Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Η εικόνα της Κομοτηνής, της Πόλης της δικής μου οικογένειας, έχει χρώματα, φωνές, απορία, θυμό, αγάπη, επιμονή, πίστη, τραγούδι.. Έχει Φως…Ελπίδα…Εάν πρέπει να αντιτάξω κάτι απέναντι στην μισαλλοδοξία και την μιζέρια θα ήταν τα χρώματα από τις βαρκούλες που έφτιαξαν παιδάκια σε έναν παιδικό σταθμό της πόλης μας… Βαρκούλες που φτιάχνουν σε όλους τους παιδικούς σταθμούς της Κομοτηνής παιδάκια με αρκετές διαφορές αλλά με παρονομαστή την αγάπη και την πίστη τους σε ό,τι εμείς θα τους παραδώσουμε..Η εικόνα της Κομοτηνής ,είναι οι άνθρωποί της.. Όχι οι άδειες παραλίες, οι κιτς ξαπλώστρες, οι λάιφστάιλ περσόνες, οι ουτοπικές χίμαιρες των αμέτρητων στρατηγών Δεκαβάλλα.. Η Κομοτηνή είμαστε Εμείς!! Και είμαστε πολλοί!!! Ελάτε μαζί μας μήπως και μάθετε κάτι..

Η Κυριακή της 24^ης Ιουλίου 2016 θα μπορούσε να είναι ίδια σαν μια οποιαδήποτε μέρα καλοκαιρινής αργίας και ραστώνης.

Δυστυχώς, παλαιομοδίτες σκηνοθέτες πολιτικών παραστάσεων και άπειροι διαχειριστές του δημόσιου βίου, εδώ και μέρες, βρήκαν πεδίο λαμπρό για να δημιουργήσουν το πλαίσιο μιας προαναγγελθείσης σύγκρουσης που τελικώς κατέληξε σε φιάσκο.

14-18 (μισογεμάτα) λεωφορεία εισαγομένων οπαδών του ΚΙΕΦ,και, 600 -800 συνολικά άτομα που συμμετείχαν σε μία εθνοτουρκομπαρόκ επιμνημόσυνη εκδήλωση  προκειμένου να χρίσουν με την χορηγία εξωχωρίων κι εξωθεσμικών κέντρων  το ΚΙΕΦ και την ηγεσία του μειονοτικού αυτού κόμματος ως τοπικό πρωταγωνιστή κι εκπρόσωπο της μειονότητας στο εξωτερικό, αποτελούσαν τον κεντρικό πρωταγωνιστή της χθεσινής μέρας.

Από την άλλη οι ανήσυχοι  πολίτες  με τα ελληνοεθνοκεντρικά  χαρακτηριστικά επί  ημέρες προέβαλλαν δηλώσεις και τοποθετήσεις λιγοστών ακραίων τουρκόφρονων μουσουλμάνων οι οποίοι δημιουργούσαν συνθήκες πόλωσης και μισαλλοδοξίας.

Η Κομοτηνή μεταβλήθηκε σε διαδικτυακό πεδίο συγκρούσεων με μνήμες  μιας άλλης εποχής, που σε συνδυασμό με τις εξελίξεις στη γείτονα χώρα αλλά και την ΑΠΟΥΣΙΑ της τοπικής ηγεσίας προκάλεσαν στο πληθυσμό φόβος και ανησυχία.

Για να συμπληρωθεί η εικόνα εμφανίσθηκαν και  λιγοστοί εκπρόσωποι  περίπου 50-70 ενός εθνικιστικού χουλιγκανικού μορφήματος  θεωρώντας ότι η πλατεία  της Κομοτηνής είναι προαύλειος χώρος γηπέδου δημοτικού.

Η αλόγιστη χρήση χημικών από τα ΜΑΤ και ο πετροπόλεμος που ακολούθησε τάραξε ένα ήσυχο κατά τα άλλα καλοκαιρινό απόγευμα, τρομάζοντας κάποιους ηλικιωμένους συμπολίτες μας και τους λιγοστούς τουρίστες που πέρασαν από την πόλη μας.

Θα μπορούσαν όλα να είχαν γίνει διαφορετικά..Αρκεί να αγαπούσαν την Κομοτηνή καιΡοδόπη αυτοί που έχουν εκλεγεί με το σύνθημα αυτό.  

Πάει κι αυτή η Κυριακή….