«Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανὸς τέ καὶ γῆ καὶ τὰ καταχθόνια»

Τροπάριο τῆς Γ΄ Ὠδῆς τοῦ Κανόνος τῆς Ἀναστάσεως

 Ἀγαπητοὶ μου ἀδελφοί,

Κι ἄν οἱ φυσικοὶ μας ὀφθαλμοὶ ἀδυνατοῦν νὰ θαυμάσουν τὴν ἐξαίσια φωτοχυσία ποὺ διαχέεται ἀπόψε σὲ ὅλη τὴν δημιουργία, κτιστὴ καὶ ἄκτιστη, ἐπειδὴ δὲν ἔχουν πνευματικὸ βάθος, κι ἄν δὲν μποροῦμε νὰ ἐκστασιαστοῦμε ἀπὸ τὸν ἀναστημένο Χριστό, ὁ Ὁποῖος ὡς καθάρσιο φῶς μεταμορφώνει καὶ ἀνακαινίζει τὴν συνείδηση τῶν ἁγιοποιουμένων μελῶν τῆς Ἐκκλησίας Του, ἐπειδὴ δὲν ἔχουμε ἐγκεντρίσει τὴν ὕπαρξὴ μας στὸ θέλημά Του, ἐν τούτοις ἔχουμε τὴν δυνατότητα, ἐφ’ ὅσον παραμείνουμε στὴν ἀναστάσιμη λειτουργία, νὰ ἀκούσουμε τὴν στεντόρεια μελωδία ποὺ μᾶς βεβαιώνει μὲ τὰ λόγια ἑνὸς μεγάλου ἁγίου, τοῦ Γρηγορίου Θεολόγου καὶ ποιητοῦ τοῦ ἀναστάσιμου κανόνος, ὅτι τὰ πάντα λούζονται μέσα στὸ ἄκτιστο φῶς τῆς Ἀναστάσεως: ὁ οὐρανός, ἡ γῆ καὶ τὰ ὑποκάτω τῆς γῆς.

Ἔχουμε ἐπίσης μιὰν ἀκόμη δυνατότητα: νὰ μελετήσουμε τὸ θεολογικὸ βάθος τῆς ἐπιλογῆς μας νὰ κρατοῦμε ἀπόψε στὸ χέρι μας τὸ ἀναστάσιμο ἁγιοκέρι.       Ἡ Ἐκκλησία μᾶς ἐκάλεσε διὰ τοῦ «δεῦτε λάβετε φῶς» νὰ τὸ ἀνάψουμε μὲ πίστη καὶ ἐλπίδα, ὥστε νὰ ἀναχθοῦμε σὲ μιὰ διαφορετικὴ ποιότητα φωτὸς ἀπὸ τὴν εὐκόλως ἐννοουμένη. Στὸ ἀνέσπερο ἀναστάσιμο φῶς. Φῶς ποὺ καταλάμπει διαρκῶς τὰ πάντα καὶ τοὺς πάντες. Εἶναι τὸ φῶς τῆς ἀκράδαντης πίστεως τῆς Ἐκκλησίας στὸν νικητὴ τοῦ θανάτου καὶ ἀρχηγὸ τῆς ζωῆς Ἰησοῦ Χριστό. Φῶς ποὺ ἀποῥροφᾶ τὸν σκοταδισμένο χιτῶνα τῆς ψυχῆς μας, τῆς κατάστικτης ἀπὸ μικρότητες, φοβίες, ὑποκρισία καὶ ἐγωϊσμούς, καὶ τὸν μεταμορφώνει σὲ λαμπροφόρο καὶ θεοειδῆ.

Ἀδελφοὶ μου,

Τὸ φωτεινὸ καὶ θερμοφόρο ἀναστάσιμο ἁγιοκέρι μας συμβολίζει τὸ εὔπλαστο τῆς ψυχῆς μας. Ὅσο εἶναι ζεστὸ μπορεῖ νὰ πλασθεῖ, νὰ ἀνασχηματισθεῖ, νὰ μεταπλασθεῖ. Ἐὰν παγώσει, θὰ σπάσει. Καὶ ἡ ψυχὴ μας τὸ ἴδιο. Ζέουσα διὰ τῆς πίστεώς καὶ τῆς ἀγάπης της στὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία Του, στὸν ἀδελφὸ καὶ συνάνθρωπό μας ἁγιοποιεῖται. Παγωμένη ὅμως ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, σκοτίζεται, ἀπελπίζεται, ἀλλοτριώνεται καὶ δὲν κατανοεῖ τὸ ἀποψινὸ μήνυμα τῆς ἀναστάσεως.

Πρέπει νὰ κρατήσουμε ἀναμμένο ἰσοβίως τὸ ἀποψινὸ κερὶ βαθιὰ στὴν ψυχὴ μας. Πρέπει νὰ ἀποκτήσουμε ὅλοι ἀνεξαιρέτως εὔπλαστη ψυχή. Ψυχὴ ἀναστάσιμη, θαῥραλέα καὶ ζεστή. Ψυχὴ ἁγία καὶ ἀγαπητικὴ πρὸς τὸν πλησίον. Αὐτὴ προσιδιάζει στὸν ἀληθινὸ χριστιανό. Αὐτὴ ἀπαιτοῦν οἱ δύσκολοι καιροί.            Μὲ αὐτὴν θὰ ξεπεράσουμε κάθε σκοτεινὴ κρίση καὶ τελικῶς θὰ προσεγγίσουμε τὸ Φῶς τοῦ ἀναστημένου Χριστοῦ.

«Χριστὸς  Ἀνέστη!».

Διάπειρος πρός τόν Κύριον εὐχέτης

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ