Γράφει ο Μιχάλης Μαθιουλάκης

Βλέπω ότι πολύς κόσμος έχει σήμερα μια αισιοδοξία ή και ελπίδα ότι πλέον με το δυνατό ΟΧΙ, χωρίς τον Βαρουφάκη και με συγκέντρωση των πολιτικών αρχηγών η κυβέρνηση μπορεί να πετύχει συμφωνία με τους εταίρους.

Προσωπικά θεωρώ ότι δεν θα πρέπει να υπάρχει και πολύ αισιοδοξία για μια τέτοια εξέλιξη καθώς ισχύουν τα παρακάτω:

• Η εβδομάδα που περάσαμε με τα capital controls έχει δημιουργήσει πρόσθετες ανάγκες χρηματοδότησης στο ελληνικό κράτος.
• Από τα 8 δις του σκληρού πακέτου της κυβέρνησης, θα πρέπει να υπολογίζουμε τον λογαριασμό στα 10 δις.
• Τα πρόσθετα 2 δις μέτρων που θα απαιτηθούν, προϋποθέτουν να γίνουν αποδεκτά ΟΛΑ τα προηγούμενα μέτρα των δανειστών συν μια σειρά από νέες παρεμβάσεις.

 Ενώ λοιπόν οι πολιτικοί αρχηγοί κάθονται και συζητούν πχ για το αν θα αποδεχτούν να μη μειωθεί το ΕΚΑΣ και αντ’ αυτού να μπει η έκτακτη φορολόγηση 12% στις επιχειρήσεις, οι εξελίξεις τους έχουν ήδη ξεπεράσει.

 Πλέον θα πρέπει να γίνει ΚΑΙ η περικοπή στο ΕΚΑΣ και η επιβολή του 12% ΚΑΙ όλα τα υπόλοιπα μέτρα.

• Παράλληλα, θα πρέπει να υπολογίζετε ότι για να μπει στο τραπέζι η μείωση του χρέους, θα πρέπει να γίνει μακροπρόθεσμη συμφωνία.
• Μια τέτοια συμφωνία όμως θα πρέπει να καλύπτει πλήρως τις νέες χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας στις οποίες μετά τα capital controls περιλαμβάνονται και τα νέα ελλείμματα του ασφαλιστικού συστήματος καθώς για τους επόμενους μήνες η καταβολή ασφαλιστικών εισφορών προς τα ταμεία εκμηδενίζεται.

 Το αδιέξοδο στις διαπραγματεύσεις μπορείτε να το καταλάβετε και από τις δηλώσεις Τσίπρα περί «κοινωνικά δίκαιων» μέτρων που θα επιβαρύνουν κυρίως τους «οικονομικά ισχυρούς».

• Δεν έχει επίγνωση ο πρωθυπουργός, ότι μετά τα capital controls «οικονομικά ισχυροί» πλέον στην Ελλάδα δεν υπάρχουν. Μη βιαστείτε να σκεφτείτε ότι υπάρχουν τόσοι και τόσοι πλούσιοι. Εδώ μιλάμε για το πόσοι έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν ΤΩΡΑ τους έξτρα φόρους που θα τους ζητηθούν για την κάλυψη των νέων ελλειμμάτων.
• «Κοινωνικά δίκαια» μέτρα πλέον μετά τα capital controls δεν υπάρχουν καθώς η φοροδοτική ικανότητα όλων των πολιτών και επιχειρήσεων έχει ισοπεδωθεί κάνοντας τη διαφοροποίηση των φορολογικών πηγών να στερείται περιεχομένου ως έννοια.

 Οι χρηματοδοτικές ανάγκες τις χώρας μετά -και λόγω- των capital controls έχουν εκτιναχθεί στα ύψη και πλέον δεν υπάρχει φοροεισπρακτικό μέτρο που φτάνει για να τα καλύψει.

 Οι δανειστές λοιπόν θα επιμένουν σε δύο πράγματα:

• Για μια άμεση και «μικρή» ενδιάμεση συμφωνία: Μέτρα πολύ σκληρότερα από την πρόταση Γιούνκερ.
• Για μια μεγάλη και συνολική συμφωνία: Σαρωτικές μεταρρυθμίσεις που ούτε κατά διάνοια δεν θα μοιάζουν με αυτές τις υποτυπώδεις που προτείνει η κυβέρνηση Τσίπρα ή φαντάζονται οι κρατιστές σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

 Δεν βλέπω την κυβέρνηση και την μείζονα αντιπολίτευση έτοιμη για τίποτα από τα δύο.

 Ίσως μετά από καμιά εβδομάδα διαπραγματεύσεων να δεχθούν να υποχωρήσουν πλήρως και να καταλήξουν στη μικρή ενδιάμεση συμφωνία που απαιτείται ώστε να μη σκάσουν στις 20/7 οι δόσεις της ΕΚΤ και πάμε για κούρεμα.

 Κατά τα λοιπόν θα συνιστούσα να control-άρετε την αισιοδοξία σας.

Έχουμε δρόμο ακόμη…

Ο Μιχάλης Μαθιουλάκης είναι Οικονομολόγος και Επιστήμων Διεθνών Σχέσεων. Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο  Via Diplomacy