθε άλλο αγώνα. Εάν δεν μας θέλετε, θα το καταλάβουμε και θα πρέπει να φύγουμε.

κα ΚΡΟΥΣΤΑΛΛΗ: Έχετε πει ότι θεωρείτε ξεπερασμένη τη λογική της κομματικής υποστήριξης σε υποψηφίους της αυτοδιοίκησης. Το Ποτάμι όμως από τον Ιούνιο θα αποκτήσει κομματική δομή και θα ήθελα να σας ρωτήσω: δεν σας ενδιαφέρει να βγάλετε ρίζες στην αυτοδιοίκηση για τα επόμενα τέσσερα – πέντε χρόνια, δεν ξέρω πόσα θα είστε στην πολιτική σκηνή και πως θα το κάνετε αυτό.

Σ. Θεοδωράκης: Δεν μας ενδιαφέρει να βγάλουμε ρίζες στην Τοπική αυτοδιοίκηση, όπως δεν μας ενδιαφέρει να βγάλουμε ρίζες στα πανεπιστήμια. Το ξέρετε και δεν είναι μυστικό ότι το Ποτάμι μόλις ξεκίνησε, έσπευσαν οι νέοι να είναι μαζί του. Δεν το λέω εγώ, ακόμη και οι αντίπαλοί μας το έλεγαν κάπως περιπαικτικά «αυτόν θα τον
ψηφίσουν μόνο οι πιτσιρικάδες» έτσι έλεγαν. Είναι γεγονός αυτό.

Τι κάναμε λοιπόν; Όταν αρχίσαμε να κάνουμε συζητήσεις στα πανεπιστήμια έρχονταν κάποιοι και μας έλεγαν «Φίλε, έχουμε μια ωραία ιδέα: να φτιάξουμε στα πανεπιστήμια τον Παραπόταμο», έτσι μας έλεγαν «να κατεβούμε στις φοιτητικές εκλογές» και τους είπαμε «Ωραίο το αστείο,
αλλά εμείς δεν θέλουμε παράταξη φοιτητική, δεν θέλουμε Παραπόταμο, θέλουμε τα πανεπιστήμια να μην είναι έρμαια των κομματικών παρατάξεων». Είναι μια μεγάλη ντροπή για τη χώρα αυτό που γίνεται: η ΔΑΠ, η ΠΣΚ, οι συσπειρώσεις, οποιοσδήποτε κομματικός να πανηγυρίζει
μέσα στα πανεπιστήμια επειδή κάποιοι κρεμάνε τις αφίσες των αρχηγών. Τα πανεπιστήμια πρέπει να είναι μακριά από αυτό. Οι φοιτητές πρέπει να είναι ενεργοί.

Το ίδιο ακριβώς λέμε για την αυτοδιοίκηση. Δεν έχει καμία αξία το Ποτάμι να έχει δικό του Δήμαρχο στα Χανιά ή δικό του Δήμαρχο στο Καρπενήσι. Δεν το θέλουμε αυτό. Ότι θέλουμε να έχουμε ανθρώπους συγγενείς με εμάς να βλέπουν τα πράγματα όπως εμείς, να μην εξαρτώνται
από τις κομματικές γραφειοκρατίες της Αθήνας, αυτό βέβαια το θέλουμε. Βέβαια θα ενισχύσουμε τους ανθρώπους φανερά που δεν έρχονται από τους κομματικούς σωλήνες. Αλλά όχι δεν θα ενισχύσουμε τους ανθρώπους τους Ποταμίσιους, δεν μας ενδιαφέρει αυτό να δημιουργήσουμε ποταμάκια στην τοπική αυτοδιοίκηση.

Και να σας πω κάτι; Επειδή σε αυτή τη χώρα ζούμε, υπάρχουν άξιοι δήμαρχοι της δεξιάς, υπάρχουν άξιοι δήμαρχοι της αριστεράς. Θα πω κάποια στιγμή εγώ ότι «άξιε Δήμαρχε, στην πόλη μου από τη στιγμή που ψηφίζεις και ξέρω τι ψηφίζεις ή έχεις φίλο κάποιον από τη Νέα
Δημοκρατία, εγώ θα βάλω ένα αντίπαλο για να σε σπάσω;». Αυτά είναι του παλαιολιθικού πολιτικού μας συστήματος. Δεν μας αφορούν.

Δεν θέλουμε να βγάλουμε ρίζες στην τοπική αυτοδιοίκηση, θέλουμε να πιστέψουν και τα άλλα κόμματα ότι ο ελληνικός λαός έχει ενηλικιωθεί. Δεν θέλει προστάτες. Θέλει ανθρώπους ικανούς, ενεργούς, που πολλές φορές μπορεί να είναι δεξιοί, κάποιες φορές μπορεί να είναι αριστεροί, κάποιες φορές μπορεί να είναι κεντρώοι.

κ. ΔΗΜΑΔΗΣ: Καλησπέρα και από εμένα. Μια ερώτηση θα ήθελα να κάνω και θα ήθελα να επικεντρωθώ στην ούτως ή άλλως πολιτική μάχη για την περιφέρεια της Αττικής. Αναφερθήκατε σε κομματικές επιλογές και η κα Δούρου όλοι ξέρουμε ότι είναι μια κομματική επιλογή. Τοποθετηθήκατε απέναντι σε κομματικές επιλογές που έχουν γίνει από το ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο θα ήθελα να μου πείτε την άποψή σας πως βλέπετε μια επιλογή που έχει γίνει στο πρόσωπο του κ. Σγουρού του πάλαι ποτέ προερχόμενου από το ΠΑΣΟΚ, και με δεδομένη την άποψή σας που έχετε εκφράσει ότι πρέπει να υπάρχει όριο θητείας στην υπηρεσία αυτοδιοικητικών οργάνων, ο κ.
Σγουρός είναι ήδη 12 χρόνια. Αν κερδίσει, θα είναι ακόμη πέντε χρόνια, δηλαδή σύνολο 18. Εσείς θεωρείτε θεσμικά επιτρεπτό κάτι τέτοιο. Το εγκρίνετε ή το αποδοκιμάζετε;

Σ. Θεοδωράκης: Πολύ σαφές, επίτρεψε μου μια μικρή διόρθωση στον πρόλογό σου. Αναφέρθηκα στα κομματικά στελέχη είτε του ΣΥΡΙΖΑ είτε της Νέας Δημοκρατίας. Γιατί κι αυτό που έκανε ο Σαμαράς σε πολλές περιπτώσεις είναι μια ντροπή για τη χώρα: επέλεξε σε πολλές
περιπτώσεις, αν θέλεις την αρίθμηση την ξέρεις καλύτερα από εμένα, και στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη ανθρώπους που απλώς ήταν πρώην υπουργοί.

Γιατί αυτό ξέρετε είναι ένα διαρκές αξίωμα στη χώρα δεν χάνεται ποτέ: είσαι πρώην υπουργός, μπαίνεις σε μια ντουλάπα, και κάποια στιγμή θα σου βρούμε να διοικείς ένα Οργανισμό, μπορεί να πας και στο εξωτερικό και να παίρνεις πολλά λεφτά και θα σε κατεβάσουμε κάποια στιγμή
περιφερειάρχη, δήμαρχο και τα λοιπά.

Είναι σαφές ότι εμείς έχουμε ένα μέτωπο είναι αυτή τη λογική και είναι μια λογική που δυστυχώς υπηρετείται πολλές φορές και από την αριστερά και τα παραδείγματα είναι πολλά. Δεν είναι μόνο στην περιφέρεια, είναι και σε άλλες περιοχές που το μόνο κριτήριο για να επιλέξει ο ΣΥΡΙΖΑ
κάποια πρόσωπα, ήταν η κομματική ταυτότητα και το πόσο πιστοί ήταν αυτοί οι άνθρωποι στην Κουμουνδούρου και πολλές φορές η ίδια η κοινωνία του ΣΥΡΙΖΑ, τους απέρριπτε έλεγε «δεν τον θέλω αυτόν», «όχι, θα τον πάρεις»! Τώρα τι ακριβώς έγινε και ποιος τον πήρε και πως τον
πήρε, το είδαμε στην Κυριακή στις εκλογές.

Υπάρχουν πολλά πράγματα που γίνονται στραβά, για να φτάσω στον πυρήνα του ερωτήματός σου. Δεν πιστεύω στους μαθουσάλες της πολιτικής, είτε στην περιφέρεια, είτε στα υπουργεία. Πιστεύω ότι σε θέσεις ευθύνης πρέπει κάποιος σε αυτή τη χώρα να υπηρετεί οκτώ χρόνια και αυτό δεν έχει αστερίσκους, δεν έχει εξαιρέσεις. Δηλαδή δεν λέει «αν είναι λίγο πιο όμορφος ή λίγο πιο τσαχπίνα η άλλη μπορεί να κάτσει παραπάνω χρόνο». Αυτή είναι η πρότασή μου προς το πολιτικό σύστημα. Μένει να το αποδεχτούν και οι άλλοι, μένει να πούμε ότι δεν θέλουμε επαγγελματίες της πολιτικής.

Ξέρετε, αυτό το πράγμα λοιδορήθηκε όταν το είπα. Δηλαδή λέει «Καλά, δεν θέλουμε ανθρώπους που ξέρουν». Και το ξέρουν τι εννοούν; Ότι έχουν υπάρξει 15 χρόνια βουλευτές, ήταν πριν στελέχη μας, επαγγελματικά, είναι υπουργοί, άρα ξέρουν και πρέπει να παραμείνουν. Λοιπόν, εγώ λέω ξεκάθαρα: δεν θέλουμε ανθρώπους που ξέρουν, γιατί το ξέρουν το έχουμε
δει πως το εννοούν. Θέλουμε ανθρώπους που ξέρουν και έχει φανεί στην κοινωνία, που έχουν δουλέψει.

Γιατί εμείς στο ψηφοδέλτιό μας –και κάνω μια μικρή παρένθεση- όπως είδατε δεν έχουμε απλώς 42 ανθρώπους οι οποίοι είναι καλοί επιστήμονες, ή είναι καλοί αγρότες, είναι άνθρωποι που με διαφορετικούς τρόπους από διαφορετικούς ρόλους έχουν υπηρετήσει το κοινό συμφέρον. Έχουν υπηρετήσει την υπόθεση της δημοκρατίας, έχουν βρει λύσεις στις περιοχές τους ή στην επιστήμη τους.

Θέλουμε αυτούς τους ανθρώπους μπροστά. Δεν θέλουμε ένα μόνιμο πολιτικό δυναμικό, το οποίο εναλλάσσεται σε ρόλους και ουσιαστικά πάντα από τη στιγμή που έχει στο μυαλό του ότι θα μείνει, θα μείνει, χτίζει αυτό το ρόλο για πάντα. Είναι ξεκάθαρο.

Και νομίζω ότι είναι μια πρόταση, το έγραψε μια ξένη εφημερίδα όταν είπαμε εμείς αυτό πράγμα για τα οκτώ χρόνια, ότι στην Ελλάδα με το Ποτάμι γίνεται ένα πείραμα, το οποίο αν πετύχει πιθανό να το κάνουμε εξαγωγή και σε άλλες χώρες.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ («REAL NEWS»): Κύριε Θεοδωράκη να ρωτήσω κάτι. Αν κατάλαβα καλά από μια απάντησή σας πριν από λίγο τον πήχη για τις Ευρωεκλογές τον βάζετε ανάμεσα στο 7 με 12% και μάλιστα μία και έξω. Θέλω να ρωτήσω εχθρός για το Ποτάμι στις εκλογές είναι η αποχή; Η
πόλωση Σαμαρά – Τσίπρα; Ή κάτι άλλο; Και αν θέλετε να μου απαντήσετε τι διαφορά έχει το δίλημμα που βάζετε εσείς το «Μια κι έξω» από το δίλημμα Βενιζέλου που λέει «αν δεν με ψηφίσετε κινδυνεύει η κυβερνητική σταθερότητα»;

Σ. Θεοδωράκης: Είναι πολύ φανερό ότι ένα ποσοστό που εμάς θα μας στείλει σπίτι μας γιατί θα σημαίνει για μας αποδοκιμασία, σε κάποια άλλα κομματικά γραφεία θα είναι αφορμή για πανηγυρισμούς.

Εγώ θα επιμείνω, επιτρέψτε μου, ότι όταν ο κόσμος σε αποδοκιμάζει, πρέπει κάποια στιγμή να σκεφτείς ότι μπορεί να μη φταίει ο κόσμος, ότι μπορείς να φταις εσύ. Τα διλήμματα τέτοιου τύπου, ότι ψηφίστε με και ξαναψηφίστε με γιατί αλλιώτικα θα φύγω, είναι διλήμματα που αν θέλετε προσβάλλουν τη δημοκρατική παράταξη, ας το πω έτσι.

Τι θέλει το Ποτάμι: Το Ποτάμι θέλει να βάλει βάση σ’ αυτή την ιστορία, στις Ευρωεκλογές. Να είναι παρόν στις επόμενες μάχες που θα δοθούν. Να υπάρξει συνεργασία με την κοινωνία, να βρούμε μαζί τις λύσεις που σας είπα πριν για να προχωρήσουμε. Αλλά αυτό προϋποθέτει
ένα αρχικό οκέι από την κοινωνία. Δεν είμαστε οι τρελοί του χωριού να φωνάζουμε συνέχεια και ο κόσμος να μη μας καταλαβαίνει. Κάποιο λάθος θα έχει γίνει αν ο κόσμος δε μας καταλάβει. Δε θα είναι σαφές το μήνυμα που στέλνει ο Θεοδωράκης και οι 42 στην ελληνική κοινωνία.

Θα επιμείνω λοιπόν ότι για μας είναι κυρίαρχο ζήτημα σε αυτές τις Ευρωεκλογές, μια ευρωεκλογή άλλωστε είναι μια ψήφος που δε θα κρίνει ποια θα είναι η κυβέρνηση την επόμενη μέρα. Είναι Ευρωεκλογές αλλά είναι μια εκλογή που θα κρίνει την ανανέωση του πολιτικού συστήματος.
Και σ’ αυτή την ανανέωση του πολιτικού συστήματος ο κόσμος θέλουμε να πει ”ναι”. Πρέπει να τιμωρήσει το παλιό πολιτικό σύστημα, όλα αυτά τα οποία έχουμε ζήσει και που αρχίζουμε να βλέπουμε ότι θα τα ζήσουμε ξανά.

Αυτή η λογική των «δικών μας παιδιών» που καλλιεργήθηκε πάρα πολύ από τα δεξιά κόμματα κάποτε, μετά την πήραν κάποιοι ηγέτες του κέντρου. Και τώρα την παίρνουν κάποιοι ηγέτες της Αριστεράς. Λέγεται όλο και πιο συχνά το ότι όποιος δεν είναι δικός μας είναι εχθρός μας.

Όποιος δεν είναι δικός μας είναι βάρβαρος. Αυτό το πράγμα πρέπει να το αντιμετωπίσει η κοινωνία. Και το αντιμετωπίζει πιστεύω, μόνο αν δυναμώσει τα νερά του Ποταμιού. Αν φέρει δηλαδή καθαρό νερό στο Ποτάμι, που θα σαρώσει αυτές τις παλιές λιμνάζουσες απόψεις της
πολιτικής ζωής.

κ. ΚΟΥΒΑΡΑΣ («ACTION 24»): Θέλω να ρωτήσω το εξής: Επειδή θέλω να επιμείνω στο θέμα του ποσοστού γιατί έχει γίνει μεγάλη συζήτηση εδώ, έχετε δηλώσει ότι αν πάρετε 3% ή 5% θα πάτε σπίτι σας. Είπατε όμως προηγουμένως ότι με την ψήφο δεν παίζουμε. Κι εγώ θα προσθέσω ότι δεν πετάνε και την ψήφο τους οι ψηφοφόροι. Επομένως αυτοί που πρόκειται να σας ψηφίσουν, φαντάζομαι ότι θέλουν να ξέρουν αν ας πούμε βγάλετε έναν Ευρωβουλευτή, δηλαδή πάρετε 4,75% που είναι το εκλογικό μέτρο, υπάρχει περίπτωση την επόμενη μέρα να κλείσετε το Ποτάμι και να μην πάτε στις εθνικές εκλογές;

Σ. Θεοδωράκης: Προσέξτε, υπάρχει μια μικρή παρεξήγηση και θέλω να είμαι σαφής: Το Ποτάμι δεν είναι ένα μαγαζάκι που θα το κλείσω ή θα το ανοίξω εγώ. Το Ποτάμι ήρθε. Το Ποτάμι θα μείνει. Το Ποτάμι θα δώσει αγώνες για τον ελληνικό λαό, θα δώσει αγώνες για μια πιο δίκαιη
κοινωνία. Γιατί ξέρετε, το Ποτάμι εκφράζει αυτή την ανάγκη του κόσμου. Και είναι φανερό ότι είναι πάρα πολύ περισσότεροι οι άνθρωποι που το υποστηρίζουν από αυτούς που θα το ψηφίσουν.

Είχε γίνει πρόσφατα μια έρευνα, αν θεωρείται θετικό το ότι δημιουργήθηκε το Ποτάμι. Και υπήρχε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό που έλεγε – δεν το λέω τώρα για να μην κάνω λάθος το νούμερο, αν ήταν 37% ή 39%, που έλεγε ότι «θέλουμε το Ποτάμι». Άρα το Ποτάμι θα μείνει. Εγώ
μίλησα και θέλω να είμαι τίμιος απέναντι στον κόσμο, για την προσωπική μου επιλογή. Έκανα μια προσωπική επιλογή, η οποία είναι ν’ αφήσω τη ζωή στη δημοσιογραφία και να μπω στην πολιτική.

Είναι μια προσωπική μου επιλογή λοιπόν την οποία, επίτρεψέ μου, δεν παίρνω πίσω Είπα, ότι με 5% εγώ πάω σπίτι μου. Το Ποτάμι μπορεί να συνεχίσει και θα το βοηθήσω να συνεχίσει, να εκλέξει έναν καινούργιο αρχηγό, να πάει μπροστά, να δώσει τις μάχες. Είναι μια άλλη υπόθεση.
Αλλά είναι το προσωπικό μου όριο απέναντι στο βάρος και στην ευθύνη που νιώθω γι’ αυτή τη στιγμή, γι’ αυτή τη χώρα.

κα ΓΚΑΛΙΟΥ («ΣΚΑΙ»): Είπατε νωρίτερα ότι πιθανόν στην τοπική αυτοδιοίκηση να θέλατε να έχετε κάποια ιδεολογική συγγένεια με κάποιους εκπροσώπους αυτής. Πιστεύετε ότι υπάρχουν ελληνικά κόμματα που έχτε ιδεολογική συγγένεια με αυτά; Επίσης να μου πείτε εάν έχετε αποφασίσει σε ποια ευρωομάδα θα πάτε εφ’ όσον εκλεγείτε στις Ευρωεκλογές.

Σ. Θεοδωράκης: Δε μιλώ με όρους ιδεολογίας γιατί αυτή είναι μια θρησκευτική συζήτηση. Έχει καταντήσει να είναι μια θρησκευτική συζήτηση. Λοιπον, εγώ δε μιλώ με όρους ιδεολογίας. Είπα ότι έχω συγγένεια με κάποιους ανθρώπους με βάση την οπτική τους για τα συγκεκριμένα
προβλήματα της χώρας. Μου συνέβη πρόσφατα. Άκουσα ανθρώπους, άκουσα
τις δυο συνεντεύξεις, θα το πω φανερά, άκουσα το Σαμαρά στη μεγάλη συνέντευξη που έδωσε και τον Τσίπρα.

Διέκρινα εκείνη τη στιγμή επιμέρους θέματα τα οποία με έβρισκαν σύμφωνο. Στο σύνολο διαφωνώ και κυρίως διαφωνώ στην πρακτική τους. Διαφωνώ σ’ αυτό που κάνουν στη χώρα, διαφωνώ ότι αρνούνται να συνεννοηθούν για το οτιδήποτε. Διαφωνώ για τους ανθρώπους που
επιλέγουν, που θεωρώ ότι δεν είναι οι καλύτεροι Έλληνες. Είμαι απέναντί τους σε όλα αυτά. Αλλά υπάρχουν επιμέρους ζητήματα τα οποία με βρίσκουν σύμφωνο. Αυτή θα είναι η πολιτική του Ποταμιού. Αυτή θα είναι η πολιτική του Ποταμιού λοιπόν είναι ότι ανά πάσα στιγμή δεν συζητάς με το πρόσωπο. Συζητάς για την λύση. Αυτό που κάνει η ελληνική κοινωνία στην πράξη. Κατάλαβες; Όταν συμβαίνει ένα ατύχημα και φωνάζεις, γιατί αυτό συμβαίνει στην Ελλάδα, συνέβη κάτι άσχημο στην Ελλάδα, όταν συμβαίνει κάτι άσχημο λοιπόν στο σπίτι σου, στο δρόμο,
κλπ. Και φωνάζεις κάποιον, δεν του λες… “συγνώμη, τι ψήφισες στις προηγούμενες εκλογές για να δω αν θα με βοηθήσεις, ή ποια θα είναι η ιδεολογία σου. Πιστεύεις στο μαρξισμό; Έλα να με βοηθήσεις ή δεν πιστεύεις στο μαρξισμό, δεν με βοηθάς”. Δεν είναι έτσι τα πράγματα. Πρέπει να φύγουμε από αυτό και να πάμε εκεί που έχει πάει η υπόλοιπη Ευρώπη. Που είναι τι; Είναι συνεργασίες με βάση συγκεκριμένα ζητήματα. Και ξέρεις τι; Θα στο πω. Ξέρεις γιατί δεν το κάνουνε; Γιατί δεν το κάνουνε; Γιατί δεν έχουνε τις λύσεις. Γιατί έχουν φάει όλη την περιπέτεια του μυαλού του ασχολούμενοι πώς θα ανέβουν στην εξουσία ή πώς θα κρατηθούν στην εξουσία. Δεν έχουν λύσεις. Και αυτό φάνηκε από τα ευρωπαϊκά προγράμματα. Το Ποτάμι όταν εμφανίστηκε, είπαν κάποιοι “θα δώσεις θέσεις”; και βγήκαμε και δώσαμε ένα ευρωπαϊκό σχέδιο, ένα πολύ συγκεκριμένο ευρωπαϊκό σχέδιο. Που μπορεί κάποιος να πει ότι διαφωνώ, αλλά δεν μπορεί να πει κάποιος ότι δεν υπάρχει. Και περιμένουμε τόσο καιρό και είμαστε 5 μέρες πριν τις Ευρωεκλογές και περιμένουμε το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ για τις Ευρωεκλογές. Δεν υπάρχει, δεν υπάρχει. Υπάρχουν κάποιες γενικότητες για αλληλεγγύη και ανθρωπιά. Περιμένουμε το σχέδιο της Νέας Δημοκρατίας, είδαμε μόνο φωτογραφίες του Σαμαρά με ξένους ηγέτες. Μα αυτό είναι το σχέδιο; Αυτό είναι το σχέδιο; Τι λένε; Τι λένε για τον φόρο των πολυεθνικών κολοσσών που εμείς έχουμε θέσει ως πρώτη προτεραιότητα στην Ευρώπη; Τι λένε για τα λόμπυ; Τι λένε για το εμπόριο με την Κίνα; Εμείς σε όλα αυτά έχουμε πάρει συγκεκριμένες θέσεις. Τι λένε για την πρωτοβουλία του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου; Τι λένε για την κοινή άμυνα ή την κοινή ασφάλεια ή τα κοινά σύνορα; Εμείς έχουμε πάρει θέση. Τι λένε για τους μετανάστες; Ποιος έχει τους μετανάστες; Ποιος παίρνει τους μετανάστες που περνάνε τα ελληνικά σύνορα; Από τη μια μεριά δεν θέλουν να ασχοληθούν, να μη φανούν ακροδεξιοί κι απ’ την άλλη δεν θέλουνε να ασχοληθούν μην δυσαρεστήσουν τους ακροαριστερούς. Εμείς είπαμε συγκεκριμένα πράγματα. Αυτό, λοιπόν, ζητάμε απ’ το πολιτικό σύστημα. Και νομίζω, επίτρεψέ μου, είναι απ’ τις ελάχιστες φορές που το θέτω εκ μέρος του λαού, αυτό ζητάει και ο ελληνικός λαός. Ζητάει συζήτηση για τα θέματα και δεν ζητάει, δεν ζητάει να συζητήσουμε εάν ο Μαρξ ή ο Κεϊνς είχε δίκιο.

Λ. Παπαδάκη: Πάμε στο Σταρ Λαμίας. Θα ήθελα σας παρακαλώ πολύ.., υπάρχει κάποιο άλλο κανάλι που δεν έχουμε δώσει το λόγο; Όχι; Ωραία, πάμε.

Σ.Θεοδωράκης: Πάμε.

Δημοσιογράφος: (Δεν ακούγεται)

Σ.Θεοδωράκης: Ναι, να σας πω. Παρότι κάνατε παράβαση στον κανονισμό και κάνατε δύο ξεχωριστά εντελώς ερωτήματα. Αλλά να πάω στο πρώτο και νομίζω ότι υπάρχει μία παρεξήγηση, ίσως να το θέτετε έτσι απλώς για να γίνει μια συνεννόηση. Δεν θα πάνε οι Ευρωβουλευτές το βράδυ ή την επόμενη μέρα ή την μεθεπόμενη να ψηφίσουν μεταξύ του Γιούγκερ και του Τσίπρα. Δεν τίθεται θέμα δηλαδή, ψήφος στον Έλληνα, όπως θα λέγαμε στο εξωτερικό, σήμερα παίζει ο Ολυμπιακός με την Γιουβέντους, άρα είμαστε όλοι Ολυμπιακοί κι ας είμαστε Παναθηναϊκοί. Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Υποψήφιος ο κύριος Τσίπρας μπορεί να είναι, αλλά οι Ευρωβουλευτές θα κλειθούν να εγκρίνουν την επιλογή του ενός. Δηλαδή, αυτός που έχει πλειοψηφία στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο που θα συσταθεί, που θα είναι ή ο Σουλτς ή ο Γιούγκερν, μέχρι αυτή τη στιγμή είναι μια ισορροπία τρόμου, κάποιοι λένε ότι είναι 3 μονάδες ο ένας, 3 βουλευτές ο ένας μπροστά, ο άλλος ότι είναι ισοπαλία… Θα αποφασίσουν, λοιπόν, οι ηγέτες της Ευρώπης και θα προτείνουν στο Ευρωκοινοβούλιο έναν. Δεν θα γίνει ψηφοφορία. Δεν θα γίνει ψηφοφορία για να μπορεί να πει κάποιος “Α, να υποστηρίξω τον Έλληνα που είναι πιο συγγενής μου”. Θα ψηφίσουμε, λοιπόν, ή τον Γιούγκερν ή τον Σουλτς. Αυτό είναι το δίλημμα που θα θέσουν οι ηγέτες, όπως λέω, της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Κι εμείς σε αυτό το δίλημμα, το βράδυ των εκλογών και εάν όντως δεν διαψευτούν οι δημοσκοπήσεις και είναι πραγματικά αυτό το δίλημμα, το βράδυ των εκλογών θα μάθετε την ξεκάθαρη άποψή μας.

Δημοσιογράφος: (Δεν ακούγεται)

Σ.Θεοδωράκης: Κι είναι το ερώτημα που κάνατε κι εσείς. Δεν μ’ αρέσουνε, δεν μ’ αρέσουν οι όροι ομπρέλλα. Δηλαδή, μεγάλη κεντροαριστερά, μεγάλη φιλελεύθερη παράταξη κ.λ.π. Το Ποτάμι είναι μια προοδευτική δύναμη. Είναι μία δύναμη που συγκρούεται με τους συντηριτισμούς βεβαίως της δεξιάς, αλλά και της αριστεράς. Έτσι; Προσπαθούμε να ξαναθέσουμε το ζήτημα της προόδου της χώρας σε νέες βάσεις. Το σημαντικό σήμερα είναι να είσαι στην πρόοδο, να είσαι προοδευτικός. Έτσι; Όχι να δηλώνεις γενικώς κι αριστερός, την πίστη σου σε κάποια παλιά εικονίσματα. Άρα, το ένα ζήτημα είναι η λέξη πρόοδος. Μας ενδιαφέρει, λοιπόν, να στρατευτούν μαζί μας όλοι οι άνθρωποι που νιώθουνε αντίστοιχα. Που νιώθουν προοδευτικοί πολίτες. Που νιώθουν προοδευτικοί πολιτικοί. Είπα, κι είναι ξεκάθαρο για μας, ότι το Ποτάμι δεν είναι ένας κλειστός οργανισμός. Έτσι; Θα ανανεώνετε συνεχώς. Θα παίρνει ανθρώπους που είναι στην ίδια κατεύθυνση μ’ αυτό, που είναι μέσα σε μία, στο ίδιο πλαίσιο αρχών, αν μου επιτρέπεις. Οι οποίες αρχές είναι πολύ ξεκάθαρες και τις βάλαμε από την πρώτη στιγμή. Έτσι; Το Ποτάμι δεν θα γίνει δεξαμενή, δεν θα γίνει δεξαμενή όμως, δεν θα γίνει ας το πούμε κολυμπήθρα του Σιλοάμ για τους παλιούς ενόχους του πολιτικού συστήματος. Αλλά υπάρχουν άνθρωποι στην πολιτική που μπορούν να βοηθήσουν σε μία πορεία καινούρια της χώρας. Εμείς είμαστε διατεθειμένοι, ανάλογα με την ψήφο του ελληνικού λαού, γιατί ο κόσμος καθορίζει με ποιους συνεργάζεσαι, να συνεργαστούμε με ανθρώπους σαν κι αυτούς. Να συνεργαστούμε υπό την βάση συγκεκριμένων λύσεων. Δηλαδή, να θέσουμε την επαύριο των εκλογών το θέμα της ανεργίας. Το ‘χουμε πει, έχουμε πει ποια είναι η προτεραιότητά μας. Κι έχουμε πει τι μπορούμε να κάνουμε με την ανεργία, έχουμε πει συγκεκριμένες προτάσεις. Άρα, αυτό θα το θέσουμε. Δεν θα περιμένουμε να θέσουμε το ζήτημα της ανεργίας αν ποτέ γίνουμε αξιωματική αντιπολίτευση, να πούμε στον ελληνικό λαό ψήφισέ μας να το λύσουμε. Εμάς μας ενδιαφέρει, επειδή δεν πιστεύουμε στις δεύτερες πολιτικές παρουσίες, εμάς μας ενδιαφέρει να λύσουμε τα προβλήματα τώρα. Να λύσουμε τα προβλήματα των ανθρώπων που υποφέρουν, σήμερα. Εκεί, λοιπόν, θα συνεργαστούμε. Και πιστεύω ότι θα έχουμε μαζί μας ανθρώπους και φωτινά μυαλά από αυτόν τον χώρο που εσύ ονόμασες κεντροαριστερά και που υπάρχει ως χώρος. Αλλά δεν θέλω να μπούμε στην λογική των, της ομπρέλλας. Νομίζω δεν ενδιαφέρει κανέναν και κυρίως δεν ενδιαφέρει τα προβλήματα. Πρέπει να συνυπάρξουμε οι άνθρωποι που θελουμε να δώσουμε ρεαλιστικές, επαναστατικές λύσεις στη χώρα. Πρέπει να συνυπάρξουμε οι άνθρωποι που θέλουμε να δώσουμε ρεαλιστικές επαναστατικές λύσεις στη χώρα. Ρεαλιστικές είναι αντιληπτό τι εννοώ. Να μην κάνουμε βήματα στο κενό, Γιατί κάποιοι μας λένε να κάνουμε βήματα στο κενό. Δεν το θέλουμε να κάνουμε βήματα στο κενό. Δεν θέλουμε να γκρεμιστεί η χώρα. Η χώρα θέλουμε να υπάρχει. Θέλουμε να τα αλλάξουμε όλα ,θέλουμε να υπάρχει δικαιοσύνη , θέλουμε να τιμωρηθούν κάποιοι άνθρωποι που έφταιξαν πάρα πολύ γι’αυτό το πράγμα που ζει η χώρα, αλλά δεν θέλουμε να κάνουμε βήματα στο κενό. Αυτό είναι το ρεαλιστικό. Και το επαναστατικό βέβαια είναι το άμεσο. Ότι θέλουμε να γίνει σήμερα .

Ερώτηση: Υποστηρίξατε πως το πρόβλημα της χώρας είναι το παλιό πολιτικό προσωπικό που πρέπει να φύγει, να αλλάξει, ωστόσο απο την άλλη πλευρά σας κατηγορούν πως δεν έχετε σαφή πολιτικό στίγμα . Αυτο το στηρίζουν στο γεγονός οτι δεν έχετε επιλέξει ακόμη με ποια ευρωομάδα θα συμμαχήσετε. Είπατε πως θα το πείτε το βράδυ των αποτελεσμάτων . Για ποιό λόγο δεν λέτε σήμερα 6 μέρες πριν τις Ευρωεκλογές με ποιά ομάδα θα συμμαχήσετε;

Σ. Θεοδωράκης: Να σας πω κάτι. Και με ξαφνιάζει που επιμένετε. Προφανώς επιμένετε για να υπάρχει και μια συζήτηση, αλλά θα πρέπει να σας πω ότι ίσως το ξέρετε, ότι και οι 3 άνθρωποι που συζητάμε και που συζητήσαμε, δηλαδή και ο ηγέτης των φιλελεύθερων, η συμπρόεδρος των πράσινων και ο σοσιαλιστής Σουλτς, έκριναν οτι είναι απολύτως υπεύθυνη η στάση του Ποταμιού. Το Ποτάμι δεν κατασκευάστηκε στο παρασκήνιο. Δεν το δημιούργησε κάποιος , οπότε να βγει την επόμενη μέρα και να πει ”ωπ τα έχω αποφασίσει όλα και μεταξύ αυτών θέλω αυτόν”. Δεν είναι έτσι. Το Ποτάμι, είναι μια ενέργεια κάποιων πολιτών της χώρας να πουν κάποια διαφορετικά πράγματα . Εξ αρχής λοιπόν λέμε τις αρχές μας, αλλά οι συμμαχίες μας χτίζονται. Θεωρήθηκε λοιπόν υπεύθυνη στάση στην Ευρώπη, η στάση του Ποταμιού. Ότι δεν θέλει εκ των προτέρων να αποφασίσει. Αλλά τι κάνουμε ; Συζητάμε , ανταλλάσσουμε επιστολές και αυτό νομίζω ότι θα έπρεπε να μας πιστωθεί στα πολύ θετικά. Οτι συζητάμε με την Ευρώπη για το πώς αντιμετωπίζουν το νότο. Πώς αντιμετωπίζουν την ανεργία . Πώς θα αντιμετωπίσουν το πρόβλημα που φαίνεται να έχει το σύνολο σχεδόν της Ευρωζώνης. Αυτά τα ζητήματα είναι μέσα στην ατζέντα μας. Αυτά συζητάμε. Εάν θέλαμε μια καρέκλα θα την είχαμε βρει. Θα μας δίναν αμέσως μια καρέκλα. Οι μεν, οι δε… Αλλά δεν θέλουμε αυτό. Και νομίζω ότι είναι μια υπεύθυνη στάση, η οποία υπακούει αυτή τη στιγμή στις ανάγκες του ελληνικού λαού. Ότι κάποιοι δεν είναι προαποφασισμένα με τον έναν ή με τον άλλον. Κάποιοι συζητούν, διαπραγματεύονται με την χώρα και παίρνουν τις αποφάσεις τη στιγμή που πρέπει .

Ερωτηση: Για το θέμα του τηλεοπτικού χρόνου. Πολλά μικρά ή πρωτοεμφανιζόμενα κόμματα και συνδυασμοί, κυρίως για τις Ευρωεκλογές έχουν παραπονεθεί και έχουν καταγγείλει πως έχουν ελάχιστο τηλεοπτικό χρόνο. Σε εσάς συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Έχετε δώσει πάρα πολλές συνεντεύξεις παντού, οι περισσότερες εκ των οποίων ηταν μακροσκελέστατες και κάποιοι αναρωτιούνται. Εσείς τι εξήγηση δίνετε;

Σ. Θεοδωρακης:Αυτή η εξήγηση πρέπει να δώθεί από εσάς. Δηλαδή εσείς είστε εδώ , κάποιος σας έστειλε.

Δημοσιογραφος: Εννοώ για τον τηλεοπτικό χρόνο.

Σ. Θεοδωρακης: Δεν είμαι ούτε εκπρόσωπος του ΕΣΡ που καθορίζει τους κανόνες, ούτε εκπρόσωπος καναλιού, ούτε συμμέτοχος ή συνεταίρος κάποιου που έχει κάποιο μέσο. Εγώ καλούμαι και πηγαίνω. Δηλαδή δεν έχω πάει όπως το φαντάζεστε και θα είχε αποκαλυφθεί, δεν έχω πάει στη πόρτα κάποιου εκδότη και λέω, παρακαλώ μπορώ να δώσω κάποια συνέντευξη; Με καλούν τα κανάλια και πάω. Με καλούν με όρους που έχουν τεθεί απο το Υπουργείο Εσωτερικών, που έχουν τεθεί απο το ΕΣΡ και εμείς ανταποκρινόμαστε σε αυτό το κάλεσμα . Πρέπει να σας πω για να είμαι και λίγο πιο συγκεκριμένος, ότι το Ποτάμι υποεκπροσωπήθηκε στα τηλεοπτικά πάνελ όλους αυτούς τους 3 μήνες. Δεν ήταν καλεσμένο στα τηλεοπτικά πάνελ. Ήταν πολύ σπάνια καλεσμένο στα τηλεοπτικά πάνελ. Εννοώ οι εκπρόσωποι του. Είδαμε οτι υπάρχουν κόμματα τα οποία έχουν εξαφανιστεί απο τον πολιτικό χάρτη της Ελλάδας, που είχαν μονίμους εκπροσώπους έτσι; Εμείς δεν διαμαρτυρόμαστε γιατί το παιχνίδι πρέπει να το παίζουν οι δημοσιογράφοι και τα θεσμικά όργανα. Τώρα με βάζεις σε ένα πειρασμό όμως . Μου λες για τον τηλεοπτικό χρόνο. Και επίτρεψε μου να το πω. Τα κόμματα, τα παλιά κόμματα πήραν προεκλογικά 2 αποφάσεις, οι οποίες ελάχιστα έχουν φωτιστεί στο κόσμο.

Η μια απόφαση είναι να πάρουν έκτακτη οικονομική επιχορήγηση 7 εκατ. Ευρω. Έτσι; Το ξέρουμε αυτό. Για εμένα είναι πετάμενα λεφτά – πετάμενα εννοώ απο τη πλευρά της κοινωνίας , γιατί δεν διακρίνω πως στοιχίζει ένας προεκλογικός αγώνας εκατομμύρια. Δεν το διακρίνω αυτό. Έτσι; Μπορούμε να κάνουμε φθηνούς προεκλογικούς αγώνες με ΚΤΕΛ, με λεωφορεία, με τραίνα χωρίς συνοδείες στις πλατείες να πηγαίνεις και να μιλάς. Αυτό που κάνει το Ποτάμι. Και κάνει μια φτηνή, αν εξαιρέσεις 2 – 3 banner που βγάζουμε και αναγκαστικά τα πληρώνουμε, κάνουμε μια φθηνή προεκλογική εκστρατεία. Πήραν μόνο αυτά τα πολιτικά κόμματα, μόνο αυτό το έκτακτο; Όχι. Πήραν 6 εκατομμύρια τηλεοπτικό χρόνο και επίτρεψε μου να πω: είναι έξι εκατομμύρια που τα πήραν ενωμένα τα πολιτικά κόμματα από τα κανάλια, συμψηφίζοντας όπως ίσως ξέρεις τα λεφτά που χρωστάνε τα κανάλια για την χρήση των συχνοτήτων. Προσέξτε αυτό. Προσέξτε αυτό. Τα κανάλια χρωστάνε λεφτά στους πολίτες επειδή χρησιμοποιούν τις τηλεοπτικές συχνότητες έτσι; Τι είπε το πολιτικό σύστημα; Μην δώσετε αυτά τα λεφτά στους πολίτες. Μην δώσετε αυτά τα λεφτά στην κοινωνία, θα τα συμψηφίσουμε με τηλεοπτικό χρόνο για εμάς. Από που και ως που; Πώς ταυτίζετε το δημόσιο συμφέρον των 6 εκατομμυρίων με το κομματικό συμφέρον των κομμάτων. Έξι εκατομμύρια λοιπόν πήραν τα πολιτικά κόμματα και για να σου λύσω και μία απορία από αυτά τα έξι εκατομμύρια , έδωσαν, γιατί ο νόμος το επιβάλλει και σε εμάς ένα μεγάλο ποσό, περίπου 27.000 ευρώ. Δηλαδή, περίπου 2 τηλεοπτικά σποτ. Έτσι; Και κόμματα τα οποία αυτήν την στιγμή δεν καταγράφονται στις δημοσκοπήσεις, δεν καταγράφονται στην πολιτική ζωή στην πραγματικότητα παίρνουν και 300 και 400 χιλιάδες.Πολλές φορές για να μας υβρίζουν από τα τηλεοπτικά παράθυρα.

Ερώτηση (δεν ακούγεται)

Σ.Θεοδωράκης: Προσέξτε, κατάλαβα το υπονοούμενό σας και θα σας απαντήσω πολύ σοβαρά γιατί δεν θέλω να παίζουμε με αυτές τις υποθέσεις. Στο Ποτάμι έχουμε αποφασίσει ότι το ευρώ είναι νόμισμα της χώρας, γιατί λέω ότι υπάρχουν κόμματα εξουσίας που δεν έχουν αποφασίσει ότι το ευρώ είναι το νόμισμα της χώρας. Δηλαδή, εμείς δεν έχουμε αμφιβολίες για τα κυρίαρχα ζητήματα. Στο Ποτάμι είμαστε ευρωπαϊστές, γιατί στη ΝΔ υπάρχουν και αντιευρωπαϊστές, υπάρχουν άνθρωποι που βγαίνουν στα παράθυρα και για να δημιουργήσουν μια ατμόσφαιρα, απλώς λένε διάφορες αντιευρωπαϊκές μεγαλοστομίες. Για μας είναι ξεκαθαρα αυτά. Έχουμε, λοιπόν, αρχές πολύ συγκεκριμένες που εκεί είμαστε όλοι ενωμένοι. Αλλά στο Ποτάμι, έχουμε και κάτι άλλο. Έχουμε ατομική πολιτική ευθύνη. Ο καθένας από εμάς, σε μικρά πράγματα, σε επιμέρους πράγματα, έχει μια διαφορετική εκτίμηση. Βγήκε όντως μια υποψήφια από το Ποτάμι και είπε σε έναν δήμο, των Ιωαννίνων, ότι “εγώ θα ψηφίσω αυτό τον υποψήφιο”. Και βγήκε ένας άλλος υποψήφιος δικός μας και είπε “θα ψηφίσω τον άλλον”. Και μουλένε: ”δεν είναι παράλογο, δεν πρέπει να το λύσετε αυτό το πρόβλημα”; Καθόλου δεν πρέπει να το λύσουμε αυτό το πρόβλημα. Η μία υποψήφια είχε έναν συγγενή στον έναν συνδυασμό κι ο άλλος πίστευε ότι με τη δράση του έπρεπε να βοηθήσει τον άλλο συνδυασμό. Δεν είναι κυρίαρχο ζήτημα για μας αυτό, οι άνθρωποι έχουν ατομικές πολιτικές ευθύνες. Και για να σας ερεθίσω, θα σας πω κάτι. Εάν ποτέ βρεθούμε στη Βουλή των Ελλήνων, δεν έχουμε αποφασίσει να είμαστε ο στρατός του Σταύρου. Να κάθοται δηλαδή από πίσω μου κάποιοι οι οποίοι όταν σηκώνομαι εγώ θα χειροκροτούν, όταν μιλούν οι άλλοι θα αποδοκιμάζουν. Έχουμε αποφασίσει, εάν και εφόσον βρεθούμε ποτέ στα έδρανα της Βουλής, να κάθεται ο καθένας όπου θέλει. Και νομίζω ότι στα κοινοβούλια του μέλλοντος κάπως έτσι πρέπει να είναι τα πράγματα. Και να ψηφίζει σε πολλά πράγματα ό,τι θέλει ο καθένας. Δεν μιλώ για τις κυρίαρχες επιλογές της χώρας, οι κυρίαρχες επιλογές είναι δεδομένες: Είμαστε ευρωπαϊστές, είμαστε απέναντι στον λαϊκισμό, έχουμε συγκεκριμένες θέσεις και συγκεκριμένο όραμα για το πώς πρέπει να αναπτυχθεί η χώρα αλλά από εκεί και πέρα, όταν έρχεται ένας νόμος, δεν τον αντιμετωπίζουμε ως χουλιγκάνοι στην εξέδρα. Δεν τον αντιμετωπίζουμε ως χειροκροτητές στην εξέδρα. Τον αντιμετωπίζουμε πάντα με βάση τις αρχές μας αλλά και την ατομική, πολιτική ευθύνη.

Και ελπίζω αυτό, η ατομική πολιτική ευθύνη, να είναι μία λέξη που κάτι θα σημαίνει και στους άλλους πολιτικούς χώρους τα επόμενα χρόνια.

Ερώτηση (δεν ακούγεται)

Σ.Θεοδωράκης: Σας είπα, και νομίζω ότι ήτανε ξακάθαρο, ότι το Ποτάμι, που είναι ένας πολύ ζωντανός οργανισμός, συζητά ήδη με όλους, συζητά με ανθρώπους από αυτό που εσείς ονομάζετε “δημοκρατική παράταξη”. Γιατί άλλοι δίνουν άλλους ορισμούς, με αυτή την έννοια το λέω. Άλλοι λένε ότι είναι η μεγάλη κεντροαριστερά, άλλοι λένε η σοσιαλδημοκρατία, και δεν θέλω να μπούμε… να μην μπούμε τώρα πώς είναι η σωστή ονομασία. Εμείς συζητάμε με αυτούς τους ανθρώπους. Με κάποιους από αυτούς, σας είπα, έχουμε συγγένειες, έχουμε κοινή οπτική. Και θα συναντηθούμε σε πράγματα που απαιτεί η κοινωνία να συναντηθούμε, να λύσουμε μαζί, να προβάλουμε μαζί λύσεις, να αγωνιστούμε μαζί στα προβλήματα, αλλά δεν μ’ αρέσει η καμαρίλα, δεν μ’ αρέσει το παρασκήνιο, δεν μ’ αρέσει δηλαδή να πω – και δεν θα το κάνω ποτέ – παιδιά, να βρεθούμε, να συμφωνήσουμε, να βρούμε τις θέσεις, να τις μοιράσουμε και να δουλέψουμε μαζί. Δεν είναι αυτή της λογικής μου. Τα πράγματα πρέπει να γίνονται δημόσια. Το Ποτάμι είναι εδώ. Το τι θα πάρει, θα φανεί. Το τι θα πάρουν οι άλλοι, θα φανεί επίσης. Ποιος είναι ο δημόσιος λόγος τους και ποια η ανάγκη προσφοράς είναι επίσης γνωστό. Αλλά – πρόσεξε – υπάρχει ένα διαχωριστικό που είναι πολύ μεγάλο.

Δεν συνεργάζεσαι με κάποιον που λέει ότι είναι συγγενής σου ή κάποιον που ξαφνικά σε αγάπησε, συνεργάζεσαι με αυτόν με βάση αυτά που έχει ήδη προσφέρει στη χώρα. Δεν συνεργαζόμαστε με κάποιους Μαθουσάλες της κυβερνητικής πολιτικής, με κάποιους ανθρώπους που θεωρούν τους εαυτούς τους αναντικατάστατους. Δεν είναι όρος αυτός, δεν είναι όρος να νομίζει καθένας ότι πρέπει να συνεργαστείς μαζί του επειδή έχει υπάρξει 15 χρόνια βουλευτής και 15 χρόνια υπουργός. Υπάρχουν άλλα κριτήρια για εμάς, τα οποία θα τα δούμε στην πράξη. Αλλά πάντως, έχουμε ανθρώπους που συζητάμε, και που θα συνεχίσουμε να συζητάμε, γιατί μας ενώνει αυτή τη στιγμή η μεγάλη υπόθεση, που είναι μία, είναι αυτή: η ανανέωση του πολιτικού συστήματος, να πέσουμε στο ποτάμι, να κάνουμε Το Ποτάμι,ποτάμι – όντως – να μεγαλώσει δηλαδή, να έχει καθαρό νερό στη λίμνη της πολιτικής και να αλλάξουμε το σύστημα. Να τα αλλάξουμε όλα στη χώρα, χωρίς να γκρεμίσουμε τη χώρα.

Θέλετε κάποιος άλλος κάτι; Άκουσα μία λέξη πριν και ξέχασα, κάποιος, όταν έθεσα ένα θέμα, είπε μία λέξη που δεν απάντησα, για τον θυμό, για τον κόσμο που θα ψηφίσει θυμωμένα κλπ.

Να σας πω κάτι και να τελειώσουμε με αυτό. Είναι καλός ο θυμός. Είναι καλό να αντιδράς ακόμα και δυναμικά σε κάτι που σε πληγώνει. Αλλά πρέπει να υπάρξει η στιγμή, πρέπει να υπάρχει η στιγμή εκείνη, που πρέπει να σκεφτείς ότι ο θυμός σου πρέπει να έχει μια θετική δράση.

Το Ποτάμι δεν είναι κόμμα της αντίδρασης, είναι κόμμα της δράσης. Είναι κόμμα – κίνημα που θέλει να εκφράσει τον θυμό του κόσμου σε μια θετική κατεύθυνση. Λέμε λοιπόν στον κόσμο να βάλει τον θυμό του στο Ποτάμι, να μπει ο θυμός μας μέσα στο Ποτάμι και να γίνει μία δημιουργική, χειμαρρώδης δύναμη που θα τα αλλάξει όλα στη χώρα. Το πρωτεύον είναι αυτό, να αλλάξουμε τη χώρα χωρίς να την γκρεμίσουμε και να συνεφέρουμε τους δύο πολιτικούς ηγέτες, που αυτή τη στιγμή είναι ο Σαμαράς και ο Τσίπρας, που διαγκωνίζονται με λάθος τρόπο, τη λάθος στιγμή – και εννοώ ότι είναι η στιγμή της κρίσης – θεωρώντας ότι το κομματικό τους συμφέρον είναι το δημόσιο συμφέρον. Όχι, δεν είναι το κομματικό τους συμφέρον το δημόσιο συμφέρον. Υπάρχει ένα άλλο συμφέρον, το οποίο ο κόσμος το ξέρει και νομίζω ότι με την ψήφο του την Κυριακή των εκλογών θα το δείξει προς όλες τις κατευθύνσεις, ότι δεν ταυτίζεται πάντα το δημόσιο συμφέρον με το κομματικό συμφέρον. Σας ευχαριστώ.